„Kosztowności” napełniają dom Jehowy

„[Ja, Jehowa] zakołyszę wszystkimi narodami i przyjdą kosztowności wszystkich narodów; i napełnię ten dom chwałą” (AGGEUSZA 2:7).

1. Dlaczego w chwilach zagrożenia myślimy najpierw o najbliższych?

JAKIE kosztowności napełniają twój dom? Czy masz luksusowe meble, najnowocześniejszy komputer, nowy samochód w garażu? Nawet jeśli to wszystko posiadasz, czy nie przyznasz, że największymi kosztownościami w twym domu są ludzie — członkowie twej rodziny? Wyobraź sobie, że pewnej nocy budzi cię zapach dymu. Pali się twój dom. Na ucieczkę masz parę minut! Co będziesz chciał najpierw ocalić? Meble? Komputer? Samochód? Czy nie pomyślisz przede wszystkim o swych najbliższych? Bez wątpienia, bo przecież ludzie znaczą o wiele więcej niż majętności.

2. Co obejmuje stwórcze dzieło Jehowy i którą część tego dzieła Jezus najbardziej miłował?

² Pomyśl teraz o Jehowie Bogu i Jego Synu, Jezusie Chrystusie. Jehowa ‛uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest’ (Dzieje 4:24). Posłużył się do tego swoim Synem, „mistrzowskim wykonawcą” (Przysłów 8:30, 31; Jana 1:3; Kolosan 1:15-17). Na pewno więc Jehowa i Jezus cenią to, co zostało stworzone (porównaj Rodzaju 1:31). Ale które dzieła twoim zdaniem mają dla Nich największą wartość — twory nieożywione czy ludzie? Jezus przedstawiony jako uosobiona mądrość oznajmił: „Rzeczy, które miłowałam, były u synów ludzkich” lub, jak to oddaje Biblia warszawska, Jezus ‛rozkoszował się synami ludzkimi’.

3. Jakie proroctwo Jehowa wypowiedział przez Aggeusza?

³ Jehowa niewątpliwie ogromnie ceni ludzi. Świadczą o tym chociażby Jego słowa wypowiedziane w roku 520 p.n.e. za pośrednictwem proroka Aggeusza. Jehowa oświadczył: „I zakołyszę wszystkimi narodami, i przyjdą kosztowności wszystkich narodów; i napełnię ten dom chwałą (...). Chwała tego drugiego domu będzie większa niż poprzedniego” (Aggeusza 2:7, 9).

4, 5. (a) Dlaczego nierozsądny byłby wniosek, że „kosztowności” oznaczają cenne dobra materialne? (b) Czym są te „kosztowności” i dlaczego można tak powiedzieć?

⁴ Jakie „kosztowności” miały się pojawić w domu Jehowy i napełnić go niezrównaną chwałą? Czy chodziło o wystawne wyposażenie i piękny wystrój? O złoto, srebro i drogocenne kamienie? Wydaje się to nierozsądne. Trzeba pamiętać, że poprzednia  świątynia, uroczyście otwarta jakieś pięć stuleci wcześniej, była warta miliardy dolarów! * Jehowa wcale nie oczekiwał, że świątynia wybudowana przez stosunkowo niewielką grupę żydowskich repatriantów będzie okazalsza pod względem materialnym od świątyni Salomona!

⁵ Czym zatem są „kosztowności”, które miały napełnić dom Jehowy? Najwyraźniej chodzi o ludzi. Serce Jehowy rozweselają przecież ludzie służący Mu z miłości, a nie srebro i złoto (Przysłów 27:11; 1 Koryntian 10:26). Jehowa niezmiernie ceni wszystkich mężczyzn, kobiety i dzieci, którzy należycie oddają Mu cześć (Jana 4:23, 24). Są to „kosztowności” znacznie cenniejsze w oczach Jehowy niż cały przepych i piękno świątyni Salomona.

6. Jakiemu celowi służyła starożytna świątynia Boża?

⁶ Odbudowę świątyni ukończono w roku 515 p.n.e. pomimo bezustannego sprzeciwu. Zanim Jezus złożył w ofierze swe życie, świątynia w Jerozolimie stanowiła ośrodek czystego wielbienia dla wielu „kosztowności”, czyli rodowitych Żydów i prozelitów pochodzących z pogan. Ale jak się zaraz przekonamy, świątynia wyobrażała coś znacznie okazalszego.

