Ziemia — czy to tylko poletko doświadczalne?

CÓŻ za ulga! Zdała. Po wyczerpującej dwutygodniowej sesji egzaminacyjnej studentka nareszcie otrzymała satysfakcjonujące świadectwo. Teraz mogła już podjąć upragnioną pracę.

W podobny sposób sporo ludzi patrzy na życie. Uważa je za wstępny egzamin, czekający każdego z nas. Kto go „zda”, przeniesie się do czegoś lepszego w zaświatach. Byłoby doprawdy smutne, gdyby szczyt tego, czego można oczekiwać, stanowiła obecna egzystencja, która dla niejednego jest wręcz wegetacją. Hiob, postać biblijna, przez większą część życia był bogaty i dobrze mu się powodziło, a jednak zauważył: „Człowiek narodzony z niewiasty żyje krótko i jest przesycony niepokojem” (Hioba 14:1).

Odzwierciedlając poglądy wielu ludzi, pewna encyklopedia twierdzi: „Bóg przeznaczył dla człowieka chwałę niebiańską. (...) Szczęście człowieka polega na osiągnięciu niebiańskiej szczęśliwości” (New Catholic Encyclopedia). W niedawnym sondażu przeprowadzonym w USA przez Kościół Chrystusowy wiarę w udanie się po śmierci do nieba wyraziło 87 procent respondentów.

Nadzieję na pośmiertne opuszczenie ziemi i przeniesienie się w lepsze miejsce żywi też wielu niechrześcijan. Na przykład muzułmanie spodziewają się pójść do raju w niebie. Członkowie buddyjskiej sekty Czysta Kraina, działającej w Chinach i Japonii, uważają, że dzięki bezustannemu powtarzaniu imienia Buddy „Amitabha”, oznaczającego nieskończoną światłość, narodzą się ponownie, tym razem w czystej krainie, czyli zachodnim raju, gdzie będą doznawać najwyższego szczęścia.

Co ciekawe, Biblia, najczęściej tłumaczona i najbardziej rozpowszechniona święta księga na świecie, nie przedstawia ziemi jako miejsca tymczasowego pobytu, jako swego rodzaju odskoczni. Oznajmia na przykład: „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29). Zawiera też słynne słowa Jezusa: „Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię” (Mateusza 5:5, Biblia Tysiąclecia).

Powszechnie wyznawany pogląd, jakobyśmy przebywali na ziemi tymczasowo, sugeruje, iż śmierć stanowi bramę do błogiego życia pozagrobowego. Jeśli tak, to niewątpliwie jest dobrodziejstwem. Ale czy ogół ludzi tak się na nią zapatruje, czy raczej usiłuje przedłużyć sobie obecną egzystencję? Doświadczenie pokazuje, że kto się cieszy pewną miarą zdrowia i bezpieczeństwa, wcale nie chce umierać.

Ponieważ jednak życie na ziemi obfituje w zło i cierpienia, wielu wciąż uważa niebo za jedyne miejsce, w którym można cieszyć się prawdziwym pokojem i szczęściem. Ale czy niebo to po prostu przybytek błogiego spokoju, wolny od wpływu zła i chaosu? I czy przyszłe życie będzie istnieć tylko w dziedzinie niebiańskiej? Odpowiedzi, jakich udziela Biblia, mogą cię zaskoczyć. Zechciej więc przeczytać następny artykuł.