1, 2. Między innymi dlaczego powinniśmy się interesować treścią Księgi Objawienia?

 WYOBRAŹ sobie, że przeglądasz album ze zdjęciami należący do kogoś innego. Na większości zdjęć widzisz nieznajome twarze. Ale jedno z nich przykuwa twoją uwagę. Dlaczego? Ponieważ dostrzegasz na nim siebie. Próbujesz sobie przypomnieć, gdzie i kiedy zostało zrobione. Starasz się też rozpoznać na nim inne osoby. To zdjęcie ma dla ciebie szczególną wartość.

² Do takiego zdjęcia można przyrównać Księgę Objawienia. Dlaczego? Co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze, księgę tę spisano z myślą o nas. Już na samym jej początku czytamy: „Objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, żeby pokazać swoim niewolnikom, co ma się stać wkrótce” (Obj. 1:1). Tak więc treść tej księgi nie jest przeznaczona dla ogółu ludzi, tylko dla nas — oddanych sług Boga. Dlatego nie powinniśmy być zaskoczeni, że bierzemy udział w spełnianiu się proroctw z tej fascynującej księgi. Nawiązując do podanego wcześniej przykładu, na tym „zdjęciu” dostrzegamy siebie.

3, 4. Kiedy zgodnie z Księgą Objawienia miały się spełniać zawarte w niej proroctwa i jak powinno to wpływać na każdego z nas?

³ Po drugie, powinniśmy interesować się proroctwami z Księgi Objawienia ze względu na okres, w którym się spełniają. Sędziwy apostoł Jan wskazał na ten okres,  kiedy powiedział: „Pod wpływem ducha znalazłem się w dniu Pańskim” (Obj. 1:10). Zapisał te słowa około 96 roku n.e. „Dzień Pański” był wtedy jeszcze odległy (Mat. 25:14, 19; Łuk. 19:12). Zgodnie z proroctwami biblijnymi rozpoczął się w roku 1914, kiedy Jezus został Królem w niebie. Od tego roku zaczęły się spełniać proroctwa z Księgi Objawienia dotyczące ludu Bożego. Rzeczywiście, żyjemy teraz w „dniu Pańskim”!

⁴ W tych ekscytujących czasach duże znaczenie ma dla nas życzliwa rada zapisana w Księdze Objawienia 1:3: „Szczęśliwy jest ten, kto czyta na głos słowa tego proroctwa, oraz ci, którzy słuchają i trzymają się tego, co w nim napisano, bo wyznaczony czas jest bliski”. Tak więc powinniśmy ‛czytać na głos słowa tego proroctwa’ oraz ‛słuchać i trzymać się tego, co w nim napisano’. Omówimy teraz wybrane fragmenty z Księgi Objawienia, na które powinniśmy zwracać szczególną uwagę.

5. Jak Księga Objawienia może nam pomóc upewniać się, czy Jehowa akceptuje nasz sposób wielbienia?

⁵ Już pierwsze rozdziały Księgi Objawienia pokazują, że Jezus dobrze wie, co się dzieje w każdym zborze (Obj. 1:12-16, 20; 2:1). Widać to w orędziach, które skierował do siedmiu zborów w Azji Mniejszej. Podał konkretne wskazówki, które miały pomóc pierwszym chrześcijanom upewniać się, czy Jehowa akceptuje ich sposób wielbienia. Słowa Jezusa odnoszą się także do sług Jehowy żyjących obecnie. Jakie wnioski z nich wyciągamy? Nasz Wódz, Jezus Chrystus, dobrze zna nasz stan duchowy. Jesteśmy pod jego troskliwą opieką; nic nie umyka jego uwadze. Wie, co powinniśmy robić, żeby dalej cieszyć się uznaniem Jehowy. Przyjrzyjmy się teraz niektórym z jego wskazówek.

6. (a) O jakim poważnym problemie wspomniał Jezus chrześcijanom w Efezie w myśl Objawienia 2:3, 4? (b) Czego się z tego uczymy?

