1, 2. (a) Co Jezus powiedział uczniom krótko przed swoją śmiercią? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Dlaczego powinniśmy pamiętać, z jakich powodów głosimy? (c) Co przeanalizujemy?

WIECZOREM przed swoją śmiercią Jezus długo rozmawiał z apostołami. Zapewnił ich o swojej miłości. Opowiedział im też przykład o winorośli, który omówiliśmy w poprzednim artykule. Chciał ich w ten sposób zachęcić, żeby wciąż ‛wydawali wiele owocu’, czyli wytrwale głosili o Królestwie (Jana 15:8).

² Jednak Jezus powiedział uczniom nie tylko, co mają robić, ale też dlaczego. Podał powody do kontynuowania głoszenia. Dlaczego my też powinniśmy je przeanalizować? Jeśli o nich pamiętamy, motywują nas do wytrwałości w dawaniu „świadectwa wszystkim narodom” (Mat. 24:13, 14). Omówmy więc cztery powody do głoszenia, na które wskazuje Biblia. Poza tym wspomnimy o czterech darach od Jehowy, które pomagają nam wciąż ‛wydawać wiele owocu’.

3. (a) Na jaki powód do głoszenia wskazują słowa z Jana 15:8? (b) Co w przykładzie Jezusa wyobrażają winogrona i dlaczego jest to dobre porównanie?

³ Jaki jest najważniejszy powód do głoszenia? W ten sposób przynosimy chwałę Jehowie i uświęcamy Jego imię (odczytaj Jana 15:1, 8). Zwróćmy uwagę, że Jezus przyrównał Jehowę do hodowcy, siebie do winorośli, a uczniów do gałęzi (Jana 15:5). Dlatego winogrona trafnie wyobrażają wydawane przez uczniów owoce, czyli głoszenie. Jezus powiedział apostołom: „Mój Ojciec przez to zostaje otoczony chwałą, że wydajecie wiele owocu”. Winorośl, która daje dorodne owoce, dobrze świadczy o hodowcy. Tak samo my przynosimy chwałę Jehowie, kiedy w służbie dajemy z siebie wszystko (Mat. 25:20-23).

4. (a) Jak możemy uświęcać imię Boże? (b) Co myślisz o zaszczycie uświęcania imienia Bożego?

⁴ W jaki sposób głoszenie uświęca imię Boga? Nie możemy sprawić, żeby było ono jeszcze bardziej święte, bo już takie jest w sensie absolutnym. Ale zauważmy, co powiedział prorok Izajasz: „Jehowa Zastępów — to jego macie uważać za świętego” (Izaj. 8:13). Uświęcamy imię Boże, między innymi jeśli uważamy je za najważniejsze ze wszystkich imion i pomagamy innym tak na nie patrzeć (Mat. 6:9). Na przykład kiedy głosimy ludziom prawdę o wspaniałych przymiotach Jehowy i Jego niezmiennym zamierzeniu, pokazujemy im, że zarzuty Szatana to kłamstwa (Rodz. 3:1-5). Imię Boże uświęcamy też wtedy, kiedy staramy się pomóc mieszkańcom naszego terenu zrozumieć, że Jehowa jest godny „przyjąć chwałę i szacunek, i moc” (Obj. 4:11). Brat o imieniu Rune, który od 16 lat jest pionierem, mówi: „Czuję ogromną wdzięczność za to, że mam możliwość być świadkiem Stwórcy całego wszechświata. Dlatego pragnę nadal głosić”.

5. (a) O jakim powodzie do głoszenia wspomniano w Jana 15:9, 10? (b) Jak Jezus wskazał na znaczenie wytrwałości?

⁵ Odczytaj Jana 15:9, 10. Do głoszenia pobudza nas też miłość do Jehowy i Jezusa (Marka 12:30; Jana 14:15). Jezus powiedział uczniom, żeby ‛pozostawali w jego miłości’. Dlaczego? Ponieważ bycie jego prawdziwym naśladowcą dzień po dniu i rok po roku wymaga wytrwałości. Żeby to podkreślić, w krótkiej wypowiedzi zanotowanej w Ewangelii według Jana 15:4-10 Jezus wielokrotnie użył różnych form słowa „pozostawać”.

