Ile czasu pozostało niegodziwcom?

„Dlaczego (...) milczysz [Jehowo], gdy ktoś niegodziwy połyka bardziej prawego od siebie?” (HABAKUKA 1:13).

1. Kiedy ziemia zostanie całkowicie napełniona poznaniem chwały Jehowy?

CZY Bóg kiedykolwiek zniszczy niegodziwych? A jeśli tak, to jak długo jeszcze będziemy musieli czekać? Pytania takie cisną się do głowy ludziom na całym świecie. Gdzie możemy znaleźć odpowiedzi? W natchnionych przez Boga proroczych słowach dotyczących czasu wyznaczonego. Zapewniają nas one, że już wkrótce Jehowa wykona wyrok na wszystkich niegodziwcach. Dopiero wtedy ziemia „będzie pełna poznania chwały Jehowy, jak wody pokrywają morze”. Taką proroczą obietnicę znajdujemy w Świętym Słowie Bożym, w Księdze Habakuka 2:14.

2. Jakie trzy wyroki Boże zawiera Księga Habakuka?

² Księga ta, napisana około 628 roku p.n.e., zawiera trzy wyroki Jehowy Boga. Dwa z nich już wykonano. Pierwszy dotknął krnąbrnych mieszkańców starożytnej Judy. A drugi? Drugi spadł na ciemięski Babilon. Mamy więc wszelkie podstawy, by ufać, że i trzeci wyrok Boży zostanie wykonany. Co więcej, możemy się tego spodziewać już wkrótce. Dla dobra prostolinijnych ludzi żyjących w obecnych dniach końca Bóg zgładzi wszystkich niegodziwców. Ostatni zginą w szybko nadciągającej „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (Objawienie 16:14, 16).

3. Co z całą pewnością czeka niegodziwców w naszych czasach?

³ Ów wielki dzień wojny Bożej coraz bardziej się przybliża. A wykonanie Boskiego wyroku na dzisiejszych niegodziwcach jest równie pewne jak spełnienie wyroków Jehowy przeciwko Judzie i Babilonowi. Spróbujmy jednak przenieść się w myślach do Judy za dni Habakuka. Co się tam dzieje?

Zamęt w kraju

4. Jakie wstrząsające wieści słyszy Habakuk?

⁴ Wyobraź sobie, jak prorok Jehowy Habakuk siedzi na płaskim dachu swego domu, rozkoszując się chłodnym wieczornym powiewem. Ma przy sobie instrument muzyczny (Habakuka 1:1; 3:19, dopisek pod wersetem). Docierają jednak do niego wstrząsające wiadomości. Król judzki Jehojakim zabił Urijasza i kazał rzucić jego zwłoki na cmentarz prostego ludu (Jeremiasza 26:23). To prawda, że Urijasz utracił zaufanie do Jehowy i ze strachu uciekł do Egiptu. Ale Habakuk wie, że okrutne zachowanie Jehojakima wcale nie wynikało z chęci przysporzenia czci Jehowie. Świadczy o tym widoczny u króla rażący brak szacunku dla prawa Bożego oraz nienawiść do Jeremiasza i innych sług Jehowy.

5. Jaki jest stan duchowy Judy i jak na to reaguje Habakuk?

⁵ Habakuk widzi, jak z dachów pobliskich domów unosi się dym kadzidła. Ludzie, którzy je spalają, nie czynią tego ku czci Jehowy. Wdają się w obrzędy religii fałszywej, popierane przez niegodziwego króla judzkiego Jehojakima. Cóż za ohyda! Oczy proroka napełniają się łzami i zanosi on żarliwą modlitwę:  „Jak długo, Jehowo, mam wzywać pomocy, a ty nie wysłuchujesz? Jak długo będę wołać do ciebie o wsparcie wobec przemocy, a ty nie wybawiasz? Czemuż to ukazujesz mi krzywdę i patrzysz na niedolę? I dlaczego jest przede mną złupienie oraz przemoc i dochodzi do kłótni, i toczy się spór? Toteż prawo ogarnia drętwota i nigdy nie ukazuje się sprawiedliwość. Ponieważ niegodziwiec otacza prawego, sprawiedliwość ukazuje się spaczona” (Habakuka 1:2-4).

