„Czuwajcie”

„Dlatego czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie” (MATEUSZA 24:42).

1. Jak długoletni słudzy Jehowy zapatrują się na minione lata swej gorliwej służby? Podaj przykład.

SPORO wieloletnich sług Jehowy poznało prawdę w młodości. Wzorem kupca, który znalazł perłę wysokiej wartości i natychmiast sprzedał wszystko, co miał, by ją nabyć, ci gorliwi badacze Biblii zaparli się samych siebie i poświęcili swe życie Jehowie (Mateusza 13:45, 46; Marka 8:34). Jak zapatrują się na to, że na spełnienie obietnic Bożych dotyczących ziemi muszą czekać dłużej, niż może sądzili? Niczego nie żałują! Zgadzają się z opinią brata Alexandra H. Macmillana, który blisko po 60 latach gorliwej służby dla Boga powiedział: „Jestem jeszcze bardziej zdecydowany trwać w wierze. Nadała ona sens memu życiu. W dalszym ciągu pomaga mi bez lęku spoglądać w przyszłość”.

2. (a) Jakiej aktualnej rady Jezus udzielił swym naśladowcom? (b) Jakie pytania rozważymy w tym artykule?

² A co można powiedzieć o tobie? Niezależnie od tego, ile masz lat, zwróć uwagę na słowa Jezusa: „Dlatego czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie” (Mateusza 24:42). To proste zdanie zawiera głęboką prawdę. Nie wiemy i nie musimy wiedzieć, którego dnia nasz Pan przyjdzie wykonać wyrok na tym niegodziwym systemie. Musimy jednak żyć w taki sposób, żeby — gdy już przyjdzie — niczego nie żałować. Na których osobach opisanych w Biblii można się wzorować, aby w dalszym ciągu czuwać? Jak Jezus unaocznił tę potrzebę? I co obecnie dowodzi, że żyjemy w dniach ostatnich tego bezbożnego świata?

Ostrzegawczy przykład

3. Pod jakim względem wielu ludzi przypomina pokolenie z czasów Noego?

³ Pod wieloma względami ludzie przypominają dziś mężczyzn i kobiety z czasów Noego. Ziemia została wtedy napełniona przemocą, a każda skłonność myśli serca człowieka ‛przez cały czas była wyłącznie zła’ (Rodzaju 6:5). Większość interesowała się tylko sprawami dnia codziennego. Ale zanim Jehowa sprowadził potop, dał ludziom sposobność okazania skruchy. Polecił Noemu głosić, więc działał on posłusznie w roli „głosiciela prawości” przez jakieś 40—50 lat, a może jeszcze dłużej (2 Piotra 2:5). Ludzie jednak lekceważyli ostrzegawcze orędzie Noego. Nie czuwali. Dlatego ostatecznie tylko Noe i jego rodzina przeżyli wykonanie wyroku Jehowy (Mateusza 24:37-39).

4. Z jakiego powodu służbę pełnioną przez Noego można uznać za skuteczną i dlaczego dotyczy to także twojej służby kaznodziejskiej?

 ⁴ Czy służba Noego była owocna? Oceniając ją, nie sugeruj się liczbą osób, które dały posłuch. W gruncie rzeczy głoszenie Noego spełniło swój cel bez względu na reakcję innych. Dlaczego? Otóż umożliwiło ludziom podjęcie decyzji, czy chcą służyć Jehowie, czy też nie. A co powiedzieć o twoim terenie do głoszenia? Nawet jeśli posłuch jest niewielki, pełnisz bardzo skuteczną służbę. W jakim sensie? Głosząc, obwieszczasz Boże ostrzeżenie i w ten sposób wypełniasz zadanie, jakie Jezus zlecił swoim naśladowcom (Mateusza 24:14; 28:19, 20).

Lekceważenie proroków Bożych

5. (a) Jakie warunki panowały w Judzie za czasów Habakuka i jak ludzie reagowali na jego prorocze orędzie? (b) Jak mieszkańcy Judy wyrażali wrogość wobec proroków Jehowy?

