1. O co możemy zostać zapytani w pracy lub w szkole?

 JAK się czujesz, kiedy współpracownik albo kolega ze szkoły zadaje ci pytania dotyczące twoich przekonań religijnych? Czy się stresujesz? Większość z nas tak. Ale takie pytania mogą dać nam wgląd w to, co myśli i w co wierzy druga osoba, a także dać nam okazję, żeby podzielić się z nią dobrą nowiną. Czasem jednak ktoś może poruszać takie kwestie, bo się z nami nie zgadza albo chce z nami polemizować. Nie powinno nas to dziwić. Niektórzy mają błędny obraz naszych wierzeń (Dzieje 28:22). Poza tym żyjemy w „dniach ostatnich”, gdy wielu ludzi jest ‛zawziętych’, a nawet agresywnych (2 Tym. 3:1, 3).

2. Dlaczego łagodność jest bardzo ważna?

² Być może się zastanawiasz: „Jak mogę być miły i taktowny, kiedy ktoś podważa moje oparte na Biblii przekonania?”. Co ci w tym pomoże? Jednym słowem — łagodność. Osoba łagodna nie daje się łatwo wyprowadzić z równowagi. Potrafi nad sobą zapanować, gdy ktoś ją prowokuje albo gdy nie jest pewna, jak odpowiedzieć (Prz. 16:32). Może sobie myślisz, że łatwiej powiedzieć niż zrobić. Jak więc rozwijać łagodność? Dzięki czemu zachowasz się łagodnie, gdy ktoś będzie kwestionował twoje wierzenia? A jeśli jesteś rodzicem, to jak możesz pomagać swoim dzieciom, żeby broniły wiary z łagodnością? Zobaczmy.

3. Dlaczego można powiedzieć, że łagodność świadczy o sile, a nie o słabości? (2 Tymoteusza 2:24, 25).

³ Łagodność świadczy o sile, a nie o słabości. Żeby zachować spokój w trudnej sytuacji, potrzeba wewnętrznej  siły. Łagodność jest jednym z owoców ducha (Gal. 5:22, 23). Greckim słowem przetłumaczonym na „łagodność” opisywano nieraz dzikiego konia, który został ujarzmiony. Wyobraź sobie, że takie dzikie zwierzę stało się łagodne. Mimo to nie straciło swojej siły. A jak my możemy rozwinąć łagodność, a jednocześnie pozostać silni? Nie damy sobie rady sami. Musimy prosić Jehowę o Jego ducha i o to, żeby pomógł nam wypracować tę piękną cechę. Przeżycia różnych osób pokazują, że jest to możliwe. Wielu Świadków swoją łagodną reakcją na prowokacje ze strony przeciwników wywarło na innych korzystne wrażenie (odczytaj 2 Tymoteusza 2:24, 25). Jak łagodność może stać się jedną z twoich mocnych stron?

4. Czego o łagodności możemy się nauczyć od Izaaka?

⁴ W Biblii znajdziemy wiele relacji, które uwypuklają wartość łagodności. Zastanówmy się nad przykładem Izaaka. Gdy mieszkał w filistyńskim Gerarze, ludzie z tej okolicy z zazdrości pozasypywali studnie, które wykopali słudzy jego ojca. Zamiast walczyć o swoje prawa, Izaak przeniósł się dalej i wykopał nowe studnie (Rodz. 26:12-18). Ale Filistyni twierdzili, że woda w tej okolicy również należy do nich. Mimo to Izaak pokazał, że zależy mu na pokoju (Rodz. 26:19-25). Co pomogło mu zachować łagodność, nawet gdy wydawało się, że inni chcą go sprowokować? Z pewnością pamiętał o przykładzie swoich rodziców — o pokojowym nastawieniu Abrahama, a także „cichym i łagodnym duchu” Sary (1 Piotra 3:4-6; Rodz. 21:22-34).

5. Jak chrześcijańscy rodzice mogą uczyć dzieci, dlaczego warto przejawiać łagodność? Podaj przykład.

⁵ Rodzice, wy też możecie nauczyć swoje dzieci, jaką wartość ma łagodność. Pomyślmy o 17-letnim Maxence. W szkole i służbie stykał się z agresją. Rodzice cierpliwie uczyli go, jak przejawiać łagodność. Wspominają: „Maxence z czasem zrozumiał, że gdy jest się prowokowanym, więcej siły wymaga opanowanie niż wpadnięcie w gniew i użycie przemocy”. Na szczęście łagodność stała się jego mocną stroną.

6. Jak modlitwa może nam pomóc robić postępy w okazywaniu łagodności?

⁶ Co możemy zrobić w stresującej sytuacji, na przykład gdy ktoś znieważa imię naszego Boga albo wyśmiewa się z Biblii? Powinniśmy prosić Jehowę o Jego ducha i mądrość, żebyśmy potrafili zareagować łagodnie. A co, jeśli później uświadomimy sobie, że nasza reakcja nie była taka, jak należy? Możemy znowu pomodlić się w tej sprawie i przemyśleć, jak lepiej zareagować następnym razem. Jehowa udzieli nam wtedy swojego świętego ducha, żebyśmy umieli nad sobą zapanować i okazać łagodność.