⁶ Odczytaj Objawienie 2:3, 4. Nie możemy stracić miłości do Jehowy, którą mieliśmy na początku. Słowa Jezusa do chrześcijan w Efezie wskazują, że okazywali oni wytrwałość i że wiernie służyli Jehowie mimo różnych wyzwań. Niestety stracili miłość, którą mieli na początku. Musieli na nowo ją w sobie rozbudzić. W przeciwnym razie ich sposób wielbienia byłby nie do przyjęcia. Podobnie jest z nami — my też potrzebujemy czegoś więcej niż wytrwałości. Musimy ją okazywać z właściwych powodów. Dla Jehowy ważne jest nie tylko to, co robimy, ale też dlaczego to robimy. On zwraca uwagę na nasze pobudki. Oczekuje, że oddając Mu cześć, będziemy kierować się głęboką miłością i wdzięcznością (Prz. 16:2; Marka 12:29, 30).

7. (a) Jaki problem Jezus dostrzegł u chrześcijan w Sardes w myśl Objawienia 3:1-3? (b) Co powinniśmy robić?

⁷ Odczytaj Objawienie 3:1-3. Musimy pozostawać czujni. Chrześcijanie ze zboru w Sardes mieli inny problem. Chociaż w przeszłości byli aktywni duchowo, z czasem się to zmieniło. Dlatego Jezus powiedział, żeby ‛się zbudzili’. Jakie stanowi to dla nas ostrzeżenie?  Oczywiście Jehowa nie zapomni o naszej pracy (Hebr. 6:10). Jednak nie możemy zadowalać się wyłącznie tym, co robiliśmy dla Niego w przeszłości. Chociaż możemy mieć więcej ograniczeń niż kiedyś, powinniśmy być dalej zajęci „dziełem Pańskim”, zachowując czujność aż do końca (1 Kor. 15:58; Mat. 24:13; Marka 13:33).

8. Jakie wnioski możemy wyciągnąć ze słów skierowanych do chrześcijan w Laodycei, zapisanych w Objawieniu 3:15-17?

⁸ Odczytaj Objawienie 3:15-17. Naszą służbę dla Jehowy musimy pełnić gorliwie i z całego serca. Na jeszcze inny problem Jezus zwrócił uwagę w słowach do chrześcijan w Laodycei. Określił ich jako „letnich”. Ponieważ utracili czujność duchową, powiedział, że są ‛nieszczęśni i godni politowania’. Musieli rozniecić w sobie płomienną gorliwość w wielbieniu Jehowy (Obj. 3:19). Jaki stąd wniosek? Jeśli w jakimś stopniu utraciliśmy gorliwość, musimy na nowo wzbudzić w sobie wdzięczność za bogactwa duchowe, które mamy (Obj. 3:18). Nigdy nie chcielibyśmy pozwolić, żeby pogoń za wygodnym życiem nas rozproszyła i sprawiła, że zajęcia duchowe zeszłyby na dalszy plan.

9. Jakiego zagrożenia musimy unikać w myśl słów Jezusa skierowanych do chrześcijan w Pergamonie i Tiatyrze?

⁹ Musimy odrzucać nauki odstępców. Jezus zganił niektórych chrześcijan w Pergamonie za tworzenie podziałów i sekt (Obj. 2:14-16). Z kolei chrześcijan w Tiatyrze pochwalił za to, że wystrzegali się „głębokich rzeczy Szatana”, i zachęcił ich, żeby ‛mocno trzymali się prawdy’ (Obj. 2:24-26). Słabi duchowo chrześcijanie, którzy dali się zwieść fałszywym naukom, musieli okazać skruchę. A co powiedzieć o nas? Musimy odrzucać wszelkie nauki, które są sprzeczne ze sposobem myślenia Jehowy. Odstępcy mogą zachowywać „pozory religijności”, ale ‛nie oddziałuje ona na ich życie’ (2 Tym. 3:5). Łatwiej jest nam rozpoznawać i odrzucać fałszywe nauki, kiedy pilnie studiujemy Słowo Boże (2 Tym. 3:14-17; Judy 3, 4).