6. Co stało się w Judzie z prawem i sprawiedliwością?

⁶ Rzeczywiście, wszędzie grabież i przemoc. Gdziekolwiek Habakuk spojrzy, widzi niedolę, kłótnie i spory. Prawo jest jakby ‛ogarnięte drętwotą’, sparaliżowane. A sprawiedliwość? No cóż, „nigdy nie ukazuje się” jako zwycięzca! Nigdy nie wygrywa. Wprost przeciwnie, „niegodziwiec otacza prawego”, by mu uniemożliwić korzystanie ze środków prawnych zapewniających niewinnym ochronę. „Sprawiedliwość ukazuje się spaczona”. Jest poniewierana. Jakaż to żałosna sytuacja!

7. Na co jest zdecydowany Habakuk?

⁷ Habakuk popada w zadumę nad tym wszystkim. Czy da za wygraną? Przenigdy! Wymieniwszy wszelkie prześladowania spotykające wiernych sług Bożych, ten lojalny mąż ponownie daje do zrozumienia, że jest zdecydowany pozostać niezłomny i niezachwiany  jako prorok Jehowy. Nadal będzie rozgłaszał orędzie Boże — nawet gdyby miał za to ponieść śmierć.

Jehowa przeprowadza niewiarygodne „działanie”

8, 9. Jakie niewiarygodne „działanie” prowadzi Jehowa?

⁸ Habakuk ogląda w wizji bałwochwalców, którzy znieważają Boga. Posłuchajmy skierowanej do nich wypowiedzi Jehowy: „Rozejrzyjcie się wśród narodów i zobaczcie, i wpatrujcie się zdumieni jeden w drugiego”. Prorok być może się zastanawia, dlaczego Bóg zwraca się do tych niegodziwców takimi słowami. Wówczas słyszy, jak Jehowa im mówi: „Zdumiewajcie się, bo za waszych dni jest prowadzone działanie, w które  nie uwierzycie, chociaż się o nim opowiada” (Habakuka 1:5). To sam Jehowa prowadzi działanie, w które nie mogą uwierzyć. Ale na czym ono polega?

⁹ Habakuk uważnie słucha dalszych słów Boga, zapisanych w Księdze Habakuka 1:6-11. Jest to orędzie Jehowy — w urzeczywistnieniu go nie zdoła przeszkodzić żaden fałszywy bóg ani martwy bożek: „Oto bowiem wzbudzam Chaldejczyków, naród zawzięty i porywczy, który wyrusza na rozległe obszary ziemi, aby brać w posiadanie siedziby nie należące do niego. Straszny jest i napawa przerażeniem. Sam z siebie ukazuje swą sprawiedliwość i swe dostojeństwo. A konie jego są szybsze od lampartów i sroższe niż wilki wieczorem. Rumaki jego tupią o ziemię, jego rumaki przybywają z daleka; lecą jak orzeł śpieszący do żeru. Cały nadciąga tylko po to, by stosować przemoc. Gromadzenie się ich twarzy jest jak wiatr wschodni, a jeńców zbiera niczym piasek. Szydzi on sobie z królów, a wysocy urzędnicy są dla niego pośmiewiskiem. Śmieje się z każdej warowni; usypuje proch i ją zdobywa. W owym czasie z pewnością będzie parł naprzód jak wicher i przetoczy się, i obciąży się winą. Ta jego moc pochodzi od jego boga”.

10. Kogo wzbudza Jehowa?

¹⁰ Cóż za dobitne prorocze ostrzeżenie od Najwyższego! Jehowa wzbudza Chaldejczyków, srogi naród z Babilonu. Przemierzy on „rozległe obszary ziemi” i zdobędzie liczne siedziby. Jakąż budzi grozę! „Straszny jest i napawa przerażeniem”, sieje lęk i trwogę. Ustanawia własne, nieubłagane prawa. „Sam z siebie ukazuje swą sprawiedliwość”.

