Bóg obiecał prorokowi Abrahamowi, że dzięki jednemu z jego potomków „wszystkie narody ziemi otrzymają błogosławieństwo” (Rodzaju 22:18). Kto okazał się tym potomkiem?

Prawie 2000 lat temu Bóg dał Jezusowi, który był potomkiem Abrahama, moc dokonywania potężnych cudów. Te cuda wskazywały, że błogosławieństwo obiecane Abrahamowi obejmie wszystkie narody właśnie przez Jezusa (Galatów 3:14).

Cuda dokonywane przez Jezusa pomogły rozpoznać w nim tego, którego Bóg wybrał, żeby obdarzyć ludzi wiecznymi błogosławieństwami. Pokazują one też, jak Bóg posłuży się Jezusem, żeby to zrobić. Zobaczmy, jak cuda Jezusa świadczą o jego wspaniałych przymiotach.

Litość — Jezus uzdrawiał chorych.

Pewnego razu człowiek chory na trąd błagał Jezusa, żeby go uzdrowił. Jezus dotknął go i powiedział: „Chcę! Odzyskaj zdrowie”. I trąd natychmiast zniknął (Marka 1:40-42).

Szczodrość — Jezus karmił głodnych.

Jezus nie chciał, żeby ludzie byli głodni. Nieraz cudownie nakarmił tysiące ludzi, rozmnażając kilka chlebów i kilka małych ryb (Mateusza 14:17-21; 15:32-38). Wszyscy najedli się do syta i zostało jeszcze mnóstwo żywności.

Współczucie — Jezus wskrzeszał zmarłych.

Jezus „pełen współczucia” wskrzesił jedynego syna pogrążonej w żałobie wdowy, którą nie miał się już kto zaopiekować (Łukasza 7:12-15).