1. Jak można rozpoznać kogoś godnego zaufania?

 OSOBA godna zaufania stara się dotrzymywać obietnic i mówi prawdę (Ps. 15:4). Inni wiedzą, że mogą na niej polegać. Chcemy, żeby nasi bracia i siostry za kogoś takiego nas uważali. Co nam pomoże zyskać ich zaufanie?

2. Jak możemy dowodzić, że jesteśmy godni zaufania?

² Nie możemy nikogo zmusić, żeby nam ufał. Trzeba sobie na to zapracować. Mówi się, że z zaufaniem jest jak z pieniędzmi — trudno je zdobyć, ale łatwo stracić. Osobą, której zawsze możemy ufać, jest Jehowa. Nigdy nas nie zawiedzie, bo „można polegać na wszystkim, co On robi” (Ps. 33:4). Oczekuje od nas, że będziemy Go naśladować (Efez. 5:1). Przeanalizujemy kilka przykładów sług Jehowy, którzy naśladowali swojego niebiańskiego Ojca i pokazali, że są godni zaufania. Omówimy też pięć cech, które pomogą nam zyskiwać zaufanie innych.

3, 4. Jak prorok Daniel udowodnił, że jest godny zaufania, i do czego powinno nas to zachęcić?

³ Dobrym przykładem osoby, która była godna zaufania, jest prorok Daniel. Chociaż trafił do niewoli babilońskiej, szybko udowodnił, że można mu ufać. Jeszcze lepszą opinię zyskał wtedy, gdy z pomocą Jehowy podał wyjaśnienie snów króla Nabuchodonozora. Przy pewnej okazji Daniel musiał powiedzieć królowi, że Jehowa jest z niego niezadowolony. Z pewnością była to wiadomość, której król nie chciał usłyszeć. Przekazanie jej wymagało  odwagi, bo Nabuchodonozor był znany z porywczego charakteru (Dan. 2:12; 4:20-22, 25). Po wielu latach Daniel po raz kolejny udowodnił, że jest godny zaufania. Podał dokładne wyjaśnienie tajemniczych słów, które pojawiły się na ścianie pałacu w Babilonie (Dan. 5:5, 25-29). Jeszcze później Dariusz Med i jego urzędnicy zauważyli u Daniela „nadzwyczajnego ducha”. Musieli przyznać, że jest „człowiekiem godnym zaufania, który nie dopuścił się żadnego zaniedbania ani nadużycia” (Dan. 6:3, 4). Nawet ci pogańscy władcy widzieli, że temu słudze Jehowy można zaufać!

⁴ Pamiętając o przykładzie Daniela, możemy zadać sobie pytania: „Jaką opinię mają o mnie osoby niebędące Świadkami Jehowy? Czy jestem znany z tego, że wywiązuję się ze swoich zobowiązań i że można na mnie polegać?”. Dlaczego warto odpowiedzieć sobie na te pytania? Ponieważ kiedy jesteśmy godni zaufania, przynosimy chwałę Jehowie.

5. Dzięki czemu Chananiasz był godny zaufania?

⁵ Po tym, jak w 455 roku p.n.e. namiestnik Nehemiasz odbudował mury Jerozolimy, szukał odpowiedzialnych mężczyzn, którzy zadbaliby o miasto. Wybrał między innymi Chananiasza, dowódcę Twierdzy. Biblia opisuje go jako kogoś, kto zasługiwał na ogromne zaufanie i „bał się Boga bardziej niż wielu innych” (Nehem. 7:2). Chananiasz kochał Jehowę i nie chciał Go  zawieść, dlatego poważnie podchodził do powierzonych mu zadań. Takie nastawienie pomoże również nam być godnymi zaufania w służbie dla Boga.

6. Dzięki czemu Tychik okazał się zaufanym towarzyszem apostoła Pawła?

⁶ Zwróćmy uwagę na przykład Tychika — zaufanego towarzysza apostoła Pawła. Kiedy Paweł był w areszcie domowym, mógł polegać na Tychiku i nazwał go „wiernym sługą” (Efez. 6:21, 22). Paweł nie tylko ufał, że przekaże on listy braciom w Efezie i Kolosach, ale też że pokrzepi ich i zachęci. Obecnie Tychika przypominają wierni i godni zaufania mężczyźni, którzy dbają o nasze potrzeby duchowe (Kol. 4:7-9).

7. Czego możesz się nauczyć od starszych i sług pomocniczych ze swojego zboru o tym, jak być godnym zaufania?

⁷ Bardzo cenimy godnych zaufania starszych i sług pomocniczych. Tak jak Daniel, Chananiasz i Tychik poważnie traktują swoje zadania. Na przykład nie mamy wątpliwości, że wszystkie punkty na zebraniu w tygodniu zostały komuś przydzielone. A starsi bardzo sobie cenią, kiedy ci, którzy otrzymali te zadania, przygotowują je i przedstawiają. Nie obawiamy się też zaprosić naszych zainteresowanych na zebranie w weekend, bo wiemy, że na pewno zostanie wygłoszony wykład publiczny. Mamy też pewność, że otrzymamy publikacje potrzebne nam w służbie kaznodziejskiej. Czujemy, że ci wierni bracia naprawdę się o nas troszczą, i jesteśmy za nich wdzięczni Jehowie. A w jakich dziedzinach my możemy dowodzić, że jesteśmy godni zaufania?

