Potęga nadziei zmartwychwstania

„Zniosłem stratę wszystkiego (...) żeby poznać i jego [Jezusa Chrystusa], i moc jego zmartwychwstania” (FILIPIAN 3:8-10).

1, 2. (a) Jak przed laty pewien duchowny opisał zmartwychwstanie? (b) Jak będzie przebiegać zmartwychwstanie?

NA POCZĄTKU lat dziewięćdziesiątych XIX wieku amerykańska prasa doniosła o niezwykłym kazaniu, które w Brooklynie wygłosił pewien duchowny. Oświadczył, że zmartwychwstanie będzie polegać na ponownym zebraniu i ożywieniu wszystkich kości oraz ciała danego człowieka — niezależnie od tego, czy spłonęło ono w ogniu, uległo zniszczeniu w wypadku, zostało zjedzone przez jakieś zwierzę, czy też zamieniło się w nawóz. Kaznodzieja ten utrzymywał, iż pewnego dnia w powietrzu zaroi się od rąk, ramion, stóp, palców, kości, ścięgien i skóry miliardów zmarłych. Będą one szukać innych części tego samego organizmu. Potem w tych wskrzeszonych ciałach zamieszkają dusze przybyłe z nieba lub piekła.

² Wskrzeszanie polegające na ponownym łączeniu atomów tworzących niegdyś dane ciało jest nielogiczne; poza tym ludzie nie mają duszy nieśmiertelnej (Kaznodziei 9:5, 10; Ezechiela 18:4). Jehowa, Bóg zmartwychwstania, nie musi zbierać atomów, z których pierwotnie był zbudowany konkretny organizm. Zmartwychwstałym może dać nowe ciała. Mocą wskrzeszania umarłych oraz umożliwienia im dostąpienia życia wiecznego obdarzył swego Syna, Jezusa Chrystusa (Jana 5:26). Dlatego Jezus oświadczył: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje” (Jana 11:25, 26). Cóż za krzepiąca obietnica! Dodaje nam sił, byśmy mogli przetrwać doświadczenia, a nawet stawać w obliczu śmierci jako wierni Świadkowie Jehowy.

3. Dlaczego Paweł musiał wystąpić w obronie zmartwychwstania?

³ Nauki o zmartwychwstaniu nie da się pogodzić z poglądem krzewionym przez greckiego filozofa Platona, według którego ludzie mają duszę  nieśmiertelną. Co się więc stało, gdy apostoł Paweł, głosząc wybitnym Grekom na ateńskim Areopagu, wspomniał o Jezusie i powiedział, że Bóg go wskrzesił? Jak donosi sprawozdanie biblijne, „usłyszawszy o zmartwychwstaniu umarłych, niektórzy zaczęli drwić” (Dzieje 17:29-34). Wtedy żyło jeszcze wiele osób, które widziały wskrzeszonego Jezusa Chrystusa i mimo szyderstw potwierdzały, iż powstał do życia. Jednakże fałszywi nauczyciele związani ze zborem w Koryncie zaprzeczali zmartwychwstaniu. Dlatego w 15 rozdziale Listu 1 do Koryntian Paweł zajął się obroną tej chrześcijańskiej nauki. Uważna analiza jego dobitnych argumentów wykazuje ponad wszelką wątpliwość, że nadzieja zmartwychwstania jest pewna i mocna.

Niezbity dowód wskrzeszenia Jezusa

4. O jakich osobach, które na własne oczy widziały zmartwychwstałego Jezusa, wspomniał Paweł?

⁴ Zauważmy, jak Paweł zaczął obronę (1 Koryntian 15:1-11). Jeżeli Koryntianie nie uwierzyli na próżno, będą się mocno trzymać dobrej nowiny o wybawieniu. Chrystus umarł za nasze grzechy, został pogrzebany, a następnie wskrzeszony. Zmartwychwstały Jezus ukazał się Kefasowi (Piotrowi), „potem dwunastu” (Jana 20:19-23). Był widziany przez jakieś 500 osób — prawdopodobnie wtedy, gdy im nakazał ‛iść i czynić uczniów’ (Mateusza 28:19, 20). Pokazał się Jakubowi oraz wszystkim wiernym apostołom (Dzieje 1:6-11). Niedaleko Damaszku dał się zobaczyć Saulowi, mężowi „jak gdyby przedwcześnie urodzonemu”, czyli jak gdyby już zmartwychwstałemu do życia duchowego (Dzieje 9:1-9). Paweł głosił Koryntianom, a oni uwierzyli i przyjęli dobrą nowinę.