⁵ Setki lat po potopie w krytycznej sytuacji znalazło się królestwo Judy. Na porządku dziennym były: bałwochwalstwo, niesprawiedliwość, ucisk, a nawet morderstwa. Jehowa pobudził Habakuka do ostrzeżenia ludzi, że jeśli nie okażą skruchy, spotka ich nieszczęście z rąk Chaldejczyków, czyli Babilończyków (Habakuka 1:5-7). Nie chcieli jednak słuchać. Mogli sobie myśleć: „Przecież ponad 100 lat temu prorok Izajasz ogłaszał podobne ostrzeżenia i jak dotąd nic się nie wydarzyło!” (Izajasza 39:6, 7). Wielu urzędników judzkich nie tylko ignorowało to orędzie, ale też wrogo traktowało jego głosicieli. Któregoś razu usiłowali uśmiercić Jeremiasza i zapewne by im się to udało, gdyby nie interwencja Achikama. Król Jehojakim, rozwścieczony jeszcze innym proroczym orędziem, kazał zgładzić proroka Urijasza (Jeremiasza 26:21-24).

6. Jak Jehowa dodał sił Habakukowi?

⁶ Orędzie Habakuka było równie śmiałe i niepopularne jak Jeremiasza, który w natchnieniu od Boga przepowiedział 70-letnie spustoszenie Judy (Jeremiasza 25:8-11). Dlatego łatwiej nam zrozumieć udrękę Habakuka, który wołał: „Jak długo, Jehowo, mam wzywać pomocy, a ty nie wysłuchujesz? Jak długo będę wołać do ciebie o wsparcie wobec przemocy, a ty nie wybawiasz?” (Habakuka 1:2). Jehowa łaskawie odpowiedział Habakukowi i wzmocnił jego wiarę następującymi słowami: „Wizja ta bowiem jest jeszcze na czas wyznaczony i dysząc, spieszy ku końcowi, i nie skłamie. Nawet gdyby się odwlekała, wciąż jej wyczekuj; bo sprawdzi się niezawodnie. Nie opóźni się” (Habakuka 2:3). A zatem Jehowa miał „czas wyznaczony” na położenie kresu niesprawiedliwości i uciskowi. Nawet gdyby ta chwila pozornie się odwlekała, Habakuk miał się nie zniechęcać ani nie zwalniać tempa. Przeciwnie, musiał ‛wciąż jej wyczekiwać’, żyjąc co dzień w poczuciu, że czas nagli. Dzień Jehowy nie mógł się opóźnić!

7. Dlaczego Jerozolimę znowu czekała zagłada w I wieku n.e.?

⁷ Około 20 lat po tym, jak Jehowa przemówił do Habakuka, Jerozolima,  stolica Judy, została zburzona. Później ją odbudowano, uregulowano też wiele nieprawidłowości, które przytłaczały Habakuka. Jednakże w I wieku n.e. miasto to znów było przeznaczone na zagładę ze względu na niewierność mieszkańców. Jehowa w swym miłosierdziu zadbał o wybawienie ludzi mających prawe serce. Tym razem do rozgłoszenia orędzia posłużył się najznamienitszym prorokiem — Jezusem Chrystusem. W roku 33 n.e. powiedział on swoim naśladowcom: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jej spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry” (Łukasza 21:20, 21).

8. (a) Co mogło się przydarzyć niektórym chrześcijanom w miarę upływu lat po śmierci Jezusa? (b) Jak się spełniły prorocze wypowiedzi Jezusa o Jerozolimie?