11. Jak można opisać najazd Babilończyków na Judę?

¹¹ Rumaki babilońskie są szybsze od chyżych lampartów. Sroższe są od wygłodzonych wilków polujących nocą. Rwą się do biegu, niecierpliwie biją kopytami o ziemię. Z dalekiego Babilonu zmierzają w stronę Judy. Mkną niczym orzeł lecący do smakowitego żeru i już wkrótce schwytają swą ofiarę. Czy będzie to po prostu krótki wypad, akcja przeprowadzona przez garstkę wojowników? Ależ nie! „Cały nadciąga tylko po to, by stosować przemoc”, jako gigantyczny zastęp, który ma siać spustoszenie. Z twarzami pałającymi żądzą zdobyczy wojownicy ci pędzą na zachód ku Judzie i Jerozolimie z szybkością wschodniego wiatru. Armia babilońska bierze w niewolę mnóstwo ludzi — „jeńców zbiera niczym piasek”.

12. Jaką postawą odznaczają się Babilończycy i jak ten przerażający wróg „obciąży się winą”?

¹² Wojsko chaldejskie szydzi z królów i drwi z wysokich urzędników; wszyscy oni są bezsilni, nie potrafią powstrzymać tego marszu. „Śmieje się z każdej warowni”, bo każda twierdza padnie, gdy Babilończycy ‛usypią proch’, czyli wzniosą wał, z którego przypuszczą na nią atak. W czasie wyznaczonym przez Jehowę ów przerażający nieprzyjaciel „z pewnością będzie parł naprzód jak wicher”. Zaatakuje Judę i Jerozolimę, przez co „obciąży się winą”, gdyż wyrządzi szkodę ludowi Bożemu. Po tym walnym zwycięstwie chaldejski wódz będzie chełpliwie twierdził: ‛Ta moc pochodzi od naszego boga’. Jakże mało jednak wie!

Niezawodne podstawy do nadziei

13. Dlaczego Habakuk jest pełen nadziei i ufności?

¹³ Lepsze zrozumienie zamysłu Jehowy sprawia, iż w sercu Habakuka rośnie nadzieja. Pełen bezgranicznej ufności, prorok wypowiada się o Nim z podziwem. W Księdze Habakuka 1:12 czytamy: „Czyż nie istniejesz od dawien dawna, Jehowo? Boże mój, Święty mój, ty nie umierasz”. Jehowa rzeczywiście jest Bogiem „od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony” — Bogiem wieczności (Psalm 90:1, 2).

14. Jaką drogę obrali odstępcy w Judzie?

¹⁴ Rozmyślając nad tą wizją od Boga i radując się z otrzymanych informacji, prorok  dodaje: „Jehowo, na sąd to ustanowiłeś; i ty, Skało, założyłeś to dla upomnienia”. Bóg wydał na odstępców Judy wyrok skazujący, toteż czeka ich nagana, surowa kara od Jehowy. Powinni byli uznać Go za swą Skałę, jedyną prawdziwą twierdzę, ucieczkę i źródło wybawienia (Psalm 62:7; 94:22; 95:1). Ale odstępczy przywódcy Judy nie zbliżają się do Boga i w dalszym ciągu uciskają Jego pokojowo usposobionych czcicieli.

15. W jakim sensie Jehowa ‛ma zbyt czyste oczy, aby spoglądać na zło’?

¹⁵ Prorok Jehowy bardzo martwi się tą sytuacją. Dlatego mówi: „Zbyt czyste masz oczy, aby spoglądać na zło; a na niedolę nie możesz patrzeć” (Habakuka 1:13). Istotnie, Jehowa ‛ma zbyt czyste oczy, aby spoglądać na zło’, czyli je tolerować.

