‛Boże, poślij swe światło’

„Poślij swe światło i swoją prawdę. Niech one mnie wiodą” (PSALM 43:3).

1. W jaki sposób Jehowa objawia swe zamierzenia?

JEHOWA objawia swym sługom swoje zamierzenia z wielką rozwagą. Nie podaje wszystkich szczegółów od razu, w jednym oślepiającym błysku światła, lecz oświeca nas stopniowo. Naszą drogę przez życie można przyrównać do wędrówki turysty długim szlakiem. Wyrusza on wczesnym rankiem, gdy jeszcze niewiele widać. Kiedy słońce powoli wschodzi nad horyzont, można już dostrzec niektóre szczegóły najbliższego otoczenia. To, co jest daleko, wciąż pozostaje niewyraźne. W miarę wznoszenia się słońca wzrok wędrowca sięga jednak coraz dalej. Podobnie jest z duchowym  światłem, które zsyła Bóg. W danej chwili pozwala On zrozumieć tylko niektóre szczegóły. W taki sam sposób udostępniał duchowe oświecenie Syn Boży, Jezus Chrystus. Przeanalizujmy teraz, jak Jehowa oświecał swój lud w dawnych czasach i jak czyni to obecnie.

2. Jak Jehowa udzielał oświecenia w czasach przedchrześcijańskich?

² Psalm 43 skomponowali prawdopodobnie synowie Koracha. Jako Lewici, mieli zaszczyt uczyć innych Prawa Bożego (Malachiasza 2:7). Oczywiście ich Wspaniałym Nauczycielem był Jehowa i to Jego postrzegali jako źródło wszelkiej mądrości (Izajasza 30:20). Psalmista modlił się: „Boże (...) poślij swe światło i swoją prawdę. Niech one mnie wiodą” (Psalm 43:1, 3). Dopóki Izraelici byli wierni Jehowie, On pouczał ich o swych drogach. Setki lat później obdarzył ich szczególnym światłem i prawdą. Uczynił to, posyłając na ziemię swego Syna.

3. W jakim sensie nauki Jezusa stanowiły dla ówczesnych Żydów próbę?

³ Kiedy Syn Boży stał się człowiekiem, Jezusem Chrystusem, rzeczywiście okazał się „światłem świata” (Jana 8:12). Nauczał „wielu rzeczy w przykładach” — i były to nowe rzeczy (Marka 4:2). Do Poncjusza Piłata powiedział: „Moje królestwo nie jest częścią tego świata” (Jana 18:36). Było to coś zupełnie nowego dla Rzymianina, a tym bardziej dla nacjonalistycznie nastawionych Żydów, którzy spodziewali się, że Mesjasz powali cesarstwo rzymskie na kolana i przywróci Izraelowi dawną świetność. Jezus przekazywał światło od Jehowy, ale jego słowa nie podobały się żydowskim władcom, którzy bardziej ‛umiłowali chwałę ludzką niż nawet chwałę Bożą’ (Jana 12:42, 43). Wielu z nich wolało trzymać się ludzkich tradycji, zamiast przyjąć duchowe światło i prawdę od Boga (Psalm 43:3; Mateusza 13:15).

4. Skąd wiadomo, że uczniowie Jezusa mieli dalej pogłębiać swe zrozumienie?

⁴ Ale niektórzy szczerze usposobieni mężczyźni i kobiety z radością przyjęli prawdę głoszoną przez Jezusa. Stopniowo coraz lepiej rozumieli zamierzenia Boże. Zbliżał się jednak kres ziemskiego życia ich Nauczyciela, a oni wciąż musieli się sporo uczyć. Jezus oznajmił im: „Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale w tej chwili nie możecie tego znieść” (Jana 16:12). Uczniowie mieli więc dalej wzrastać pod względem zrozumienia prawdy Bożej.

Światło dalej świeci

5. Jaka kwestia wyłoniła się w I wieku i kto miał ją rozstrzygnąć?

⁵ Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa światło od Boga świeciło jeszcze jaśniej. W wizji Jehowa objawił Piotrowi, że odtąd również nieobrzezani poganie mogą być naśladowcami Chrystusa (Dzieje 10:9-17). Była to zupełna nowość! Później wyłoniło się jednak pytanie: Czy Jehowa wymaga, by chrześcijanie pochodzenia pogańskiego poddawali się obrzezaniu? Wspomniana wizja nie dawała na to odpowiedzi i kwestia ta stała się wśród chrześcijan przedmiotem zażartych sporów. Żeby nie dopuścić do utraty cennej jedności, należało znaleźć jakieś rozwiązanie. Dlatego w Jerozolimie „apostołowie i starsi zebrali się, aby rozpatrzyć tę sprawę” (Dzieje 15:1, 2, 6).