5. Jaki tok rozumowania Paweł przedstawił w Liście 1 do Koryntian 15:12-19?

⁵ Zwróćmy uwagę na tok rozumowania Pawła (1 Koryntian 15:12-19). Skoro o wskrzeszeniu Jezusa mówią naoczni świadkowie, to jak można twierdzić, że nie ma zmartwychwstania? Jeżeli Jezus nie powstał z martwych, nasze głoszenie i wiara są daremne, a my jesteśmy kłamcami, którzy składają świadectwo przeciwko Bogu, mówiąc, że wskrzesił Chrystusa. Jeśli umarli nie mają być wskrzeszeni, to ‛jeszcze jesteśmy w swych grzechach’, a ci, którzy umarli w jedności z Chrystusem, poginęli. Co więcej, „jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania”.

6. (a) Co Paweł powiedział na potwierdzenie wskrzeszenia Jezusa? (b) Co jest „ostatnim wrogiem” i jak zostanie on unicestwiony?

⁶ Paweł potwierdza zmartwychwstanie Jezusa (1 Koryntian 15:20-28). A skoro Chrystus stanowi „pierwocinę” tych, którzy zapadają w sen śmierci, to inni również zostaną ożywieni. Jak śmierć pojawiła się na skutek nieposłuszeństwa człowieka, Adama, tak i zmartwychwstanie jest przez człowieka — Jezusa. Należący do niego mieli zostać wskrzeszeni podczas jego obecności. Chrystus obróci wniwecz „wszelki rząd oraz wszelką władzę i moc”, przeciwne zwierzchnictwu Boga, i będzie królować, aż Jehowa położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego stopy. Dzięki wartości ofiary Jezusa unicestwiony zostanie nawet „ostatni nieprzyjaciel” — śmierć odziedziczona po Adamie. Potem Chrystus przekaże Królestwo swemu Bogu i Ojcu i podporządkuje się „temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego”.

Ochrzczeni za umarłych?

7. Kim są ci, którzy „dają się ochrzcić, aby być umarłymi”, i co to dla nich oznacza?

⁷ Przeciwnikom zmartwychwstania zadano pytanie: „Cóż uczynią ci, którzy dają się ochrzcić, aby być umarłymi?” (1 Koryntian 15:29). Paweł nie sugerował, że żywi mają przyjmować chrzest na rzecz umarłych, gdyż uczniowie Jezusa muszą osobiście nabyć wiedzy, uwierzyć i zostać ochrzczeni (Mateusza 28:19, 20; Dzieje 2:41). Chrześcijanie namaszczeni duchem ‛dają się ochrzcić w celu bycia umarłymi’ przez to, iż są niejako zanurzani w tryb życia, który prowadzi do śmierci i zmartwychwstania. Ten rodzaj chrztu rozpoczyna się wtedy, gdy duch Boży wszczepia im nadzieję niebiańską, a kończy się z chwilą wskrzeszenia ich do nieśmiertelnego życia duchowego w niebie (Rzymian 6:3-5; 8:16, 17; 1 Koryntian 6:14).

8. Czego chrześcijanie mogą być pewni, nawet gdyby ponieśli śmierć z rąk Szatana i jego sług?

 ⁸ Słowa Pawła wskazują, iż nadzieja zmartwychwstania pomaga chrześcijanom nieustannie trwać, gdy są w niebezpieczeństwie, a nawet gdy stają w obliczu śmierci z powodu głoszenia o Królestwie (1 Koryntian 15:30, 31). Wiedzą, że jeśli z przyzwolenia Jehowy Szatan i jego słudzy pozbawią ich życia, Bóg potrafi im je przywrócić. Tylko On może unicestwić ich duszę, czyli życie, w Gehennie, symbolu wiecznej zagłady (Łukasza 12:5).

