1. Jakich stresujących przeżyć doświadcza wielu sług Jehowy?

NA CAŁYM świecie wielu sług Jehowy doświadcza stresujących, a nawet bolesnych przeżyć. Czy coś takiego dzieje się również w twoim zborze? Niektórzy chrześcijanie zapadli na poważną chorobę albo umarł im ktoś bliski. Inni bardzo cierpią, bo ich przyjaciel lub członek rodziny odszedł od prawdy. Jeszcze innych dotknęła klęska żywiołowa. Wszyscy oni potrzebują pocieszenia. Jak możemy im pomóc?

2. Dlaczego apostoł Paweł czasami potrzebował pocieszenia?

² Apostoł Paweł wiele razy znalazł się w sytuacji zagrażającej życiu (2 Kor. 11:23-28). Poza tym ‛miał w ciele cierń’ — być może jakiś problem zdrowotny (2 Kor. 12:7). Przeżył też rozczarowanie z powodu Demasa, dawnego współpracownika, który go opuścił, ponieważ „pokochał ten świat” (2 Tym. 4:10). Chociaż Paweł był odważnym namaszczonym duchem chrześcijaninem i niesamolubnie pomagał innym, to czasami czuł się zniechęcony (Rzym. 9:1, 2).

3. Jak Jehowa zapewniał Pawłowi pocieszenie i wsparcie?

³ Paweł potrzebował wsparcia i je otrzymał. W jaki sposób? Jehowa na pewno umacniał go przez swojego świętego ducha (2 Kor. 4:7; Filip. 4:13). Pocieszał go też za pośrednictwem innych chrześcijan. Paweł napisał, że niektórzy współpracownicy stali się dla niego „źródłem wielkiego pocieszenia” (Kol. 4:11). Byli to między innymi Arystarch, Tychik i Marek, którzy dodawali mu sił i pomagali  wytrwać. Jakie cechy sprawiły, że ci trzej chrześcijanie umieli tak skutecznie pocieszać? Jak możemy naśladować ich przykład?

4. Jak Arystarch dowiódł, że jest lojalnym przyjacielem Pawła?

⁴ Arystarch pochodził z macedońskiego miasta Tesalonika. Okazał się dla Pawła lojalnym przyjacielem. Pierwsza wzmianka o Arystarchu dotyczy trzeciej podróży misjonarskiej Pawła. Arystarch towarzyszył apostołowi podczas jego wizyty w Efezie. Został wtedy porwany przez tłum (Dzieje 19:29). Kiedy go uwolniono, nie próbował unikać niebezpieczeństwa, ale lojalnie pozostał z Pawłem. Kilka miesięcy później w Grecji dalej był przy Pawle, mimo że przeciwnicy nieustannie próbowali zabić apostoła (Dzieje 20:2-4). W roku 58 n.e. Paweł został uwięziony i odesłany do Rzymu. W tej długiej podróży Arystarch również mu towarzyszył. Razem przeżyli rozbicie się statku (Dzieje 27:1, 2, 41). W Rzymie Arystarch najwyraźniej przez pewien czas był uwięziony razem z Pawłem (Kol. 4:10). Nic dziwnego, że Paweł czuł się zachęcony postawą tego lojalnego przyjaciela.

5. Jak zgodnie z Przysłów 17:17 możemy się okazać lojalnymi przyjaciółmi?

⁵ Podobnie jak Arystarch możemy okazać się lojalnymi przyjaciółmi dla naszych braci i sióstr — nie tylko w dobrych chwilach, ale też „w chwilach udręki” (odczytaj Przysłów 17:17). Nawet kiedy brat czy siostra ma już najtrudniejszy moment za sobą, może nadal potrzebować pocieszenia. Frances *, której oboje rodzice zmarli na raka w ciągu trzech miesięcy, mówi: „Myślę, że ciężkie przeżycia zostają z nami na bardzo długo. Cenię sobie lojalnych przyjaciół, którzy pamiętają, że dalej cierpię, chociaż od śmierci rodziców minęło już trochę czasu”.

6. Do czego pobudzi nas lojalność?

 ⁶ Żeby pomóc braciom i siostrom, lojalni przyjaciele są gotowi na poświęcenia. Na przykład u brata o imieniu Peter wykryto agresywną śmiertelną chorobę. Jego żona Kathryn opowiada: „Na wizytę, podczas której dowiedzieliśmy się o chorobie Petera, zabrało nas pewne małżeństwo ze zboru. Postanowili oni wtedy, że nie zostawią nas w tych bolesnych chwilach. Pomagali nam zawsze, kiedy ich potrzebowaliśmy”. Prawdziwi przyjaciele, którzy są z nami w ciężkich chwilach, ogromnie nas pocieszają!

7, 8. Jak zgodnie z Kolosan 4:7-9 Tychik okazał się godny zaufania?