6. Jak możemy pokazać, że chcemy ‛pozostawać w miłości’ Chrystusa?

⁶ Jak możemy pokazać, że chcemy ‛pozostawać w miłości’ Chrystusa i cieszyć się jego uznaniem? Przestrzegając jego przykazań. Jezus prosi nas, żebyśmy byli mu posłuszni. Ale tak naprawdę chce jedynie, żebyśmy robili to, co on sam robi. Świadczą o tym jego słowa: „Tak jak ja przestrzegałem przykazań Ojca i pozostaję w jego miłości”. Jezus dał nam naprawdę świetny przykład (Jana 13:15).

7. Jaki jest związek między posłuszeństwem i miłością?

⁷ Jezus już wcześniej wyjaśnił uczniom, że posłuszeństwo i miłość są ze sobą powiązane. Powiedział: „Kto  ma moje przykazania i przestrzega ich, ten mnie miłuje” (Jana 14:21). Kiedy wypełniamy polecenie Jezusa, żeby głosić, pokazujemy, że kochamy też Jehowę, ponieważ przykazania Jezusa odzwierciedlają sposób myślenia jego Ojca (Mat. 17:5; Jana 8:28). Jak Jehowa i Jezus reagują na naszą miłość? Odwzajemniają ją.

8, 9. (a) Jaki jest kolejny powód, żeby głosić? (b) Jak słowa Jehowy z Ezechiela 3:18, 19 i 18:23 motywują nas do dalszego głoszenia?

⁸ Mamy jeszcze inny powód do głoszenia — chcemy ostrzec ludzi. W Biblii głosicielem nazwano Noego (odczytaj 2 Piotra 2:5). Jego zadanie przed potopem najwyraźniej obejmowało zapowiadanie nadchodzącej zagłady. Skąd możemy wyciągnąć taki wniosek? Zauważmy, że Jezus powiedział: „Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a kobiety wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna Człowieczego” (Mat. 24:38, 39). Mimo że ludzie nie zwracali uwagi na ostrzeżenie przekazywane przez Noego, on wiernie głosił.

⁹ Obecnie głosimy o Królestwie, żeby umożliwić ludziom poznanie woli Jehowy. Tak jak On, bardzo chcemy, żeby zareagowali pozytywnie i żyli wiecznie (Ezech. 18:23). Ale oprócz tego kiedy głosimy od domu do domu i w miejscach publicznych, ostrzegamy jak największą liczbę osób, że Królestwo Boże zniszczy ten niegodziwy świat (Ezech. 3:18, 19; Dan. 2:44; Obj. 14:6, 7).

10. (a) O jakim powodzie do głoszenia czytamy w Mateusza 22:39? (b) Opowiedz, jak Paweł i Sylas pomogli strażnikowi więziennemu w Filippi.

¹⁰ Kolejny ważny powód do głoszenia to miłość do ludzi (Mat. 22:39). Kierując się nią, okazujemy wytrwałość w służbie, bo zdajemy sobie sprawę, że ludzie pod wpływem nowych okoliczności mogą zmienić nastawienie. Zobaczmy, co przeżył apostoł Paweł i jego współpracownik Sylas, kiedy byli w Filippi. Przeciwnicy wtrącili ich do więzienia. Nagle, w środku nocy, nastąpiło trzęsienie ziemi i drzwi więzienia się otworzyły. Strażnik myślał, że wszyscy uciekli, dlatego chciał popełnić samobójstwo. Wtedy Paweł zawołał: „Nie czyń sobie krzywdy!”. Kiedy przejęty strażnik zapytał: „Co mam czynić, by dostąpić wybawienia?”, Paweł i Sylas wyjaśnili mu: „Wierz w Pana Jezusa, a zostaniesz wybawiony” (Dzieje 16:25-34).

