Służenie razem ze strażnikiem

„Na strażnicy, Jehowo, wciąż stoję za dnia i na mym posterunku stróża staję co noc” (IZAJASZA 21:8).

1. Spełnienie jakich wspaniałych obietnic poświadcza sam Jehowa?

JEHOWA jest autorem i realizatorem wielkiego zamierzenia. Zbuntowany anioł, który stał się Szatanem Diabłem, nie zdoła Mu przeszkodzić w urzeczywistnieniu wspaniałego zamierzenia, przewidującego uświęcenie Jego imienia oraz ustanowienie chwalebnego Królestwa, by panowało nad rajską ziemią (Mateusza 6:9, 10). Dzięki temu rządowi rodzaj ludzki dostąpi zachwycających błogosławieństw. Bóg „pochłonie (...) śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza”. Zjednoczeni i szczęśliwi ludzie przez całą wieczność będą się cieszyć pokojem i dobrobytem (Izajasza 25:8; 65:17-25). Jehowa sam poświadcza spełnienie tych cudownych obietnic!

2. Jakich człowieczych świadków powołał Jehowa?

² Ale Wspaniały Stwórca ma także świadków wśród ludzi. W czasach przedchrześcijańskich „obłok świadków”, z których pierwszym był Abel, uczestniczył w biegu wymagającym wytrwałości, często w obliczu ogromnego sprzeciwu. Ich wspaniały przykład stanowi zachętę dla lojalnych chrześcijan w naszych czasach. Niedościgłym wzorem odważnego świadka jest Chrystus Jezus (Hebrajczyków 11:1 do 12:2). Przypomnijmy sobie jego ostatnie słowa skierowane do Poncjusza Piłata. Jezus oświadczył: „Ja się po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Od roku 33 n.e. aż do obecnego roku 2000 gorliwi chrześcijanie naśladują przykład Jezusa i występują w roli świadków, odważnie głosząc o „wspaniałych rzeczach Bożych” (Dzieje 2:11).

Babiloński duch sekciarstwa

3. Jak Szatan przeciwstawia się składaniu świadectwa o Jehowie i Jego woli?

³ Od tysięcy lat wielki Przeciwnik, Szatan Diabeł, złośliwie usiłuje podważyć świadectwo składane przez świadków Boga. Będąc „ojcem kłamstwa”, ten „wielki smok, pradawny wąż, (...) wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię”. Zawzięcie walczy z tymi, którzy „przestrzegają przykazań Bożych” — zwłaszcza w obecnych dniach ostatnich (Jana 8:44; Objawienie 12:9, 17).

4. Jak doszło do powstania Babilonu Wielkiego?

⁴ Jakieś 4000 lat temu, po potopie z czasów Noego, Szatan posłużył się Nimrodem, „potężnym łowcą na przekór Jehowie” (Rodzaju 10:9, 10). Największe miasto zbudowane przez tego człowieka, Babilon (Babel), stało się ośrodkiem demonicznego kultu. Kiedy Jehowa pomieszał języki budowniczym wieży Babel, ludzie rozproszyli się po całej ziemi, zabierając ze sobą swe fałszywe wierzenia. W ten sposób Babilon stał się zalążkiem ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, które w Księdze Objawienia nazwano Babilonem Wielkim. W tej samej księdze zapowiedziano kres tego odwiecznego systemu religijnego (Objawienie 17:5; 18:21).

Naród świadków

5. Jaki naród Jehowa zorganizował do występowania w roli Jego świadka i dlaczego pozwolił, by uprowadzono go do niewoli?

⁵ Około 500 lat po czasach Nimroda Jehowa zorganizował potomków wiernego Abrahama w naród izraelski, który miał występować  w roli Jego świadka na ziemi (Izajasza 43:10, 12). Wielu członków tego narodu lojalnie służyło Jehowie. W ciągu wieków Izrael został jednak skażony opacznymi poglądami sąsiednich ludów i w rezultacie naród, z którym Jehowa zawarł przymierze, odwrócił się od Niego, a zaczął czcić fałszywe bożki. Dlatego w roku 607 p.n.e. wojska babilońskie pod wodzą króla Nebukadneccara (Nabuchodonozora) zburzyły Jerozolimę oraz tamtejszą świątynię i uprowadziły większość Żydów do niewoli w Babilonie.