8. Jak zachowywać równowagę, kiedy interesujemy się drugimi? (Przysłów 11:13).

⁸ Kochamy naszych współwyznawców i zależy nam na ich pomyślności. Jednak musimy zachowywać równowagę i szanować ich prywatność. Niektórzy chrześcijanie w I wieku ‛plotkowali i mieszali się w cudze sprawy, mówili o tym, o czym nie powinni’ (1 Tym. 5:13). Z pewnością nie chcemy ich przypominać. Ale przypuśćmy, że ktoś dzieli się z nami osobistą sprawą i prosi, żebyśmy zachowali to dla siebie. Na przykład siostra zwierza się nam ze swoich problemów zdrowotnych albo innych trudności i prosi nas, żebyśmy nikomu o tym nie mówili. Powinniśmy uszanować jej prośbę (odczytaj Przysłów 11:13) b. Rozważymy teraz kilka innych sytuacji, w których zachowanie poufności jest bardzo ważne.

9. Jak członkowie rodziny mogą pokazywać, że są godni zaufania?

⁹ Rodzina. Każdy członek rodziny powinien pamiętać o tym, żeby nie ujawniać innym poufnych spraw, które jej dotyczą. Na przykład chrześcijanka może mieć zwyczaj, który jej mąż uważa za zabawny. Czy będzie rozmawiał o tym z innymi i w ten sposób wprawiał ją w zakłopotanie? Oczywiście, że nie! Przecież kocha swoją żonę i nie chce zrobić niczego, co ją zrani (Efez. 5:33). Nastolatkowie  chcą być traktowani z szacunkiem. Rodzice powinni to uwzględniać. Nie będą zawstydzać swoich dzieci, opowiadając o ich błędach (Kol. 3:21). A dzieci powinny uczyć się dyskrecji i nie wyjawiać innym informacji, które mogłyby sprawić, że ktoś z rodziny poczułby się skrępowany (Powt. Pr. 5:16). Jeśli wszyscy w rodzinie strzegą prywatności, więzi między nimi się wzmacniają.

10. Czym charakteryzuje się prawdziwy przyjaciel? (Przysłów 17:17).

¹⁰ Przyjaciele. Czasami każdy z nas czuje potrzebę zwierzenia się przyjacielowi. Niekiedy może to być trudne. Może nie mamy zwyczaju mówić innym o swoich najgłębszych uczuciach i czulibyśmy się zdruzgotani, gdyby nasz przyjaciel wyjawił komuś to, co mu powiedzieliśmy. Z drugiej strony bardzo cenimy kogoś, kto potrafi dochować tajemnicy. Ktoś taki okazuje się „prawdziwym przyjacielem” (odczytaj Przysłów 17:17).

11. (a) Jak starsi i ich żony pokazują, że można na nich polegać? (b) Czego uczymy się od starszego, który zajmuje się poufną sprawą w zborze, a potem spędza czas z rodziną? (Zobacz ilustrację).

¹¹ Zbór. Starsi, którzy dochowują tajemnicy, są dla braci „jak schronienie przed wiatrem i kryjówka” (Izaj. 32:2). Wiemy, że możemy swobodnie zwracać się do tych braci, pewni, że to, co im powiemy, pozostanie tajemnicą. Nie wywieramy na nich presji, żeby ujawnili nam poufne sprawy. Bardzo cenimy sobie, że żony starszych nie próbują wydobyć od nich takich informacji. Z kolei żony starszych są wdzięczne, że ich mężowie nie wyjawiają im osobistych spraw współwyznawców. Jedna z nich mówi: „Cieszę się, że mój mąż zachowuje dla siebie poufne informacje o osobach, u których dokonuje wizyt pasterskich albo które potrzebują duchowej pomocy. Nie mówi mi nawet, u kogo  był. Dzięki temu nie czuję się obciążona czymś, na co nie mam wpływu. Mogę swobodnie rozmawiać ze wszystkimi w zborze. A kiedy ja zwierzam się mężowi ze swoich uczuć i problemów, mam pewność, że pozostanie to między nami”. Oczywiście każdy z nas chciałby mieć opinię osoby godnej zaufania. Jakie cechy pomogą nam osiągnąć ten cel? Omówmy pięć z nich.

12. Wyjaśnij, dlaczego miłość jest podstawą zaufania.

¹² Podstawą zaufania jest miłość. Jezus powiedział, że dwa najważniejsze przykazania to kochać Jehowę i kochać swojego bliźniego (Mat. 22:37-39). Kochamy Jehowę — który jest godny zaufania w najwyższym stopniu — dlatego chcemy Go naśladować. Na przykład z miłości do naszych współwyznawców nie wyjawiamy ich osobistych spraw. Nigdy nie chcielibyśmy ujawnić czegoś, co mogłoby wyrządzić im szkodę, wprawić ich w zakłopotanie albo ich zranić (Jana 15:12).