6. Co wzięli pod uwagę apostołowie i starsi przy rozważaniu kwestii obrzezania?

⁶ Jak uczestnicy tego zebrania mogli ustalić, co jest wolą Boga wobec wierzących pogan? Jehowa nie posłał anioła, który by przewodził w dyskusji, ani nie dał zgromadzonym wizji. Ale apostołowie i starsi nie byli całkowicie pozbawieni kierownictwa. Wzięli pod uwagę świadectwo chrześcijan pochodzenia żydowskiego, którzy widzieli, jak Bóg zaczął traktować ludzi z narodów, zsyłając ducha świętego na nieobrzezanych pogan. Szukali też wskazówek w Pismach. W rezultacie uczeń Jakub zaproponował rozstrzygnięcie oparte na pewnej proroczej wypowiedzi. Kiedy rozważono dowody, stało się jasne, co jest wolą  Bożą. Ludzie z narodów nie potrzebują obrzezania, by zyskać uznanie w oczach Jehowy. Apostołowie i starsi niezwłocznie kazali zapisać to postanowienie, żeby mogli się nim kierować współchrześcijanie (Dzieje 15:12-29; 16:4).

7. Pod jakim względem pierwsi chrześcijanie czynili postępy?

⁷ W przeciwieństwie do żydowskich przywódców religijnych, którzy trzymali się tradycji przodków, większość chrześcijan pochodzenia żydowskiego z radością przyjęła owo niezwykłe, nowe zrozumienie Bożego zamierzenia co do ludzi z narodów, choć wymagało to całkowitej zmiany stosunku do pogan. Jehowa pobłogosławił ich pokorne nastawienie, toteż „zbory rzeczywiście utwierdzały się w wierze i dzień w dzień wzrastały liczebnie” (Dzieje 15:31; 16:5).

8. (a) Skąd wiadomo, że po upływie pierwszego stulecia można się było spodziewać więcej światła? (b) Jakie kwestie w związku z tym rozważymy?

⁸ Duchowe światło dalej więc świeciło w I wieku. Ale wtedy Jehowa nie objawił chrześcijanom wszystkich szczegółów swego zamierzenia. Apostoł Paweł napisał do ówczesnych współwyznawców: „Obecnie widzimy w mglistym zarysie za pomocą metalowego zwierciadła” (1 Koryntian 13:12). Powierzchnia takiego zwierciadła nie dawała najlepszego odbicia. A zatem początkowo zrozumienie duchowego światła było ograniczone. Po śmierci apostołów światło to na pewien okres przygasło, ale w naszych czasach wiedza biblijna znowu stała się szeroko dostępna (Daniela 12:4). Jak Jehowa obecnie oświeca swój lud? I jak powinniśmy reagować, gdy pogłębia On nasze zrozumienie Pisma Świętego?

Światło staje się coraz jaśniejsze

9. Jaką wyjątkową i skuteczną metodę studiowania Biblii przyjęli pierwsi Badacze Pisma Świętego?

⁹ Pierwsze prawdziwe błyski światła w czasach nowożytnych pojawiły się w ostatnim ćwierćwieczu XIX stulecia, gdy pewna grupa chrześcijan rozpoczęła poważne badanie Pisma Świętego. Opracowała ona praktyczną metodę studiowania Biblii. Ktoś z obecnych zadawał pytanie, a potem wspólnie analizowano wszystkie biblijne wersety związane z danym tematem. Kiedy dwa wersety zdawały się sobie zaprzeczać, ci szczerzy chrześcijanie próbowali je zharmonizować. W przeciwieństwie do ówczesnych przywódców religijnych Badacze Pisma Świętego, jak wtedy nazywano Świadków Jehowy, byli zdecydowani kierować się Biblią,  a nie tradycjami czy dogmatami ludzkimi. Po omówieniu wszelkich dostępnych dowodów zawartych w tej Księdze zapisywali wnioski. Pozwoliło im to lepiej zrozumieć wiele podstawowych nauk biblijnych.

10. Jakie podręczniki do studium Biblii napisał Charles Taze Russell?

¹⁰ Wybitnym Badaczem Pisma Świętego był Charles Taze Russell. Napisał serię sześciu podręczników do studium Biblii, pod wspólnym tytułem Wykłady Pisma Świętego. Brat Russell miał zamiar napisać jeszcze siódmy tom, w którym zamierzał objaśnić księgi Ezechiela i Objawienia. Powiedział: „Kiedy znajdę klucz, napiszę siódmy tom”. Dodał jednak: „Jeśli Pan da klucz komu innemu, to niech on go napisze”.