6. Jaką dobrą wiadomość oznajmił proroczy strażnik Jehowy i kiedy się ona spełniła?

⁶ Cóż za tryumf religii fałszywej! Dominacja Babilonu nie trwała jednak długo. Jakieś 200 lat przed zapowiadanym wydarzeniem Jehowa polecił: „Idź, wystaw obserwatora, aby powiedział, co takiego widzi”. Co miał oznajmić ten strażnik? „Upadł, upadł Babilon, a wszystkie ryte wizerunki jego bogów roztrzaskał on o ziemię!” (Izajasza 21:6, 9). I rzeczywiście tak się stało — te prorocze słowa spełniły się w roku 539 p.n.e. Potężny Babilon upadł, a członkowie narodu, z którym Bóg zawarł przymierze, mogli wkrótce wrócić do swej ojczyzny.

7. (a) Czego Żydzi nauczyli się z tego skarcenia od Jehowy? (b) W jakie pułapki wpadli w późniejszym okresie i do czego to doprowadziło?

⁷ Powracający Żydzi rozumieli już, że muszą odrzucić bałwochwalstwo i religię opartą na spirytyzmie. Z czasem wpadli jednak w inne pułapki. Niektórzy dali się zwieść filozofii greckiej. Inni zaczęli przedkładać nad Słowo Boże ludzką tradycję. Jeszcze innych usidlił nacjonalizm (Marka 7:13; Dzieje 5:37). Zanim narodził się Jezus, naród ten znów odwrócił się od czystego wielbienia. Choć poszczególni Żydzi reagowali pozytywnie na głoszoną przez Jezusa dobrą nowinę, naród jako całość odrzucił go i dlatego sam został odrzucony przez Boga (Jana 1:9-12; Dzieje 2:36). Izrael nie był już świadkiem Boga, a w roku 70 n.e. Jerozolima oraz świątynia zostały ponownie spustoszone, tym razem przez wojska rzymskie (Mateusza 21:43).

8. Kto został świadkiem na rzecz Jehowy i dlaczego ostrzeżenie Pawła było bardzo aktualne?

⁸ Tymczasem narodził się chrześcijański „Izrael Boży” i od tej pory to on występował wobec narodów w roli świadka Boga (Galatów 6:16). Szatan bardzo szybko podjął działania w celu skażenia tego nowego, duchowego narodu. Jeszcze przed końcem I wieku w zborach można było dostrzec sekciarskie wpływy (Objawienie 2:6, 14, 20). Nader aktualna była więc przestroga Pawła: „Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa” (Kolosan 2:8).

9. Jak zgodnie z ostrzeżeniem Pawła doszło do powstania nominalnego chrześcijaństwa?

⁹ Z biegiem czasu filozofia grecka, babilońskie poglądy religijne, a później „mądrość” ludzka, na przykład teoria ewolucji czy krytyka wyższa, doprowadziły do skażenia religii wielu rzekomych chrześcijan. Stało się tak, jak przepowiedział Paweł: „Ja wiem, że po moim odejściu wejdą pomiędzy was ciemięskie wilki i nie będą się czule obchodzić z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą  uczniów” (Dzieje 20:29, 30). W wyniku tego odstępstwa pojawiło się nominalne chrześcijaństwo.

