Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Mówmy prawdę

Mówmy prawdę

„Mówcie prawdę jeden do drugiego” (ZACH. 8:16).

PIEŚNI: 56, 124

1, 2. Co wyrządziło ludzkości najwięcej szkód i kto był za to odpowiedzialny?

TELEFON, lodówka, żarówka czy samochód — to tylko kilka przykładów wynalazków, które podniosły jakość naszego codziennego życia. Jednak inne wynalazki sprawiły, że życie stało się bardziej niebezpieczne: proch strzelniczy, miny lądowe, papierosy czy bomba atomowa, żeby wymienić tylko niektóre. Jest jednak coś, co wymyślono znacznie wcześniej i co okazało się jeszcze bardziej śmiercionośne. Co takiego? Kłamstwo, czyli świadome mówienie nieprawdy z zamiarem wprowadzenia kogoś w błąd. A kto był autorem pierwszego kłamstwa? Odpowiedzi udzielił Jezus Chrystus — „ojcem kłamstwa” nazwał Diabła (odczytaj Jana 8:44). Kiedy wypowiedział on pierwsze kłamstwo?

2 Wydarzyło się to tysiące lat temu w ogrodzie Eden. Pierwsza para ludzka, Adam i Ewa, cieszyła się życiem w raju przygotowanym dla niej przez Stwórcę. Wtedy na scenę wkroczył Diabeł. Wiedział, że Bóg zakazał Adamowi i Ewie jeść z „drzewa poznania dobra i zła” i zapowiedział, że jeśli to zrobią, czeka ich śmierć. Jednak Szatan, posługując się wężem, powiedział Ewie: „Z całą pewnością nie umrzecie [pierwsze kłamstwo w historii]. Gdyż Bóg wie, że w tym samym dniu, w którym z niego zjecie, wasze oczy na pewno się otworzą i na pewno staniecie się podobni do Boga, będziecie znali dobro i zło” (Rodz. 2:15-17; 3:1-5).

3. Dlaczego można powiedzieć, że kłamstwo Szatana było złośliwe i do czego doprowadziło?

3 Kłamstwo Szatana było złośliwe, bo doskonale wiedział on, że jeśli Ewa mu uwierzy i zje owoc, czeka ją śmierć. Adam i Ewa zlekceważyli zakaz od Boga i w rezultacie umarli (Rodz. 3:6; 5:5). Co więcej, przez ten grzech „śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi”. W gruncie rzeczy „śmierć królowała (...) i to nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli na podobieństwo występku Adama” (Rzym. 5:12, 14). Obecnie ludzie nie cieszą się doskonałym zdrowiem i życiem bez końca, tak jak to zamierzył Bóg. „Dni naszych lat jest lat siedemdziesiąt; a jeśli dzięki szczególnej sile jest lat osiemdziesiąt, i tak zmierzają do niedoli oraz rzeczy szkodliwych” (Ps. 90:10). Do tej tragicznej sytuacji doprowadziło wypowiedziane przez Szatana kłamstwo.

4. (a) Na jakie pytania musimy znać odpowiedź? (b) Kto według Psalmu 15:1, 2 może być przyjacielem Jehowy?

4 Jezus w taki sposób wyjaśnił postępowanie Szatana: „Nie stał mocno w prawdzie, ponieważ prawdy w nim nie ma”. W Szatanie nadal ‛nie ma prawdy’, bo swoimi kłamstwami wciąż „wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię” (Obj. 12:9). Nie chcemy dać mu się oszukać. Dlatego zastanówmy się nad trzema pytaniami: Jak Szatan oszukuje ludzi? Z jakich powodów ludzie często kłamią? Jak możemy być zawsze prawdomówni i nie utracić cennej przyjaźni z Jehową, tak jak Adam i Ewa? (odczytaj Psalm 15:1, 2).

