„Nadeszła godzina!”

„Nadeszła jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca” (JANA 13:1).

1. Jakie domysły snuje mnóstwo ludzi w Jerozolimie tuż przed Paschą 33 roku i dlaczego?

W CHWILI chrztu w 29 roku n.e. Jezus rozpoczął etap swego życia, w którym czekała go „godzina” śmierci, zmartwychwstanie i wyniesienie do chwały. Teraz jest wiosna 33 roku. Minęło zaledwie kilka tygodni, odkąd najwyższy sąd żydowski, Sanhedryn, postanowił zabić Jezusa. Ten, dowiedziawszy się o tym prawdopodobnie od Nikodema, przychylnego członka Sanhedrynu, opuszcza Jerozolimę i przenosi się na drugą stronę Jordanu. Zbliża się Pascha, toteż wielu tamtejszych mieszkańców wyrusza do Jerozolimy, gdzie ludzie snują najrozmaitsze domysły na temat Jezusa. „Jakie jest wasze zdanie?” — pytają jedni drugich. „Że wcale nie przyjdzie na święto?” Atmosfera staje się tym bardziej napięta, że naczelni kapłani i faryzeusze wydali rozkazy, by każdy, kto się dowie, gdzie on jest, doniósł im o tym (Jana 11:47-57).

2. Jaki uczynek Marii wzbudza zastrzeżenia i jak Jezus swą odpowiedzią w jej obronie pokazuje, że jest świadomy nadchodzącej „godziny”?

² Dnia 8 Nisan, sześć dni  przed Paschą, Jezus znowu jest w pobliżu Jerozolimy. Przybywa do Betanii — gdzie mieszkają jego bliscy przyjaciele: Marta, Maria i Łazarz — oddalonej od Jerozolimy mniej więcej o trzy kilometry. Jest piątkowy wieczór; Jezus spędza tam sabat. Następnego wieczoru Maria mu usługuje, a gdy wylewa na niego kosztowny wonny olejek, ten i ów z uczniów protestuje. Jezus odpowiada: „Zostaw ją, żeby mogła postąpić według tego obyczaju z uwagi na dzień mego pogrzebu. Bo biednych zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze będziecie mieli” (Jana 12:1-8; Mateusza 26:6-13). Wie, że „nadeszła jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca” (Jana 13:1). Za pięć dni ma „dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Marka 10:45). Dlatego działa i naucza w poczuciu, że czas nagli. Jakże znakomity przykład stanowi dla nas, skwapliwie wyczekujących końca tego systemu rzeczy! Ale zobaczmy, co w życiu Jezusa wydarzyło się następnego dnia.

Tryumfalny wjazd Jezusa

3. (a) Opisz wjazd Jezusa do Jerozolimy w niedzielę 9 Nisan oraz reakcję większości ludzi. (b) Jak Jezus odpowiada faryzeuszom niezadowolonym z postawy tłumu?

³ W niedzielę 9 Nisan Jezus tryumfalnie wjeżdża do Jerozolimy. Gdy zgodnie z zapowiedzią z Księgi Zachariasza 9:9 zbliża się do miasta na źrebięciu oślicy, większość zgromadzonych wokół ludzi rozpościera na drodze swe szaty wierzchnie, inni zaś ścinają gałęzie z drzew i kładą je przed nim. Wykrzykują: „Błogosławiony, który przychodzi jako Król w imieniu Jehowy!” Niektórzy faryzeusze spośród tłumu chcą, by Jezus zgromił swych uczniów. On jednak odpowiada: „Mówię wam: Gdyby ci milczeli, kamienie by wołały” (Łukasza 19:38-40; Mateusza 21:6-9).

4. Dlaczego wjazd Jezusa do Jerozolimy wywołuje ogólne poruszenie?

⁴ Zaledwie parę tygodni wcześniej wielu obecnych widziało, jak Jezus wskrzesił Łazarza. Teraz stale opowiadają innym o tym cudzie. Kiedy więc Jezus wjeżdża do Jerozolimy, wszyscy w mieście są poruszeni. „Kto to jest?” — pytają. A tłum powtarza: „To jest prorok Jezus, z Nazaretu w Galilei!” Faryzeusze, obserwujący bieg wydarzeń, biadają: „Świat poszedł za nim” (Mateusza 21:10, 11; Jana 12:17-19).