13. Jak pokora pomaga nam być godnymi zaufania?

¹³ W budowaniu zaufania pomaga nam pokora. Chrześcijanin, który jest pokorny, nie próbuje zaimponować innym, ujawniając daną informację jako pierwszy (Filip. 2:3). Nie podkreśla też swojej roli, sugerując, że wie coś, o czym nie powinien mówić. Poza tym pokora powstrzyma nas przed spekulowaniem na temat spraw, o których nie wypowiada się Biblia ani oparte na niej publikacje.

14. Dlaczego potrzebne jest nam rozeznanie?

¹⁴ Rozeznanie pomoże chrześcijaninowi ocenić, kiedy jest „czas milczenia i czas mówienia” (Kazn. 3:7). W wielu kulturach istnieje powiedzenie: „Mowa jest srebrem, a milczenie złotem”. Innymi słowy, czasami lepiej milczeć niż mówić. Dlatego Księga Przysłów 11:12 radzi: „Ten, kto naprawdę ma rozeznanie, milczy”. Rozważmy przykład. Pewien doświadczony starszy często bierze udział w rozwiązywaniu trudnych spraw w innych zborach. Na jego temat drugi starszy powiedział: „Zawsze uważa, żeby nie ujawnić poufnych informacji dotyczących takich spraw”. Dzięki rozeznaniu ten brat zyskał sobie szacunek starszych ze swojego zboru. Są pewni, że wszelkie informacje wymagające dyskrecji zachowa on dla siebie.

15. Podaj przykład pokazujący, że dzięki szczerości można zyskać zaufanie innych.

¹⁵ Kolejnym elementem zaufania jest szczerość. Ufamy osobie, która jest szczera, bo wiemy, że zawsze powie nam prawdę (Efez. 4:25; Hebr. 13:18). Załóżmy, że chcesz ulepszyć swoją umiejętność nauczania. Prosisz kogoś, żeby posłuchał, jak przemawiasz, i powiedział ci, co możesz ulepszyć. Kto udzieli ci szczerej rady: ten, kto powie ci to, co chciałbyś usłyszeć, czy ten, kto życzliwie powie ci prawdę? Odpowiedź jest oczywista. W Biblii czytamy: „Jawna nagana jest lepsza niż skrywana miłość. Wierny przyjaciel może nawet zadać rany” (Prz. 27:5, 6). Chociaż z początku może nie być ci łatwo wysłuchać szczerych wskazówek przyjaciela, to na dłuższą metę odniesiesz z nich korzyść.

16. Jak Przysłów 10:19 podkreśla potrzebę panowania nad sobą?

 ¹⁶ Żeby zyskać zaufanie drugich, niezbędne jest panowanie nad sobą. Pomaga nam trzymać język na wodzy, kiedy mamy ochotę wyjawić coś poufnego (odczytaj Przysłów 10:19). Nasze panowanie nad sobą może być wystawione na próbę, kiedy korzystamy z mediów społecznościowych. Gdybyśmy nie byli ostrożni, moglibyśmy niechcący ujawnić coś poufnego większej grupie ludzi. A kiedy już coś trafi do sieci, nie mamy kontroli nad tym, jak zostanie wykorzystane i ile szkód wyrządzi. Panowanie nad sobą może też być potrzebne, kiedy przeciwnicy próbują skłonić nas do wyjawienia czegoś, co mogłoby zaszkodzić naszym braciom i siostrom. W krajach, gdzie nasza działalność jest ograniczona lub zakazana, niektórzy mogą być przesłuchiwani przez policję. W takich i jeszcze innych sytuacjach warto zastosować się do rady: „Nałożę sobie kaganiec na usta” (Ps. 39:1). Bez względu na to, czy chodzi o kontakty z rodziną, przyjaciółmi, współwyznawcami czy jeszcze innymi osobami, chcemy okazywać się godni zaufania. A żeby tak było, potrzebujemy panowania nad sobą.

17. Jak możemy przyczyniać się w zborze do atmosfery wzajemnego zaufania?

¹⁷ Jesteśmy bardzo wdzięczni Jehowie, że pozwolił nam być częścią społeczności składającej się z osób, które są życzliwe i godne zaufania. Wszyscy powinniśmy wkładać wysiłki w to, żeby zyskać zaufanie naszych współwyznawców. Kiedy każdy z nas będzie pracował nad miłością, pokorą, rozeznaniem, szczerością i panowaniem nad sobą, przyczyni się w zborze do atmosfery wzajemnego zaufania. Jeśli chcemy, żeby inni nam ufali, musimy zdobywać się na ciągłe wysiłki. Naśladujmy więc naszego Boga, Jehowę, i pokazujmy, że jesteśmy godni zaufania.