⁸ Z upływem lat niektórzy chrześcijanie w Jerozolimie mogli się zastanawiać, kiedy się ziści proroctwo Jezusa. Niejeden zdobył się przecież na różne wyrzeczenia. Być może postanowił nie angażować się w intratne interesy, zdecydowany nieustannie czuwać. Czy z biegiem lat takie osoby opadły z sił? Czy doszły do wniosku, że marnują czas, bo słowa Jezusa nie dotyczą ich pokolenia, lecz jakiegoś przyszłego? Kiedy w roku 66 n.e. wojska rzymskie obległy Jerozolimę, proroctwo Jezusa zaczęło się spełniać. Ci, którzy czuwali, rozpoznali znak, uciekli z miasta i nie podzielili tragicznego losu Jerozolimy.

Unaocznienie potrzeby czuwania

9, 10. (a) Jak byś streścił przypowieść Jezusa o niewolnikach oczekujących swego pana, który powraca z wesela? (b) Dlaczego czekanie na pana mogło im sprawiać trudność? (c) Dlaczego niewolnicy powinni być cierpliwi?

⁹ Uwypuklając konieczność czuwania, Jezus przyrównał swych uczniów do niewolników, którzy oczekują swego pana powracającego z wesela. Wiedzieli, że pewnej nocy wróci — ale o której godzinie? Czy podczas pierwszej straży nocnej? Drugiej? Trzeciej? Tego nie wiedzieli. Jezus rzekł: „Gdyby [pan] przybył o drugiej straży, czy nawet o trzeciej, i tak ich zastał [czuwających], są szczęśliwi!” (Łukasza 12:35-38). Wyobraź sobie, jak go wyczekiwali. Każdy szelest, każdy przemykający cień na pewno wzmagałby ich czujność i nasuwał pytanie: „Czy to nie nasz pan?”

¹⁰ Jaką sytuację zastałby pan, gdyby przybył o drugiej straży nocnej, która trwała mniej więcej od godziny dziewiątej do północy? Czy wszyscy niewolnicy, nie wyłączając tych, którzy od rana ciężko pracowali, byliby gotowi na jego powitanie, czy raczej część z nich już by spała? A gdyby przybył o trzeciej straży nocnej — między północą a trzecią nad ranem? Czy ten i ów niewolnik byłby zniechęcony, a nawet rozżalony, że nadejście pana zdaje się odwlekać? * Za szczęśliwych mieli być uznani jedynie ci, których pan, przybywszy, zastałby czuwających. Do nich z pewnością odnosiłyby się słowa z Księgi Przysłów 13:12: „Przewlekające się oczekiwanie przyprawia serce o chorobę, ale rzecz upragniona — gdy już nadejdzie — jest drzewem życia”.

11. Jak w zachowywaniu czujności może nam pomóc modlitwa?

¹¹ Co w okresie tej pozornej zwłoki miało pomóc naśladowcom Jezusa w czuwaniu? W ogrodzie Getsemani krótko przed swym aresztowaniem Jezus powiedział trzem apostołom: „Czuwajcie i wciąż się módlcie, żebyście nie wpadli w pokusę” (Mateusza 26:41). Jednym z tych apostołów był Piotr, który po latach udzielił chrześcijanom podobnej rady. Napisał: „Zbliżył się koniec wszystkiego. Bądźcie zatem trzeźwego umysłu oraz bardzo czujni co do modlitw” (1 Piotra 4:7). A zatem nieodłącznym elementem naszego chrześcijańskiego życia powinna być żarliwa modlitwa. Musimy stale błagać Jehowę o pomoc w czuwaniu (Rzymian 12:12; 1 Tesaloniczan 5:17).

12. Jaka jest różnica między spekulowaniem a przejawianiem czujności?

 ¹² Zauważmy, że Piotr oznajmił też: „Zbliżył się koniec wszystkiego”. Jak bliski jest ten koniec? Ludzie w żaden sposób nie zdołają wskazać dokładnego dnia i godziny (Mateusza 24:36). Niemniej chociaż Biblia nie zachęca do wdawania się w spekulacje na ten temat, to wyraźnie nawołuje do wytrwałego oczekiwania końca (porównaj 2 Tymoteusza 4:3, 4; Tytusa 3:9). Co może nam w tym pomóc? Baczne obserwowanie dowodów jego bliskości. Przeanalizujmy więc teraz sześć faktów poświadczających, że naprawdę żyjemy w dniach ostatnich tego bezbożnego świata.

