Poznawanie „umysłu Chrystusowego”

„‚Któż poznał umysł Jehowy, żeby mógł go pouczać?’ My wszakże mamy umysł Chrystusowy” (1 KORYNTIAN 2:16).

1, 2. Co Jehowa uznał za słuszne objawić w swym Słowie o Jezusie?

JAK wyglądał Jezus? Jakiego koloru miał włosy, skórę, oczy? Czy był wysoki? Ile ważył? Na przestrzeni wieków artyści mieli bardzo różne wyobrażenia o powierzchowności Jezusa; niektóre z nich mogły być bliskie prawdy, inne zaś były mało prawdopodobne. Jedni przedstawiali go jako człowieka silnego i pełnego energii, a drudzy jako kogoś bladego i wątłego.

² Biblia nie poświęca jednak zbyt wiele uwagi wyglądowi Jezusa. Jehowa uznał za słuszne, by objawić coś znacznie ważniejszego: jego osobowość. Sprawozdania ewangeliczne nie tylko opisują słowa i czyny Jezusa, ale też ukazują kryjące się za nimi uczucia i sposób myślenia. Te cztery natchnione relacje pozwalają nam wejrzeć w to, co apostoł Paweł określił mianem „umysłu Chrystusowego” (1 Koryntian 2:16). Poznanie myśli, uczuć i osobowości Jezusa jest bardzo ważne. Dlaczego? Przynajmniej z dwóch powodów.

3. Co nam daje poznanie umysłu Chrystusowego?

³ Po pierwsze, znajomość umysłu Chrystusowego  daje nam wgląd w umysł Jehowy Boga. Jezus tak dobrze znał swego Ojca, że mógł powiedzieć: „Nikt nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; i nikt nie wie, kim jest Ojciec, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce go objawić” (Łukasza 10:22). Jezus niejako mówił: Jeśli ktoś chce poznać Jehowę, niech patrzy na mnie (Jana 14:9). Kiedy więc na podstawie Ewangelii rozważamy myśli i uczucia Jezusa, w gruncie rzeczy dowiadujemy się, co myśli i czuje Jehowa. Taka wiedza pozwala nam przybliżyć się do Boga (Jakuba 4:8).

4. Czego musimy się nauczyć, jeśli chcemy postępować tak jak Jezus, i dlaczego?

⁴ Po drugie, jeśli znamy umysł Chrystusa, łatwiej nam ‛podążać dokładnie jego śladami’ (1 Piotra 2:21). Naśladowanie Jezusa nie polega po prostu na powtarzaniu jego słów i uczynków. Ponieważ wypowiedzi i czyny są kształtowane przez myśli i uczucia, podążanie śladami Chrystusa wymaga pielęgnowania wzorowanego na nim „nastawienia umysłu” (Filipian 2:5). Innymi słowy, jeśli naprawdę chcemy postępować jak on, najpierw musimy się nauczyć tak samo myśleć i czuć — oczywiście w takiej mierze, w jakiej pozwala nam na to ludzka niedoskonałość. Przyjrzyjmy się zatem umysłowi Chrystusowemu, korzystając z pomocy ewangelistów. Najpierw przeanalizujemy czynniki, które wpływały na myśli i uczucia Jezusa.

Byt przedludzki

5, 6. (a) Jak oddziałuje na nas towarzystwo? (b) W jakim towarzystwie przebywał pierworodny Syn Boży w niebie przed przyjściem na ziemię i jaki to miało na niego wpływ?

⁵ Najbliższe otoczenie może wywierać pozytywny lub negatywny wpływ na nasze myśli, uczucia i czyny (Przysłów 13:20). * Zastanówmy się nad tym, w jakim towarzystwie przebywał Jezus w niebie przed przyjściem na ziemię. W Ewangelii według Jana zwrócono uwagę na jego przedludzki byt, kiedy to pełnił funkcję „Słowa”, czyli Rzecznika Bożego. Jan napisał: „Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem. Ten był na początku u Boga” (Jana 1:1, 2). Ponieważ Jehowa nie miał początku, stwierdzenie, że Słowo był z Bogiem od „początku”, musi się odnosić do czasu, gdy rozpoczął On dzieło stwórcze (Psalm 90:2). Jezus jest „pierworodnym wszelkiego stworzenia”. Oznacza to, że istniał, zanim zostały stworzone inne istoty duchowe i materialny wszechświat (Kolosan 1:15; Objawienie 3:14).

