Pytania czytelników

Czy pisząc w Liście do Rzymian 12:19: „Nie mścijcie się sami, umiłowani, lecz pozostawcie miejsce srogiemu gniewowi”, apostoł Paweł sugerował, że chrześcijanie nie powinni popadać w gniew?

Ściśle rzecz biorąc, apostoł Paweł wcale nie miał tego na myśli. Mówił tu o gniewie Bożym. Oczywiście nie znaczy to, jakoby nie było istotne, czy chrześcijanie dają upust gniewowi, czy nad nim panują. Biblia wyraźnie radzi unikać wpadania w gniew. Rozważmy niektóre Boskie rady dotyczące tej sprawy.

„Zaniechaj gniewu i zostaw złość; nie pałaj gniewem — po to tylko, by wyrządzać zło” (Psalm 37:8). „Każdy, kto trwa w srogim gniewie na swego brata, będzie odpowiadał przed sądem” (Mateusza 5:22). „Jawne (...) są uczynki ciała, a są nimi: rozpusta, nieczystość, rozpasanie, bałwochwalstwo, uprawianie spirytyzmu, nieprzyjaźnie, waśń, zazdrość, napady gniewu” (Galatów 5:19, 20). „Wszelka złośliwa gorycz i gniew, i srogie zagniewanie, i krzyk, i obelżywa mowa niech będą spośród was usunięte wraz z wszelkim złem” (Efezjan 4:31). „Każdy człowiek ma być prędki do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do srogiego gniewu” (Jakuba 1:19). Ponadto Księga Przysłów w wielu miejscach przestrzega przed popadaniem w gniew lub irytowaniem się z powodu drobnych uraz i ludzkich błędów (Przysłów 12:16; 14:17, 29; 15:1; 16:32; 17:14; 19:11, 19; 22:24; 25:28; 29:22).

Z powyższymi radami harmonizuje kontekst Listu do Rzymian 12:19. Paweł zalecił, aby nasza miłość była bez obłudy, abyśmy błogosławili tym, którzy nas prześladują, starali się dobrze myśleć o innych, nie oddawali złem za złe i usilnie zabiegali o pokój ze wszystkimi ludźmi. Następnie gorąco zaapelował: „Nie mścijcie się sami, umiłowani, lecz pozostawcie miejsce srogiemu gniewowi; napisano przecież: ‚Pomsta jest moja; ja odpłacę, mówi Jehowa’” (Rzymian 12:9, 14, 16-19).

Nie możemy dopuścić, aby gniew skłonił nas do brania odwetu. Nasza zdolność oceny sytuacji i nasze poczucie sprawiedliwości są niedoskonałe. Jeśli pozwolimy, by gniew popychał nas do szukania zemsty, często będziemy popełniać zło. Służyłoby to celom Przeciwnika Bożego, Diabła. W innym miejscu Paweł napisał: „Bądźcie srodze zagniewani, a jednak nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad waszym rozdrażnieniem ani nie zostawiajcie miejsca Diabłu” (Efezjan 4:26, 27).

Lepiej i rozsądniej będzie, jeżeli decyzję o tym, kiedy i na kim powinna zostać wywarta pomsta, pozostawimy Bogu. Zna On wszystkie fakty, a wymierzana przez Niego kara zawsze odzwierciedla Jego doskonałą sprawiedliwość. Właśnie o to chodziło Pawłowi w Liście do Rzymian 12:19; świadczy o tym okoliczność, iż powołał się na Księgę Powtórzonego Prawa 32:35, 41, gdzie między innymi powiedziano: „Pomsta jest moja i odpłata” (porównaj Hebrajczyków 10:30). Dlatego chociaż w tekście greckim nie ma wyrazu „Boży”, w wielu współczesnych przekładach włączono go do treści Listu do Rzymian 12:19. Czytamy tam więc: „pozostawcie to gniewowi Bożemu” (Biblia warszawska), „pozostawcie to pomście [Bożej]” (Biblia Tysiąclecia), „pozwólcie działać sprawiedliwości Bożej” (Biblia poznańska), „zostawcie miejsce dla gniewu Boga” (Współczesny przekład), „niech Bóg sam okaże swoje zagniewanie” (Romaniuk).

Nawet gdy wrogowie prawdy źle nas traktują i prześladują, możemy dawać dowody ufności w to, że Jehowa Bóg odpowiada opisowi, który usłyszał Mojżesz: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy, on przebacza przewinienie i występek, i grzech, lecz bynajmniej nie pozwoli ujść bezkarnie” (Wyjścia 34:6, 7).