Według Biblii Goliat był „wysoki na sześć łokci i piędź” (1 Samuela 17:4). Wspomniany tu łokieć miał 44,5 centymetra, a piędź — 22,2 centymetra. Daje to w sumie około 2,9 metra. Niektórzy podają w wątpliwość, że Goliat był aż tak wysoki. Zastanówmy się jednak: W naszych czasach najwyższy znany człowiek mierzył 2,7 metra. Czy to naprawdę niemożliwe, żeby Goliat był około 20 centymetrów wyższy? Pochodził on z rodu Refaitów, słynących z niezwykłego wzrostu. Pewien egipski dokument z XIII wieku p.n.e. wspomina o budzących grozę kananejskich wojownikach, którzy mierzyli nawet przeszło 2,4 metra. Chociaż więc Goliat był nadzwyczaj wysoki, wcale nie jest to niemożliwe.

W przeszłości uczeni kwestionowali istnienie króla Dawida, jednak z czasem ich argumenty straciły na znaczeniu. Archeolodzy odnaleźli starożytną inskrypcję, która wspominała o „domu Dawida”. Co więcej, o Dawidzie jako realnej postaci mówił Jezus Chrystus (Mateusza 12:3; 22:43-45). Poza tym fakt, że Jezus był Mesjaszem, potwierdzają dwa szczegółowe rodowody — oba wskazują, że pochodził on od króla Dawida (Mateusza 1:6-16; Łukasza 3:23-31). Widać więc wyraźnie, że Dawid istniał naprawdę.

Biblia mówi, że bitwę stoczono w dolinie Ela. Precyzuje też, że Filistyni obozowali na wzgórzu między dwoma miastami, Socho i Azeką. Izraelici stacjonowali na przeciwległym zboczu, po drugiej stronie doliny. Czy były to rzeczywiste miejsca?

Zwróćmy uwagę, co powiedział turysta, który zwiedzał ostatnio tę okolicę: „Nasz przewodnik, który nie był religijny, zabrał nas do doliny Ela. Wspięliśmy się ścieżką aż na szczyt wzgórza. Gdy patrzyliśmy na dolinę, polecił nam przeczytać Księgę 1 Samuela 17:1-3. Potem wskazał na drugą stronę doliny, mówiąc: ‚Po lewej leżą ruiny Socho’. Następnie obrócił się i powiedział: ‚A tam, po prawej, są ruiny Azeki. Filistyni obozowali między tymi miastami, gdzieś na przeciwległym zboczu. Być może więc znajdujemy się w miejscu, w którym obozowali Izraelici’. Pomyślałem o Saulu i Dawidzie stojących dokładnie tam, gdzie ja. Potem zeszliśmy do doliny i przekroczyliśmy prawie wyschnięte koryto potoku, pełne kamieni. Wyobraziłem sobie, jak Dawid przystaje tu i wybiera pięć gładkich kamieni, z których jeden powala później Goliata”. Turysta ten, podobnie jak wiele innych osób, był pod wielkim wrażeniem autentyczności i dokładności sprawozdania biblijnego.

Nie ma konkretnych podstaw, żeby wątpić w prawdziwość omawianej relacji. Opowiada ona o rzeczywistych ludziach i rzeczywistych miejscach. A co ważniejsze, jest częścią natchnionego Słowa Bożego. Pochodzi więc od Boga prawdy, który „nie może kłamać” (Tytusa 1:2; 2 Tymoteusza 3:16).