W MUZEUM Ziem Biblijnych w Jerozolimie znajduje się kamienna płyta z inskrypcją, datowana na mniej więcej 700—600 rok p.n.e. Pochodzi z jaskini niedaleko Hebronu w Izraelu, która służyła za grobowiec. Inskrypcja brzmi: „Bądź przeklęty, Hagafie, synu Hagawa, przez Jahwe Sabaot”. Jak potwierdza ona wiarygodność Biblii? Świadczy o tym, że imię Boże, Jehowa (albo Jahwe), zapisywane czterema starohebrajskimi literami JHWH, było w czasach biblijnych dobrze znane i używane na co dzień. W tego rodzaju jaskiniach znaleziono też inne inskrypcje. Wskazują one, że ci, którzy spotykali się albo ukrywali w takich miejscach, często utrwalali imię Boże na ścianach. Zapisywali na nich także swoje własne imiona zawierające jakąś formę imienia Bożego.

Doktor Rachel Nabulsi z Uniwersytetu Stanowego w Georgii w USA tak się wypowiedziała na temat wspomnianych inskrypcji: „Wielokrotne użycie imienia JHWH jest znamienne. (...) Teksty [biblijne] oraz te inskrypcje pokazują, jak dużą rolę odgrywał JHWH w życiu Izraela i Judy”. W rzeczywistości imię Boże w formie czterech hebrajskich spółgłosek występuje w Biblii tysiące razy. Poza tym wchodzi w skład wielu innych imion biblijnych.

Wyrażenie „Jahwe Sabaot”, wyryte na kamiennej płycie, dosłownie znaczy „Jehowa Zastępów”. Wygląda więc na to, że w czasach biblijnych ono również było w powszechnym użyciu. Nic dziwnego, że w Biblii, w oryginalnym tekście Pism Hebrajskich, występuje 283 razy, najczęściej w księgach Izajasza, Jeremiasza i Zachariasza.