„Poszukujcie Jehowy i Jego siły”

„Oczy Jehowy przebiegają całą ziemię, by ukazał on swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne” (2 KRONIK 16:9).

1. Czym jest moc i jak z niej korzystają ludzie?

SŁOWO „moc” budzi różne skojarzenia. Może oznaczać zdolność wywierania wpływu lub wywoływania skutków, możność, potęgę, którą z kolei definiuje się jako „możliwość decydowania o czymś na wielką skalę; władzę; siłę”. Jeśli chodzi o robienie użytku z władzy, ludzkość nie ma się czym pochwalić. Historyk lord Acton tak się wyraził o poczynaniach polityków: „Władza demoralizuje, a władza absolutna demoralizuje w sposób absolutny”. Historia nowożytna obfituje w przykłady potwierdzające prawdziwość tych słów. W XX wieku, jak nigdy dotąd, ‛człowiek panował nad człowiekiem ku jego szkodzie’ (Kaznodziei 8:9). Zdemoralizowani dyktatorzy rażąco nadużywali władzy, pozbawiając życia miliony ludzi. Moc, której nie poskramia się miłością, mądrością i sprawiedliwością, jest niebezpieczna.

2. Wyjaśnij, jak inne przymioty Jehowy wpływają na sposób, w jaki używa On swej mocy.

² W odróżnieniu od większości ludzi Bóg zawsze korzysta ze swej mocy w szlachetnym celu. „Oczy Jehowy przebiegają całą ziemię, by ukazał on swą siłę dla dobra tych, których serce jest wobec niego niepodzielne” (2 Kronik 16:9). Jehowa posługuje się swą mocą w sposób kontrolowany. Cierpliwość powstrzymuje Go przed wykonaniem wyroku na niegodziwych, chce bowiem dać im sposobność do okazania skruchy. Pobudzany miłością pozwala słońcu świecić nad wszystkimi ludźmi — prawymi i nieprawymi. A sprawiedliwość skłoni Go w końcu do skorzystania ze swej nieograniczonej mocy, by unicestwić tego, który ma środki do powodowania śmierci — Szatana Diabła (Mateusza 5:44, 45; Hebrajczyków 2:14; 2 Piotra 3:9).

3. Dlaczego nieograniczona moc Boga stanowi podstawę do pokładania w Nim ufności?

³ Napawająca lękiem moc naszego Ojca niebiańskiego pomaga zaufać zarówno Jego obietnicom, jak i Jego ochronie. Gdy małe dziecko ściska rękę taty, nie boi się obcych, ponieważ wie, że ojciec nie pozwoli, by mu się stało coś złego. Podobnie jeśli będziemy chodzić z naszym niebiańskim Ojcem, który „obfituje w moc, by wybawić”, On nie dopuści, aby ktoś wyrządził nam trwałą szkodę (Izajasza 63:1; Micheasza 6:8). Poza tym Jehowa, jako dobry Ojciec, zawsze dotrzymuje obietnic. Jego nieograniczona moc stanowi gwarancję, że wypowiedziane przez Niego ‛słowo pomyślnie spełni to, z czym je posłał’ (Izajasza 55:11; Tytusa 1:2).

4, 5. (a) Co osiągnął król Asa, gdy bez zastrzeżeń ufał Jehowie? (b) Co może się zdarzyć, jeśli polegamy na ludziach przy rozwiązywaniu naszych problemów?

⁴ Dlaczego to takie ważne, abyśmy zawsze mieli w pamięci, że nasz niebiański Ojciec zapewnia nam ochronę? Ponieważ coś mogłoby nas przytłoczyć i zapomnielibyśmy, od kogo zależy nasze prawdziwe bezpieczeństwo. Widać to na przykładzie króla Asy, który zazwyczaj ufał Jehowie. Za jego rządów Judę zaatakowała milionowa armia Etiopczyków. Zdając sobie sprawę z militarnej przewagi wrogów, Asa modlił się: „Jehowo, jeśli chodzi o udzielenie pomocy, nie ma dla ciebie znaczenia, czy są liczni, czy bezsilni. Pomóż nam, Jehowo, nasz Boże, gdyż to na tobie się opieramy i w twoim imieniu wyszliśmy przeciwko temu tłumowi. Jehowo, ty  jesteś naszym Bogiem. Niechaj śmiertelnik nie zachowa siły przeciwko tobie” (2 Kronik 14:11). Jehowa przychylił się do prośby króla Asy i dał mu zdecydowane zwycięstwo.

