1. W jakiej sytuacji znalazł się pod koniec I wieku n.e. apostoł Jan?

POD koniec I wieku n.e. apostoł Jan znalazł się w bardzo trudnej sytuacji. Prawdopodobnie żaden z apostołów oprócz niego już nie żył, a on był w podeszłym wieku, uwięziony na wyspie Patmos (Obj. 1:9). Wiedział, że odstępcy wprowadzają braci w błąd i wywołują podziały w zborach. Mogło się wydawać, że wkrótce chrystianizm przestanie istnieć (Judy 4; Obj. 2:15, 20; 3:1, 17).

2. Jaką porywającą wizję otrzymał Jan w myśl Objawienia 7:9-14? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

² Właśnie w takich okolicznościach Jan otrzymał porywającą wizję dotyczącą przyszłości. W wizji tej ujrzał aniołów, którzy otrzymali polecenie, żeby powstrzymać niszczycielskie wiatry wielkiego ucisku, aż zostanie opieczętowana pewna grupa niewolników (Obj. 7:1-3). Składa się ona ze 144 000 osób, które będą z Jezusem rządzić w niebie (Łuk. 12:32; Obj. 7:4). Potem Jan wspomina o innej grupie, tak ogromnej, że mówi: „Spojrzałem i zobaczyłem wielką rzeszę ludzi, której nikt nie był w stanie policzyć. Pochodzili oni ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków. Stali przed tronem i przed Barankiem” (odczytaj Objawienie 7:9-14). Wyobraź sobie, jak szczęśliwy musiał być Jan, kiedy się dowiedział, że w przyszłości mnóstwo ludzi będzie służyć Jehowie we właściwy sposób!

3. (a) Dlaczego wizja Jana powinna wzmacniać naszą wiarę? (b) Czego się dowiemy z tego artykułu?

³ Ta wizja z pewnością umocniła wiarę Jana. Jeszcze bardziej powinna umocnić naszą, bo przecież żyjemy  w czasie, kiedy się spełnia. Miliony ludzi zaczynają wielbić Jehowę i mają nadzieję przetrwać wielki ucisk oraz żyć wiecznie na ziemi. Z tego artykułu dowiemy się, jak Jehowa ponad 80 lat temu wyjawił swoim sługom tożsamość wielkiej rzeszy. Potem zastanowimy się nad dwiema jej cechami: 1) wielkością i 2) różnorodnością. Powinno to wzmocnić wiarę wszystkich, którzy mają nadzieję należeć do tej szczęśliwej grupy.

4. Jakiej prawdy z Biblii nie rozumie większość wyznawców chrześcijaństwa i jak pod tym względem różnili się od nich Badacze Pisma Świętego?

⁴ Chrześcijaństwo na ogół nie uczy tego, o czym czytamy w Biblii — że w przyszłości posłuszni ludzie będą żyć wiecznie na ziemi (2 Kor. 4:3, 4). Obecnie większość religii chrześcijańskich twierdzi, że wszyscy dobrzy ludzie po śmierci idą do nieba. Inaczej jednak myślała niewielka grupa Badaczy Pisma Świętego, którzy pod koniec XIX wieku zaczęli wydawać Strażnicę. Uświadomili oni sobie, że Bóg przywróci na ziemi raj i miliony posłusznych ludzi będą żyć tutaj na ziemi, a nie w niebie. Ale minęło trochę czasu, zanim wyraźnie zrozumieli, kim będą ci posłuszni ludzie (Mat. 6:10).

5. Co zrozumieli Badacze Pisma Świętego, jeśli chodzi o 144 000?

⁵ Oczywiście, analizując Pisma, Badacze zrozumieli też, że pewna grupa ludzi „kupionych z ziemi” będzie rządzić z Jezusem w niebie (Obj. 14:3). Będzie się ona składała ze 144 000 gorliwych i oddanych chrześcijan, którzy na ziemi wiernie służyli Bogu. A co Badacze sądzili o wielkiej rzeszy?