Sześć przekonujących dowodów

13. Dlaczego prorocze słowa Pawła z Listu 2 do Tymoteusza, rozdziału 3, przekonują cię, że żyjemy w „dniach ostatnich”?

¹³ Po pierwsze, wyraźnie widzimy, jak spełnia się to, co o „dniach ostatnich” napisał Paweł: „W dniach ostatnich nastaną krytyczne czasy trudne do zniesienia. Albowiem ludzie będą rozmiłowani w samych sobie, rozmiłowani w pieniądzach, zarozumiali, wyniośli, bluźniercy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, wyzuci z naturalnego uczucia, nieskłonni do jakiejkolwiek ugody, oszczercy, nie panujący nad sobą, zajadli, nie miłujący dobroci, zdrajcy, nieprzejednani, nadęci pychą, miłujący bardziej rozkosze niż miłujący Boga, zachowujący formę zbożnego oddania, ale sprzeniewierzający się jego mocy; i od tych się odwróć. Natomiast ludzie niegodziwi i oszuści będą się posuwać od złego ku gorszemu, wprowadzając w błąd i będąc w błąd wprowadzani” (2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Czyż nie widzimy dziś spełniania się tego proroctwa? Tylko osoby ignorujące oczywiste fakty mogą temu zaprzeczać! *

14. Jak spełnia się dziś zapowiedź z Księgi Objawienia 12:9 dotycząca Diabła i co niebawem go spotka?

¹⁴ Po drugie, dostrzegamy skutki wyrzucenia z nieba Szatana i jego demonów, co opisano w Księdze Objawienia 12:9. Czytamy tam: „Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie”. Oznacza to dla ziemi wielkie „biada”. Nie ulega wątpliwości, że zwłaszcza od roku 1914 ludzkość trapią liczne „biada”. Ale w proroctwie dodano, iż strącony na ziemię Diabeł „wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:12). W okresie tym Szatan toczy wojnę z namaszczonymi naśladowcami Chrystusa (Objawienie 12:17). Bez wątpienia widzimy dziś skutki tego ataku. * Wkrótce jednak Szatan zostanie wtrącony do otchłani, „żeby już nie wprowadzał w błąd narodów” (Objawienie 20:1-3).

15. Jak słowa z Księgi Objawienia 17:9-11 poświadczają, że żyjemy w czasie końca?

¹⁵ Po trzecie, żyjemy w okresie istnienia ósmego, ostatniego „króla” wspomnianego w Księdze Objawienia 17:9-11. Apostoł Jan mówi tam o siedmiu królach symbolizujących siedem mocarstw światowych: Egipt, Asyrię, Babilonię, Medo-Persję, Grecję, Rzym oraz dwuczłonową potęgę anglo-amerykańską. Ale mówi też o ‛ósmym królu, który wywodzi się z tych siedmiu’. W wizji Jana jest to już ostatni król, wyobrażający dziś Organizację Narodów Zjednoczonych. W myśl proroctwa ów ósmy król „odchodzi na zagładę”. Nie wspomniano, jakoby mieli po nim nastawać kolejni ziemscy królowie. *

16. Jak wydarzenia będące spełnieniem snu Nebukadneccara o posągu dowodzą, że żyjemy w dniach ostatnich?

¹⁶ Po czwarte, żyjemy w okresie, któremu odpowiadają  stopy posągu oglądanego we śnie przez Nebukadneccara (Nabuchodonozora). Znaczenie tego tajemniczego snu o ogromnym posągu w kształcie człowieka wyjaśnił prorok Daniel (Daniela 2:36-43). Cztery metale, z których był sporządzony ów posąg, przedstawiają kolejne potęgi światowe — poczynając od głowy, to znaczy mocarstwa babilońskiego, aż do stóp i palców, czyli rządów sprawujących władzę w naszych czasach. Wszystkie potęgi światowe wyobrażone przez ten posąg już się pojawiły. Teraz żyjemy w czasie, któremu odpowiadają stopy posągu. Nie ma wzmianki o tym, by miały powstać jeszcze inne mocarstwa. *