⁵ Jednakże po wielu latach wiernej służby Asa pozwolił, by jego ufność w zbawczą moc Jehowy osłabła. W obliczu militarnego zagrożenia ze strony północnego królestwa izraelskiego zwrócił się o pomoc do Syrii (2 Kronik 16:1-3). Wprawdzie dzięki łapówce przesłanej syryjskiemu królowi Ben-Hadadowi zostało zażegnane niebezpieczeństwo, jakie dla Judy stanowił Izrael, ale przymierze Asy z Syrią świadczyło o braku zaufania do Jehowy. Prorok Chanani zadał trafne pytanie: „Czyż Etiopczycy i Libijczycy nie stanowili bardzo wielkiego wojska, jeśli chodzi o liczebność, rydwany i jeźdźców — a ponieważ ty się oparłeś na Jehowie, czyż on nie wydał ich w twoją rękę?” (2 Kronik 16:7, 8). Niestety, Asa odrzucił tę naganę (2 Kronik 16:9-12). Kiedy piętrzą się przed nami problemy, nie polegajmy na ludzkich rozwiązaniach. Zaufajmy raczej Bogu, bo pokładanie nadziei w mocy człowieka niechybnie doprowadzi do rozczarowania (Psalm 146:3-5).

Szukaj mocy, której użycza Jehowa

6. Dlaczego powinniśmy ‛poszukiwać Jehowy i jego siły’?

⁶ Jehowa może nie tylko ochronić swych sług, ale także udzielić im mocy. Biblia gorąco nas zachęca: „Poszukujcie Jehowy i jego siły” (Psalm 105:4). Dlaczego? Ponieważ gdy robimy coś wzmocnieni przez Boga, nasza siła nie przyniesie innym szkody, lecz pożytek. Najwspanialszy wzór pod tym względem dał nam Jezus Chrystus, który dzięki „mocy Jehowy” dokonywał wielu cudów (Łukasza 5:17). Mógł się zająć zdobywaniem bogactwa, sławy czy nawet wielkiej władzy królewskiej (Łukasza 4:5-7). Ale on korzystał z mocy otrzymanej od Boga, aby szkolić i nauczać, by pomagać i uzdrawiać (Marka 7:37; Jana 7:46). Cóż za wspaniały przykład dla nas!

7. Jaki istotny przymiot możemy pielęgnować, czyniąc wszystko dzięki sile Bożej, a nie własnej?

⁷ Co więcej, gdy czynimy wszystko dzięki „sile, której udziela Bóg”, łatwiej nam przejawiać pokorę (1 Piotra 4:11). Ludzie zabiegający o władzę stają się zarozumiali. Za przykład niech posłuży asyryjski król Asarhaddon, który chełpił się: „Jestem potężny, jestem wszechpotężny, jestem herosem, jestem gigantem, jestem olbrzymi”. Tymczasem „Bóg wybrał to, co słabe u świata, by zawstydzić to, co silne”. Jeśli zatem prawdziwy chrześcijanin się chlubi, to chlubi się w Jehowie, ponieważ wie, że tego, czego dokonał, nie zawdzięcza własnej sile. Jeżeli ‛ukorzymy się pod potężną ręką Boga’, zostaniemy naprawdę wywyższeni (1 Koryntian 1:26-31; 1 Piotra 5:6).

8. Co najpierw trzeba uczynić, by otrzymać moc od Jehowy?

⁸ Jak możemy zaczerpnąć sił pochodzących od Boga? Przede wszystkim musimy o nią prosić w modlitwie. Jezus zapewnił swych uczniów, że jego Ojciec da ducha świętego tym, którzy Go o to proszą (Łukasza 11:10-13). Zwróćmy uwagę, jak uczniowie Chrystusa zostali napełnieni mocą, gdy postanowili, że będą bardziej słuchać Boga niż przywódców religijnych, którzy zakazali im świadczyć o Jezusie. Gdy zwrócili się do Jehowy o pomoc, ich szczera modlitwa została wysłuchana i duch święty uzdolnił ich do dalszego odważnego oznajmiania dobrej nowiny (Dzieje 4:19, 20, 29-31, 33).