11. Jaki związek zachodzi między czasem a zrozumieniem zamierzeń Bożych?

¹¹ Powyższa wypowiedź Charlesa T. Russella wskazuje na element bardzo istotny dla zrozumienia pewnych urywków z Biblii — na odpowiedni czas. Brat Russell wiedział, że nie może wymusić zesłania światła na Księgę Objawienia, tak samo jak niecierpliwy turysta nie może przekonać słońca, by wzeszło przed wyznaczonym czasem.

Objawione w czasie wyznaczonym przez Boga

12. (a) Kiedy można najlepiej zrozumieć proroctwa biblijne? (b) Jaki przykład pokazuje, że nasze zrozumienie proroctw biblijnych zależy od Bożego rozkładu czasu? (Zobacz przypis).

¹² Wiele proroctw dotyczących Mesjasza apostołowie zrozumieli dopiero po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa i podobnie jest obecnie — chrześcijanie w najdrobniejszych szczegółach rozumieją proroctwa biblijne dopiero po ich spełnieniu (Łukasza 24:15, 27; Dzieje 1:15-21; 4:26, 27). Objawienie to księga prorocza, powinniśmy więc oczekiwać, że w miarę rozgrywania się opisanych w niej wydarzeń będziemy ją coraz lepiej pojmować. Na przykład Charles T. Russell nie mógł właściwie rozumieć, co oznacza szkarłatna dzika bestia wspomniana w Księdze Objawienia 17:9-11, gdyż za jego życia organizacje, które ona symbolizuje, czyli Liga Narodów i ONZ, jeszcze nawet nie istniały. *

13. Co się czasem zdarza, gdy na jakieś zagadnienie biblijne pada więcej światła?

¹³ Gdy pierwsi chrześcijanie zrozumieli, że ich współwyznawcami mogą zostać nieobrzezani poganie, pojawiło się pytanie, czy ludzie z narodów muszą się obrzezywać. Dlatego apostołowie i starsi jeszcze raz rozważyli całą tę kwestię. Podobnie dzieje się w naszych czasach. Pod wpływem snopu światła padającego na jakieś zagadnienie biblijne namaszczeni słudzy Boży — „niewolnik wierny i roztropny” — niekiedy ponownie analizują pokrewne tematy, co dobrze ilustruje poniższy przykład (Mateusza 24:45).

14-16. Jak skorygowanie poglądu na świątynię duchową wpłynęło na nasze zrozumienie rozdziałów 40 do 48 Księgi Ezechiela?

¹⁴ W roku 1971 wydano książkę „Narody mają poznać, że Ja jestem Jehowa” — jak?, objaśniającą proroctwa Ezechiela. W jednym z rozdziałów omówiono pokrótce daną mu wizję świątyni (rozdziały 40 do 48 Księgi Ezechiela). Skupiono się na tym, jak owa wizja spełni się w nowym świecie (2 Piotra 3:13).

¹⁵ W Strażnicy numer 19 z 1973 roku (wydanie angielskie z 1 grudnia 1972 roku) ukazały się jednak dwa artykuły, które wpłynęły na nasze zrozumienie wizji Ezechiela. Omówiono w nich wielką świątynię duchową, opisaną przez apostoła Pawła w 10 rozdziale Listu do Hebrajczyków. W Strażnicy wyjaśniono, że Miejsce Święte oraz dziedziniec wewnętrzny mają związek ze stanem namaszczonych chrześcijan podczas ich życia na ziemi. Kiedy po latach zwrócono uwagę na rozdziały 40 do 48 Księgi Ezechiela, zrozumiano, że podobnie  jak tamta świątynia duchowa, również ta, którą ukazano Ezechielowi, musi istnieć już dzisiaj. Jak to możliwe?

¹⁶ W wizji Ezechiela na dziedzińcach świątyni znajdują się kapłani, którzy usługują plemionom niekapłańskim. Najwyraźniej przedstawiają oni „królewskie kapłaństwo”, czyli namaszczonych sług Jehowy (1 Piotra 2:9). Podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa nie będą oni jednak usługiwać na ziemskim dziedzińcu tej świątyni (Objawienie 20:4). Przez większą część wspomnianego okresu, a może nawet przez cały ten czas, namaszczeni chrześcijanie będą usługiwać Bogu w Miejscu Najświętszym duchowej świątyni, w „samym niebie” (Hebrajczyków 9:24). Ponieważ w wizji tej widać kapłanów poruszających się po dziedzińcach świątyni, jej spełnienie musi dotyczyć naszych czasów, gdy niektórzy pomazańcy wciąż jeszcze przebywają na ziemi. Dlatego też w Strażnicy z 1 marca 1999 roku skorygowano pogląd na tę sprawę. Tak więc światło na proroctwo Ezechiela padało do samego końca XX wieku.