JAK SZATAN OSZUKUJE LUDZI

5. Jak Szatan obecnie oszukuje ludzi?

5 Możemy nie dać się oszukać Szatanowi. Apostoł Paweł napisał, że „nie jesteśmy (...) nieświadomi jego zamysłów” (2 Kor. 2:11). Wiemy, że cały świat — obejmujący religię fałszywą, nieuczciwą politykę oraz chciwy system handlowy — znajduje się pod kontrolą Diabła (1 Jana 5:19). Dlatego nie jesteśmy zaskoczeni tym, że pod wpływem Szatana i demonów ludzie zajmujący wysoką pozycję „mówią kłamstwa” (1 Tym. 4:1, 2). Z całą pewnością można tak powiedzieć o biznesmenach, którzy za pomocą reklam zwodzą ludzi, promując szkodliwe produkty albo próbując wyłudzić od nich pieniądze.

6, 7. (a) Dlaczego na przywódcach religijnych, którzy kłamią, ciąży szczególna wina? (b) Jakie nieprawdziwe nauki słyszałeś od przywódców religijnych?

6 Szczególna wina ciąży na przywódcach religijnych, którzy kłamią. Ten, kto przyjmuje ich fałszywe nauki i w rezultacie robi coś, co Bóg tak naprawdę potępia, może utracić nadzieję na życie wieczne (Oz. 4:9). Jezus wiedział, że żyjący w jego czasach przywódcy religijni byli winni takiego oszustwa. Powiedział im prosto w twarz: „Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Przemierzacie bowiem morze i suchy ląd, aby uczynić jednego prozelitę, a gdy się nim stanie, sprawiacie, że podlega Gehennie [ostatecznej zagładzie] dwakroć bardziej niż wy sami” (Mat. 23:15). Jezus bardzo ostro ich potępił. Ludzie ci rzeczywiście ‛byli ze swojego ojca, Diabła, który był zabójcą’ (Jana 8:44).

7 Również w naszych czasach nie brakuje przywódców religijnych. Nazywa się ich pastorami, księżmi czy rabinami. Tak jak ich poprzednicy z I wieku „tłumią prawdę” z Biblii i „prawdę Bożą zamienili na kłamstwo” (Rzym. 1:18, 25). Upowszechniają fałszywe nauki — na przykład o ogniu piekielnym, nieśmiertelności duszy czy reinkarnacji albo o tym, że Bóg uznaje homoseksualizm i małżeństwa osób tej samej płci.

8. Jakie kłamstwa usłyszymy wkrótce z ust polityków i jak powinniśmy wtedy zareagować?

8 Także politycy kłamią i zwodzą ludzi. Jedno z największych kłamstw dopiero usłyszymy. Stanie się to, kiedy ludzie ogłoszą, że osiągnęli „pokój i bezpieczeństwo”. Ale wtedy „natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada”. Nie dajmy się zwieść tej marnej próbie zamaskowania tego, w jak niebezpiecznej sytuacji w rzeczywistości znajduje się świat. Przecież bardzo dobrze wiemy, że „dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy” (1 Tes. 5:1-4).

Z JAKICH POWODÓW LUDZIE CZĘSTO KŁAMIĄ

9, 10. (a) Dlaczego ludzie kłamią i do czego to prowadzi? (b) O czym powinniśmy pamiętać, jeśli chodzi o Jehowę?

9 Kiedy jakiś nowy wynalazek zdobywa popularność, zaczyna być produkowany na skalę masową. To samo stało się z kłamstwem. Kłamią nie tylko wpływowe osobistości — w obecnym społeczeństwie jest to powszechne. W artykule „Dlaczego kłamiemy” zamieszczonym w czasopiśmie National Geographic czytamy: „Kłamanie jest obecnie uznawane za głęboko zakorzenioną cechę ludzką”. Ludzie najczęściej kłamią, żeby się przed czymś uchronić, pokazać się w lepszym świetle, tuszować własne błędy lub nadużycia albo osiągnąć korzyści ekonomiczne. Na temat niektórych ludzi powiedziano: „Kłamiemy z łatwością, na większą lub mniejszą skalę — nieznajomym, współpracownikom, przyjaciołom i najbliższym”.