5. Co się dzieje, gdy Jezus wchodzi do świątyni?

⁵ Jezus, Wielki Nauczyciel, jak zwykle podczas pobytu w Jerozolimie idzie do świątyni nauczać. Przychodzą tam do niego ślepi i kulawi, a on ich uzdrawia. Gdy naczelni kapłani i uczeni w piśmie widzą te cuda oraz słyszą chłopców wołających w świątyni: „Racz wybawić Syna Dawidowego!”, wpadają w gniew i protestują: „Czy słyszysz, co oni mówią?” „Tak” — odpowiada Jezus. „Czy nigdy nie czytaliście: ‚Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś wysławianie’?” Jezus dalej tam naucza i uważnie  się wszystkiemu przygląda (Mateusza 21:15, 16; Marka 11:11).

6. Pod jakim względem zachowanie Jezusa jest teraz inne niż przedtem i dlaczego?

⁶ Jezus postępuje teraz zupełnie inaczej niż przed sześcioma miesiącami. Wtedy przybył do Jerozolimy na Święto Namiotów „nie jawnie, lecz jakby skrycie” (Jana 7:10). A gdy tylko coś zagrażało jego życiu, zawsze starał się ujść cało. Tym razem jawnie wchodzi do miasta, w którym kazano go pojmać! Jezus nie miał też zwyczaju osobiście nagłaśniać faktu, że jest Mesjaszem (Izajasza 42:2; Marka 1:40-44). Nie zależało mu na rozgłosie ani na tym, by zniekształcone wieści o nim przekazywano z ust do ust. Teraz tłumy otwarcie oznajmiają, że jest Królem i Wybawcą — Mesjaszem — on zaś gani przywódców religijnych, którzy chcą, by je uciszył! Skąd ta zmiana? Otóż jak sam następnego dnia oświadczył: „Nadeszła godzina, żeby Syn Człowieczy został otoczony chwałą” (Jana 12:23).

Śmiałe działanie i życiodajne nauki

7, 8. Jak postępowanie Jezusa w dniu 10 Nisan 33 roku odzwierciedla to, co uczynił podczas Paschy w roku 30?

⁷ W poniedziałek 10 Nisan, po wejściu do świątyni, Jezus reaguje na to, co dostrzegł tam poprzedniego popołudnia. Zaczyna ‛wyrzucać sprzedających i kupujących w świątyni i przewraca stoły wymieniających pieniądze, a także ławy sprzedających gołębie; i nikomu nie pozwala przenieść sprzętu przez świątynię’. Potępia tych złoczyńców, mówiąc: „Czyż nie jest napisane: ‚Dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów’? Wy zaś uczyniliście z niego jaskinię zbójców” (Marka 11:15-17).

⁸ Jezus postępuje podobnie jak trzy lata wcześniej, w roku 30, kiedy to wszedł do świątyni w czasie Paschy. Tym razem jednak wypowiada surowsze potępienie. Obecnych tam handlarzy nazywa „zbójcami” (Łukasza 19:45, 46; Jana 2:13-16). Są tacy, ponieważ żądają wygórowanych sum od ludzi potrzebujących kupić zwierzęta ofiarne. Kiedy naczelni kapłani, uczeni w piśmie i przedniejsi z ludu dowiadują się, co Jezus czyni, ponownie szukają sposobu, by go zgładzić. Ale nie wiedzą, jak to zrobić, wszyscy bowiem, zdumieni jego nauką, garną się do niego, żeby go słuchać (Marka 11:18; Łukasza 19:47, 48).

9. Czego Jezus naucza w świątyni i jakie zaproszenie kieruje do obecnych?

⁹ Jezus dalej naucza w świątyni. Oznajmia: „Nadeszła godzina, żeby Syn Człowieczy  został otoczony chwałą”. Wie, że ma przed sobą zaledwie kilka dni ludzkiego życia. Mówi o ziarnie pszenicy, które musi obumrzeć, aby przynieść plon (nawiązuje w ten sposób do własnej śmierci, umożliwiającej innym życie wieczne), a następnie kieruje do słuchaczy zaproszenie: „Jeśli ktoś chce mi usługiwać, niech mnie naśladuje, a gdzie ja jestem, tam będzie też mój sługa. Jeśli ktoś mi usługuje, Ojciec będzie go szanował” (Jana 12:23-26).