⁷ Tychik, chrześcijanin z rzymskiej prowincji Azja, również był lojalnym przyjacielem Pawła (Dzieje 20:4). Około roku 55 Paweł zorganizował zbiórkę pieniędzy, żeby pomóc chrześcijanom z Judei. Możliwe, że w tym ważnym zadaniu brał udział także Tychik (2 Kor. 8:18-20). Później, kiedy Paweł po raz pierwszy został uwięziony w Rzymie, Tychik był jego osobistym posłańcem. Przekazywał listy Pawła oraz udzielał zachęt zborom w Azji (Kol. 4:7-9).

⁸ Tychik był dla Pawła przyjacielem godnym zaufania (Tyt. 3:12). Nie na wszystkich chrześcijanach można było wtedy polegać. Około roku 65 Paweł został uwięziony po raz drugi. W tym okresie wielu chrześcijan z Azji unikało jego towarzystwa, być może ze strachu przed przeciwnikami (2 Tym. 1:15). Jednak Tychik okazał się godny zaufania i Paweł dał mu kolejne zadanie (2 Tym. 4:12). Bez wątpienia bardzo sobie cenił tego wiernego przyjaciela.

9. Jak możemy naśladować Tychika?

⁹ Naśladujemy Tychika, jeśli też jesteśmy godni zaufania. Na przykład nie tylko obiecujemy pomóc braciom i siostrom w potrzebie, ale rzeczywiście to robimy (Mat. 5:37; Łuk. 16:10). Kiedy takie osoby widzą, że mogą na nas polegać,  czują się bardzo pocieszone. Pewna siostra wyjaśnia: „Nie musisz się dodatkowo stresować, czy ktoś, kto obiecał ci pomóc, rzeczywiście dotrzyma słowa”.

10. Od kogo zgodnie z Przysłów 18:24 mogą otrzymać pocieszenie ci, którzy doświadczają trudności czy rozczarowań?

¹⁰ Ci, którzy doświadczają trudności czy rozczarowań, często znajdują pocieszenie, gdy zwierzają się zaufanemu przyjacielowi (odczytaj Przysłów 18:24). Bijay, którego syn został wykluczony, wspomina: „Musiałem podzielić się swoimi uczuciami z kimś zaufanym”. Z kolei Carlos z powodu popełnionych błędów stracił w zborze przywilej, który bardzo sobie cenił. Mówi: „Potrzebowałem kogoś, komu mogłem się otwarcie zwierzyć bez obawy, że będę osądzany”. Carlos porozmawiał o swoich uczuciach ze starszymi, a oni pomogli mu pokonać jego problem. Pocieszała go też świadomość, że starsi są dyskretni i nikomu nie zdradzą tego, co im powiedział.

11. Jak możemy okazać się godnymi zaufania przyjaciółmi?

¹¹ Jeśli chcemy być godnymi zaufania przyjaciółmi, powinniśmy rozwijać cierpliwość. Żanna, którą zostawił mąż, znalazła pocieszenie w tym, że mogła podzielić się uczuciami z przyjaciółmi. Wspomina: „Cierpliwie mnie słuchali, chociaż pewnie bez przerwy powtarzałam to samo”. Ty też okażesz się dobrym przyjacielem, jeśli będziesz dobrym słuchaczem.

12. Kim był Marek i jak pokazał, że chętnie usługuje drugim?

¹² Marek, nazywany też Janem, był chrześcijaninem pochodzenia żydowskiego z Jerozolimy. Jego kuzyn Barnabas był znanym misjonarzem (Kol. 4:10). Marek prawdopodobnie wychowywał się w zamożnej rodzinie, ale sprawy materialne nie stały się dla niego najważniejsze. Przez całe życie chętnie usługiwał drugim i dawało mu to szczęście. Na przykład przy różnych okazjach wspierał apostołów Pawła i Piotra w ich zadaniach — być może dbał o ich potrzeby fizyczne (Dzieje 13:2-5; 1 Piotra 5:13). Paweł napisał, że Marek ‛współpracuje z nim na rzecz Królestwa Bożego’ i że stał się dla niego „krzepiącą pomocą” (Kol. 4:10, 11 i przypis).

13. Jak słowa z 2 Tymoteusza 4:11 świadczą o tym, że Paweł cenił wierną służbę Marka?

¹³ Marek stał się dla Pawła bliskim przyjacielem. Kiedy Paweł około roku 65 po raz ostatni trafił do więzienia w Rzymie, napisał drugi list do Tymoteusza. W liście tym prosił, żeby Tymoteusz przyszedł do Rzymu i wziął ze sobą Marka (2 Tym. 4:11). Paweł na pewno cenił wierną służbę Marka, dlatego w tych ważnych chwilach chciał mieć go przy sobie. Marek pomagał Pawłowi na różne praktyczne sposoby — być może dostarczał mu jedzenie oraz materiały pisarskie. Wsparcie i zachęty, które Paweł wtedy otrzymał, zapewne pomogły mu wytrwać w okresie przed egzekucją.

