1, 2. (a) Dlaczego nie powinno nas zaskakiwać, że ustanowiona przez Jezusa uroczystość Pamiątki jest prosta? (b) Jakie cechy Jezusa omówimy?

CZY potrafisz opisać przebieg odbywającej się co roku Pamiątki? Na pewno większość z nas mogłaby to zrobić, ponieważ nie jest to skomplikowana ceremonia. Ale jej znaczenie jest bardzo głębokie. Może się jednak zastanawiasz: „Dlaczego uroczystość Pamiątki jest tak prosta?”.

² W trakcie swojej ziemskiej służby Jezus stał się znany z tego, że uczył ważnych prawd w sposób jasny i łatwy do zrozumienia (Mat. 7:28, 29). W podobnym duchu pokazał, jak możemy upamiętniać * jego śmierć — ustanowił prostą uroczystość o głębokim znaczeniu. Przeanalizujmy uważnie przebieg Ostatniej Wieczerzy oraz pewne rzeczy, które w jej trakcie powiedział i zrobił Jezus. Pomoże nam to jeszcze bardziej docenić jego pokorę, odwagę oraz miłość i jeszcze lepiej go naśladować.

3. Jak prosta była, zgodnie z Mateusza 26:26-28, ustanowiona przez Jezusa uroczystość i co symbolizowały dwa użyte przez niego emblematy?

³ Jezus ustanowił uroczystość Pamiątki w obecności 11 wiernych apostołów. Skorzystał z tego, co pozostało po posiłku paschalnym (odczytaj Mateusza 26:26-28). Posłużył  się tym, co miał pod ręką — przaśnym chlebem i winem. Wyjaśnił apostołom, że te dwa podstawowe produkty symbolizują jego doskonałe ciało i krew, które złoży za nich w ofierze. Apostołowie prawdopodobnie nie byli zaskoczeni prostotą tej ceremonii. Dlaczego?

4. Jak rada, której Jezus udzielił Marcie, pomaga nam zrozumieć, dlaczego Pamiątka jest tak prosta?

⁴ Przypomnijmy sobie, co się stało jakiś czas wcześniej, kiedy w trzecim roku swojej służby Jezus odwiedził dom bliskich przyjaciół — Łazarza, Marty i Marii. W miłej atmosferze zaczął nauczać. Marta była obecna, ale nie mogła się skupić, bo z myślą o tak wyjątkowym gościu przygotowywała wystawny posiłek. Widząc to, Jezus życzliwie ją skorygował. Pomógł jej zrozumieć, że nie zawsze trzeba przygotowywać coś wymyślnego (Łuk. 10:40-42). Później, zaledwie kilka godzin przed śmiercią, Jezus sam zastosował się do tej rady. Wieczerza Pańska była prosta. Czego nas to uczy o Jezusie?

5. Co prostota Wieczerzy Pańskiej mówi nam o Jezusie i jak to harmonizuje z Filipian 2:5-8?

⁵ Wszystko, co Jezus robił i mówił, świadczyło o pokorze. Nie powinno więc nas zaskakiwać, że w noc przed swoją śmiercią również dał dowód wielkiej pokory (Mat. 11:29). Wiedział, że niedługo złoży największą ofiarę w dziejach ludzkości oraz że Jehowa go wskrzesi i da mu bardzo wysoką pozycję w niebie. Mimo to nie chciał kierować na siebie uwagi — nie wymagał, żeby jego śmierć upamiętniano w jakiś wyszukany sposób. Polecił uczniom raz w roku organizować prosty, ale stosowny posiłek (Jana 13:15; 1 Kor. 11:23-25). Świadczy on o tym, że Jezus nie był wyniosły. Bardzo się cieszymy z tego, że jedną z cech wyróżniających naszego niebiańskiego Króla jest właśnie pokora (odczytaj Filipian 2:5-8).

6. Jak możemy naśladować pokorę Jezusa, kiedy przechodzimy próby?

⁶ Jak możemy naśladować pokorę Jezusa? Przedkładając dobro innych ponad własne (Filip. 2:3, 4). Pomyśl jeszcze raz o ostatniej nocy ziemskiego życia Jezusa. Wiedział on, że czeka go bolesna śmierć, ale martwił się o apostołów, którzy mieli go opłakiwać. Dlatego poświęcił tę noc na udzielanie im wskazówek i zachęt (Jana 14:25-31).  Jezus troszczył się o innych bardziej niż o siebie. To naprawdę wspaniały przykład dla nas!

