Wysławiajcie Króla Wieczności!
Wysławiajcie Króla Wieczności!
„Jehowa jest Królem po czas niezmierzony, na zawsze” (PSALM 10:16, NW).
1. Jakie pytania powstają w związku z wiecznością?
CZYM twoim zdaniem jest wieczność? Czy uważasz, że czas naprawdę może płynąć bez końca? Nie ulega wątpliwości, że sięga on w bezkresną przeszłość. Dlaczego więc nie miałby się rozciągać w nieskończoną przyszłość? Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata mówi przecież o Bogu, że jest wysławiany „od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony” (Psalm 41:13, NW). Co to znaczy? Może łatwiej będzie nam to zrozumieć, gdy weźmiemy pod uwagę pokrewne pojęcie — przestrzeń.
2, 3. (a) Jak to, co wiemy o przestrzeni, pomaga zrozumieć, czym jest wieczność? (b) Dlaczego powinniśmy pragnąć oddawać cześć Królowi Wieczności?
2 Jak daleko sięga przestrzeń? Czy ma jakieś granice? Jeszcze 400 lat temu Ziemię uważano za centrum wszechświata. Potem Galileusz udoskonalił lunetę, przyczyniając się do znacznego poszerzenia obrazu niebios. Mógł dostrzec dużo więcej gwiazd oraz wykazać, że Ziemia i inne planety krążą wokół Słońca. Droga Mleczna przestała wyglądać niczym świetlista mleczna smuga. Okazało się, że jest to Galaktyka składająca się z około stu miliardów gwiazd. Przez całe życie nie zdołalibyśmy ich wszystkich policzyć. Później astronomowie zaczęli odkrywać miliardy galaktyk. Są rozrzucone w bezbrzeżnych przestworzach kosmosu, dokąd tylko sięgają najpotężniejsze teleskopy. Wygląda na to, że przestrzeń nie ma granic. To samo można powiedzieć o wieczności — jest bezkresna.
3 Pojęcie wieczności zdaje się przerastać zdolność rozumowania naszych ograniczonych umysłów. Jednakże jest Ktoś, kto je w pełni rozumie. Potrafi policzyć, a nawet nazwać po imieniu niezliczone biliony gwiazd w miliardach galaktyk! Ten Ktoś mówi: „Podnieście oczy wysoko i zobaczcie. Kto te rzeczy stworzył? Ten, który według liczby wyprowadza ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Dzięki obfitości dynamicznej energii, jest również pełen żywotności, ani jednej z nich nie brakuje. Czy nie poznałeś albo nie słyszałeś? Jehowa, Stwórca krańców ziemi, jest Bogiem po czas niezmierzony. Nie męczy się ani się nie znuży. Nie da się zbadać Jego zrozumienia” (Izajasza 40:26, 28, NW). Jakiż to wspaniały Bóg! Czyż nie pragniemy oddawać Mu czci?
„Król aż po czas niezmierzony”
4. (a) W jaki sposób Dawid wyraził docenianie dla Króla Wieczności? (b) Do jakiego wniosku co do pochodzenia wszechświata doszedł jeden z największych naukowców?
4 W Psalmie 10:16 Dawid mówi o Stwórcy i Bogu: „Jehowa jest Królem po czas niezmierzony, na zawsze” (NW). A w Psalmie 29:10 powtarza: „Jehowa zasiada jako król po czas niezmierzony” (NW). Jehowa rzeczywiście jest Królem Wieczności! Ponadto ten wzniosły Król jest Projektantem i Twórcą wszystkiego, co możemy oglądać w przestrzeni kosmicznej, jak to poświadcza Dawid w Psalmie 19:2: „Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk jego”. Jakieś 2700 lat później sławny uczony sir Izaak Newton przyznał Dawidowi rację, gdy napisał: „Ten niezwykle elegancki system słońc, planet i komet mógł powstać tylko dzięki celowemu działaniu i zwierzchniej władzy jakiejś światłej i potężnej istoty”.