7. Jak zapamiętywanie niektórych wersetów pomaga nam kontrolować naszą mowę i reakcje? (Przysłów 15:1, 18).

⁷ W kontrolowaniu naszej mowy mogą nam pomóc niektóre wersety biblijne. Gdy znajdziemy się w trudnej sytuacji, duch Boży może nam je przypomnieć (Jana 14:26). W przejawianiu łagodności pomagają nam między innymi zasady z Księgi Przysłów (odczytaj Przysłów 15:1, 18). Opisuje ona korzyści, jakie daje zachowywanie spokoju w stresujących sytuacjach (Prz. 10:19; 17:27; 21:23; 25:15).

8. Dlaczego powinniśmy brać pod uwagę powody, dla których ktoś może kwestionować nasze wierzenia?

⁸ W okazywaniu łagodności pomaga również wnikliwość (Prz. 19:11). Osoba wnikliwa potrafi nad sobą zapanować, gdy ktoś kwestionuje jej wierzenia. Niektóre pytania lub zarzuty są jak góra lodowa, której większa część znajduje się pod wodą. Często nie wiemy, co tak naprawdę się za nimi kryje. Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że możemy nie znać wszystkich powodów, dla których ktoś poruszył dany temat (Prz. 16:23).

9. Jak Gedeon okazał wnikliwość i łagodność w kontaktach z Efraimitami?

⁹ Zobaczmy, jak Gedeon odpowiedział rozzłoszczonym Efraimitom. Mieli oni do niego pretensje, że nie wezwał ich wcześniej do walki z wrogami Izraela. Co leżało u podstaw ich kłótliwego nastawienia? Może urażona duma? Jakkolwiek było, Gedeon mądrze uszanował ich odczucia i odpowiedział im łagodnie. Jaki przyniosło to efekt? Rozładował napiętą atmosferę i „Efraimici się uspokoili” (Sędz. 8:1-3).

10. Co pomoże nam ustalić, jak odpowiedzieć osobom kwestionującym nasze wierzenia? (1 Piotra 3:15).

 ¹⁰ Być może współpracownik lub kolega ze szkoły kwestionuje naszą chrześcijańską postawę związaną z jakimiś zasadami moralnymi. Chcemy bronić naszych wierzeń, a zarazem uszanować punkt widzenia naszego rozmówcy (odczytaj 1 Piotra 3:15). Dobrze jest potraktować podniesioną kwestię jako okazję do ustalenia, co jest dla niego ważne, a nie jako atak czy krytykę. Bez względu na to, dlaczego ją poruszył, mądrze będzie zareagować w sposób życzliwy i łagodny. Nasza odpowiedź może go skłonić do głębszej refleksji. Nawet jeśli jego zachowanie wydaje się niegrzeczne lub sarkastyczne, my chcemy być uprzejmi (Rzym. 12:17).

11, 12. (a) Co możemy wziąć pod uwagę, zanim odpowiemy na trudne pytanie? (Zobacz też ilustrację). (b) Podaj przykład, jak czyjeś pytanie może być punktem wyjścia do rozmowy.

¹¹ Załóżmy, że współpracownik pyta, dlaczego nie obchodzisz urodzin. Pomyśl, z czego może to wynikać. Być może zastanawia się, czy wolno nam miło spędzać czas. A może obawia się, że nasza postawa negatywnie wpłynie na atmosferę w pracy. Możliwe, że uda nam się rozwiać te obawy, chwaląc go za zainteresowanie, jakie okazuje współpracownikom, i zapewniając, że zależy nam na dobrych relacjach z innymi. Może to być punktem wyjścia do przyjaznej rozmowy o tym, co Biblia mówi na temat urodzin.

¹² W podobny sposób możemy podejść do innych kontrowersyjnych kwestii. Na przykład kolega ze szkoły może twierdzić, że Świadkowie Jehowy powinni zmienić swoje nastawienie do homoseksualizmu. Czy wynika to z jego błędnych wyobrażeń na nasz temat? A może ktoś z jego rodziny lub znajomych jest homoseksualistą? Czy zakłada, że nienawidzimy ludzi, którzy prowadzą taki styl życia? Możemy go zapewnić, że zależy nam na wszystkich ludziach i z szacunkiem uznajemy, że każdy ma prawo podejmować własne decyzje (1 Piotra 2:17) b. Być może uda nam się wtedy wskazać, jakie korzyści daje trzymanie się biblijnych norm moralnych.

13. Jak możesz pomóc komuś, kto uważa wiarę w Boga za nonsens?

¹³ Kiedy rozmawiamy z kimś, kto stanowczo się z nami nie zgadza, nie powinniśmy od razu zakładać, że znamy jego poglądy (Tytusa 3:2). Powiedzmy, że twój kolega ze szkoły uważa wiarę w Boga za nonsens. Ale czy to automatycznie oznacza, że uznaje teorię ewolucji za fakt i dużo o niej wie? Możliwe, że wcale nie wniknął głębiej w ten temat. Zamiast rozpoczynać dyskusję o zagadnieniach naukowych, znacznie lepiej będzie podsunąć mu jakąś ciekawą myśl, nad którą później będzie mógł się zastanowić. Na przykład warto pokazać mu jakiś artykuł lub film dotyczący stwarzania, zamieszczony w serwisie jw.org. Być może później będzie chciał o nim porozmawiać. Jeśli okażemy mu szacunek, możemy go skłonić, żeby ponownie przeanalizował swoje poglądy.