10. Jak stało się jasne, że nie wszyscy dali się wciągnąć w odstępczy kult praktykowany przez chrześcijaństwo?

¹⁰ Osoby szczerze oddane prawdziwemu wielbieniu Boga musiały ‛podjąć ciężką walkę o wiarę, raz na zawsze przekazaną świętym’ (Judy 3). Czy z ziemi miało zniknąć świadectwo na rzecz Jehowy i czystego wielbienia? Bynajmniej. W miarę zbliżania się czasu unicestwienia buntownika Szatana i jego dzieł stało się jasne, że nie wszyscy dali się wciągnąć w odstępczy kult praktykowany w chrześcijaństwie. W drugiej połowie XIX wieku w Pittsburghu w amerykańskim stanie Pensylwania pojawiła się zorganizowana grupa szczerych badaczy Pisma Świętego, która stała się zalążkiem współczesnej klasy świadka Bożego. Chrześcijanie ci zwracali uwagę na biblijne dowody rychłego zakończenia obecnego systemu rzeczy. Zgodnie z proroctwem biblijnym „zakończenie” to rozpoczęło się w roku 1914, w którym wybuchła I wojna światowa (Mateusza 24:3, 7). Istnieją przekonujące dowody na to, że wkrótce potem Szatan i jego demoniczne hordy zostali wyrzuceni z nieba. Pełen kłopotów wiek XX stanowi wyraźny dowód działalności Szatana i zdumiewającego spełniania się znaku obecności Jezusa jako Władcy niebiańskiego Królestwa (Mateusza, rozdziały 24 i 25; Marka, rozdział 13; Łukasza, rozdział 21; Objawienie 12:10, 12).

11. Co chciał osiągnąć Szatan i dlaczego można powiedzieć, że jego działania zakończyły się niepowodzeniem?

¹¹ W czerwcu 1918 roku Szatan rozpaczliwie próbował zgładzić owych badaczy Pisma Świętego, którzy do tego czasu objęli swą działalnością szereg krajów. Usiłował też zniszczyć korporację, którą się posługiwali — Towarzystwo Strażnica. Odpowiedzialnych przedstawicieli Towarzystwa uwięziono i, podobnie jak Jezusa w I wieku, fałszywie oskarżono o działalność wywrotową (Łukasza 23:2). W roku 1919 zostali jednak wypuszczeni na wolność, dzięki czemu mogli kontynuować swe dzieło. Później całkowicie oczyszczono ich z zarzutów.

„Obserwator” na straży

12. Kto dzisiaj tworzy klasę strażnika, „obserwatora” Jehowy, i jaką postawę przyjmuje?

¹² Gdy więc rozpoczął się „czas końca”, Jehowa ponownie ustanowił strażnika, który miał informować ludzi o wydarzeniach związanych ze spełnianiem się Jego zamierzeń (Daniela 12:4; 2 Tymoteusza 3:1). Po dziś dzień klasa strażnika — namaszczeni chrześcijanie, Izrael Boży — działa zgodnie z opisem proroczego strażnika z Księgi Izajasza: „Pilnie zważał, z wielką uwagą. I zawołał jak lew: ‚Na strażnicy, Jehowo, wciąż stoję za dnia i na mym posterunku stróża staję co noc’” (Izajasza 21:7, 8). Ten strażnik naprawdę poważnie traktuje swe zadanie!

13. (a) Co oznajmił strażnik Jehowy? (b) Dlaczego można powiedzieć, że Babilon Wielki upadł?

¹³ Co zobaczył strażnik Jehowy, czyli Jego zbiorowo pojęty świadek? Oznajmił: „Upadł, upadł Babilon, a wszystkie ryte wizerunki jego bogów roztrzaskał on [Jehowa] o ziemię!” (Izajasza 21:9). Tym razem, po I wojnie światowej, to Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, utracił swą dominującą pozycję (Jeremiasza 50:1-3; Objawienie 14:8). Nic dziwnego! Wielka Wojna, jak ją wtedy nazywano, rozpoczęła się na obszarze chrześcijaństwa, a duchowni po obu stronach podsycali nienawiść i wysyłali kwiat swej młodzieży do okopów. Cóż za hańba! Babilon Wielki nie potrafił w roku 1919 przeszkodzić Badaczom Pisma Świętego, jak wówczas nazywano Świadków Jehowy, w wydostaniu się ze stanu nieaktywności i zapoczątkowaniu ogólnoświatowej kampanii głoszenia, która trwa do dzisiaj (Mateusza 24:14). Świadczyło to o upadku Babilonu Wielkiego, tak jak uwolnienie Izraela w VI wieku p.n.e. oznaczało upadek starożytnego Babilonu.