Trzeba być czujnym

9. Czego musimy unikać, jeśli nadzieja zmartwychwstania ma nas krzepić?

⁹ Nadzieja zmartwychwstania krzepiła też Pawła. Kiedy przebywał w Efezie, przeciwnicy najprawdopodobniej wrzucili go na arenę, by walczył z dzikimi zwierzętami (1 Koryntian 15:32). Jeśli tak było, to dostąpił wyzwolenia, podobnie jak Daniel został uratowany od lwów (Daniela 6:16-22; Hebrajczyków 11:32, 33). Paweł pokładał nadzieję w zmartwychwstaniu, dlatego nie przyswoił sobie nastawienia, jakie za czasów Izajasza mieli odstępcy w Judzie. Mówili oni: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy” (Izajasza 22:13, według Septuaginty). Jeżeli nadzieja zmartwychwstania ma nas pokrzepiać, tak jak wzmacniała Pawła, musimy unikać osób przejawiających taką niewłaściwą postawę. „Nie dajcie się wprowadzić w błąd” — ostrzegł Paweł. „Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” (1 Koryntian 15:33). Oczywiście zasada ta dotyczy różnych dziedzin życia.

10. Jak możemy pielęgnować nadzieję zmartwychwstania?

¹⁰ Do powątpiewających w zmartwychwstanie Paweł rzekł: „Otrzeźwiejcie zgodnie z prawością i nie trwajcie w grzechu, bo niektórzy nie znają Boga. Mówię, żeby was zawstydzić” (1 Koryntian 15:34). W obecnym „czasie końca” musimy działać zgodnie z dokładną wiedzą o Bogu i Chrystusie (Daniela 12:4; Jana 17:3). Dzięki temu nasza nadzieja zmartwychwstania będzie żywa.

W jakim ciele wskrzeszeni?

11. Jak Paweł zilustrował zmartwychwstanie namaszczonych chrześcijan?

¹¹ Następnie Paweł rozpatruje pewne pytania (1 Koryntian 15:35-41). Chcąc może podać w wątpliwość zmartwychwstanie, ktoś mógłby dociekać: „Jak mają zostać wskrzeszeni umarli? I w jakim ciele przyjdą?” Paweł wykazał, że ziarno zasiane w glebie obumiera, gdy staje się sadzonką. Podobnie ludzie zrodzeni z ducha muszą umrzeć. Jak roślina wyrastająca z ziarna ma nową postać, tak zmartwychwstały namaszczony chrześcijanin ma inne ciało niż człowiek. Chociaż posiada ten sam wzór życia, czyli tę samą osobowość i wspomnienia, co przed śmiercią, zostaje wskrzeszony jako nowe stworzenie obdarzone ciałem duchowym i mogące żyć w niebie. Rzecz jasna obudzeni do życia na ziemi powstaną w ciałach ludzkich.

12. Co oznaczają wyrażenia: „ciała niebieskie” i „ciała ziemskie”?

¹² W myśl słów Pawła ciała ludzi są odmienne od ciał zwierząt. Nawet wśród tych ostatnich istnieje zróżnicowanie (Rodzaju 1:20-25). „Ciała niebieskie” stworzeń duchowych różnią się chwałą od materialnych „ciał ziemskich”. Inna jest też chwała słońca, księżyca i gwiazd. Ale zmartwychwstali pomazańcy odznaczają się znacznie wspanialszą chwałą.

13. Co według Listu 1 do Koryntian 15:42-44 jest zasiewane, a co wskrzeszane?

¹³ Wspomniawszy o tych różnicach, Paweł dodał: „Podobnie jest ze zmartwychwstaniem umarłych” (1 Koryntian 15:42-44). Potem oświadczył: „Zasiewa się w skażeniu, wskrzeszone zostaje w nieskażoności”. Paweł mógł mieć tu na myśli pomazańców jako grupę. Kiedy umierają, są zasiewani w skażeniu, a wskrzeszani w nieskażoności, wolni od grzechu. Choć świat ich znieważa, zostają wyniesieni do życia w niebie i razem z Chrystusem ujawnieni w chwale (Dzieje 5:41; Kolosan 3:4). W chwili śmierci zasiewane jest „ciało fizyczne”, wskrzeszane zaś „ciało duchowe”. Skoro jest to możliwe w wypadku chrześcijan zrodzonych z ducha, nie ulega wątpliwości, że możliwe jest też wskrzeszenie innych do życia na ziemi.

14. Jak Paweł zestawił dla kontrastu Adama i Chrystusa?

¹⁴ Następnie Paweł zestawił dla kontrastu Adama i Chrystusa (1 Koryntian 15:45-49). Pierwszy człowiek, Adam, „stał się duszą żyjącą” (Rodzaju  2:7). „Ostatni Adam [Jezus] stał się duchem życiodajnym”. Oddał swe życie w ofierze jako okup, który objął najpierw jego namaszczonych naśladowców (Marka 10:45). Póki są oni ludźmi, ‛noszą wyobrażenie tego uczynionego z prochu’, ale w chwili zmartwychwstania upodabniają się do ostatniego Adama. Rzecz jasna z ofiary Jezusa odniosą pożytek wszyscy posłuszni ludzie, łącznie ze zmartwychwstałymi do życia na ziemi (1 Jana 2:1, 2).