5. Co Izajasz i Paweł napisali o Źródle mądrości?
5 Jakże mali się czujemy na myśl o tym, że Wszechwładny Pan Jehowa, którego nawet rozległe „niebiosa i niebiosa niebios nie mogą (...) ogarnąć”, żyje od wieków i na wieki! (1 Królewska 8:27). Jehowa, przedstawiony w Księdze Izajasza 45:18 jako ‛Stwórca niebios, który stworzył ziemię i uczynił ją’, jest Źródłem mądrości tak bardzo rozległej, iż mózg śmiertelnych ludzi nie potrafi tego ogarnąć. Jak podkreślono w Liście 1 do Koryntian 1:19, Jehowa powiedział: „Sprawię, że zginie mądrość mędrców, i odtrącę inteligencję intelektualistów”. A w wersecie 20 apostoł Paweł dodał: „Gdzież jest mędrzec? Gdzież uczony w piśmie? Gdzież uczestnik dysput tego systemu rzeczy? Czyż Bóg nie obrócił mądrości świata w głupstwo?” Istotnie, jak wynika ze słów Pawła z rozdziału 3 wersetu 19, „mądrość tego świata jest u Boga głupstwem”.
6. Co na temat „wieczności” powiedziano w Księdze Kaznodziei 3:11?
6 Ciała niebieskie zaliczają się do dzieł stwórczych, na które powołuje się król Salomon: „[Bóg] wszystko pięknie uczynił w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ich serca; a jednak człowiek nie może pojąć dzieła, którego dokonał Bóg od początku do końca” (Kaznodziei 3:11). W serce człowieka rzeczywiście wszczepiono pragnienie zrozumienia, czym jest wieczność. Ale czy kiedykolwiek uda mu się zdobyć taką wiedzę?
Zdumiewające widoki na życie
7, 8. (a) Jakie zdumiewające widoki na życie roztaczają się przed ludźmi i dzięki czemu będzie można je osiągnąć? (b) Dlaczego powinniśmy się cieszyć, że pouczenia Boże będą przekazywane przez całą wieczność?
7 W modlitwie do Jehowy Jezus Chrystus powiedział: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Ale jak posiąść taką wiedzę? Trzeba studiować Słowo Boże, Biblię Świętą. W ten sposób można dokładnie poznać wspaniałe zamierzenie Boga, związane między innymi z udostępnieniem ludziom — za pośrednictwem Jego Syna — życia wiecznego na rajskiej ziemi. Będzie to „rzeczywiste życie”, o którym mowa w Liście 1 do Tymoteusza 6:19, życie zgodne z tym, co w Liście do Efezjan 3:11 nazwano „wiekuistym zamierzeniem powziętym [przez Boga] w związku z Chrystusem — Jezusem, naszym Panem”.
8 A zatem my, grzeszni ludzie, możemy dostąpić życia wiecznego dzięki wierze w Jezusową ofiarę okupu i kształceniu przez Boga. Jak długo potrwa to kształcenie? Całą wieczność, gdyż ludzkość będzie stopniowo czerpać z mądrości swego Stwórcy. A mądrość Jehowy nie ma granic. Zdawał sobie z tego sprawę apostoł Paweł, który zawołał: „O głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy! Jakże niezbadane są jego sądy i jak nie do wyśledzenia jego drogi!” (Rzymian 11:33). Całkiem słusznie więc w Liście 1 do Tymoteusza 1:17 nazwano Jehowę „Królem wieczności”!
Twórcza mądrość Jehowy
9, 10. (a) Jakich wspaniałych dzieł dokonał Jehowa, przygotowując ziemię jako dar dla ludzi? (b) Jak w dziełach stwórczych Jehowy uwidacznia się Jego niezrównana mądrość? (Zobacz ramkę).
9 Zastanówmy się nad wspaniałym dziedzictwem, które Król Wieczności przewidział dla nas, ludzi. W Psalmie 115:16 powiedziano: „Niebiosa są niebiosami Pana [Jehowy, NW], ale ziemię dał synom ludzkim”. Czy nie uważasz, że powierzono nam cudowną posiadłość? Z całą pewnością! A jakże sobie cenimy, że przygotowując nam ziemię na mieszkanie, nasz Stwórca posłużył się niezrównaną zdolnością przewidywania! (Psalm 107:8).