14. Głównie jakim czasopismem posługuje się klasa strażnika i jak Jehowa temu błogosławi?

¹⁴ Klasa strażnika zawsze gorliwie wykonywała swe zadanie i szczerze pragnęła czynić to,  co właściwe. W lipcu 1879 roku Badacze Pisma Świętego rozpoczęli wydawanie niniejszego czasopisma, noszącego wówczas tytuł Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa. Począwszy od roku 1879 aż do wydania angielskiego z 15 grudnia 1938 roku, na stronie tytułowej każdego numeru widniały słowa: „‚Stróżu! Co się stało w nocy?’ (Izajasza 21:11)”. * Od 120 lat Strażnica sumiennie obserwuje wydarzenia na świecie i zwraca uwagę na ich prorocze znaczenie (2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Klasa Bożego strażnika oraz towarzyszące jej „drugie owce” dalej posługują się tym czasopismem, by gorliwie oznajmiać ludziom, że zbliża się czas, gdy Królestwo Chrystusa wykaże słuszność zwierzchnictwa Jehowy (Jana 10:16). Czy Jehowa błogosławi temu świadkowi? Nakład Strażnicy wzrósł z 6000 egzemplarzy w roku 1879 do przeszło 22 000 000 w 132 językach, z czego w 121 dwutygodnik ten ukazuje się jednocześnie. Jakże stosowne jest, że najbardziej rozpowszechnione czasopismo religijne na świecie wywyższa imię prawdziwego Boga, Jehowy!

Stopniowe oczyszczanie

15. Jakie stopniowe oczyszczanie rozpoczęło się jeszcze przed rokiem 1914?

¹⁵ W ciągu jakichś 40 lat poprzedzających rok 1914, w którym rozpoczęło się niebiańskie panowanie Chrystusa, Badacze Pisma Świętego zostali uwolnieni od wielu niebiblijnych nauk chrześcijaństwa, takich jak: chrzest niemowląt, nieśmiertelność duszy ludzkiej, czyściec, męki piekielne i trójjedyny Bóg. Ale oczyszczenie ze wszystkich niewłaściwych poglądów wymagało czasu. Na przykład w latach dwudziestych wielu Badaczy Pisma Świętego nosiło oznakę przedstawiającą krzyż w koronie oraz obchodziło Boże Narodzenie i inne pogańskie święta. Aby jednak wielbienie Boga było czyste, trzeba wyeliminować wszelkie ślady bałwochwalstwa. Jedynym fundamentem wiary i drogi życiowej musi być Słowo Boże, Biblia Święta (Izajasza 8:19, 20; Rzymian 15:4). Dodawanie czegoś do Słowa Bożego lub ujmowanie z niego jest niedopuszczalne (Powtórzonego Prawa 4:2; Objawienie 22:18, 19).

16, 17. (a) Jaki błędny pogląd wyznawała klasa strażnika przez kilkadziesiąt lat? (b) Co naprawdę oznaczają „ołtarz” i „słup” w „ziemi egipskiej”?

¹⁶ Jest to bardzo ważna zasada, co podkreśla poniższy przykład. W roku 1886 Charles T. Russell wydał książkę Boski plan wieków, w której znalazł się wykres ukazujący związek historii ludzkości z Wielką Piramidą w Egipcie. Uważano, że ten grobowiec faraona Chufu jest słupem, o którym mowa w Księdze Izajasza 19:19, 20: „W owym dniu będzie pośrodku ziemi egipskiej ołtarz dla Jehowy, a słup dla Jehowy przy jej granicy. I będzie w ziemi egipskiej znakiem i świadectwem dla Jehowy Zastępów”. Co miałoby łączyć tę piramidę z Biblią? Twierdzono na przykład, że długość niektórych korytarzy w Wielkiej Piramidzie wskazuje na czas rozpoczęcia „wielkiego ucisku”, wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 24:21. Niektórzy Badacze Pisma Świętego byli bardzo pochłonięci pomiarami różnych elementów tej piramidy i próbowali na ich podstawie ustalić takie rzeczy jak dzień, w którym pójdą do nieba!