⁶ Według niektórych naukowców materialny wszechświat istnieje co najmniej 12 miliardów lat. Jeśli ich obliczenia są choćby z grubsza poprawne, znaczy to, iż przez niezliczone wieki przed stworzeniem Adama pierworodny Syn Boży cieszył się towarzystwem swego Ojca (porównaj Micheasza 5:2). Dzięki temu powstała między nimi zażyła, głęboka więź. Tego pierworodnego Syna ukazano w bycie przedludzkim jako uosobioną mądrość, która mówi: „Byłam kimś, kogo [Jehowa] dzień w dzień szczególnie miłował, ja zaś wciąż się przed nim weseliłam” (Przysłów 8:30). Miliony lat bliskiego kontaktu z Bogiem, źródłem miłości, z pewnością wywarły ogromny wpływ na Syna Bożego! (1 Jana 4:8). Mógł on poznać i odzwierciedlać myśli, uczucia i sposób działania swego Ojca o wiele lepiej niż ktokolwiek inny (Mateusza 11:27).

Życie na ziemi

7. Między innymi z jakiego powodu pierworodny Syn Boży musiał przyjść na ziemię?

⁷ Ale Syn Boży musiał się nauczyć czegoś więcej, gdyż Jehowa postanowił przygotować go do funkcji współczującego Arcykapłana, który mógłby się „wczuć w nasze słabości” (Hebrajczyków 4:15). Spełnienie wymagań niezbędnych do wywiązania się z tej roli było jednym z powodów jego przyjścia na ziemię. Tutaj jako człowiek z krwi i kości mógł przeżyć to,  co wcześniej tylko obserwował z nieba. Miał sposobność osobiście doświadczyć ludzkich uczuć i emocji. Czasem odczuwał zmęczenie, pragnienie lub głód (Mateusza 4:2; Jana 4:6, 7). Co więcej, znosił wszelkiego rodzaju trudności i cierpienia. W ten sposób „nauczył się posłuszeństwa” i został w pełni przygotowany do roli Arcykapłana (Hebrajczyków 5:8-10).

8. Co wiemy o początkowym okresie ziemskiego życia Jezusa?

⁸ A co można powiedzieć o przeżyciach Jezusa w początkowym okresie pobytu na ziemi? Wzmianek o jego dzieciństwie jest niewiele. W gruncie rzeczy tylko Mateusz i Łukasz opisali wydarzenia towarzyszące jego narodzinom. Ewangeliści wiedzieli, że przed przyjściem na ziemię Jezus istniał w niebie. Ta przedludzka egzystencja w decydującej mierze wpłynęła na to, jakim stał się później człowiekiem. Ponieważ jednak był w pełni istotą ludzką, musiał mimo swej doskonałości najpierw być niemowlęciem, potem dzieckiem, młodzieńcem i wreszcie dorosłym mężczyzną, ciągle przy tym się ucząc (Łukasza 2:51, 52). Biblia wspomina o pewnych czynnikach związanych z początkowym okresem życia Jezusa, które z pewnością miały na niego wpływ.

9. (a) Co wskazuje na to, że Jezus urodził się w biednej rodzinie? (b) W jakich warunkach zapewne dorastał Jezus?

⁹ Jezus najwyraźniej urodził się w biednej rodzinie. Wskazuje na to dar ofiarny, jaki 40 dni po jego narodzeniu przynieśli do świątyni Józef z Marią. Zamiast baranka na całopalenie i młodego gołębia lub turkawki na ofiarę za grzech złożyli tylko „parę turkawek lub dwa młode gołębie domowe” (Łukasza 2:24). Prawo Mojżeszowe przewidywało, że takie ofiary mogli składać ubodzy (Kapłańska 12:6-8). Z czasem rodzina ta się powiększyła. Po cudownych narodzinach Jezusa Józef i Maria mieli jeszcze co najmniej sześcioro innych dzieci (Mateusza 13:55, 56). Jezus wychowywał się więc w licznej rodzinie, zapewne w skromnych warunkach.

10. Skąd wiadomo, że Maria i Józef byli ludźmi bogobojnymi?

¹⁰ Rodzice Jezusa byli bogobojni i troszczyli się o niego. Jego matka, Maria, była wyjątkową kobietą. Warto przypomnieć, że anioł Gabriel pozdrowił ją słowami: „Witaj, obdarzona łaską, Jehowa jest z tobą” (Łukasza 1:28). Józef również był człowiekiem religijnym. Co roku wyruszał w 150-kilometrową podróż do Jerozolimy na święto Paschy. Towarzyszyła mu Maria, chociaż obowiązek ten dotyczył tylko mężczyzn (Wyjścia 23:17; Łukasza 2:41). Przy okazji jednej z takich podróży Józef i Maria po długotrwałych poszukiwaniach znaleźli 12-letniego Jezusa w świątyni wśród nauczycieli. Powiedział on wtedy zatroskanym rodzicom: „Czy nie wiecie, że ja mam być w domu mego Ojca?” (Łukasza 2:49). Słowo „ojciec” z pewnością budziło w młodym Jezusie miłe, pozytywne odczucia. Najwyraźniej powiedziano mu, że jego prawdziwym Ojcem jest Jehowa. Poza tym Józef musiał się dobrze wywiązywać z roli przybranego ojca Jezusa. Jehowa na pewno nie powierzyłby swego drogiego Syna opiece kogoś szorstkiego lub okrutnego!