10. Czego jeszcze uczymy się ze słów Jezusa skierowanych do zborów w Pergamonie i Tiatyrze?

¹⁰ Nie możemy dopuszczać się ani tolerować żadnej formy niemoralności.  W Pergamonie i Tiatyrze pojawił się jeszcze inny problem. Jezus zganił niektórych tamtejszych chrześcijan za to, że tolerowali niemoralność (Obj. 2:14, 20). Czego się z tego uczymy? Nie możemy oczekiwać, że Jehowa będzie przymykał oko na nasze niemoralne postępowanie, nawet jeśli służymy Mu od wielu lat i mamy różne przywileje (1 Sam. 15:22; 1 Piotra 2:16). Wymaga On, że będziemy się trzymać Jego wysokich norm moralnych, bez względu na to, jak bardzo obniżają się normy w tym świecie (Efez. 6:11-13).

11. Czego dowiedzieliśmy się do tej pory? (Zobacz też ramkę „ Wnioski dla nas”).

¹¹ Podsumujmy, czego dowiedzieliśmy się do tej pory. Musimy się upewniać, czy Jehowa akceptuje nasz sposób wielbienia. Jeśli robimy coś, co sprawia, że nasz sposób wielbienia jest nie do przyjęcia, od razu powinniśmy dokonać zmian (Obj. 2:5, 16; 3:3, 16). Jednak orędzia Jezusa do zborów podkreślają coś jeszcze. Co takiego?

12. Dlaczego powinniśmy się interesować tym, co Jezus powiedział do chrześcijan w Smyrnie i Filadelfii? (Objawienie 2:10).

¹² Rozważmy teraz słowa Jezusa do zborów w Smyrnie i Filadelfii. Jezus powiedział tamtejszym chrześcijanom, żeby nie obawiali się prześladowań, ponieważ ich wierność zostanie nagrodzona (odczytaj Objawienie 2:10; 3:10). Jakie płyną stąd wnioski dla nas? Musimy się spodziewać prześladowań i być gotowi je znosić (Mat. 24:9, 13; 2 Kor. 12:10). Dlaczego to przypomnienie jest dla nas ważne?

13, 14. Jaki wpływ na sług Jehowy mają wydarzenia opisane w 12 rozdziale Księgi Objawienia?

¹³ Z Księgi Objawienia dowiadujemy się, że lud Boży miał być prześladowany również w naszych czasach — w „dniu Pańskim”. W 12 rozdziale tej księgi wspomniano, że tuż po ustanowieniu Królestwa Bożego miała wybuchnąć w niebie wojna. Michał — wyniesiony do chwały Jezus Chrystus — razem ze swoim wojskiem stoczył wtedy bitwę z Szatanem i demonami (Obj. 12:7, 8). W rezultacie ci wrogowie Boga zostali pokonani i zrzuceni na ziemię. Od tego czasu zaczęli sprowadzać na nią i jej mieszkańców mnóstwo cierpień (Obj. 12:9, 12). Jaki wpływ te wydarzenia miały na lud Boży?

¹⁴ Księga Objawienia mówi też, jak miał zareagować Szatan, kiedy zostanie mu odebrany wstęp do nieba. Swój gniew miał skupić na ostatku pomazańców, którzy reprezentują Królestwo Boże na  ziemi i „zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Obj. 12:17; 2 Kor. 5:20; Efez. 6:19, 20). Jak to proroctwo się spełniło?

15. Kogo wyobrażają „dwaj świadkowie” wspomniani w 11 rozdziale Księgi Objawienia i co ich spotkało?

¹⁵ Szatan nakłonił wrogów Boga, żeby zaatakowali pomazańców, którzy przewodzili dziełu głoszenia o Królestwie. Księga Objawienia przedstawia tych braci jako „dwóch świadków”, którzy mieli zostać zabici (Obj. 11:3, 7-11) *. W roku 1918 ośmiu odpowiedzialnym braciom postawiono fałszywe zarzuty i skazano ich na wiele lat więzienia. Z ludzkiego punktu widzenia wydawało się, że praca pomazańców została powstrzymana.