7. Jak zaraz po ustanowieniu Wieczerzy Pańskiej Jezus wykazał się niezwykłą odwagą?

⁷ Po ustanowieniu Wieczerzy Pańskiej Jezus wykazał się niezwykłą odwagą. W jaki sposób? Był gotowy spełnić wolę swojego Ojca, chociaż wiedział, że z tego powodu zostanie oskarżony o bluźnierstwo i poniesie śmierć (Mat. 26:65, 66; Łuk. 22:41, 42). Jezus zachował nieskazitelność i w ten sposób okazał szacunek imieniu Jehowy, stanął po stronie Jego zwierzchnictwa i otworzył drogę do życia wiecznego skruszonym ludziom. Jednocześnie przygotował swoich naśladowców na to, co wkrótce miało ich spotkać.

8. (a) Co Jezus powiedział wiernym apostołom? (b) Jak po śmierci Jezusa uczniowie naśladowali jego odwagę?

⁸ O odwadze Jezusa świadczy też to, że nie pozwolił pochłonąć się troskom, a skoncentrował się na potrzebach wiernych apostołów. Prosty posiłek spożyty po odprawieniu Judasza miał przypominać jego przyszłym namaszczonym naśladowcom, jakie korzyści wynikają z przelanej krwi Jezusa i objęcia ich nowym przymierzem (1 Kor. 10:16, 17). Żeby pomóc im dochować wierności i znaleźć się razem z nim w niebie, Jezus wyjaśnił, czego on i jego Ojciec od nich oczekują (Jana 15:12-15). Powiedział też, jakie próby są przed nimi. Potem, dając im za przykład siebie, zachęcił ich: „Bądźcie odważni!” (Jana 16:1-4a, 33). Wiele lat później uczniowie Jezusa nadal naśladowali jego wzór ofiarności  i przejawiali odwagę. Chociaż wiele ich to kosztowało, pomimo różnych prób nawzajem się wspierali (Hebr. 10:33, 34).

9. Jak możemy naśladować odwagę Jezusa?

⁹ Również obecnie naśladujemy odwagę Jezusa. Potrzebujemy jej na przykład, żeby pomagać braciom prześladowanym za wiarę. Czasem ktoś z naszych współwyznawców może zostać niesprawiedliwie uwięziony. Kiedy tak się dzieje, musimy dla takich osób robić wszystko, co w naszej mocy, również zabierać głos w ich obronie (Filip. 1:14; Hebr. 13:19). Dowodem odwagi jest też wytrwałe głoszenie (Dzieje 14:3). Tak jak Jezus jesteśmy zdecydowani głosić dobrą nowinę o Królestwie, nawet kiedy spotykamy się ze sprzeciwem czy prześladowaniami. Ale co, jeśli czasem brakuje nam odwagi? Zobaczmy, co nam pomoże.

10. Co powinniśmy robić w tygodniach przed Pamiątką i w czym nam to pomoże?

¹⁰ Możemy nabrać odwagi, rozmyślając o nadziei, którą zyskaliśmy dzięki okupowi Jezusa Chrystusa (Jana 3:16; Efez. 1:7). W tygodniach poprzedzających Pamiątkę mamy wyjątkową okazję, żeby rozwijać wdzięczność za okup. Staraj się trzymać przewidzianego na ten okres specjalnego programu czytania Biblii i z modlitwą rozmyślaj nad wydarzeniami związanymi ze śmiercią Jezusa. Kiedy zbierzemy się na Pamiątce, będziemy lepiej rozumieć znaczenie emblematów oraz bezcennej ofiary, którą symbolizują. Jeśli doceniamy to, co zrobili Jezus i Jehowa, oraz rozumiemy, jakie korzyści płyną z tego dla nas i naszych bliskich, nasza nadzieja staje się silniejsza i jesteśmy gotowi odważnie trwać do końca (Hebr. 12:3).

11, 12. Czego się do tej pory dowiedzieliśmy?

 ¹¹ Do tej pory dowiedzieliśmy się, że Wieczerza Pańska przypomina nam nie tylko o ofierze okupu, ale też o niezwykłej pokorze i odwadze Jezusa. Na pewno bardzo się cieszymy, że Jezus nadal przejawia te cechy jako Arcykapłan, który wstawia się za nami w niebie! (Hebr. 7:24, 25). Żeby okazać naszą szczerą wdzięczność, powinniśmy zgodnie z poleceniem Jezusa lojalnie upamiętniać jego śmierć (Łuk. 22:19, 20). Robimy to w dniu odpowiadającym 14 nisan. Jest to najważniejszy dzień w roku.

¹² Prosty przebieg Wieczerzy Pańskiej wskazuje na jeszcze jedną cechę Jezusa, która pobudziła go do oddania za nas życia. Jezus był znany z okazywania tej cechy, kiedy żył na ziemi. O jaki przymiot chodzi?