14, 15. Czego z Mateusza 7:12 uczymy się o praktycznym pomaganiu drugim?

¹⁴ Odczytaj Mateusza 7:12. Gdy przechodzimy trudne chwile, bez wątpienia jesteśmy wdzięczni każdemu, kto proponuje nam praktyczną pomoc. Ryan, który stracił ojca w nieszczęśliwym wypadku, mówi: „Kiedy cierpisz, mnóstwo codziennych zajęć całkowicie cię przerasta.  Czyjaś praktyczna pomoc, nawet jeśli wydaje się niewielka, może bardzo dużo zdziałać”.

¹⁵ Jeśli jesteśmy uważni, prawdopodobnie zorientujemy się, jak moglibyśmy komuś pomóc. Pewna siostra zaproponowała wspomnianym wcześniej Peterowi i Kathryn, że pomoże im dotrzeć na każdą wizytę lekarską. Ani Peter, ani Kathryn nie mogli już prowadzić samochodu. Siostra ta przygotowała harmonogram, według którego bracia i siostry ze zboru na zmianę ich wozili. Czy taka pomoc okazała się praktyczna? Kathryn opowiada: „Czuliśmy, że zdjęto z nas ogromny ciężar”. Zawsze pamiętaj, że proste, ale praktyczne gesty mogą okazać się dla kogoś wielkim wsparciem.

16. Czego ważnego o pocieszaniu innych uczymy się z przykładu Marka?

¹⁶ Żyjący w I wieku Marek na pewno był bardzo zajętym chrześcijaninem. Miał odpowiedzialne zadania teokratyczne — między innymi spisał Ewangelię noszącą jego imię. Mimo to poświęcił czas, żeby pocieszyć Pawła, a Paweł nie wahał się prosić go o pomoc. Angela, której babcia została zamordowana, również była wdzięczna osobom, które ją pocieszały. Mówi: „Jeśli przyjaciele naprawdę chcą ci pomóc, łatwiej ci z nimi rozmawiać. Czujesz, że to nie jest wymuszone”. Zastanów się: „Czy jestem znany z tego, że chętnie udzielam współwyznawcom pocieszenia i praktycznej pomocy?”.

17. Jak rozmyślanie nad słowami z 2 Koryntian 1:3, 4 motywuje nas do pocieszania innych?

¹⁷ Zapewne bez trudu znajdziesz kogoś, kto potrzebuje pocieszenia. Mógłbyś podzielić się z nim tymi samymi myślami, które kiedyś pocieszyły ciebie. Nino, która straciła babcię, mówi: „Jehowa może posłużyć się nami, żeby kogoś pocieszyć, jeśli tylko na to pozwolimy” (odczytaj 2 Koryntian 1:3, 4). A cytowana wcześniej Frances mówi:  „Słowa z 2 Koryntian 1:4 są bardzo prawdziwe. Możemy pocieszyć innych w taki sam sposób, jak ktoś pocieszył nas”.

18. (a) Dlaczego niektórzy mogą się obawiać pocieszania innych? (b) Co robić, żeby skutecznie pocieszać innych? Podaj przykład.

¹⁸ Powinniśmy wychodzić z inicjatywą, nawet jeśli mamy obawy. Na przykład możemy się obawiać, że nie będziemy wiedzieli, co komuś powiedzieć albo jak się zachować. Starszy o imieniu Paul pamięta, co robili dla niego inni, kiedy zmarł jego ojciec. Wspomina: „Widziałem, że nie było im łatwo ze mną rozmawiać. Trudno im było znaleźć odpowiednie słowa. Ale i tak bardzo ceniłem to, że chcieli mnie pocieszać i wspierać”. Brat o imieniu Tajon, który przeżył potężne trzęsienie ziemi, mówi: „Nie pamiętam każdej wiadomości, którą dostałem po tym trzęsieniu. Ale pamiętam, że bracia chcieli się upewnić, czy wszystko u mnie w porządku”. Jaki stąd wniosek? Żeby skutecznie kogoś pocieszyć, pokaż mu, że ci na nim zależy.

19. Dlaczego jesteś zdecydowany być dla innych „źródłem wielkiego pocieszenia”?

¹⁹ Im bliżej jesteśmy końca tego systemu rzeczy, tym gorsze są warunki na świecie i tym trudniejsze jest życie (2 Tym. 3:13). Oprócz tego potrzebujemy pocieszenia, bo jesteśmy niedoskonali i popełniamy błędy. Apostoł Paweł pozostał wierny Bogu aż do końca życia. Dzięki czemu? Między innymi dzięki pocieszeniu, które otrzymał od współwyznawców. Bądźmy lojalni jak Arystarch, godni zaufania jak Tychik i gotowi usługiwać innym jak Marek. W ten sposób pomożemy naszym braciom i siostrom wiernie służyć Jehowie (1 Tes. 3:2, 3).