11. Jakiego zawodu nauczył się Jezus i na czym polegała ta praca w czasach biblijnych?

 ¹¹ Mieszkając w Nazarecie, Jezus nauczył się zawodu cieśli, zapewne od swego przybranego ojca, Józefa. Musiał dobrze opanować to rzemiosło, skoro jego samego też nazywano „cieślą” (Marka 6:3). W czasach biblijnych cieśle zajmowali się budową domów i wytwarzaniem mebli (między innymi stołów, taboretów, ławek) oraz narzędzi rolniczych. W II wieku n.e. Justyn Męczennik w swym dziele Dialog z Żydem Tryfonem napisał o Jezusie: „Gdy przebywał pośród ludzi, miał zwyczaj pracować jako cieśla, wyrabiając pługi i jarzma”. Nie było to łatwe zajęcie, gdyż starożytny cieśla prawdopodobnie nie kupował drzewa. Musiał raczej sam iść do lasu, wybrać drzewo, ściąć je siekierą, a potem przynieść do domu. Jezus mógł więc dobrze znać trudy pracy zarobkowej, kontaktów z klientami i utrzymania domu.

12. Co poświadcza, że Józef najprawdopodobniej zmarł przed Jezusem, i co to oznaczało dla Jezusa?

¹² Będąc najstarszym synem, Jezus niewątpliwie pomagał w utrzymywaniu rodziny, zwłaszcza że Józef zmarł chyba wcześniej. * W Strażnicy Syjońskiej z 1 stycznia 1900 roku powiedziano: „Jak podaje tradycja, Józef umarł, gdy Jezus był jeszcze młody, ten więc zajął się pracą cieśli i został żywicielem rodziny. Znajduje to pewne potwierdzenie w świadectwie Pisma Świętego, gdzie Jezusa nazwano cieślą i gdzie wspomniano o jego matce i braciach, a Józefa pominięto milczeniem (Marka 6:3). (...) Dlatego bardzo prawdopodobne, że przez długi okres osiemnastu lat, od tego wydarzenia [opisanego w Ewangelii według Łukasza 2:41-49] do chrztu, nasz Pan zajmował się sprawami codziennego życia”. Maria i jej dzieci, w tym także Jezus, zapewne znali ból towarzyszący śmierci ukochanego męża i ojca.

13. Dlaczego rozpoczynając swą służbę, Jezus dysponował niezrównaną wiedzą, zrozumieniem i głębią uczuć?

¹³ A zatem Jezus nie miał łatwego życia. Mógł osobiście się przekonać, jak wygląda życie prostych ludzi. Potem, w roku 29, nadszedł czas, na wykonanie zadania wyznaczonego mu przez Boga. Jesienią tego roku został ochrzczony w wodzie i narodził się jako duchowy Syn Boży. Wtedy ‛niebo się przed nim otwarło’; najwidoczniej przypomniał sobie swój przedludzki byt, łącznie z wcześniejszymi myślami i uczuciami (Łukasza 3:21, 22). Kiedy więc podejmował swą służbę, dysponował niezrównaną wiedzą, zrozumieniem i głębią uczuć. Ewangeliści słusznie poświęcili najwięcej uwagi jego służbie. Nie byli jednak w stanie opisać wszystkiego, co powiedział i czego dokonał (Jana 21:25). Ale to, co pod natchnieniem utrwalili w swych sprawozdaniach, pozwala nam wejrzeć w umysł tego największego ze wszystkich ludzi.

Jakim człowiekiem był Jezus

14. Jak Ewangelie pokazują, że Jezus był czuły, serdeczny i żywił głębokie uczucia?

¹⁴ Ewangelie ukazują Jezusa jako człowieka czułego, serdecznego, żywiącego głębokie uczucia. Doznawał on całej gamy uczuć: litości dla chorego na trąd (Marka 1:40, 41); żalu  z powodu obojętności ludu (Łukasza 19:41, 42); słusznego oburzenia na chciwych handlarzy w świątyni (Jana 2:13-17). Ponieważ okazywał empatię, czasem bywał też poruszony do łez i nie ukrywał swych uczuć. Gdy po śmierci swego drogiego przyjaciela Łazarza zobaczył jego płaczącą siostrę Marię, tak się wzruszył, że sam zapłakał, choć znajdował się w miejscu publicznym (Jana 11:32-36).