Spełnienie w pierwszym stuleciu

7. (a) Co wyobrażała dawna świątynia Boża w Jerozolimie? (b) Opisz, co robił arcykapłan w Dniu Przebłagania.

⁷ Świątynia w Jerozolimie wyobrażała wspanialszą „budowlę” służącą wielbieniu Boga. Chodzi o duchową świątynię Jehowy, którą powołał On do istnienia w roku 29 n.e. i w której Jezusa ustanowił Arcykapłanem (Hebrajczyków 5:4-10; 9:11, 12). Rozważmy podobieństwo między obowiązkami arcykapłana w Izraelu a tym, co miał uczynić Jezus. Rokrocznie w Dniu Przebłagania arcykapłan podchodził do ołtarza na dziedzińcu świątyni i ofiarował na nim byka, by dokonać przebłagania za grzechy kapłanów. Następnie wchodził z krwią byka do świątyni, przechodził przez drzwi odgradzające dziedziniec od Miejsca Świętego, a potem wchodził za zasłonę dzielącą Miejsce Święte od Miejsca Najświętszego. W Miejscu Najświętszym arcykapłan kropił krwią przed Arką Przymierza. Później w ten sam sposób ofiarował kozła jako przebłaganie za 12 niekapłańskich plemion Izraela (Kapłańska 16:5-15). Jaki związek ma ten obrzęd z duchową świątynią Bożą?

8. (a) W jakim sensie Jezus został ofiarowany już w roku 29 n.e.? (b) Jaką szczególną więzią z Jehową cieszył się Jezus podczas swej służby na ziemi?

⁸ W pewnym sensie ofiarowanie Jezusa na ołtarzu woli Bożej nastąpiło w roku 29 n.e., gdy został on ochrzczony i namaszczony świętym duchem Bożym (Łukasza 3:21, 22). Wydarzenie to bowiem znamionowało dla Jezusa początek ofiarnego życia, które trwało trzy i pół roku (Hebrajczyków 10:5-10). Od chwili zrodzenia z ducha cieszył się szczególną więzią z Bogiem. Tych stosunków między Jezusem a Jego niebiańskim Ojcem nie mogli w pełni pojąć inni ludzie. Ich oczy zrozumienia niejako zasłaniała kotara, podobnie jak to było z Miejscem Świętym — odgrodzone kotarą, pozostawało niedostępne dla wzroku osób przebywających na dziedzińcu przybytku (Wyjścia 40:28).

9. Dlaczego Jezus jako człowiek nie mógł wstąpić do nieba i jak ta sytuacja się zmieniła?

⁹ Chociaż Jezus był namaszczonym duchem Synem Bożym, to nie mógł jako człowiek osiągnąć życia w niebie. Dlaczego? Ponieważ ciało i krew nie mogą odziedziczyć niebiańskiego Królestwa Bożego (1 Koryntian 15:44, 50). Ludzkie ciało Jezusa stanowiło pewną barierę, którą w starożytnej świątyni  Bożej trafnie wyobrażała zasłona oddzielającą Miejsce Święte od Miejsca Najświętszego (Hebrajczyków 10:20). Jednakże trzy dni po swej śmierci Jezus został wskrzeszony przez Boga jako duch (1 Piotra 3:18). Wówczas mógł już wejść do Miejsca Najświętszego w duchowej świątyni Bożej — do samych niebios. I właśnie tak się stało. Paweł napisał: „Chrystus wszedł nie do miejsca świętego [tu najwidoczniej chodzi o Miejsce Najświętsze] uczynionego rękami, będącego odbiciem rzeczywistości, ale do samego nieba, żeby się teraz na naszą rzecz ukazywać przed osobą Boga” (Hebrajczyków 9:24).