Chętnie koryguj swój punkt widzenia

17. Jakich zmian dokonałeś w sposobie myślenia od czasu poznania prawdy i jaki odniosłeś z tego pożytek?

¹⁷ Każdy, kto chce dojść do poznania prawdy, musi być gotów wziąć „w niewolę wszelką myśl, aby ją przywieść do posłuszeństwa wobec Chrystusa” (2 Koryntian 10:5). Nie zawsze jest to łatwe, zwłaszcza gdy jakieś poglądy głęboko się zakorzeniły. Na przykład przed poznaniem prawdy o Bogu być może lubiłeś obchodzić z rodziną niektóre święta religijne. Gdy zacząłeś studiować Biblię, zrozumiałeś, że mają one pogańskie pochodzenie. Na początku zapewne trudno ci było wprowadzić w czyn to, czego się dowiadywałeś. W końcu jednak miłość do Boga okazała się silniejsza niż przywiązanie do tradycji i przestałeś obchodzić święta, które nie podobają się Bogu. Czyż Jehowa nie pobłogosławił twojej decyzji? (Porównaj Hebrajczyków 11:25).

18. Jak powinniśmy reagować, gdy korygowane jest nasze zrozumienie prawdy biblijnej?

¹⁸ Stosowanie się do Bożych wymagań zawsze wychodzi nam na dobre (Izajasza 48:17, 18). Kiedy więc korygowane jest nasze zrozumienie jakiegoś fragmentu biblijnego, cieszmy się z lepszego poznania prawdy! Okoliczność, iż wciąż jesteśmy oświecani, potwierdza, że znajdujemy się na właściwej drodze. Jest to „ścieżka prawych”, przypominająca „jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień” (Przysłów 4:18). Owszem, pewne aspekty zamierzenia Bożego wciąż dostrzegamy „w mglistym zarysie”. Jeśli jednak nasze stopy będą się mocno trzymać tej „ścieżki”, to kiedy nadejdzie wyznaczony przez Boga czas, ujrzymy prawdę w pełnej krasie. A na razie cieszmy się z tego, co już zostało nam objawione przez Boga, i czekajmy na oświecenie w sprawach, których jeszcze do końca nie rozumiemy.

19. W jaki sposób możemy pokazać, że kochamy prawdę?

¹⁹ Jak w praktyczny sposób możemy okazywać, że miłujemy duchowe światło? Między innymi przez regularne czytanie Słowa Bożego — najlepiej codziennie. Czy trzymasz się osobistego programu czytania Biblii? Mnóstwo zdrowego pokarmu duchowego dostarczają nam czasopisma Strażnica i Przebudźcie się! Dla naszego pożytku przygotowano też różne książki,  broszury i inne publikacje. A co powiedzieć o budujących sprawozdaniach z działalności głoszenia o Królestwie zawartych w Roczniku Świadków Jehowy?

20. Jaki związek istnieje między światłem i prawdą od Jehowy a naszą obecnością na chrześcijańskich zebraniach?

²⁰ Jehowa rzeczywiście w cudowny sposób odpowiada na modlitwę zapisaną w Psalmie 43:3. W drugiej części tego wersetu czytamy: „Niech [twoje światło i prawda] mnie wprowadzą na twą świętą górę i do twego wspaniałego przybytku”. Czy chętnie oddajesz cześć Jehowie w szerszym gronie? Istotnym środkiem, za pomocą którego Jehowa oświeca nas w obecnych czasach, są duchowe pouczenia przekazywane na naszych chrześcijańskich zebraniach. Jak możemy pokazać, że naprawdę je sobie cenimy? Zachęcamy cię, byś z modlitwą przeanalizował następny artykuł.

[Przypis]

Czy potrafisz odpowiedzieć?

• Dlaczego Jehowa objawia swe zamierzenia stopniowo?

• Jak apostołowie i starsi w Jerozolimie rozwiązali kwestię obrzezania?

• Jaką metodę studiowania Biblii przyjęli pierwsi Badacze Pisma Świętego i dlaczego była ona wyjątkowa?

• Podaj przykład potwierdzający, że Bóg zsyła duchowe światło w wyznaczonym przez siebie czasie.

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 12]

Charles Taze Russell wiedział, że Bóg ześle światło na Księgę Objawienia w ustalonym przez siebie czasie