15. Jak Jezus okazywał tkliwe uczucia w sposobie traktowania innych?

¹⁵ Tkliwe uczucia Jezusa najlepiej było widać w jego sposobie odnoszenia się do innych. Interesował się biednymi i uciśnionymi, pomagając im ‛znaleźć pokrzepienie dla ich dusz’ (Mateusza 11:4, 5, 28-30). Nie był zbyt zajęty, by nieść ulgę cierpiącym, na przykład kobiecie mającej krwotok, która ukradkiem dotknęła jego szaty, lub ślepemu żebrakowi, który nie chciał umilknąć (Mateusza 9:20-22; Marka 10:46-52). Jezus starał się dostrzegać u innych coś dobrego i chwalił ich, ale w razie potrzeby również karcił (Mateusza 16:23; Jana 1:47; 8:44). W czasach, gdy kobiety nie miały zbyt wielu praw, Jezus traktował je ze stosowną godnością i szacunkiem (Jana 4:9, 27). Nic dziwnego, że spore grono kobiet chętnie mu usługiwało swym mieniem (Łukasza 8:3).

16. Co dowodzi, że Jezus miał zrównoważony pogląd na życie i sprawy materialne?

¹⁶ Jezus miał też zrównoważony pogląd na życie. Rzeczy materialnych nie uważał za najważniejsze. Wydaje się, że posiadał ich bardzo niewiele. Sam powiedział, że „nie ma gdzie złożyć głowy” (Mateusza 8:20). Przysparzał jednak radości innym. W uczcie weselnej, której zazwyczaj towarzyszyły muzyka, śpiew i zabawa, uczestniczył z pewnością nie po to, by ją uprzykrzyć innym. Wtedy przecież dokonał swego pierwszego cudu. Gdy zabrakło wina, zamienił w nie wodę, dostarczając w ten sposób wybornego napoju, który „rozwesela serce śmiertelnika” (Psalm 104:15; Jana 2:1-11). Dzięki temu uroczystość mogła trwać dalej, a młoda para uniknęła niezręcznej sytuacji. Równowagę Jezusa podkreślają znacznie liczniejsze wzmianki o tym, że wysilał się w służbie (Jana 4:34).

17. Dlaczego nie dziwi okoliczność, iż Jezus był Mistrzowskim Nauczycielem, i co odzwierciedlały jego nauki?

¹⁷ Jezus był Mistrzowskim Nauczycielem. Często nawiązywał do codziennego życia, które dobrze znał (Mateusza 13:33; Łukasza 15:8). Jego sposób nauczania był niezrównany — zawsze jasny, prosty i praktyczny. Ale jeszcze większe znaczenie miała treść jego nauk. Szczerze pragnął zapoznać swych słuchaczy z myślami, uczuciami i drogami Jehowy (Jana 17:6-8).

18, 19. (a) Za pomocą jakich żywych ilustracji słownych Jezus opisał swego Ojca? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁸ Jezus często korzystał z przykładów i nauczał o swym Ojcu za pomocą żywych, niezapomnianych ilustracji słownych. Co innego mówić ogólnie o miłosierdziu Bożym, a co innego przyrównać Jehowę do wyrozumiałego ojca, który na widok wracającego syna ‛biegnie do niego, rzuca mu się na szyję i czule go całuje’ (Łukasza 15:11-24). Jezus odrzucał surową postawę przywódców religijnych, patrzących z góry na prostych ludzi, i pokazał, że jego Ojciec jest Bogiem przystępnym, który bardziej sobie ceni błagania pokornego celnika niż odmawianą na pokaz modlitwę chełpliwego faryzeusza (Łukasza 18:9-14). Ukazał też Jehowę  jako troskliwego Boga, który nawet wie, kiedy mały wróbel spadnie na ziemię. „Nie bójcie się”, powiedział do swych uczniów, „jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29, 31). Nic dziwnego, że ludzie byli zdumieni „sposobem nauczania” Jezusa i chętnie się do niego garnęli (Mateusza 7:28, 29). Przy pewnej okazji „wielki tłum” został przy nim aż trzy dni, obywając się nawet bez jedzenia! (Marka 8:1, 2).

¹⁹ Jakże wdzięczni powinniśmy być Jehowie, że objawił w swym Słowie umysł Chrystusowy! Ale jak możemy rozwijać w sobie i przejawiać podobne nastawienie w kontaktach z drugimi? Sprawę tę omówimy w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego to takie ważne, byśmy poznali „umysł Chrystusowy”?

• W jakim towarzystwie przebywał Jezus, zanim stał się człowiekiem?

• Jakich warunków osobiście doświadczył Jezus podczas życia na ziemi?

• Co mówią Ewangelie o osobowości Jezusa?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 10]

Jezus wychowywał się w licznej rodzinie, zapewne w skromnych warunkach

[Ilustracje na stronie 12]

Nauczyciele byli zdumieni zrozumieniem i odpowiedziami 12-letniego Jezusa