13. Jak w Jana 15:9 oraz 1 Jana 4:8-10 opisano miłość, którą okazali Jehowa i Jezus, i kto odnosi z niej korzyść?

¹³ Jezus we wszystkim, co robił, doskonale odzwierciedlał miłość, jaką darzy nas Jehowa (odczytaj Jana 15:9; 1 Jana 4:8-10). Co najważniejsze, serce pobudziło go do oddania za nas życia. Bez względu na to, czy jesteśmy namaszczeni, czy należymy do „drugich owiec”, odnosimy korzyść z miłości, jaką okazali nam Jehowa i Jezus, składając tę ofiarę (Jana 10:16; 1 Jana 2:2). Pomyślmy też o formie Wieczerzy Pańskiej — świadczy ona o trosce Jezusa o uczniów. W jaki sposób?

14. Jak jeszcze Jezus pokazał, że kocha swoich uczniów?

¹⁴ Jezus okazał miłość swoim namaszczonym naśladowcom, prosząc ich, żeby obchodzili prostą uroczystość, a nie odprawiali jakieś skomplikowane obrzędy. Jego uczniowie będący pomazańcami mieli ją obchodzić każdego roku w najróżniejszych okolicznościach, nawet jeśli zostali uwięzieni (Obj. 2:10). Czy zdołali się wywiązać z polecenia Jezusa? Jak najbardziej!

15, 16. Jak niektórym udało się obchodzić Wieczerzę Pańską mimo trudnych warunków?

¹⁵ Aż do naszych czasów prawdziwi chrześcijanie starają się upamiętniać śmierć Jezusa. Na ile tylko pozwalają im możliwości, trzymają się opisu Wieczerzy Pańskiej, czasami w bardzo trudnych warunkach. Zwróć uwagę na następujące przykłady. Brat Harold King był trzymany w izolatce w chińskim więzieniu, dlatego musiał być pomysłowy. Potajemnie przygotowywał emblematy, korzystając z rzeczy, do których miał dostęp. Tak dokładnie, jak tylko potrafił, obliczał też datę Pamiątki. Obchodził tę uroczystość sam jeden w celi — śpiewał, modlił się i wygłaszał oparte na Biblii przemówienie.

¹⁶ A oto inny przykład. W trakcie II wojny światowej grupa sióstr więzionych w obozie koncentracyjnym obchodziła Pamiątkę, ryzykując życiem. Ale ponieważ posiłek ten był bardzo prosty, mogły to robić dyskretnie. Jedna z nich tak to opisała: „Stanęłyśmy blisko siebie wokół biało nakrytego stołeczka z emblematami. Pomieszczenie rozjaśniała świeca, gdyż światło elektryczne mogłoby nas zdradzić. (...) Ponownie ślubowałyśmy żarliwie naszemu Ojcu, że będziemy ze wszystkich sił przysparzać czci Jego świętemu imieniu”. Te siostry wykazały się naprawdę niezwykłą wiarą! Z kolei  Jezus dał dowód wielkiej miłości, kiedy zadbał, żebyśmy mogli obchodzić Pamiątkę nawet w bardzo trudnych warunkach.

17. Jakie pytania warto sobie zadać?

¹⁷ W miarę jak zbliża się Pamiątka, warto zastanowić się nad następującymi pytaniami: „Jak mogę jeszcze lepiej naśladować miłość Jezusa? Czy dbam o potrzeby współwyznawców bardziej niż o swoje? Czy oczekuję od braci i sióstr więcej, niż są w stanie z siebie dać, czy raczej jestem świadomy ich ograniczeń?”. Zawsze starajmy się naśladować Jezusa i okazywać „miłość braterską” (1 Piotra 3:8).

18, 19. (a) Czego możemy być pewni? (b) Co jesteś zdecydowany robić?

¹⁸ Polecenie, żeby obchodzić Pamiątkę śmierci Jezusa, już niedługo przestanie obowiązywać. Kiedy w trakcie wielkiego ucisku ‛Jezus przyjdzie’, zabierze do nieba pozostałych ze ‛swoich wybranych’ i Pamiątka nie będzie już więcej obchodzona (1 Kor. 11:26; Mat. 24:31).

¹⁹ Ale nawet kiedy nie będziemy już obchodzić tej uroczystości, z całą pewnością słudzy Jehowy będą mile wspominać ten prosty posiłek, który jest symbolem największej pokory, odwagi i miłości, na jakie kiedykolwiek zdobył się człowiek. Wtedy osoby, które były obecne na tej uroczystości, na pewno będą o tym opowiadać, by także innym przyniosła ona korzyść. Ale żeby odnieść pożytek z tego posiłku obecnie, musimy być zdecydowani naśladować pokorę, odwagę i miłość Jezusa. Jeśli tak robimy, to możemy być pewni, że otrzymamy nagrodę od Jehowy (2 Piotra 1:10, 11).