10. Jak Jezus zapatruje się na czekającą go męczeńską śmierć?

¹⁰ Świadomy, że za cztery dni umrze męczeńską śmiercią, Jezus mówi: „Teraz dusza moja jest strapiona i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw mnie z tej godziny”. Nie może jednak uniknąć tego, co go czeka. Dodaje: „Ale właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę”. Jezus godzi się na wszystko, co postanowił Bóg. W całym swym postępowaniu jest zdecydowany podporządkować się Jego woli i w końcu ponieść ofiarną śmierć (Jana 12:27). Pozostawił nam wspaniały przykład posłusznego spełniania woli Bożej.

11. Jakie nauki Jezus przekazuje tłumowi, który usłyszał głos z nieba?

¹¹ Jezus martwi się, czy jego śmierć nie zaszkodzi opinii jego Ojca, dlatego prosi w modlitwie: „Ojcze, otocz chwałą swoje imię”. Ku zdumieniu tłumu zebranego w świątyni rozlega się głos z nieba: „Już otoczyłem je chwałą i jeszcze je chwałą otoczę”. Wielki Nauczyciel wyzyskuje tę sposobność, by wyjaśnić, po co zabrzmiał ten głos, wyjawia też skutki swej śmierci i powody, dla których obecni powinni w niego wierzyć (Jana 12:28-36). Minione dwa dni niewątpliwie były dla Jezusa bogate w wydarzenia. Ale decydujący dzień jest jeszcze przed nim.

Dzień demaskowania

12. Jak we wtorek 11 Nisan przywódcy religijni usiłują przyłapać Jezusa na obciążającej go wypowiedzi i z jakim skutkiem?

¹² We wtorek 11 Nisan Jezus znów wchodzi do świątyni i naucza. Słuchacze są do niego wrogo usposobieni. Naczelni kapłani i starsi ludu pamiętają, co zrobił poprzedniego dnia, więc pytają: „Mocą jakiej władzy to czynisz? I kto ci dał tę władzę?” Swą odpowiedzią Mistrzowski Nauczyciel wprowadza ich w zakłopotanie, po czym podaje trzy sugestywne przykłady — dwa o winnicy i jeden o uczcie weselnej — obnażające niegodziwość tych przeciwników. Przywódcy religijni, rozzłoszczeni tym, co słyszą, chcą pojmać Jezusa. Ale boją się tłumów, które mają go za proroka. Usiłują zatem zmusić go do powiedzenia czegoś, za co mogliby go aresztować. Jednak słowa Jezusa zamykają im usta (Mateusza 21:23 do 22:46).

13. Co Jezus radzi słuchaczom w związku z uczonymi w piśmie i faryzeuszami?

 ¹³ Ponieważ uczeni w piśmie i faryzeusze uznają się za wykładowców Prawa Bożego, Jezus wzywa słuchaczy: „Wszystko, co wam mówią, czyńcie i zachowujcie, ale nie postępujcie według ich uczynków, oni bowiem mówią, lecz nie wykonują” (Mateusza 23:1-3). Jakież to dobitne publiczne potępienie! Ale na tym nie koniec. Jezus jest już ostatni dzień w świątyni, toteż śmiało wygłasza szereg demaskatorskich oświadczeń, które sypią się na nich niczym gromy.

14, 15. W jaki sposób Jezus surowo potępia uczonych w piśmie i faryzeuszy?