11, 12. (a) Jaki związek z naszą służbą ma relacja o strażniku więziennym? (b) Dlaczego chcemy wytrwale głosić?

¹¹ Jaki związek z naszą służbą ma relacja o strażniku więziennym? Zwróćmy uwagę, że człowiek ten zmienił nastawienie i poprosił o pomoc dopiero  po trzęsieniu ziemi. Tak samo ludzie, którzy wcześniej nie chcieli nas słuchać, mogą zmienić podejście i zacząć szukać pomocy, kiedy coś wstrząśnie ich życiem. Na przykład niektórzy mieszkańcy naszego terenu niespodziewanie tracą wykonywaną od lat pracę. Inni mogą być zdruzgotani po rozpadzie małżeństwa. Są też tacy, u których niedawno wykryto poważną chorobę albo którzy cierpią po śmierci kogoś bliskiego. Pod wpływem takich ciężkich przeżyć ktoś może zacząć zadawać sobie pytania, nad którymi się wcześniej nie zastanawiał — na przykład o sens życia. Taka osoba może nawet pomyśli coś w rodzaju: „Co mam czynić, by dostąpić wybawienia?” i po raz pierwszy w życiu zdecyduje się posłuchać o nadziei z Biblii.

¹² Jeśli wytrwale głosimy, będziemy mogli pokrzepić ludzi dokładnie wtedy, kiedy będą gotowi nas wysłuchać (Izaj. 61:1). Charlotte, pionierka od 38 lat, mówi: „Ludzie są zagubieni. Muszą mieć możliwość usłyszeć dobrą nowinę”. A pionierka o imieniu Ejvor, która pełni służbę od 34 lat, zauważa: „Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek wcześniej ludzie są wyczerpani emocjonalnie. Naprawdę chcę im pomóc. To moja motywacja do głoszenia”. Miłość do ludzi to rzeczywiście wspaniały powód, żeby dalej głosić.

13, 14. (a) O jakim darze wspomniano w Jana 15:11? (b) Co trzeba robić, żeby odczuwać tę samą radość co Jezus? (c) Jak radość wpływa na naszą służbę?

¹³ W noc przed swoją śmiercią Jezus powiedział apostołom o kilku darach, które miały im pomóc wytrwale wydawać owoc. O jakie dary chodzi i jaką korzyść z nich odnosimy?

¹⁴ Radość. Czy spełnianie polecenia Jezusa, żeby głosić, miało być uciążliwe? Nie, wręcz przeciwnie. Po tym, jak Jezus podał przykład o winorośli, powiedział, że głosiciele Królestwa będą odczuwać radość (odczytaj Jana 15:11). Właściwie dał do zrozumienia, że zaznamy tej samej radości co on. Ale jak to możliwe? Wcześniej wspomnieliśmy, że Jezus porównał siebie do winorośli, a uczniów do gałęzi. Gałęzie wyrastają z winorośli. Dopóki nie zostaną odcięte od pnia, czerpią z niego wodę i składniki odżywcze. Podobnie jest z nami, jeśli podążamy dokładnie śladami Jezusa i pozostajemy z nim w jedności. Odczuwamy tę samą radość, którą on odczuwa, kiedy wykonuje wolę Ojca (Jana 4:34; 17:13; 1 Piotra 2:21). Hanne, pionierka od ponad 40 lat, mówi: „Po służbie zawsze wracam do domu radosna i to pobudza mnie do dalszego głoszenia”. Taka radość dodaje sił do pełnienia służby nawet na trudnym terenie (Mat. 5:10-12).

15. (a) O jakim darze wspomniano w Jana 14:27? (b) Jak pokój pomaga nam dalej głosić?