16. Jak byś streścił fragment z Księgi Habakuka 1:13-17?

¹⁶ W związku z tym Habakukowi nasuwają się dociekliwe pytania: „Dlaczego więc patrzysz na postępujących zdradziecko, milczysz, gdy ktoś niegodziwy połyka bardziej prawego od siebie? I dlaczego upodabniasz ziemskiego człowieka do ryb morskich, do stworzeń pełzających, którymi nikt nie rządzi? Wszystkie je wydobył haczykiem; ciągnie je swoim niewodem i zbiera w swą sieć rybacką. Dlatego raduje się i weseli. Dlatego składa ofiarę swemu niewodowi i kadzi dymem ofiarnym dla swej sieci rybackiej; bo dzięki nim jego porcja jest obficie nasączona oliwą, a jego pożywienie — zdrowe. Czy dlatego opróżni swój niewód i czy ma stale zabijać narody, nie okazując współczucia?” (Habakuka 1:13-17).

17. (a) Jak Babilończycy przyczyniają się do realizacji zamierzenia Bożego, dokonując najazdu na Judę i Jerozolimę? (b) Co Jehowa wyjawi Habakukowi?

¹⁷ Dokonując najazdu na Judę i jej stolicę, Jerozolimę, Babilończycy pokierują się własnymi pragnieniami. Nie będą wiedzieli, że służą Bogu za narzędzie do wykonania Jego sprawiedliwego wyroku na niewiernym narodzie. Rzecz jasna Habakukowi trudno pojąć, dlaczego Bóg ma się w tym celu posłużyć niegodziwymi Babilończykami. Ci bezwzględni Chaldejczycy nie oddawali czci Jehowie. Patrzyli na ludzi jak na ‛ryby i stworzenia pełzające’, które można chwytać i ujarzmiać. Zaduma Habakuka nad tymi sprawami nie będzie trwać długo. Jehowa niebawem wyjawi swemu prorokowi, że Babilończycy nie unikną kary za tę chciwą grabież i nieokiełznany rozlew krwi (Habakuka 2:8).

Gotowy słuchać dalszych słów Jehowy

18. Czego możemy się nauczyć z postawy proroka, wyrażonej w Księdze Habakuka 2:1?

¹⁸ Teraz jednak Habakuk czeka na dalsze słowa Jehowy. Prorok stanowczo oświadcza: „Będę stał na swoim posterunku i będę zajmował swą pozycję na wale obronnym; będę też czuwał, aby zobaczyć, co powie przeze mnie i co mam odpowiedzieć na upominanie mnie” (Habakuka 2:1). Habakuk jest żywo zainteresowany tym, co Bóg jeszcze przekaże za jego pośrednictwem. Wierzy, że Jehowa nie pobłaża złu, zastanawia się więc, dlaczego górę bierze niegodziwość, ale jest gotów skorygować swój sposób myślenia. A jak ma się rzecz z nami? Gdy się dziwimy, dlaczego Jehowa Bóg toleruje takie czy inne przejawy zła, nasze zaufanie do Jego prawości powinno nam pomóc w zachowaniu równowagi i czekaniu na Niego (Psalm 42:5, 11).

19. Jaki los spotkał krnąbrnych Żydów zgodnie z tym, co Bóg oznajmił Habakukowi?

¹⁹ Jehowa postąpił zgodnie ze wszystkim, co oznajmił Habakukowi, i wykonał wyrok na krnąbrnym narodzie żydowskim, pozwalając Babilończykom najechać Judę. W roku 607 p.n.e. zburzyli oni Jerozolimę i tamtejszą świątynię, pozabijali starych i młodych oraz uprowadzili wielu jeńców (2 Kronik 36:17-20). Po długim pobycie na wygnaniu  w Babilonie ostatek wiernych Żydów wrócił do ojczyzny i z czasem odbudował świątynię. Później jednak Żydzi znowu okazali się niewierni wobec Jehowy — zwłaszcza wtedy, gdy odrzucili Jezusa, nie uznając go za Mesjasza.