9. Wskaż drugie źródło sił duchowych oraz fragment biblijny ukazujący jego wpływ.

 ⁹ Po drugie, siły duchowe możemy czerpać z Biblii (Hebrajczyków 4:12). Moc słowa Bożego uwidoczniła się za dni króla Jozjasza. Ów władca judzki już wcześniej usunął z kraju pogańskie bożki, jednak nieoczekiwane odnalezienie w świątyni Prawa Jehowy pobudziło go do wzmożenia programu oczyszczania. * Gdy Jozjasz osobiście odczytał to Prawo ludowi, cały naród związał się przymierzem z Jehową i wszczęto kolejną, jeszcze energiczniejszą kampanię przeciwko bałwochwalstwu. Pięknym rezultatem reform Jozjasza było to, że poddani „przez wszystkie jego dni nie odstąpili od podążania za Jehową” (2 Kronik 34:33).

10. Jaki jest trzeci sposób czerpania sił od Jehowy i dlaczego odgrywa on istotną rolę?

¹⁰ Po trzecie, Jehowa dodaje nam sił za sprawą chrześcijańskiej społeczności. Paweł nawoływał współwyznawców do regularnego korzystania z zebrań, żeby mogli „się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków” oraz nawzajem zachęcać (Hebrajczyków 10:24, 25). Kiedy Piotr w cudowny sposób został uwolniony z więzienia, chciał być ze swymi braćmi, poszedł więc prosto do domu matki Jana Marka, gdzie „wielu się zebrało i modliło” (Dzieje 12:12). Oczywiście każdy z nich mógł pozostać w swoim domu i tam się modlić. Ale w tym trudnym okresie woleli się zgromadzić i wymieniać zachęty. Pod koniec długiej i niebezpiecznej podróży do Rzymu Paweł zobaczył się z braćmi z Puteoli, a później jeszcze z innymi, którzy wyszli mu na spotkanie. Jak zareagował? „Gdy ich ujrzał, podziękował Bogu i nabrał odwagi” (Dzieje 28:13-15). Pokrzepiło go to, że znowu był w towarzystwie współchrześcijan. My też nabieramy sił, gdy przebywamy ze współwyznawcami. Dopóki mamy sposobność i możliwość spotykać się z innymi, nie próbujmy iść samodzielnie wąską drogą prowadzącą do życia (Przysłów 18:1; Mateusza 7:14).

11. Wymień kilka okoliczności, w których „moc wykraczająca poza to, co normalne”, jest szczególnie potrzebna.

¹¹ Dzięki regularnym modlitwom, studiowaniu Słowa Bożego i spotykaniu się ze współwyznawcami ‛dalej umacniamy się w Panu i w potędze jego siły’ (Efezjan 6:10). Wszyscy niewątpliwie potrzebujemy ‛mocy w Panu’. Niektórzy cierpią z powodu wyniszczających chorób, zgryzot podeszłego wieku czy też utraty partnera życiowego (Psalm 41:3). Jeszcze inni znoszą sprzeciw niewierzącego współmałżonka. Dla rodziców, zwłaszcza samotnie utrzymujących rodzinę, praca na cały etat i wychowywanie dzieci bywa wyczerpującym zadaniem. Młodzi chrześcijanie potrzebują siły do przeciwstawienia się presji otoczenia oraz do wystrzegania się narkotyków i niemoralności. Nikt nie powinien się wahać, czy prosić Jehowę o „moc wykraczającą poza to, co normalne”, potrzebną do stawienia czoła takim trudnościom (2 Koryntian 4:7).