10 Podczas sześciu „dni” stwarzania, o których czytamy w pierwszym rozdziale Księgi 1 Mojżeszowej i z których każdy trwał tysiące lat, na ziemi zachodziły cudowne zmiany. Końcowym rezultatem Bożych dzieł stwórczych była ziemia pokryta zielonym dywanem traw, przyozdobiona barwnymi kwiatami oraz majestatycznymi lasami. Roiło się na niej od egzotycznych zwierząt morskich, gromad pięknie upierzonych ptaków oraz ogromnych stad domowych i dzikich zwierząt, rozmnażających się „według rodzajów ich”. Po opisie stworzenia mężczyzny i kobiety w Księdze 1 Mojżeszowej 1:31 powiedziano: „I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre”. W jakimż zachwycającym środowisku żyli ci pierwsi ludzie! Czyż we wszystkich tych dziełach stwórczych nie dostrzegamy mądrości, zdolności przewidywania i troskliwości miłościwego Stwórcy? (Izajasza 45:11, 12, 18).
11. Jak Salomon wywyższał twórczą mądrość Jehowy?
11 Jednym z ludzi podziwiających mądrość Króla Wieczności był Salomon. Wielokrotnie zwracał uwagę na ten przymiot Stwórcy (Przypowieści 1:1, 2; 2:1, 6; 3:13-18). Zapewnił nas, że „ziemia trwa na wieki”. Doceniał liczne cuda stworzenia, w tym także rolę obłoków w zraszaniu ziemi. Dlatego napisał: „Wszystkie rzeki płyną ku morzu, a jednak morze nie wzbiera; w dalszym ciągu płyną rzeki do miejsca, do którego zdążają” (Kaznodziei 1:4, 7). Tak więc po nawodnieniu ziemi wody deszczowe i rzeczne wracają z oceanów do chmur. Jak wyglądałaby nasza ziemia i co by było z nami bez tego oczyszczającego obiegu wody?
12, 13. Jak możemy okazać docenianie dla Bożych dzieł stwórczych?
12 Nasze docenianie równowagi panującej we wszystkim, co zostało stworzone, powinno być poparte działaniem, jak na to wskazał król Salomon w ostatnich słowach Księgi Kaznodziei: „Wysłuchaj końcowej nauki całości: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka. Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną — czy dobrą, czy złą” (Kaznodziei 12:13, 14). Powinniśmy się obawiać uczynienia czegokolwiek, co mogłoby się nie podobać Bogu. Przejęci zbożnym lękiem, musimy raczej starać się być Mu posłuszni.
13 Niewątpliwie gorąco pragniemy wysławiać Króla Wieczności za Jego chwalebne dzieła stwórcze! W Psalmie 104:24 oświadczono: „Jak liczne są dzieła Twoje, Jahwe! Ty wszystko mądrze uczyniłeś: ziemia jest pełna Twych stworzeń” (BT). Z radością powtarzamy ostatni werset tego Psalmu, mówiąc sobie oraz innym: „Błogosław Jehowę, moja duszo. Wysławiajcie Jah!” (NW).
Ukoronowanie dzieła stwórczego na ziemi
14. Pod jakim względem człowiek będący stworzeniem Bożym znacznie przewyższa zwierzęta?
14 Wszystkie dzieła Jehowy zostały uczynione po mistrzowsku. Ale najznakomitszymi stworzeniami na ziemi jesteśmy my — ludzie. W punkcie kulminacyjnym szóstego dnia stwarzania Jehowa powołał do istnienia Adama, a potem Ewę, jako stworzenia znacznie górujące nad rybami, ptakami i zwierzętami naziemnymi. Wiele zwierząt wykazuje instynktowną mądrość, natomiast ludzi obdarzono zdolnością rozumowania, sumieniem, które potrafi rozróżniać między tym, co słuszne, a co niesłuszne, umiejętnością planowania przyszłości oraz wrodzonym pragnieniem oddawania czci Bogu. Jak do tego doszło? Człowiek nie rozwinął się ewolucyjnie ze zwierząt, lecz został stworzony na obraz Boży. Wobec tego tylko on może odzwierciedlać przymioty swego Stwórcy, który powiedział o sobie: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, powolny do gniewu, a obfitujący w miłościwą życzliwość i prawdę” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 34:6, NW).
15. Dlaczego powinniśmy pokornie wysławiać Jehowę?
15 Wysławiajmy Jehowę i dziękujmy Mu za niezwykłe zaprojektowanie naszego ciała. Wszystka krew — bez której nie ma życia — obiega nasze ciało co 60 sekund. Jak czytamy w Księdze 5 Mojżeszowej 12:23, „krew to dusza” — nasze życie — drogocenne w oczach Bożych. Mocne kości, elastyczne mięśnie i wrażliwy system nerwowy zwieńcza mózg znacznie górujący nad każdym mózgiem zwierzęcym i mający taką pojemność, że nie dorównałby mu komputer wielkości drapacza chmur. Czy nie przejmuje cię to uczuciem pokory? Powinno tak być (Przypowieści 22:4). Zastanów się jeszcze: Nasze płuca, krtań, język, zęby i usta współdziałają ze sobą, dzięki czemu ludzie posługują się mową w tysiącach języków. Dawid słusznie śpiewał Jehowie: „Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie” (Psalm 139:14). Przyłączmy się do Dawida i z wdzięcznością wysławiajmy Jehowę, naszego wspaniałego Twórcę i Boga!