¹⁴ „Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze, obłudnicy!” — oznajmia Jezus sześciokrotnie. Są tacy, gdyż jak wyjaśnił, zamykają przed ludźmi Królestwo niebios, nie pozwalając wejść tym, którzy do niego idą. Owi obłudnicy przemierzają morze i suchy ląd, aby uczynić jednego prozelitę, którego i tak czeka wieczne unicestwienie. Zaniedbują „to, co ważniejsze w Prawie, mianowicie sprawiedliwość i miłosierdzie, i wierność”, a przykładają wielką wagę do płacenia dziesięcin. Niejako oczyszczają „z zewnątrz kielich i miskę, ale wewnątrz są one pełne grabieży i nieumiarkowania”, ponieważ pod maską pobożności ludzie ci kryją swoje zepsucie i zgniliznę. Ponadto chętnie budują groby prorokom i ozdabiają je, by zwrócić uwagę na swoją dobroczynność, a przecież są „synami tych, którzy mordowali proroków” (Mateusza 23:13-15, 23-31).

¹⁵ Jezus piętnuje swych oponentów za jałowość duchową, mówiąc: „Biada wam, ślepi przewodnicy”. Są ślepi pod względem moralnym, gdyż przypisują większe znaczenie złotu świątynnemu niż duchowej wartości tego miejsca wielbienia Boga. Następnie Jezus wypowiada najdosadniejsze słowa potępienia: „Węże, pomiocie żmijowy, jakże uciekniecie przed sądem Gehenny?” Oznajmia im zatem, że z powodu niegodziwego trybu życia dosięgnie ich wieczna zagłada (Mateusza 23:16-22, 33). Obyśmy byli podobnie odważni w rozgłaszaniu orędzia Królestwa, nawet gdy to się wiąże z demaskowaniem religii fałszywej!

16. Jakie doniosłe proroctwo Jezus podaje uczniom na Górze Oliwnej?

¹⁶ Jezus opuszcza świątynię. W gasnącym popołudniowym słońcu wchodzi z apostołami na Górę Oliwną. Tam wypowiada proroctwo o zburzeniu świątyni oraz podaje znak swojej obecności i zakończenia systemu rzeczy. Znaczenie tych proroczych słów rozciąga się również na nasze czasy. Tego wieczoru Jezus mówi uczniom: „Wiecie, że za dwa dni przypada Pascha i Syn Człowieczy ma być wydany, aby zawisł na palu” (Mateusza 24:1-14; 26:1, 2).

Jezus ‛umiłował swoich do końca’

17. (a) Jakiej lekcji Jezus udziela 12 apostołom podczas Paschy 14 Nisan? (b) Jaką uroczystość Jezus ustanawia po odprawieniu Judasza Iskariota?

¹⁷ Przez kolejne dwa dni — 12 i 13 Nisan — Jezus nie pokazuje się publicznie w świątyni. Przywódcy religijni zamierzają go zabić, on zaś chce bez przeszkód obchodzić z apostołami Paschę. O zachodzie słońca w czwartek rozpoczyna się 14 Nisan — ostatni dzień jego ziemskiego życia. Wieczorem Jezus przebywa z apostołami w pewnym domu w Jerozolimie, gdzie przygotowano dla nich Paschę. Podczas wspólnej uroczystości udziela im wszystkim pięknej lekcji pokory, myjąc im stopy. Potem odprawia Judasza, który zgodził się zdradzić Mistrza za 30 srebrników — czyli według Prawa Mojżeszowego za cenę zwykłego niewolnika — a następnie ustanawia Pamiątkę swej śmierci (Wyjścia 21:32; Mateusza 26:14, 15, 26-29; Jana 13:2-30).

18. Jakie jeszcze nauki Jezus życzliwie przekazuje 11 wiernym apostołom i jak przygotowuje ich na swe bliskie odejście?

¹⁸ Po spożyciu pamiątkowej wieczerzy uczniowie wdają się w zażarty spór o to, który z nich jest największy. Zamiast surowo ich zganić, Jezus cierpliwie im uzmysławia wartość  usługiwania innym. Ceni ich za to, że wytrwali przy nim w doświadczeniach, dlatego zawiera z nimi osobiste przymierze co do królestwa (Łukasza 22:24-30). Nakazuje im też miłować się nawzajem, tak jak on ich umiłował (Jana 13:34). W czasie tego długiego spotkania Jezus życzliwie przygotowuje ich na swe bliskie odejście. Zapewnia ich o swej przyjaźni, zachęca do okazywania wiary i przyrzeka im pomoc ducha świętego (Jana 14:1-17; 15:15). Przed wspólnym opuszczeniem domu błaga Ojca: „Nadeszła godzina; otocz swego syna chwałą, aby syn otoczył chwałą ciebie”. A zatem Jezus należycie przygotował apostołów na swe odejście, niewątpliwie ‛umiłował swoich do końca’ (Jana 13:1; 17:1).