„Zmęczonemu udziela mocy”

12. Jak Jehowa wspiera nas w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej?

¹² Jehowa pokrzepia też swych sług pełniących służbę kaznodziejską. W proroctwie Izajasza czytamy: „Zmęczonemu udziela mocy, a temu, kto nie ma dynamicznej energii, daje obfitość potęgi. (...) Ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie, odzyskają moc. Wzniosą się na skrzydłach jak orły. Będą biec, a się nie znużą; będą chodzić, a się nie zmęczą” (Izajasza 40:29-31). Na przykład apostoł Paweł otrzymał moc do pełnienia służby. W rezultacie miał w niej powodzenie. Do chrześcijan w Tesalonice napisał: „Dobra nowina, którą głosimy, nie dotarła do was przez samą tylko mowę, lecz także przez moc i ducha świętego” (1 Tesaloniczan 1:5). Głosił i nauczał z taką mocą, że ci, którzy go słuchali, dokonywali w swym życiu wielkich zmian.

13. Co wzmocniło Jeremiasza do trwania mimo sprzeciwu?

¹³ Kiedy spotykamy się z obojętnością mieszkańców  naszego terenu, na którym być może wiele razy, choć bez większych rezultatów, głosimy już od lat, łatwo moglibyśmy upaść na duchu. Jeremiasz także czuł się zniechęcony sprzeciwem, drwinami i obojętnością. Powiedział sobie: „Nie będę o nim [o Bogu] wspominał i już więcej nie będę mówił w jego imieniu”. Ale nie mógł milczeć. To orędzie ‛stało się jak ogień płonący, zamknięty w jego kościach’ (Jeremiasza 20:9). Co dodawało mu sił w obliczu takich przeciwności? Wyznał: „Jehowa był ze mną jak straszliwy mocarz” (Jeremiasza 20:11). Jeremiasz zdawał sobie sprawę z wagi tego orędzia i zadania zleconego mu przez Boga, toteż zareagował na zachęty od Jehowy.

Moc wyrządzania krzywdy i moc leczenia

14. (a) Jak potężnym narzędziem jest język? (b) Podaj przykłady ilustrujące szkody, jakie można wyrządzić językiem.

¹⁴ Nie każdy przejaw naszej mocy pochodzi bezpośrednio od Boga. Na przykład język ma moc wyrządzać krzywdę, ale może także leczyć. „Śmierć i życie są w mocy języka” — ostrzega Salomon (Przysłów 18:21). Rezultaty krótkiej rozmowy Szatana z Ewą ukazują, jak niszczycielski wpływ potrafią wywrzeć słowa (Rodzaju 3:1-5; Jakuba 3:5). My też moglibyśmy językiem wyrządzić szkody. Złośliwe komentarze na temat wagi młodej dziewczyny mogłyby ją doprowadzić do anoreksji. Bezmyślne powtórzenie oszczerstwa może zrujnować długotrwałą przyjaźń. Nad językiem naprawdę trzeba panować.

15. Jak możemy korzystać z języka, by budować i leczyć?

¹⁵ A zatem językiem można zarówno budować, jak i burzyć. Przysłowie biblijne powiada: „Jest taki, który mówi bezmyślnie, jakby zadawał pchnięcia mieczem, ale język mądrych jest lekarstwem” (Przysłów 12:18). Mądrzy chrześcijanie korzystają z mocy języka, by pocieszać przygnębionych i pogrążonych w żałobie. Słowa współczucia mogą dodać otuchy nastolatkom zmagającym się ze szkodliwą presją otoczenia. Wypowiedzi świadczące o troskliwości mogą upewnić starszych braci i siostry, że wciąż są potrzebni i kochani. Życzliwe słowa potrafią umilić dzień choremu. Przede wszystkim jednak możemy korzystać z języka, by głosić wszystkim chętnym pełną mocy wieść o Królestwie. Oznajmianie Słowa Bożego leży w naszej mocy, jeśli przykładamy się do tego całym sercem. W Biblii czytamy: „Nie odmawiaj dobrego tym, którym się ono należy, gdy akurat jest w mocy twojej ręki je wyświadczyć” (Przysłów 3:27).

 Właściwe korzystanie z mocy

16, 17. Jak starsi, rodzice, mężowie oraz żony mogą naśladować Jehowę, gdy sprawują otrzymaną od Niego władzę?