16. Jaki utwór muzyczny na chwałę Jehowy ułożył słynny kompozytor i na jakie pilne wezwanie możemy zareagować?
16 Libretto do oratorium skomponowanego w XVIII wieku przez Józefa Haydna opiewa chwałę Jehowy: „Składajcie Mu dzięki, wszystkie cudowne dzieła Jego! Śpiewajcie ku Jego czci, śpiewajcie ku Jego chwale, błogosławcie i wysławiajcie Jego imię! Niechaj chwała Jehowy trwa na zawsze! Amen, Amen!” Jeszcze piękniejsze są natchnione wypowiedzi często powtarzające się w Psalmach, na przykład w Psalmie 107:8, 15, 21, 31 czterokrotnie rozlega się wezwanie: „Niechaj ludzie składają dzięki Jehowie za jego miłościwą życzliwość i za jego zdumiewające dzieła wobec synów ludzkich” (NW). Czy bierzesz udział w tym wysławianiu? Powinieneś to czynić, gdyż wszystko, co naprawdę piękne, pochodzi od Jehowy, Króla Wieczności.
Jeszcze wspanialsze dzieła
17. Jak ‛pieśń Mojżesza i Baranka’ wywyższa Jehowę?
17 W ciągu minionych 6000 lat Król Wieczności zapoczątkował jeszcze wspanialsze dzieła. W ostatniej Księdze Biblii, Objawieniu 15:3, 4, opisano mieszkańców nieba, którzy zatryumfowali nad demonicznymi wrogami: „Śpiewają pieśń Mojżesza, niewolnika Bożego, i pieśń Baranka, mówiąc: ‚Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi, Królu wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia’”. Dlaczego jest to ‛pieśń Mojżesza i Baranka’? Zastanówmy się nad tym.
18. Jaki wspaniały czyn upamiętniono w pieśni zawartej w 15 rozdziale Księgi Wyjścia?
18 Jakieś 3500 lat temu, gdy potężna armia faraona zginęła w Morzu Czerwonym, wdzięczni Izraelici wysławiali Jehowę w pieśni. W Księdze Wyjścia 15:1, 18 czytamy: „Wtedy Mojżesz i synowie Izraela zaczęli śpiewać Jehowie tę pieśń i tak się odezwali: ‚Zaśpiewam Jehowie, bo wielce się wywyższył. Konia i jego jeźdźca wrzucił do morza. Jehowa będzie królował po czas niezmierzony, na zawsze’” (NW). Prawe postanowienia tego Króla Wieczności uwidoczniły się w osądzeniu wrogów, którzy się przeciwstawiali Jego zwierzchniej władzy, oraz w wykonaniu na nich wyroku.
19, 20. (a) Dlaczego Jehowa utworzył naród izraelski? (b) Jakiej odpowiedzi na wyzwanie rzucone przez Szatana dostarczyli Baranek oraz inne osoby?
19 Dlaczego zaszła taka konieczność? W ogrodzie Eden podstępny Wąż nakłonił naszych prarodziców do grzechu. W rezultacie wszystkim ludziom przekazywana jest grzeszna niedoskonałość. Ale zgodnie ze swym pierwotnym zamierzeniem Król Wieczności bezzwłocznie poczynił kroki, które doprowadzą do usunięcia z ziemi wszystkich Jego wrogów i do przywrócenia na niej rajskich warunków. Chcąc proroczo zobrazować, jak tego dokona, Król Wieczności utworzył naród izraelski i dał mu swe Prawo (Galatów 3:24).