¹⁷ Ta „Biblia w Kamieniu”, jak ją zwano, cieszyła się wielkim szacunkiem przez kilka dziesięcioleci, aż do czasu, gdy w Strażnicy  angielskiej z 15 listopada i 1 grudnia 1928 roku (wydania polskie z 1 i 15 stycznia 1929 roku) wykazano, że do poparcia świadectwa zawartego w Biblii Jehowa nie potrzebował żadnych kamiennych pomników wybudowanych przez pogańskich faraonów i pokrytych demonicznymi znakami astrologicznymi. Zrozumiano, że wspomniane proroctwo Izajasza ma zastosowanie duchowe. Podobnie jak w Księdze Objawienia 11:8, „ziemia egipska” symbolizuje szatański świat. „Ołtarz dla Jehowy” przywodzi na myśl cieszące się Jego uznaniem ofiary, składane przez namaszczonych chrześcijan w czasie, gdy przebywają na świecie jako tymczasowi osiedleńcy (Rzymian 12:1; Hebrajczyków 13:15, 16). Słup ‛przy granicy ziemi egipskiej’ wskazuje na zbór namaszczonych chrześcijan, będący „filarem i podporą prawdy” i stojący jako świadectwo w „ziemi egipskiej” — w świecie, który ci chrześcijanie wkrótce opuszczą (1 Tymoteusza 3:15).

18. (a) Jak Jehowa stopniowo objaśnia sprawy szczerym badaczom Biblii? (b) Jaką mądrą postawę powinien przyjąć chrześcijanin, jeśli trudno mu zrozumieć nowe wyjaśnienie jakiegoś zagadnienia biblijnego?

¹⁸ Z biegiem czasu Jehowa coraz dokładniej objaśnia prawdę, między innymi pozwala lepiej zrozumieć swe prorocze słowo (Przysłów 4:18). W ostatnich latach mogliśmy przeanalizować nowe zrozumienie takich spraw, jak: pokolenie, które nie przeminie przed nadejściem końca, przypowieść o owcach i kozach, obrzydliwość i czas jej pojawienia się w miejscu świętym, nowe przymierze, przemienienie i wizja świątyni z Księgi Ezechiela. Niekiedy może trudno nam pojąć takie nowe objaśnienia, ale w stosownym czasie okazuje się, że mają one swoje uzasadnienie. Jeśli chrześcijanin nie rozumie w pełni nowego wyjaśnienia jakiegoś wersetu biblijnego, powinien pokornie powtórzyć  za prorokiem Micheaszem: „Będę wyczekiwał Boga mego wybawienia” (Micheasza 7:7).

19. Jak namaszczony ostatek i towarzysząca mu wielka rzesza okazują w obecnych dniach ostatnich odwagę niczym lew?

¹⁹ Zwróćmy uwagę na to, że strażnik „zawołał jak lew: ‚Na strażnicy, Jehowo, wciąż stoję za dnia i na mym posterunku stróża staję co noc’” (Izajasza 21:8). W demaskowaniu religii fałszywej i pokazywaniu ludziom drogi do wolności namaszczony ostatek odznaczał się iście lwią odwagą (Objawienie 18:2-5). Występując w roli „niewolnika wiernego i roztropnego”, dostarczał i dalej dostarcza „pokarm we właściwym czasie” — Biblie, czasopisma i inne wydawnictwa w wielu językach (Mateusza 24:45). Przewodzi w dziele zgromadzania „wielkiej rzeszy (...) ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Jej członkowie również zostali oczyszczeni stanowiącą okup krwią Chrystusa i odważnie „dniem i nocą pełnią dla niego [Boga] świętą służbę” (Objawienie 7:9, 14, 15). Jakie wyniki przyniosła w ubiegłym roku działalność nielicznej grupy żyjących jeszcze na ziemi namaszczonych chrześcijan i towarzyszącej im wielkiej rzeszy? Zostanie to omówione w następnym artykule.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Jakich świadków na przestrzeni lat powoływał Jehowa?

• Jakie jest pochodzenie Babilonu Wielkiego?

• Dlaczego Bóg pozwolił w roku 607 p.n.e. i 70 n.e. zburzyć Jerozolimę, stolicę Jego narodu świadków?

• Jakiego ducha przejawia klasa strażnika Jehowy i jej towarzysze?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 7]

„Na strażnicy, Jehowo, wciąż stoję”

[Ilustracje na stronie 10]

Klasa strażnika Jehowy poważnie traktuje swe zadanie