¹⁵ Pokój (odczytaj Jana 14:27). Nieco wcześniej tej samej nocy Jezus powiedział apostołom: „Daję wam mój pokój”. Jak ten dar pomaga nam dalej wydawać owoc? Jeśli wytrwale głosimy, odczuwamy w sercach spokój, bo wiemy, że Jehowa i Jezus patrzą na nas z uznaniem (Ps. 149:4; Rzym. 5:3, 4; Kol. 3:15). Ulf, który jest pionierem od 45 lat, mówi: „Chociaż po służbie jestem zmęczony, to sprawia mi ona ogromną satysfakcję i nadaje mojemu  życiu sens”. Jesteśmy bardzo wdzięczni za ten wewnętrzny spokój.

16. (a) O jakim darze wspomniano w Jana 15:15? (b) Co apostołowie musieli robić, żeby nie utracić przyjaźni Jezusa?

¹⁶ Przyjaźń z Jezusem. Po tym, jak Jezus powiedział, że chciałby, żeby radość apostołów „osiągnęła pełnię”, wyjaśnił im znaczenie przejawiania ofiarnej miłości (Jana 15:11-13). Następnie dodał: „Nazwałem was przyjaciółmi”. Przyjaźń samego Jezusa to naprawdę cenny dar! Co apostołowie musieli robić, żeby jej nie utracić? Wciąż ‛wydawać owoc’ (odczytaj Jana 15:14-16). Już jakieś dwa lata wcześniej Jezus polecił apostołom: „Głoście, mówiąc: ‚Przybliżyło się królestwo niebios’” (Mat. 10:7). Tak więc w tę ostatnią noc Jezus zachęcił ich do kontynuowania działalności, którą zajmowali się już od jakiegoś czasu (Mat. 24:13; Marka 3:14). Nie było to łatwe, ale możliwe, i dzięki temu apostołowie mogli pozostać przyjaciółmi Jezusa. Miał im w tym pomóc jeszcze inny dar. Jaki?

17, 18. (a) O jakim darze wspomniano w Jana 15:16? (b) Jak ten dar miał pomóc uczniom Jezusa? (c) Jakie dary dodają nam sił?

¹⁷ Odpowiedzi na nasze modlitwy. Jezus powiedział: ‛Wszystko, o cokolwiek poprosicie Ojca w imię moje, On wam da’ (Jana 15:16). Ta obietnica na pewno bardzo wzmocniła apostołów *. Chociaż nie do końca to rozumieli, ich Wódz miał niedługo umrzeć. Ale nie mieli być pozostawieni sami sobie. Jehowa był gotowy odpowiadać na ich modlitwy o pomoc w wywiązywaniu się z zadania głoszenia. I rzeczywiście, wkrótce potem się o tym przekonali (Dzieje 4:29, 31).

¹⁸ Jest tak również obecnie. Jeśli wytrwale wydajemy owoc, możemy być przyjaciółmi Jezusa. Poza tym mamy pewność, że Jehowa chętnie wysłuchuje naszych modlitw o pomoc w pokonaniu przeszkód, które napotykamy w służbie (Filip. 4:13). Jesteśmy bardzo wdzięczni za to, że Jehowa nas wysłuchuje i że cieszymy się przyjaźnią z Jezusem. Te dary od Jehowy dodają nam sił, żebyśmy mogli wciąż wydawać owoc (Jak. 1:17).

19. (a) Dlaczego wytrwale głosimy? (b) Dzięki czemu możemy się wywiązywać z zadania głoszenia?

¹⁹ Jak wyjaśniono w tym artykule, wytrwale głosimy, żeby przynosić chwałę Jehowie i uświęcać Jego imię. Robimy to również z miłości do Niego i do Jezusa. Kochamy też ludzi i chcemy ich ostrzec. W wywiązywaniu się z zadania głoszenia pomagają nam cztery dary: pokój, radość, przyjaźń z Jezusem i pewność, że Bóg odpowiada na nasze modlitwy. Bez wątpienia Jehowa jest bardzo szczęśliwy, kiedy widzi nasze szczere wysiłki, żeby wciąż ‛wydawać wiele owocu’.