15. Dlaczego namaszczeni chrześcijanie nie powstają z martwych w ciele fizycznym i jak są wskrzeszani podczas obecności Jezusa?

¹⁵ Kiedy namaszczeni chrześcijanie umierają, nie są wskrzeszani w ciele fizycznym (1 Koryntian 15:50-53). Zniszczalny organizm z ciała i krwi nie może odziedziczyć nieskażoności i niebiańskiego Królestwa. Część pomazańców nie miała długo spać snem śmierci. Ci z nich, którzy wiernie kończą swój ziemski bieg podczas obecności Jezusa, dostępują ‛przemienienia w jednym momencie, w mgnieniu oka’. Zostają natychmiast wskrzeszeni do życia duchowego w nieskażoności i chwale. Ostatecznie w skład niebiańskiej „oblubienicy” Chrystusa będzie wchodzić 144 000 osób (Objawienie 14:1; 19:7-9; 21:9; 1 Tesaloniczan 4:15-17).

Zwycięstwo nad śmiercią!

16. Co w myśl wypowiedzi Pawła i starożytnych proroków stanie się ze śmiercią odziedziczoną po grzesznym Adamie?

¹⁶ Paweł tryumfalnie oświadczył, że śmierć zostanie pokonana na zawsze (1 Koryntian 15:54-57). Kiedy zniszczalni i śmiertelni przyobleką się w nieskażoność i nieśmiertelność, spełnią się następujące słowa: „Śmierć została pochłonięta na wieki”. „Gdzież jest, o Śmierci, twe zwycięstwo? Gdzież jest, o Śmierci, twe żądło?” (Izajasza 25:8; Ozeasza 13:14). Żądłem powodującym śmierć jest grzech, a mocą grzechu było Prawo, które skazywało grzeszników na karę pozbawienia życia. Ale za sprawą ofiary i zmartwychwstania Jezusa śmierć odziedziczona po grzesznym Adamie przestanie odnosić zwycięstwa (Rzymian 5:12; 6:23).

17. Do kogo odnoszą się dziś słowa z Listu 1 do Koryntian 15:58?

¹⁷ „A zatem, bracia moi umiłowani”, napisał Paweł, „stańcie się niezłomni, niewzruszeni i miejcie zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że wasz trud w związku z Panem nie jest daremny” (1 Koryntian 15:58). Słowa te odnoszą się do żyjących obecnie członków namaszczonego ostatka oraz do drugich owiec Jezusa, nawet jeśli w tych dniach ostatnich niektórzy z nich umierają (Jana 10:16). Ich trud związany z głoszeniem o Królestwie nie jest daremny, gdyż czeka ich zmartwychwstanie. Tak więc służąc Jehowie, bądźmy pilnie zajęci dziełem Pańskim i wyczekujmy dnia, gdy będziemy mogli zawołać: „Gdzież jest, o Śmierci, twe zwycięstwo?”

Urzeczywistnienie nadziei zmartwychwstania

18. Jak silna była nadzieja Pawła na zmartwychwstanie?

¹⁸ Słowa Pawła zanotowane w 15 rozdziale Listu 1 do Koryntian wyraźnie dowodzą, iż nadzieja zmartwychwstania silnie oddziaływała na jego życie. Był absolutnie pewny, że Jezus został wzbudzony z martwych i że również inni dostąpią wyzwolenia z powszechnego grobu ludzkości. Czy i ty żywisz takie głębokie przeświadczenie? Paweł uznał samolubne korzyści za „stertę śmieci” i ‛zniósł stratę wszystkiego’, by ‛poznać Chrystusa oraz moc jego zmartwychwstania’. Był gotów poddać się takiej śmierci, jaka dosięgła Chrystusa, miał bowiem nadzieję na „wcześniejsze zmartwychwstanie”. Jest ono też nazywane „pierwszym zmartwychwstaniem”, a dostępuje  go 144 000 namaszczonych naśladowców Jezusa. Są oni wskrzeszani do życia duchowego w niebie, natomiast „pozostali z umarłych” powstaną do życia na ziemi (Filipian 3:8-11; Objawienie 7:4; 20:5, 6).