6. W co wierzyli Badacze Pisma Świętego, jeśli chodzi o wielką rzeszę?

⁶ W swojej wizji Jan zobaczył tę grupę stojącą „przed tronem i przed Barankiem” (Obj. 7:9). Na podstawie tych słów Badacze doszli do wniosku, że wielka rzesza, podobnie jak 144 000, będzie żyć w niebie. A skoro obie grupy miały tam przebywać, to czym jedna różniła się od drugiej? Badacze myśleli, że wielka rzesza będzie się składać z chrześcijan, którzy na ziemi nie byli w pełni posłuszni Bogu. Być może mimo tego, że byli czyści pod względem moralnym, niektórzy z nich pozostawali w kościołach chrześcijaństwa. Badacze uważali, że chociaż osoby takie były gorliwe, to nie na tyle, żeby rządzić z Jezusem. Ponieważ ich miłość do Boga nie była wystarczająco silna, członkowie wielkiej rzeszy mieli zajmować miejsce w niebie przed tronem, a nie zasiadać na tronach.

7. Kto zdaniem Badaczy miał żyć na ziemi podczas Tysiącletniego Panowania i co miało się stać z wiernymi mężczyznami z dawnych czasów?

⁷ Kto więc miał żyć na ziemi? Badacze Pisma Świętego wierzyli, że po tym, jak 144 000 i wielka rzesza zostaną zabrani do nieba, miliony innych ludzi otrzyma życie na ziemi i będzie mogło korzystać z błogosławieństw Tysiącletniego Panowania Chrystusa. Badacze nie sądzili, że te miliony zaczną służyć Jehowie przed rozpoczęciem tego tysiącletniego okresu. Uważali raczej, że grupa ta pozna Jehowę podczas Millennium. Potem ci, którzy dostosują swoje życie do mierników Jehowy, będą już wiecznie żyć na ziemi, podczas gdy buntownicy zostaną zgładzeni. Poza tym Badacze sądzili, że ci, którzy  mieli w tamtym czasie usługiwać na ziemi jako książęta — w tym wskrzeszeni „wierni mężowie starożytności” (wierni mężczyźni zmarli przed Chrystusem) — prawdopodobnie zostaną pod koniec Millennium w jakiś sposób nagrodzeni życiem w niebie (Ps. 45:16).

8. Jakie trzy grupy miały zdaniem Badaczy skorzystać ze spełnienia się zamierzenia Bożego?

⁸ Tak więc Badacze Pisma Świętego uważali, że będą istnieć trzy grupy: 1) 144 000 osób, które mają rządzić z Jezusem w niebie; 2) wielka rzesza mniej gorliwych chrześcijan, którzy mają w niebie stać przed tronem i przed Barankiem, oraz 3) miliony ludzi, którzy na ziemi będą się uczyć mierników Jehowy podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa *. Ale później Jehowa sprawił, że lepiej zrozumiano ten temat (Prz. 4:18).

9. (a) W jaki sposób wielka rzesza na ziemi może stać „przed tronem i przed Barankiem”? (b) Dlaczego takie wyjaśnienie słów z Objawienia 7:9 jest logiczne?

⁹ W roku 1935 stało się jasne, kogo przedstawia wielka rzesza z wizji Jana. Świadkowie Jehowy zrozumieli, że wielka rzesza nie musi literalnie być w niebie, żeby stać „przed tronem i przed Barankiem”. Dzieje się to w sposób symboliczny. Chociaż jej członkowie mają żyć na ziemi, to będą stać „przed tronem”, bo będą uznawać władzę Jehowy i Go słuchać (Izaj. 66:1). Mogą stać „przed Barankiem” dzięki temu, że wierzą w ofiarę okupu, którą złożył Jezus. Na podobnej zasadzie będą zebrane przed chwalebnym tronem Jezusa „wszystkie narody” wspomniane w Mateusza 25:31, 32 — w tym ludzie niegodziwi. To jasne, że te narody nie są w niebie, ale na ziemi. Wyjaśnienie uaktualnione w 1935 roku jest logiczne. Na przykład pozwala zrozumieć, dlaczego Biblia nic nie mówi o tym, że wielka rzesza miałaby zostać wskrzeszona do życia w niebie. Tylko jednej grupie obiecano wieczne życie w niebie — 144 000 tych, którzy będą „królować nad ziemią” (Obj. 5:10).

