Pytania czytelników
Pytania czytelników
Jak w świetle biblijnych nakazów co do właściwego obchodzenia się z krwią Świadkowie Jehowy zapatrują się na zabiegi medyczne z wykorzystaniem krwi własnej pacjenta?
Zamiast podejmować decyzje oparte wyłącznie na własnym zdaniu lub na zaleceniach medycznych, każdy chrześcijanin powinien starannie przeanalizować, co w tej kwestii ma do powiedzenia Biblia. Jest to sprawa między nim samym a Jehową.
Jehowa, któremu przecież zawdzięczamy życie, zabronił spożywania krwi (Rodzaju 9:3, 4). W Prawie danym starożytnemu Izraelowi Bóg nałożył ograniczenia na używanie krwi, gdyż wyobraża ona życie. Oświadczył: „Dusza [czyli życie] ciała jest we krwi, a ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania za swe dusze”. A co miał zrobić ktoś, kto chciał zabić zwierzę na pokarm? Bóg powiedział: „Wyleje jego krew i przykryje ją prochem” (Kapłańska 17:11, 13). * Jehowa wielokrotnie powtórzył ten nakaz (Powtórzonego Prawa 12:16, 24; 15:23). W żydowskim dziele The Soncino Chumash zauważono: „Krwi nie wolno przechowywać; trzeba uczynić ją niezdatną do spożycia przez wylanie jej na ziemię”. Żaden Izraelita nie mógł sobie przywłaszczyć, przechowywać ani używać krwi innego stworzenia, którego życie należało do Boga.
Prawo Mojżeszowe przestało obowiązywać wraz ze śmiercią Mesjasza. Ale pogląd Boga na świętość krwi wcale się nie zmienił. Pod wpływem świętego ducha Bożego apostołowie polecili chrześcijanom ‛powstrzymywać się od krwi’. Nakazu tego nie wolno było lekceważyć. Pod względem etycznym był równie ważny jak powstrzymywanie się od niemoralności lub bałwochwalstwa (Dzieje 15:28, 29; 21:25). Kiedy w XX wieku upowszechniło się oddawanie i przetaczanie krwi, Świadkowie Jehowy zrozumieli, że praktyka ta jest sprzeczna ze Słowem Bożym. *
Czasami lekarz zachęca pacjenta do oddania krwi na kilka tygodni przed operacją (donacja przedoperacyjna), aby w razie potrzeby można mu było przetoczyć jego własną krew. Jednakże takie pobieranie, przechowywanie i przetaczanie krwi jest jawnie sprzeczne z tym, co powiedziano w księgach Kapłańskiej i Powtórzonego Prawa. Krwi nie wolno przechowywać; należy ją wylać, niejako zwrócić Bogu. Owszem, Prawo Mojżeszowe dzisiaj nas nie obowiązuje. Jednakże Świadkowie Jehowy szanują zawarte w nim zasady podane przez Boga i są zdecydowani ‛powstrzymywać się od krwi’. Dlatego też nie jesteśmy dawcami krwi ani nie zgadzamy się na przechowywanie własnej krwi, która powinna zostać ‛wylana’. Postępowanie takie byłoby sprzeczne z prawem Bożym.
Inne badania lub zabiegi z użyciem krwi własnej nie pozostają w tak bezpośredniej sprzeczności z zasadami nakreślonymi przez Boga. Wielu chrześcijan zgadza się na to, żeby pobrano im nieco krwi do przeprowadzenia badań, po których próbka ta zostanie wyrzucona. Lekarze mogą też zalecać inne, bardziej skomplikowane sposoby leczenia z wykorzystaniem krwi własnej pacjenta.
Na przykład podczas niektórych zabiegów chirurgicznych część krwi zostaje odprowadzona z organizmu w procesie zwanym hemodylucją. Pozostałą w organizmie krew rozcieńcza się. Później krew znajdującą się w układzie poza ustrojem znów zwraca się pacjentowi, dzięki czemu obraz krwi zbliża się do normy. Podobnie krew napływającą do rany można odessać i przefiltrować, żeby ponownie wprowadzić do organizmu krwinki czerwone; nazywa się to odzyskiwaniem krwinek. W jeszcze innej sytuacji krew może zostać skierowana do urządzenia, które czasowo przejmuje funkcje jakiegoś organu (na przykład serca, płuc czy nerek). Następnie krew z takiego urządzenia powraca do pacjenta. Inna technika polega na skierowaniu krwi do separatora (wirówki), co pozwala na usunięcie z niej szkodliwych lub uszkodzonych składników. Albo może chodzić o wydzielenie określonych komponentów krwi i podanie ich w inne miejsce organizmu. W niektórych badaniach pobiera się nieco krwi w celu jej oznaczenia bądź wymieszania z lekarstwem, po czym pacjent otrzymuje ją z powrotem.
Stosuje się bardzo różne metody i z pewnością powstaną jeszcze nowe techniki oraz sposoby leczenia i badania. Nie do nas należy analiza każdej możliwej sytuacji i podjęcie decyzji. Chrześcijanin musi sam zadecydować, co ma się stać z jego krwią podczas zabiegu chirurgicznego, badań medycznych czy leczenia. Powinien z góry uzyskać od lekarza lub personelu medycznego informacje o tym, co może się dziać z krwią w trakcie zabiegu. Potem musi podjąć decyzję zgodną z własnym sumieniem (patrz ramka).
Chrześcijanie powinni pamiętać, że oddali się Bogu i zobowiązali ‛miłować Go całym sercem, całą duszą, całą siłą, i całym umysłem’ (Łukasza 10:27). W przeciwieństwie do większości ludzi na świecie Świadkowie Jehowy głęboko sobie cenią dobre stosunki z Bogiem. Nasz Życiodawca zachęca wszystkich do pokładania ufności w przelaną krew Jezusa. W Biblii czytamy: „Przez niego [Jezusa Chrystusa] dostępujemy uwolnienia na podstawie okupu dzięki jego krwi, owszem, przebaczenia naszych wykroczeń” (Efezjan 1:7).
[Przypisy]
^ ak. 4 Profesor Frank H. Gorman napisał: „Wylanie krwi trzeba rozumieć jako nabożny akt będący wyrazem szacunku dla życia zwierzęcia i tym samym szacunku dla Boga, który stworzył i podtrzymuje to życie”.
^ ak. 5 W angielskim wydaniu Strażnicy z 1 lipca 1951 roku udzielono odpowiedzi na kluczowe pytania na ten temat i wykazano, dlaczego przetaczanie krwi obcej jest niestosowne.
[Ramka i ilustracje na stronie 31]
PYTANIA, KTÓRE WARTO SOBIE ZADAĆ
Jeśli pewna ilość mojej krwi znajdzie się poza organizmem i może nawet dojdzie do chwilowego przerwania krążenia, czy sumienie pozwoli mi dalej traktować tę krew jako część mego organizmu, tak iż nie będzie konieczne ‛wylanie jej na ziemię’?
Czy moje wyszkolone na Biblii sumienie pozwala, by w celu diagnostycznym lub leczniczym pobrano mi nieco krwi, zmodyfikowano ją i z powrotem wprowadzono do mego organizmu?