Sprawozdanie biblijne informuje, że jakiś czas po tym, jak Midianici zabrali Józefa do Egiptu, przeniósł się tam z Kanaanu patriarcha Jakub razem z rodziną. Zamieszkali w ziemi Goszen — rejonie znajdującym się w delcie Nilu (Rodz. 47:1, 6). Izraelici „stawali się coraz liczniejsi i potężniejsi”, dlatego Egipcjanie ze strachu zmusili ich do niewolnictwa (Wyjścia 1:7-14).

Niektórzy współcześni krytycy wyśmiali to sprawozdanie i nazwali je mitem. Jednak istnieją dowody na to, że Semici * przebywali jako niewolnicy w starożytnym Egipcie.

Na przykład archeolodzy odnaleźli pozostałości dawnych osad na północy Egiptu. Według biblisty Johna Bimsona są dowody na to, że w rejonie tym istniało co najmniej 20 semickich osad. A egiptolog James K. Hoffmeier stwierdził: „Pomiędzy rokiem 1800 a 1540 p.n.e. Egipt był atrakcyjnym celem migracji ludów, które zamieszkiwały zachodnią Azję i mówiły językami semickimi”. Dodaje też: „Okres ten pokrywa się z czasami, które tradycyjnie są nazywane czasami patriarchów, i w związku z tym pasuje do okoliczności opisanych w Księdze Rodzaju”.

Istnieje też dodatkowy dowód pochodzący z południa Egiptu. Pewien papirus datowany na okres Średniego Państwa (ok. 2000-ok. 1600 p.n.e.) zawiera imiona niewolników, którzy pracowali w znajdującym się na południu Egiptu gospodarstwie. Ponad 40 z tych imion jest semickich. Ci niewolnicy pracowali jako kucharze, tkacze i robotnicy. James K. Hoffmeier zauważa: „Ponieważ w jednym tylko gospodarstwie w Tebaidzie [południowy Egipt] pracowało ponad 40 Semitów, prawdopodobnie było ich sporo w całym Egipcie, a w szczególności w okolicach ujścia Nilu”.

Archeolog David Rohl pisze, że w tym papirusie są imiona, które „brzmią, jakby zaczerpnięto je prosto z kart Biblii”. Na przykład niektóre z nich przypominają imiona Issachar, Aszer czy Szifra (Wyjścia 1:3, 4, 15). Doktor Rohl tak to podsumowuje: „Jest to niezaprzeczalny dowód, że Izraelici byli niewolnikami w Egipcie”.

Biblista John Bimson stwierdził: „Relacja biblijna o niewoli egipskiej i exodusie ma solidne podstawy historyczne”.