20. Jak Paweł powiązał słowa z Księgi Habakuka 1:5 z odrzuceniem Jezusa?

²⁰ Jak się dowiadujemy z Dziejów Apostolskich 13:38-41, apostoł Paweł wskazał Żydom w Antiochii na konsekwencje odrzucenia Jezusa i wzgardzenia złożoną przez niego ofiarą okupu. Cytując Księgę Habakuka 1:5 z greckiej Septuaginty, Paweł ostrzegł: „Baczcie, żeby nie przyszło na was to, co jest powiedziane u Proroków: ‚Zobaczcie to, wy, okazujący pogardę, i zdumiewajcie się tym, i przepadnijcie, ponieważ ja dokonuję dzieła za dni waszych — dzieła, w które wcale nie uwierzycie, nawet jeśli ktoś wam o nim szczegółowo opowie’”. Zgodnie ze słowami przytoczonymi przez Pawła zapowiedź z Księgi Habakuka 1:5 spełniła się po raz drugi w roku 70 n.e., gdy wojska rzymskie zburzyły Jerozolimę i tamtejszą świątynię.

21. Jak Żydzi z czasów Habakuka zapatrywali się na Boże „dzieło” zniszczenia Jerozolimy rękami Babilończyków?

²¹ Żydom współczesnym Habakukowi Boże „dzieło” zniszczenia Jerozolimy rękami Babilończyków wydawało się nie do pomyślenia, ponieważ miasto to stanowiło centrum wielbienia Jehowy oraz siedzibę namaszczonego przez Niego króla (Psalm 132:11-18). Jako tak szczególne miejsce, Jerozolima nigdy przedtem nie uległa zagładzie. Stojąca tam świątynia nigdy wcześniej nie była spalona. Królewski dom Dawida jeszcze nigdy nie został obalony. Wprost nie chciało się wierzyć, by Jehowa mógł dopuścić do czegoś takiego. Ale Bóg wyraźnie ostrzegł za pośrednictwem Habakuka, iż te wstrząsające wydarzenia naprawdę się rozegrają. A jak dowodzi historia, wszystko, co przepowiedział, faktycznie nastąpiło.

Niewiarygodne „dzieło” Boże w naszych czasach

22. Na czym będzie polegać niewiarygodne „dzieło” Jehowy w naszych czasach?

²² Czy w naszych czasach Jehowa również dokona jakiegoś niewiarygodnego „dzieła”? Bądźmy pewni, że tak, nawet jeśli wątpiący uważają to za rzecz niemożliwą. Tym razem celem niewiarygodnego działania Jehowy będzie zagłada chrześcijaństwa. Podobnie jak starożytna Juda, twierdzi ono, że czci Boga, ale uległo całkowitemu zepsuciu. Jehowa dopilnuje, by usunięty został wszelki ślad po systemie religijnym chrześcijaństwa, a także po całym „Babilonie Wielkim” — ogólnoświatowym imperium religii fałszywej (Objawienie 18:1-24).

23. Co pod wpływem ducha Bożego uczyni następnie Habakuk?

²³ Zanim dojdzie do zburzenia Jerozolimy w roku 607 p.n.e., Jehowa ma dla Habakuka jeszcze inne zadanie. Co zamierza powiedzieć swemu prorokowi? Habakuk usłyszy coś, co sprawi, że weźmie instrument muzyczny i zaśpiewa Jehowie pieśni żałości połączone z modlitwą. Najpierw jednak pod wpływem ducha Bożego obwieści szereg nieszczęść. Rzecz jasna pragnęlibyśmy wniknąć w sens tych proroczych słów dotyczących czasu wyznaczonego. Przyjrzyjmy się zatem uważnie dalszej części proroctwa Habakuka.

Czy sobie przypominasz?

• Jakie warunki panowały w Judzie za dni Habakuka?

• Jakie niewiarygodne „działanie” przeprowadził Jehowa w czasach Habakuka?

• Jakie podstawy do nadziei miał Habakuk?

• Jakie niewiarygodne „dzieło” przeprowadzi Bóg w naszych czasach?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 9]

Habakuk zastanawiał się, dlaczego Bóg pozwala, by niegodziwość tryumfowała. Czy ty też się nad tym zastanawiasz?

[Ilustracja na stronie 10]

Habakuk zapowiedział Judzie nieszczęście ze strony Babilończyków

[Ilustracja na stronie 10]

Wykopaliska archeologiczne w Jerozolimie, która została zniszczona w roku 607 p.n.e.