19, 20. (a) Jakie osoby opisane w Biblii powstaną do życia na ziemi? (b) Czyjego zmartwychwstania wyczekujesz?

¹⁹ Pomazańcy dochowujący wierności aż do śmierci doświadczają na sobie wspaniałego urzeczywistnienia nadziei zmartwychwstania (Rzymian 8:18; 1 Tesaloniczan 4:15-18; Objawienie 2:10). Ocaleni z „wielkiego ucisku” ujrzą jej ziszczenie, gdy ‛morze wyda umarłych, którzy się w nim znajdują, i śmierć, i Hades wydadzą umarłych, którzy się w nich znajdują’ (Objawienie 7:9, 13, 14; 20:13). Wśród wskrzeszonych do życia na ziemi będzie Hiob, który stracił siedmiu synów i trzy córki. Wyobraź sobie, z jaką radością ich powita i jak oni się ucieszą, że mają jeszcze siedmiu braci i trzy piękne siostry! (Hioba 1:1, 2, 18, 19; 42:12-15).

²⁰ Jakimże błogosławieństwem okaże się wzbudzenie do życia na ziemi Abrahama i Sary, Izaaka i Rebeki oraz mnóstwa innych osób, nie wyłączając „wszystkich proroków”! (Łukasza 13:28). Należał do nich Daniel, któremu obiecano wskrzeszenie pod rządami Mesjasza. Już 2500 lat spoczywa w grobie, ale dzięki mocy zmartwychwstania wkrótce ‛powstanie do swego losu’ jako jeden z ‛książąt ustanowionych po całej ziemi’ (Daniela 12:13; Psalm 45:16). Jakże wzruszające będzie witanie nie tylko wiernych osób z dawnych czasów, lecz również własnego ojca, matki, syna, córki czy innych bliskich zabranych przez naszego wroga — śmierć!

21. Dlaczego nie powinniśmy zwlekać z wyświadczaniem dobra innym?

²¹ Niektórzy nasi przyjaciele czy krewni już całe dziesięciolecia służą Bogu i znacznie posunęli się w latach. Ze względu na podeszły wiek być może niełatwo im radzić sobie z kłopotami życiowymi. Miłość nakazuje, abyśmy właśnie teraz udzielali im wszelkiej pomocy, na jaką nas stać. Gdyby śmierć się o nich upomniała, nie będziemy sobie wtedy wyrzucać, że pod jakimś względem ich zawiedliśmy (Kaznodziei 9:11; 12:1-7; 1 Tymoteusza 5:3, 8). Możemy być pewni, iż Jehowa nie zapomni dobrych uczynków, które wyświadczamy drugim bez względu na ich wiek czy warunki. Paweł napisał: „Dopóki mamy czas sprzyjający temu, wyświadczajmy dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (Galatów 6:10; Hebrajczyków 6:10).

22. Co powinniśmy być zdecydowani czynić, zanim się urzeczywistni nadzieja zmartwychwstania?

²² Jehowa jest „Ojcem tkliwych zmiłowań i Bogiem wszelkiego pocieszenia” (2 Koryntian 1:3, 4). Zawarta w Jego Słowie dobitna nadzieja zmartwychwstania dodaje otuchy nam samym i pomaga pocieszać drugich. Dopóki nie ujrzymy, jak nadzieja ta się spełnia i umarli powstają do życia na ziemi, idźmy za przykładem Pawła i wierzmy w zmartwychwstanie. Naśladujmy zwłaszcza Jezusa, który ufał, że Bóg ma moc go wskrzesić, i nie zawiódł się. Ludzie przebywający w grobowcach pamięci wkrótce usłyszą głos Chrystusa i wyjdą. Czerpmy z tego pociechę i radość. A nade wszystko bądźmy wdzięczni Jehowie, który poprzez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, umożliwił zwycięstwo nad śmiercią!

Jak byś odpowiedział?

• O jakich osobach, które na własne oczy widziały zmartwychwstałego Jezusa, wspomniał Paweł?

• Co jest „ostatnim wrogiem” i jak zostanie on unicestwiony?

• Co w wypadku namaszczonych chrześcijan jest zasiewane, a co wskrzeszane?

• Które postacie biblijne chciałbyś spotkać, gdy powstaną do życia na ziemi?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 16]

Apostoł Paweł dobitnymi argumentami bronił nadziei zmartwychwstania

[Ilustracje na stronie 20]

Zmartwychwstanie Hioba, jego rodziny oraz mnóstwa innych osób da powód do bezgranicznej radości!