16. Co zaskakującego wydarzyło się w roku 1919, ale czego nie przestał robić Szatan?

¹⁶ Proroctwo z 11 rozdziału Księgi Objawienia wspomina też, że po krótkim czasie „dwaj świadkowie” mieli powrócić do życia. I rzeczywiście ta zapowiedź się spełniła. Rok po uwięzieniu namaszczonych duchem braci wydarzyło się coś zaskakującego. Na początku roku 1919 zostali zwolnieni z więzienia, a zarzuty wycofano. Od razu wzięli się do pracy — zaczęli znowu przewodzić dziełu głoszenia o Królestwie. Ale Szatan nie przestał atakować ludu Bożego. Od tamtego czasu wylewa na nich „rzekę” prześladowań (Obj. 12:15). Bez wątpienia każdemu z nas „potrzebna jest wytrwałość i wiara” (Obj. 13:10).

17. Jaką pomoc otrzymuje lud Boży, mimo że jest celem ataków Szatana?

¹⁷ Jak wskazuje 12 rozdział Księgi Objawienia, lud Boży miał otrzymać pomoc z nieoczekiwanego źródła. Czytamy tam, że „ziemia” miała pochłonąć „rzekę” prześladowań (Obj. 12:16). I tak właśnie się stało. Niektóre części świata Szatana, takie jak systemy prawne, czasami przychodzą sługom Jehowy z pomocą. Wielokrotnie wygrywają oni batalie prawne, co daje im pewną miarę wolności. Jak wykorzystują te sprzyjające warunki? W pełni angażują się w pracę, którą zlecił im Jehowa (1 Kor. 16:9). Na czym ona polega?

18. Na czym polega nasza najważniejsza praca w dniach ostatnich?

 ¹⁸ Jezus zapowiedział, że zanim nadejdzie koniec, jego naśladowcy będą głosić „dobrą nowinę o Królestwie [Bożym]” po całej ziemi (Mat. 24:14). W tej pracy korzystają ze wsparcia aniołów, którzy ‛ogłaszają wiecznotrwałą dobrą nowinę mieszkańcom ziemi — każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi’ (Obj. 14:6).

19. Jakie jeszcze orędzie mają głosić ci, którzy kochają Jehowę?

¹⁹ Dobra nowina o Królestwie nie jest jedynym orędziem głoszonym przez sług Jehowy. Razem z aniołami mają oni uczestniczyć w jeszcze innym zadaniu, opisanym w Księdze Objawienia, rozdziałach od 8 do 10. Ci aniołowie zapowiadają serię nieszczęść dla tych, którzy odrzucają Królestwo Boże. Współpracując z nimi, Świadkowie Jehowy ogłaszają dobitne orędzie przyrównane do „gradu i ognia”, zgodnie z którym Bóg zniszczy różne części niegodziwego świata Szatana (Obj. 8:7, 13). Ludzie muszą wiedzieć, że koniec jest blisko, żeby mogli dokonać ogromnych zmian i przeżyć dzień gniewu Jehowy (Sof. 2:2, 3). Ale to, co głosimy, nie jest popularne. Wymaga to od nas odwagi. W trakcie wielkiego ucisku głoszone przez nas wyroki będą jeszcze bardziej dobitne (Obj. 16:21).

20. Czym się zajmiemy w kolejnych dwóch artykułach?

²⁰ Musimy ‛trzymać się słów proroctwa’ zapisanego w Księdze Objawienia, ponieważ bierzemy udział w spełnianiu się tego, o czym w nim czytamy (Obj. 1:3). A dzięki czemu wiernie przetrwamy prześladowania i dalej będziemy odważnie głosić? Pomogą nam w tym dwie rzeczy: to, co Księga Objawienia wyjawia na temat wrogów Boga, oraz przyszłe błogosławieństwa, które otrzymamy, jeśli pozostaniemy wierni. Zajmiemy się tym w kolejnych dwóch artykułach.