10 Do czego prowadzą te wszystkie kłamstwa? Do utraty zaufania i popsutych relacji z innymi ludźmi. Wyobraź sobie, jak załamany musi być wierny mąż, kiedy żona go zdradza i kłamie, żeby to ukryć. Pomyśl, jakie to smutne, jeżeli mąż w domu maltretuje żonę i dzieci, ale przy innych udaje, że odnosi się do domowników wzorowo. Powinniśmy pamiętać, że tacy oszuści nie są w stanie niczego ukryć przed Jehową, dla którego „wszystko jest obnażone i zupełnie odsłonięte” (Hebr. 4:13).

11. Jakim ostrzeżeniem jest dla nas przykład Ananiasza i Safiry? (Zobacz ilustrację tytułową).

11 W Biblii opisano na przykład, jak Szatan ośmielił pewne małżeństwo chrześcijan z I wieku do tego, żeby spróbowało okłamać Boga. Ananiasz i Safira zaplanowali, że oszukają apostołów. Sprzedali pewną posiadłość i przynieśli im część otrzymanej zapłaty. Chcieli zrobić wrażenie na zborze, więc powiedzieli, że przynieśli wszystkie pieniądze. Ale Jehowa widział, co zrobili, i ich ukarał (Dzieje 5:1-10).

12. Co czeka nieokazujących skruchy złośliwych kłamców i dlaczego?

12 Co Jehowa sądzi o kłamaniu? Wszyscy złośliwi kłamcy, którzy nie okażą skruchy, tak jak Szatan zostaną wrzuceni do „jeziora ognia” (Obj. 20:10; 21:8; Ps. 5:6). Dlaczego? Ponieważ dla Jehowy takie osoby należą do tej samej kategorii, co „psy”, czyli ludzie, którzy dopuszczają się rzeczy obrzydliwych w oczach Boga (Obj. 22:15).

13. Co wiemy o Jehowie i do czego nas to motywuje?

13 Wiemy, że Jehowa „nie jest człowiekiem, by miał kłamać”, jest wręcz „niemożliwe, żeby Bóg skłamał” (Liczb 23:19; Hebr. 6:18). „Jehowa naprawdę nienawidzi (...) języka fałszywego” (Prz. 6:16, 17). Żeby patrzył na nas z uznaniem, musimy zawsze mówić prawdę. Dlatego ‛nie okłamujemy się nawzajem’ (Kol. 3:9).

MÓWIMY PRAWDĘ

14. (a) Co nas odróżnia od wyznawców religii fałszywej? (b) Objaśnij zasadę podaną w Łukasza 6:45.

14 Co między innymi odróżnia prawdziwych chrześcijan od wyznawców religii fałszywej? My ‛mówimy prawdę’ (odczytaj Zachariasza 8:16, 17). Paweł wyjaśnił: „Polecamy siebie jako sług Bożych (...) mową prawdziwą” (2 Kor. 6:4, 7). Jezus powiedział: „Z obfitości serca mówią (...) usta” (Łuk. 6:45). Jeżeli więc człowiek mówi prawdę w swoim sercu, będzie ona też na jego ustach. Będzie mówił prawdę w sprawach małych i wielkich — nieznajomym, współpracownikom, przyjaciołom i najbliższym. Omówmy kilka przykładów tego, jak możemy pokazać, że we wszystkim chcemy być uczciwi.

Czy dostrzegasz, że w życiu tej młodej siostry coś jest nie tak? (Zobacz akapity 15 i 16)

15. (a) Dlaczego prowadzenie podwójnego życia jest złe? (b) Co może pomóc młodym osobom oprzeć się presji rówieśników? (Zobacz przypis).