10. Co Jezus uczynił po wstąpieniu do nieba?

¹⁰ W niebie Jezus ‛pokropił’ swą ofiarną krwią, gdy przedstawił Jehowie jej wartość umożliwiającą odkupienie. Ale uczynił coś jeszcze. Krótko przed śmiercią powiedział do swych naśladowców: „Idę, żeby wam przygotować miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, to przyjdę znowu i przyjmę was do siebie, abyście gdzie ja jestem, wy też byli” (Jana 14:2, 3). Tak więc uzyskując wstęp do Miejsca Najświętszego, czyli do nieba, Jezus utorował drogę innym (Hebrajczyków 6:19, 20). Ich liczba wyniesie 144 000. Będą usługiwać w roli podkapłanów w duchowej świątyni Bożej (Objawienie 7:4; 14:1; 20:6). Podobnie jak izraelski arcykapłan najpierw wnosił do Miejsca Najświętszego krew byka, by dokonać przebłagania za grzechy kapłanów, tak też wartość przelanej krwi Jezusa zastosowano w pierwszej kolejności dla dobra 144 000 podkapłanów. *

Nowożytne „kosztowności”

11. Za kogo izraelski arcykapłan składał w ofierze kozła i czego to było zapowiedzią?

¹¹ Wygląda na to, że do roku 1935 zakończyło się zasadnicze kompletowanie chrześcijan namaszczonych duchem. * Ale Jehowa nie zaprzestał otaczania chwałą swego domu. Miały jeszcze do niego napłynąć „kosztowności”. Jak pamiętamy, arcykapłan w Izraelu składał na ofiarę dwoje zwierząt: byka za grzechy kapłanów oraz kozła za grzechy plemion niekapłańskich. Skoro kapłani wyobrażają pomazańców, którzy mają razem z Jezusem przebywać w niebiańskim Królestwie, to kto jest odpowiednikiem plemion niekapłańskich? Odpowiedzi dostarczają słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Jana 10:16: „Mam drugie owce, które nie są z tej owczarni;  te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz”. A zatem z przelanej krwi Jezusa odnoszą pożytek dwie grupy: pierwszą są chrześcijanie mający nadzieję na panowanie z Jezusem w niebie, drugą — osoby spodziewające się żyć wiecznie w raju na ziemi. Najwidoczniej właśnie tę drugą grupę wyobrażają „kosztowności” z proroctwa Aggeusza (Micheasza 4:1, 2; 1 Jana 2:1, 2).

12. Dzięki czemu do domu Bożego napływa dziś wiele „kosztowności”?

¹² Owe „kosztowności” wciąż napełniają dom Jehowy. W ostatnich latach zniesiono ograniczenia w Europie Wschodniej, niektórych rejonach Afryki i w innych krajach, toteż dobra nowina o ustanowionym Królestwie Bożym może być z powodzeniem głoszona na terenach dotąd nietkniętych. Gdy osoby cenne niczym kosztowności znajdą się już w duchowej świątyni Bożej, same starają się zgodnie z nakazem Jezusa pozyskiwać następnych uczniów (Mateusza 28:19, 20). W swej działalności napotykają wielu ludzi młodych i starych, którzy też mogą się stać „kosztownościami”, napełniając chwałą dom Jehowy. Rozważmy choć kilka przykładów.

13. W jaki sposób dziewczynka z Boliwii wykazała gorliwość w głoszeniu orędzia o Królestwie?

¹³ W Boliwii pięcioletnia dziewczynka, córka Świadków, poprosiła nauczycielkę o zwolnienie z zajęć szkolnych w tygodniu wizyty nadzorcy obwodu. Dlaczego? W ciągu całego tego specjalnego tygodnia chciała brać udział w służbie kaznodziejskiej. Zaskoczyła tym rodziców, ale zarazem sprawiła im radość swą piękną postawą. Dziewczynka ta prowadzi obecnie pięć domowych studiów biblijnych, a niektórzy z zainteresowanych uczęszczają już na chrześcijańskie zebrania. Do Sali Królestwa przyprowadziła nawet swą nauczycielkę. Być może część osób, z którymi studiuje  Biblię, okaże się „kosztownościami” przysparzającymi chwały domowi Jehowy.