17. Jak nasza działalność głoszenia o Królestwie dodatkowo poświadcza, iż żyjemy w czasie końca?

¹⁷ Po piąte, prowadzone jest ogólnoziemskie dzieło głoszenia, co zgodnie ze słowami Jezusa miało nastąpić tuż przed końcem tego systemu. Jezus rzekł: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Proroctwo to urzeczywistnia się dziś na niespotykaną dotąd skalę. Co prawda pewne tereny są jeszcze nietknięte i być może w słusznym czasie Jehowa sprawi, iż zostaną otwarte wielkie drzwi prowadzące do wzmożonej działalności (1 Koryntian 16:9). Ale Biblia nigdzie nie wspomina, jakoby Bóg miał czekać, aż każdy mieszkaniec ziemi osobiście otrzyma świadectwo. Dobra nowina musi być ogłoszona w takim zakresie, w jakim uzna to za słuszne sam Jehowa. A wtedy nadejdzie koniec (porównaj Mateusza 10:23).

18. Gdzie najwidoczniej będą niektórzy pomazańcy, gdy rozpocznie się wielki ucisk, i z czego wynika taki wniosek?

¹⁸ Po szóste, liczba prawdziwych namaszczonych duchem naśladowców Jezusa Chrystusa maleje, choć niektórzy najwidoczniej wciąż będą na ziemi, gdy wybuchnie wielki ucisk. Większość członków ostatka jest już w dość podeszłym wieku i z biegiem lat liczba tych, którzy naprawdę są namaszczeni duchem, topnieje. Jednak w związku z wielkim uciskiem Jezus powiedział: „Gdyby owe dni nie zostały skrócone, nie byłoby wybawione żadne ciało; ale ze względu na wybranych owe dni zostaną skrócone” (Mateusza 24:21, 22). Wydaje się zatem, że gdy nastanie wielki ucisk, niektórzy namaszczeni duchem „wybrani” będą jeszcze przebywać na ziemi. *

Co przyniesie przyszłość?

19, 20. Dlaczego dziś jak jeszcze nigdy trzeba zachowywać trzeźwość i czuwać?

¹⁹ Czego możemy oczekiwać w przyszłości? Przed nami niezwykłe czasy. Apostoł Paweł ostrzega, iż „dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy”. Następnie nawiązuje do ludzi uchodzących w tym świecie za mądrych i oznajmia: „Kiedy tylko będą mówić: ‚Pokój i bezpieczeństwo!’, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada”. Dlatego Paweł usilnie zachęca czytelników: „Nie śpijmy jak pozostali, ale  czuwajmy i zachowujmy trzeźwość umysłu” (1 Tesaloniczan 5:2, 3, 6). Istotnie, kto oczekuje pokoju i bezpieczeństwa od instytucji stworzonych przez człowieka, ten lekceważy fakty. Jest pogrążony w głębokim śnie!

²⁰ Zagłada tego systemu nadejdzie nagle i niespodziewanie. Stale więc wyczekujmy dnia Jehowy. Bóg oświadczył Habakukowi: „Nie opóźni się”! Bardziej niż kiedykolwiek przedtem musimy czuwać.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Przykład których osób opisanych w Biblii pomoże nam czuwać?

• Jak Jezus unaocznił potrzebę zachowywania czujności?

• Jakich sześć dowodów poświadcza, że żyjemy w dniach ostatnich?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 9]

Alexander H. Macmillan wiernie służył Jehowie prawie 60 lat

[Ilustracja na stronie 10]

Jezus przyrównał swych uczniów do czuwających niewolników