¹⁶ Chociaż Jehowa jest wszechmocny, to kieruje zborem w sposób nacechowany miłością (1 Jana 4:8). Podobnie chrześcijańscy nadzorcy serdecznie troszczą się o trzodę Bożą, używając, lecz nie nadużywając swego autorytetu. Oczywiście czasem muszą ‛upominać, strofować, usilnie zachęcać’, ale czynią to „z wszelką wielkoduszną cierpliwością i sztuką nauczania” (2 Tymoteusza 4:2). Dlatego starsi nieustannie rozmyślają nad słowami, które apostoł Piotr skierował do osób sprawujących nadzór w zborze: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz chętnie, ani nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz ochoczo, ani nie jako panoszący się wśród tych, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się przykładami dla trzody” (1 Piotra 5:2, 3; 1 Tesaloniczan 2:7, 8).

¹⁷ Rodzice i mężowie także mają władzę, którą otrzymali od Jehowy i z której powinni korzystać do pomagania, wychowywania i pokrzepiania (Efezjan 5:22, 28-30; 6:4). Przykład Jezusa pokazuje, że władzę z powodzeniem można sprawować w duchu miłości. Dzieci nie popadają w przygnębienie, gdy rodzice karcą je w sposób zrównoważony i konsekwentny (Kolosan 3:21). Więzi małżeńskie się zacieśniają, kiedy chrześcijańscy mężowie z miłością sprawują przewodnictwo, a żony z głębokim respektem uznają ich zwierzchnictwo, nie sięgają po większą władzę, niż przewidział dla nich Bóg, i nie próbują dominować ani stawiać na swoim (Efezjan 5:28, 33; 1 Piotra 3:7).

18. (a) Jak powinniśmy naśladować Jehowę w panowaniu nad swym gniewem? (b) Co osoby mające pewną miarę władzy powinny wszczepiać w tych, których powierzono ich opiece?

¹⁸ Osoby obdarzone pewną miarą władzy w rodzinie i zborze powinny szczególnie uważać, by panować nad swym gniewem, ponieważ wzbudza on strach, a nie miłość. Prorok Nahum powiedział: „Jehowa jest nieskory do gniewu i potężny w mocy” (Nahuma 1:3; Kolosan 3:19). Panowanie nad gniewem jest oznaką siły, natomiast dawanie mu upustu świadczy o słabości (Przysłów 16:32). Zarówno w rodzinie, jak i w zborze chodzi o wszczepianie miłości — do Jehowy, do siebie nawzajem i do prawych zasad. Miłość to najsilniejsza więź jedności i najsilniejsza motywacja do właściwego postępowania (1 Koryntian 13:8, 13; Kolosan 3:14).

19. Jakie krzepiące zapewnienie daje Jehowa i jak powinniśmy na nie reagować?

¹⁹ Znajomość Jehowy oznacza uznawanie Jego mocy. Jehowa rzekł przez Izajasza: „Czy się nie dowiedziałeś ani nie słyszałeś? Jehowa, Stwórca krańców ziemi, jest Bogiem po czas niezmierzony. On się nie męczy ani nie nuży” (Izajasza 40:28). Moc Jehowy jest niewyczerpana. Jeśli polegamy na Nim, a nie na sobie samych, On nas nie porzuci. Zapewnia nas: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą. Nie rozglądaj się, bo ja jestem twoim Bogiem. Wzmocnię cię. Naprawdę ci pomogę. Naprawdę będę cię mocno trzymał swą prawicą prawości” (Izajasza 41:10). Jak powinniśmy reagować na taką serdeczną troskę? Z mocy, której udziela nam Jehowa, zawsze korzystajmy wzorem Jezusa do pomagania i budowania. Panujmy nad swym językiem, by nie ranił, ale leczył. Zawsze też bądźmy czujni pod względem duchowym, stójmy niewzruszenie w wierze i umacniajmy się w mocy naszego Wspaniałego Stwórcy, Jehowy Boga (1 Koryntian 16:13).

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jak Jehowa używa swej mocy?

• W jaki sposób możemy czerpać siły od Jehowy?

• Jak powinniśmy korzystać z mocy języka?

• Jak władza dana nam przez Boga może się okazać błogosławieństwem?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

Jezus korzystał z siły od Jehowy do pomagania innym

[Ilustracje na stronie 17]

Oznajmianie Słowa Bożego leży w naszej mocy, jeśli przykładamy się do tego sercem