14. Jak została nagrodzona wytrwałość pewnej siostry w Korei, której rozmówca nie zdradzał większego zainteresowania?

¹⁴ Oczekując na pociąg, chrześcijanka w Korei podeszła do studenta, który przez słuchawki słuchał muzyki. „Czy wyznaje pan jakąś religię?” — zapytała. „Nie interesuje mnie żadna religia” — odrzekł. Siostra nie dała się zbić z tropu. „Z czasem człowiek może chcieć wybrać religię”, dodała, „ale jeżeli nic nie wie o religii, mógłby dokonać złego wyboru”. Wtedy wyraz twarzy studenta się zmienił. Młodzieniec zaczął się z uwagą przysłuchiwać naszej siostrze. Zaproponowała mu książkę Czy istnieje Stwórca, który się o ciebie troszczy? i dodała, że publikacja ta może mu bardzo pomóc, gdy postanowi wybrać religię. Chętnie przyjął książkę. W następnym tygodniu zaczął studiować Biblię ze Świadkami Jehowy, a teraz uczęszcza na wszystkie zebrania zborowe.

15. Jak młoda dziewczyna w Japonii zapoczątkowuje studia biblijne i z jakim skutkiem?

¹⁵ W Japonii dla 12-letniej Megumi owocnym terenem do głoszenia i nauczania jest szkoła. Zapoczątkowała tam już wiele studiów biblijnych. Jak to się jej udaje? W czasie przerwy na posiłek czyta Biblię lub przygotowuje się do zebrań, a koledzy i koleżanki często pytają, co robi. Niektórzy pytają też, dlaczego nie bierze udziału w pewnych zajęciach szkolnych. Megumi odpowiada na te pytania i dodaje, że Bóg ma imię, co często zaciekawia słuchaczy. Potem proponuje im studium biblijne. Obecnie prowadzi ich 20, w tym 18 z kolegami i koleżankami ze szkoły.

16. W jaki sposób brat w Kamerunie rozpoczął studia biblijne z kilkoma prześmiewcami?

¹⁶ W Kamerunie grupa ośmiu mężczyzn pracujących nieopodal drogi przywołała brata, który udostępniał przechodniom literaturę biblijną. Chcieli wyśmiać jego wierzenia, więc pytali, dlaczego nie wierzy w Trójcę, piekło i nieśmiertelność duszy. Nasz brat udzielił odpowiedzi na podstawie Pisma Świętego. W rezultacie trzech z tych mężczyzn zgodziło się na studium biblijne. Jeden z nich, Daniel, zaczął chodzić na zebrania i nawet zniszczył wszystkie posiadane przedmioty związane ze spirytyzmem (Objawienie 21:8). A w niecały rok później został ochrzczony.

17. Jak bracia w Salwadorze wykazali pomysłowość, żeby dać świadectwo mężczyźnie, który początkowo nie chciał słuchać wieści o Królestwie?

¹⁷ W Salwadorze pewien mężczyzna na widok zbliżających się Świadków Jehowy wiązał przy drzwiach swego groźnego psa. Czekał, aż pójdą dalej, i dopiero wtedy zabierał psa do domu. Bracia nigdy nie mieli okazji z nim porozmawiać. Któregoś dnia spróbowali więc innej metody. Wiedząc, że człowiek ten będzie ich słyszał, postanowili przemówić do psa. Podeszli do domu i po przywitaniu psa wyrazili swoją radość, iż mogą mu coś powiedzieć. Mówili o tym, że na ziemi zapanuje raj, w którym już nikt nie będzie pałał gniewem i nawet zwierzęta będą nastawione pokojowo. Potem uprzejmie pożegnali psa i zabierali się do odejścia. Jakże  się zdziwili, gdy gospodarz wyszedł z domu i przeprosił za to, że nigdy nie chciał wysłuchać Świadków. Przyjął czasopisma i wkrótce rozpoczęto z nim studium biblijne. Teraz ten człowiek jest naszym bratem — jedną z „kosztowności”!

„Nie lękajcie się”

18. Z jakimi problemami zmaga się wielu chrześcijan, jak jednak Jehowa zapatruje się na swych czcicieli?

¹⁸ Czy uczestniczysz w doniosłym dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów? Jeśli tak, to dostąpiłeś wielkiego zaszczytu. Właśnie w ten sposób Jehowa przyprowadza do swego domu „kosztowności” (Jana 6: 44). Owszem, niekiedy możesz czuć się zmęczony lub zniechęcony. Czasami nawet niektórzy wierni słudzy Jehowy zmagają się z poczuciem niskiej wartości. Ale nie poddawaj się! W oczach Jehowy każdy Jego czciciel jest nader cenny. On żywo interesuje się twoim wybawieniem (2 Piotra 3:9).