14. Jak Niall wykorzystał serwis jw.org, żeby wykazać koledze ze szkoły, że niektóre poglądy na temat Świadków Jehowy są błędne?

¹⁴ Nastoletni Niall skorzystał z naszego serwisu internetowego, żeby obalić niektóre błędne poglądy na temat Świadków  Jehowy. Wspomina: „Jeden kolega ze szkoły często mi zarzucał, że nie ufam faktom naukowym, tylko zmyślonym historyjkom z jakiejś książki”. Ponieważ ten kolega nie chciał słuchać wyjaśnień, Niall polecił mu sekcję „Nauka i Biblia” w serwisie jw.org. Później zauważył, że kolega najwyraźniej skorzystał z tych materiałów i był bardziej chętny do rozmowy o pochodzeniu życia. Może podobnie będzie w twoim wypadku.

15. Jak rodzice mogą pomagać dzieciom reagować łagodnie, gdy koledzy ze szkoły kwestionują ich wierzenia?

¹⁵ Rodzice mogą skutecznie uczyć swoje dzieci, jak łagodnie reagować na zarzuty dotyczące ich wierzeń (Jak. 3:13). Niektórzy ćwiczą rozmowy w trakcie rodzinnego wielbienia. Biorą wtedy pod uwagę tematy, które mogą pojawić się w szkole. Omawiają i pokazują w praktyce, jak udzielać odpowiedzi, i uczą swoje dzieci, jak reagować w sposób łagodny i przyjazny (zobacz ramkę „ Ćwiczcie rozmowy w gronie rodziny”).

16, 17. Jaką korzyść młodzi mogą odnieść z ćwiczenia rozmów?

¹⁶ Takie ćwiczenia mogą pomóc młodym chrześcijanom używać przekonujących argumentów, a także przekonać samych siebie, że ich wierzenia mają solidne podstawy. W serwisie jw.org, w sekcji „Nastolatki”, znajdują się „Materiały ćwiczeniowe” oraz artykuły z serii „Młodzi ludzie pytają”. Zostały one tak opracowane, żeby pomóc młodym umocnić wiarę i przygotować odpowiedzi własnymi słowami. Gdy w gronie rodziny studiujemy te materiały, wszyscy możemy  uczyć się bronić swoich wierzeń w łagodny i przyjazny sposób.

¹⁷ Młody głosiciel o imieniu Matthew wyjaśnia, jaką korzyść odniósł z takich ćwiczeń. W ramach rodzinnego wielbienia razem z rodzicami często omawiali tematy, które mogłyby zostać poruszone w klasie. Mówi: „Analizowaliśmy różne scenariusze i na podstawie wyszukanych informacji ćwiczyliśmy, jak się wtedy zachować. Kiedy dobrze rozumiem, dlaczego w coś wierzę, czuję się pewniej i łatwiej mi reagować łagodnie w rozmowach z innymi”.

18. O czym ważnym przypomina Kolosan 4:6?

¹⁸ Oczywiście sama logika może nie wystarczyć, żeby niektórych przekonać. Ale taktowna i łagodna reakcja może wiele zdziałać (odczytaj Kolosan 4:6). Dzielenie się naszymi wierzeniami można przyrównać do rzucania piłki. Można to zrobić delikatnie albo z całej siły. Delikatnie rzuconą piłkę łatwiej złapać i kontynuować grę. Podobnie gdy odpowiadamy innym taktownie i łagodnie, mogą być oni bardziej skłonni nas wysłuchać i kontynuować rozmowę. Rzecz jasna jeśli ktoś chce postawić na swoim albo nas wyśmiewa, nie musimy się czuć zobowiązani, żeby dalej z nim rozmawiać (Prz. 26:4). Ale takie osoby należą do wyjątków. Wielu zapewne nas wysłucha.

19. Dlaczego chcemy okazywać łagodność, gdy bronimy naszych wierzeń?

¹⁹ Niewątpliwie praca nad łagodnością to bardzo wartościowy cel. Módl się do Jehowy o siły, żeby reagować spokojnie, gdy odpowiadasz na kontrowersyjne pytania czy nieuzasadnioną krytykę. Pamiętaj, że dzięki twojej łagodnej postawie różnice zdań nie doprowadzą do kłótni. A twoje życzliwe i pełne szacunku odpowiedzi mogą nawet skłonić niektórych do zmiany poglądów na temat Świadków Jehowy i prawd biblijnych. ‛Zawsze bądź gotowy bronić’ swoich wierzeń, ‛tylko okazuj przy tym łagodność i głęboki respekt’ (1 Piotra 3:15). Niech łagodność zawsze będzie twoją mocną stroną!