10. Dlaczego wielka rzesza musi poznać mierniki Jehowy przed Millennium?

¹⁰ Od roku 1935 Świadkowie Jehowy rozumieją, że wielka rzesza z wizji Jana składa się z wiernych chrześcijan, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi. Żeby przetrwać wielki ucisk, muszą oni poznać Jehowę i zacząć Go wielbić, zanim rozpocznie się Millennium. Będą potrzebować silnej wiary, żeby „uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić” przed Tysiącletnim Panowaniem Chrystusa (Łuk. 21:34-36).

11. Dlaczego niektórzy Badacze mogli uważać, że część ludzi zostanie pod koniec Millennium zabrana do nieba?

¹¹ A co z poglądem, że pod koniec Millennium niektórzy wierni ziemscy słudzy Boga zostaną zabrani do życia w niebie? Coś takiego zasugerowano w Strażnicy z 15 lutego 1913 roku. Wniosek ten opierał się na następującym rozumowaniu: „Dlaczego wierni ludzie z dawnych czasów mieliby otrzymać tylko nagrodę ziemską, a część chrześcijan, którzy nie wykazali się aż taką wiernością, miałaby zostać nagrodzona życiem  w niebie?”. Jednak takie myślenie opierało się na dwóch błędnych założeniach: 1) że wielka rzesza będzie żyć w niebie oraz 2) że będzie się składać z mniej gorliwych chrześcijan.

12, 13. Czego są świadomi zarówno namaszczeni, jak i wielka rzesza, jeśli chodzi o czekającą ich nagrodę?

¹² Jak się jednak przekonaliśmy, w 1935 roku Świadkowie Jehowy zrozumieli, że wielka rzesza z wizji Jana to ludzie, którzy przeżyją Armagedon. ‛Przeżyją wielki ucisk’ i będą wołać donośnym głosem: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Obj. 7:10, 14). Ponadto Biblia uczy, że ci, którzy są wskrzeszani do życia w niebie, otrzymują „coś lepszego” niż wierni słudzy Boga z dawnych czasów (Hebr. 11:40). Nasi bracia zaczęli więc z entuzjazmem zachęcać ludzi, żeby służyli Jehowie z nadzieją na życie wieczne na ziemi.

¹³ Członkowie wielkiej rzeszy bardzo się cieszą ze swojej nadziei. Rozumieją, że to Jehowa określa, gdzie będą żyć Jego słudzy — w niebie czy na ziemi. Zarówno wielka rzesza, jak i namaszczeni są świadomi, że mogą otrzymać nagrodę jedynie dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy, który zapewnił okup (Rzym. 3:24).

14. Dlaczego po roku 1935 wiele osób zastanawiało się, jak spełni się proroctwo o wielkiej rzeszy?

¹⁴ Po uściśleniu zrozumienia w roku 1935 wielu zastanawiało się, jak dojdzie do tego, że liczba osób mających nadzieję ziemską się zwiększy. Na przykład Ronald Parkin, który miał 12 lat, kiedy zrozumiano, kto należy do wielkiej rzeszy, wspomina: „W tamtym czasie na świecie było około 56 000 głosicieli i wielu z nich, pewnie większość, było namaszczonych. Wielka rzesza nie wydawała się więc zbyt wielka”.

