W kolejnych miesiącach problemy ze znalezieniem pracy sprawiły, że Hitoshi popadł w zniechęcenie. Podczas jednej z rozmów kwalifikacyjnych wspomniał, że nie będzie postępować nieuczciwie. Osoba przeprowadzająca tę rozmowę stwierdziła: „Ma pan naprawdę dziwne podejście!”. Rodzina i przyjaciele zachęcali Hitoshiego, by dalej kierował się uczciwością, ale zaczęły nim targać wątpliwości. Przyznaje: „Zastanawiałem się, czy obstawanie przy swoich przekonaniach to na pewno dobry pomysł”.

Historia Hitoshiego uzmysławia smutny fakt — nie każdy ceni uczciwość. W gruncie rzeczy niektórzy mogą ją postrzegać jako wadę, zwłaszcza w świecie biznesu. Pewna kobieta z RPA na temat swojej pracy powiedziała: „Otaczają mnie nieuczciwi ludzie i czasami presja, by się do nich dostosować, jest bardzo silna”.

Szczególnie rozpowszechnioną formą nieuczciwości jest kłamstwo. Badania przeprowadzone kilkanaście lat temu przez psychologa Roberta Feldmana z Uniwersytetu Massachusetts w Amherst wykazały, że 60 procent dorosłych podczas zaledwie dziesięciominutowej rozmowy kłamie co najmniej raz. „To bardzo zaskakujące wyniki” — powiedział Feldman. „Nie spodziewaliśmy się, że kłamstwo jest w życiu codziennym tak powszechne”. Czy nie wydaje się dziwne, że chociaż większość ludzi nie znosi być okłamywana, zjawisko to jest tak wszechobecne?

Dlaczego kłamstwo, kradzież i inne formy nieuczciwości spotyka się dziś na każdym kroku? Jaki wpływ nieuczciwość ma na ogół społeczeństwa? I co ważniejsze, jak możemy uniknąć wplątania się w nieuczciwe praktyki?