15 Jeśli jesteś młody, pewnie chcesz, żeby rówieśnicy cię akceptowali. Niektórzy zaczęli z tego powodu prowadzić podwójne życie. Kiedy przebywają z rodziną albo ze zborem, udają, że zachowują czystość moralną. Ale kiedy korzystają z mediów społecznościowych albo są z rówieśnikami, którzy nie służą Jehowie, zachowują się zupełnie inaczej. Używają wulgarnego języka, noszą nieskromne ubrania, słuchają deprawującej muzyki, nadużywają alkoholu, zażywają narkotyki, potajemnie chodzą na randki lub robią jeszcze gorsze rzeczy. Żyją w kłamstwie — udają przed rodzicami, współwyznawcami i Bogiem (Ps. 26:4, 5). Jehowa dobrze wie, kiedy ‛okazujemy Mu szacunek swoimi wargami, ale nasze serca są od Niego bardzo oddalone’ (Marka 7:6). O wiele lepiej jest postępować zgodnie z natchnionym przysłowiem: „Niech twe serce nie zazdrości grzesznikom, lecz przez cały dzień trwaj w bojaźni przed Jehową” (Prz. 23:17) *.

16. Jak powinniśmy odpowiadać na pytania z wniosków do służby pełnoczasowej?

16 Być może chciałbyś zostać pionierem stałym albo pełnić specjalną służbę pełnoczasową, na przykład w Betel. Kiedy składasz wniosek, ważne jest, żebyś udzielał prawdziwych i pełnych odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące zdrowia, rozrywki i zasad moralnych (Hebr. 13:18). A jeśli zrobiłeś coś, czego Jehowa nienawidzi, albo przez co masz wyrzuty sumienia i nie porozmawiałeś o tym ze starszymi? Poproś ich o pomoc, żebyś mógł pełnić służbę dla Boga z czystym sumieniem (Rzym. 9:1; Gal. 6:1).

17. Co powinniśmy zrobić, kiedy prześladowcy wypytują nas o braci?

17 Co powinieneś zrobić, jeżeli władze ograniczą naszą działalność w twoim kraju, zostaniesz wezwany na przesłuchanie i będziesz wypytywany o braci? Czy musisz powiedzieć wszystko, co wiesz? Co zrobił Jezus, kiedy przesłuchiwał go rzymski namiestnik? Zgodnie z podaną w Biblii zasadą, że jest „czas milczenia i czas mówienia”, na niektóre pytania Jezus w ogóle nie odpowiedział (Kazn. 3:1, 7; Mat. 27:11-14). W takich okolicznościach najlepiej zachować dyskrecję, żeby nie narazić braci na niebezpieczeństwo (Prz. 10:19; 11:12).

Kiedy powiedzieć całą prawdę, a kiedy milczeć? (Zobacz akapity 17 i 18)

18. Do czego jesteśmy zobowiązani, kiedy starsi pytają nas o braci?

18 A co w sytuacji, kiedy ktoś ze zboru popełnił poważny grzech, a ty o tym wiesz? Możliwe, że starsi, którzy mają obowiązek dbać o czystość moralną zboru, będą musieli cię spytać, co wiesz o tej sprawie. Co byś zrobił, szczególnie gdyby chodziło o twojego przyjaciela lub krewnego? „Kto kieruje się prawdą, zeznaje uczciwie” (Prz. 12:17, Edycja Świętego Pawła; 21:28). Dlatego jesteś zobowiązany powiedzieć całą prawdę, nie tylko jej część. Starsi mają prawo znać fakty. Dzięki temu mogą ustalić, jak najlepiej pomóc grzesznikowi odbudować więź z Jehową (Jak. 5:14, 15).

19. Co zostanie omówione w następnym artykule?

19 Psalmista Dawid modlił się do Jehowy: „Oto upodobałeś sobie prawdomówność we wnętrzu” (Ps. 51:6). Dawid wiedział, że prawdomówność bierze się z naszego wnętrza, z serca. W każdej dziedzinie życia chrześcijanie ‛mówią prawdę jeden do drugiego’. Ale inna rzecz, która sprawia, że się wyróżniamy jako czciciele Jehowy, to uczenie prawdy w służbie kaznodziejskiej. W kolejnym artykule omówimy, jak to robić.

^ ak. 15 Zobacz rozdział 15: „Jak się oprzeć presji rówieśników?” oraz rozdział 16: „Dlaczego zerwać z podwójnym życiem?” w książce Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi, tom 2.