19. Dlaczego w ogrodzie Getsemani Jezus przeżywa mękę?

¹⁹ Jest już chyba dobrze po północy, gdy Jezus z 11 wiernymi apostołami dociera do ogrodu Getsemani. Często tu razem przychodzili (Jana 18:1, 2). Za kilkanaście godzin ma umrzeć niczym pogardzany przestępca. Wyczekiwanie tej chwili oraz obawa, że swą śmiercią może ściągnąć hańbę na Ojca, wzmagają mękę Jezusa do tego stopnia, że gdy się modli, jego pot staje się jak krople krwi spadające na ziemię (Łukasza 22:41-44). „Nadeszła godzina!” — oznajmia apostołom. „Oto przybliżył się mój zdrajca”. Jeszcze to mówi, gdy pojawia się Judasz Iskariot, a z nim spora zgraja uzbrojonych ludzi, niosących pochodnie i lampy. Przyszli pojmać Jezusa. Ten nie stawia oporu. Wyjaśnia: „Jakże wtedy spełniłyby się Pisma, że musi się tak stać?” (Marka 14:41-43; Mateusza 26:48-54).

Syn Człowieczy otoczony chwałą!

20. (a) Jakie udręki Jezus znosi po aresztowaniu? (b) Dlaczego tuż przed śmiercią Jezus woła: „Dokonało się”?

²⁰ Po aresztowaniu Jezus jest oskarżany przez fałszywych świadków, następnie uznany za winnego przez stronniczych sędziów, skazany przez Poncjusza Piłata, wyszydzony przez kapłanów i motłoch oraz wystawiony na pośmiewisko i torturowany przez żołnierzy (Marka 14:53-65; 15:1, 15; Jana 19:1-3). W piątek około południa wisi już przybity do pala i cierpi straszliwe męki, gdy rany w rękach i nogach rozdzierają się pod ciężarem ciała (Jana 19:17, 18). Mniej więcej o trzeciej po południu woła: „Dokonało się!” Istotnie, uczynił wszystko, co miał wykonać na ziemi. Powierza swego ducha Bogu, skłania głowę i umiera (Jana 19:28, 30; Mateusza 27:45, 46; Łukasza 23:46). Na trzeci dzień Jehowa wskrzesza swego Syna (Marka 16:1-6). A czterdzieści dni po zmartwychwstaniu Jezus wstępuje do nieba i zostaje otoczony chwałą (Jana 17:5; Dzieje 1:3, 9-12; Filipian 2:8-11).

21. Jak możemy naśladować Jezusa?

²¹ Jak możemy ‛podążać dokładnie śladami’ Jezusa? (1 Piotra 2:21). Podobnie jak on wytężajmy siły w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów oraz śmiało i odważnie ‛mówmy słowo Boże’ (Mateusza 24:14; 28:19, 20; Dzieje 4:29-31; Filipian 1:14). Nieustannie pamiętajmy, gdzie się znajdujemy w strumieniu czasu, i jedni drugich pobudzajmy do miłości i do szlachetnych uczynków (Marka 13:28-33; Hebrajczyków 10:24, 25). Obyśmy wszelkie swe poczynania podporządkowywali woli Jehowy Boga w przekonaniu, że żyjemy w „czasie końca” (Daniela 12:4).

Jak byś odpowiedział?

• Jaki wpływ na końcową działalność Jezusa w świątyni jerozolimskiej miała jego świadomość zbliżającej się śmierci?

• Co dowodzi, że Jezus ‛umiłował swoich do końca’?

• Co o Jezusie mówią nam wydarzenia z ostatnich godzin jego życia?

• Jak możemy naśladować Chrystusa Jezusa w służbie kaznodziejskiej?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 18]

Jezus „umiłował ich do końca”