15. Jak przebiega proces zbierania wielkiej rzeszy?

¹⁵ Jednak w następnych dziesięcioleciach do wielu krajów wysłano misjonarzy i liczba Świadków Jehowy stale wzrastała. Potem w 1968 roku wprowadzono program studium Biblii przy użyciu książki Prawda, która prowadzi do życia wiecznego. Zawarte w niej proste wyjaśnienia nauk biblijnych przyciągały więcej osób niż kiedykolwiek wcześniej.  W ciągu czterech lat ochrzczonych zostało ponad pół miliona nowych uczniów. Kiedy Kościół katolicki zaczął tracić wpływy w Ameryce Łacińskiej i innych krajach oraz zniesiono ograniczenia naszej działalności w Europie Wschodniej i niektórych częściach Afryki, prawdę poznały miliony innych osób (Izaj. 60:22). W ostatnich latach, żeby pomagać ludziom poznać nauki biblijne, organizacja Jehowy udostępniła wiele innych skutecznych narzędzi. Nie ulega wątpliwości, że Jehowa zbiera wielką rzeszę, która obecnie liczy już ponad osiem milionów osób.

16. Skąd wywodzi się wielka rzesza?

¹⁶ Z wizji Jana dowiadujemy się, że wielka rzesza będzie pochodziła „ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków”. Wcześniej coś podobnego przepowiedział prorok Zachariasz. Napisał: „W tym czasie dziesięciu ludzi ze wszystkich narodów mówiących różnymi językami mocno uchwyci się szaty Żyda i powie: ‚Chcemy iść z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zach. 8:23).

17. Jaką pracę wykonuje się dla dobra ludzi ze wszystkich narodów i języków?

¹⁷ Świadkowie Jehowy mają świadomość,  że aby zebrać ludzi ze wszystkich narodów, dobra nowina musi być głoszona w wielu językach. Materiały do studiowania Biblii tłumaczymy od ponad 130 lat, ale jeszcze nigdy nie robiliśmy tego na taką skalę jak obecnie — na setki języków. Widać wyraźnie, że Jehowa dokonuje współczesnego cudu — zbiera wielką rzeszę ze wszystkich narodów. Dzięki temu, że pokarm duchowy jest dostępny w coraz większej liczbie języków, ta zróżnicowana grupa jest zjednoczona w sposobie wielbienia. Poza tym Świadkowie są znani z gorliwego głoszenia i miłości braterskiej. Jakże umacnia to naszą wiarę! (Mat. 24:14; Jana 13:35).

18. (a) Dlaczego w myśl Izajasza 46:10, 11 nie dziwi nas, że Jehowa spełnił proroctwo o wielkiej rzeszy? (b) Dlaczego osoby mające żyć na ziemi nie czują się pominięte?

¹⁸ Nic dziwnego, że wizja dotycząca wielkiej rzeszy nas porusza. Nie jesteśmy zaskoczeni, że Jehowa spełnia to proroctwo w tak niezwykły sposób (odczytaj Izajasza 46:10, 11). Osoby należące do wielkiej rzeszy są wdzięczne Jehowie za daną im nadzieję. Nie czują się pominięte dlatego, że nie zostały namaszczone do usługiwania z Jezusem w niebie. W Piśmie Świętym czytamy o wielu wiernych mężczyznach i kobietach, na których oddziaływał duch święty, chociaż nie należeli do 144 000. Taką osobą był na przykład Jan Chrzciciel (Mat. 11:11). Do tej grupy zaliczał się również Dawid (Dzieje 2:34). Oni i wielu innych zostaną wskrzeszeni do życia na rajskiej ziemi. Razem z wielką rzeszą będą mieli możliwość dowieść lojalności wobec Jehowy i Jego panowania.

19. Do czego pobudza nas zrozumienie wizji dotyczącej wielkiej rzeszy?

¹⁹ Po raz pierwszy w historii Bóg zjednoczył miliony ludzi ze wszystkich narodów, żeby Go wielbiły. Bez względu na to, czy mamy nadzieję żyć w niebie, czy na ziemi, musimy pomagać, komu tylko możemy, stać się częścią wielkiej rzeszy „drugich owiec” (Jana 10:16). Już wkrótce Jehowa sprowadzi zapowiedziany wielki ucisk, w którym zostaną zniszczone rządy i religie gnębiące ludzi. Ale wszystkich członków wielkiej rzeszy czeka ogromny przywilej — będą mogli służyć Jehowie na ziemi już zawsze! (Obj. 7:14).