19. Jakiego pokrzepienia Jehowa udzielił za pośrednictwem Aggeusza i dlaczego te słowa mogą umacniać również nas?

¹⁹ Kiedy czujemy się zniechęceni wskutek sprzeciwu czy innych przykrych okoliczności, źródłem sił mogą być słowa Jehowy skierowane do żydowskich repatriantów. W Księdze Aggeusza 2:4-6 czytamy: „‚A teraz bądź silny, Zerubbabelu — brzmi wypowiedź Jehowy — i bądź silny, arcykapłanie Jozue, synu Jehocadaka. I bądź silny, wszystek ludu ziemi — brzmi wypowiedź Jehowy — i pracujcie. Bo ja jestem z wami — brzmi wypowiedź Jehowy Zastępów. Pamiętajcie, co z wami zawarłem, gdy wyszliście z Egiptu i gdy mój duch był pośród was. Nie lękajcie się’. Oto bowiem, co rzekł Jehowa Zastępów: ‚Jeszcze raz — za krótką chwilę — a zakołyszę niebiosami i ziemią, i morzem, i suchym lądem’”. Zauważmy, że Jehowa nie tylko zachęca, abyśmy byli silni, ale też pomaga zdobyć potrzebne siły. W jaki sposób? Zwróćmy uwagę na pokrzepiające słowa: „Ja jestem z wami”. Jakże wzmacnia naszą wiarę świadomość, że bez względu na to, jakie przeszkody napotykamy, Jehowa jest z nami! (Rzymian 8:31).

20. Jak dom Jehowy jest dziś napełniany chwałą większą niż kiedykolwiek przedtem?

²⁰ Jehowa bez wątpienia dowiódł, że jest ze swoim ludem. Stało się też dokładnie tak, jak zapowiedział przez proroka Aggeusza: „Chwała tego drugiego domu będzie większa niż poprzedniego (...) I dam na tym miejscu pokój” (Aggeusza 2:9). Istotnie, duchowa świątynia Jehowy jest obecnie napełniona największą chwałą. Czyste wielbienie Boga podejmuje rokrocznie setki tysięcy osób. Są one dobrze odżywiane pod względem duchowym i już dziś w tym niespokojnym świecie zaznają tak wspaniałego pokoju, że może go przewyższyć jedynie pokój, jakiego zaznamy w Bożym nowym świecie (Izajasza 9:6, 7; Łukasza 12:42).

21. Na co powinniśmy być zdecydowani?

²¹ Jehowa potrząśnie jeszcze narodami podczas Armagedonu (Objawienie 16:14, 16). Wykorzystujmy zatem pozostały czas na ratowanie innych. Bądźmy silni i całkowicie polegajmy na Jehowie. Postanówmy sobie nadal czcić Boga w Jego wielkiej duchowej świątyni, stale napełniając ją „kosztownościami”, dopóki Jehowa nie uzna tego dzieła za zakończone.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Co dla Jehowy jest cenniejsze od rzeczy materialnych?

• Jakie dwie grupy odnoszą pożytek z przelanej krwi Jezusa?

• Kogo wyobrażają „kosztowności”, które miały napełnić chwałą dom Jehowy?

• Co świadczy o tym, że obecnie spełnia się proroctwo Aggeusza?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 16]

[Patrz publikacja]

Czy rozumiesz symboliczne znaczenie starożytnej świątyni Jehowy?

Miejsce Najświętsze

Zasłona

Miejsce Święte

Portyk

Ołtarz

Dziedziniec

[Ilustracja na stronie 17]

Arcykapłan ofiarował byka za grzechy kapłanów oraz kozła za grzechy niekapłańskich plemion Izraela

[Ilustracja na stronie 18]

Dzięki ogólnoziemskiemu dziełu głoszenia o Królestwie do domu Jehowy tłumnie napływają ludzie