20 Niestety, z czasem Izrael pogrążył się w niewierności, a ten godny pożałowania stan osiągnął punkt kulminacyjny, gdy jego przywódcy wydali Rzymianom jednorodzonego Syna Bożego na okrutne tortury i śmierć (Dzieje 10:39; Filipian 2:8). Jednakże Jezus zachował niezłomną lojalność aż do śmierci, którą poniósł jako ofiarny „Baranek Boży”, i tym samym udzielił dobitnej odpowiedzi na wyzwanie rzucone przez odwiecznego Przeciwnika Bożego, Szatana, że żaden człowiek na ziemi, poddany ciężkiej próbie, nie zdoła dochować wierności Bogu (Jana 1:29, 36; Joba 1:9-12; 27:5, NW). Pomimo niedoskonałości odziedziczonej po Adamie miliony innych bogobojnych ludzi naśladuje Jezusa, zachowując niezłomne oddanie w obliczu szatańskich ataków (1 Piotra 1:18, 19; 2:19, 21).
21. Co zgodnie z Księgą Dziejów Apostolskich 17:29-31 zostanie omówione w następnym artykule?
21 Teraz nadszedł dzień, by Jehowa nagrodził wiernych ludzi i osądził wszystkich wrogów prawdy i prawości (Dzieje 17:29-31). W jaki sposób tego dokona? Sprawa ta zostanie wyjaśniona w następnym artykule.
Powtórka
□ Dlaczego Jehowę słusznie nazwano „Królem wieczności?”
□ Jak w dziełach stwórczych Jehowy uwidacznia się Jego mądrość?
□ Pod jakimi względami człowiek jest stwórczym arcydziełem?
□ Jakich dzieł dotyczy ‛pieśń Mojżesza i Baranka’?
[Pytania do studium]
[Ramka na stronie 12]
Niezrównana mądrość Jehowy
Mądrość Króla Wieczności przejawia się w Jego ziemskich dziełach w niezwykle różnorodny sposób. Zwróćmy uwagę na słowa Agura: „Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają” (Przypowieści 30:5). Następnie Agur mówi o licznych żywych stworzeniach Bożych, wielkich i małych. Na przykład w wersetach od 24 do 28 opisuje ‛cztery stworzenia najmniejsze na ziemi’, które jednak — jak czytamy w Przekładzie Nowego Świata — wykazują „instynktowną mądrość”. Są nimi mrówki, góraliki, szarańcze i gekony.
Zwierzęta rzeczywiście są obdarzone „instynktowną mądrością”. Nie rozumują jak ludzie, lecz polegają na wszczepionej im mądrości. Czy już kiedyś się nad tym zastanawiałeś? Jakże zdyscyplinowane są te stworzenia! Na przykład mrówki żyją w zorganizowanych koloniach, w których skład wchodzi królowa, robotnice i samce. Mrówki robotnice niektórych gatunków prowadzą nawet hodowle mszyc. Zajmują się ich „dojeniem”, a żołnierze odpędzają każdego wroga usiłującego do nich wtargnąć. Księga Przypowieści 6:6 zachęca: „Idź do mrówki, leniwcze, przypatrz się jej postępowaniu, abyś zmądrzał”. Czy takie przykłady nie powinny nas pobudzać, by ‛mieć zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim’? (1 Koryntian 15:58).
Ludzie budują ogromne samoloty. O ileż bardziej wszechstronne są jednak ptaki, na przykład koliber, ważący zaledwie kilka gramów! Aby przelecieć nad oceanem, samolot Boeing 747 musi zabrać 180 000 litrów paliwa, wymaga obsługi wyszkolonej załogi i skomplikowanego systemu nawigacyjnego. Tymczasem maleńkiemu kolibrowi wystarczy zaledwie jeden gram „paliwa” w postaci tłuszczu, żeby przebyć całą drogę z Ameryki Północnej przez Zatokę Meksykańską do Ameryki Południowej. Nie potrzebuje ciężkiego ładunku paliwa, przeszkolenia w nawigacji ani skomplikowanych map czy komputerów! Czy ta zdolność powstała przypadkowo, w wyniku procesu ewolucyjnego? Trudno w to uwierzyć! Ów maleńki ptaszek wykazuje instynktowną mądrość, wszczepioną mu przez jego Stwórcę, Jehowę Boga.
[Ilustracja na stronie 10]
Różnorodne dzieła stwórcze „Króla wieczności” przynoszą Mu chwałę
[Ilustracja na stronie 15]
Po Armagedonie zapanuje wielka radość, podobnie jak wtedy, gdy Mojżesz wraz z całym Izraelem świętował zwycięstwo Jehowy nad Morzem Czerwonym