Czy swym życiem poświadczasz, że oddałeś się Bogu?

„Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi” (KOLOSAN 3:23).

1. Na co w odniesieniu do spraw świeckich wskazuje słowo „oddanie”?

OD CZEGO zależą wyniki sportowca? W tenisie, piłce nożnej, koszykówce, baseballu, biegach, golfie i każdej innej dyscyplinie sportowej najlepsi zawodnicy osiągają swą formę dzięki temu, że z bezgranicznym oddaniem dążą do celu. Dla nich najważniejsza jest sprawność fizyczna i psychiczna. Dobrze pasuje tu jedno ze znaczeń słowa „oddanie”, które wskazuje na „całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś”.

2. Co według Biblii znaczy „oddanie się”? Zilustruj to przykładem.

² Ale jakie znaczenie ma to słowo w sensie biblijnym? Hebrajski czasownik tłumaczony na „oddać się” znaczy „trzymać (się) z dala; być oddzielonym; odstąpić”. * W starożytnym Izraelu arcykapłan Aaron nosił na zawoju „święty znak poświęcenia”, którym była szczerozłota lśniąca płytka z wygrawerowanym hebrajskim napisem: „Świętość należy do Jehowy”. Przypominała ona arcykapłanowi, że musi się wystrzegać wszystkiego, czym mógłby skalać sanktuarium, „gdyż ma na sobie znak poświęcenia, olejek do namaszczania od swego Boga” (Wyjścia 29:6; 39:30; Kapłańska 21:12).

3. Jak oddanie się Bogu powinno wpływać na nasze postępowanie?

³ Jak widać, oddanie się, czyli poświęcenie, to poważna sprawa. Nasuwa myśl o dobrowolnym utożsamieniu się danej osoby ze sługami Bożymi i wymaga czystego postępowania. Nietrudno więc zrozumieć, dlaczego apostoł Piotr zacytował słowa Jehowy: „Macie być święci, ponieważ ja jestem święty” (1 Piotra 1:15, 16). Na chrześcijanach spoczywa wielka odpowiedzialność — muszą żyć zgodnie ze swym oddaniem, zachowując wierność do samego końca. Ale co wchodzi w zakres ich chrześcijańskiego oddania? (Kapłańska 19:2; Mateusza 24:13).

4. Jak podjęliśmy decyzję o oddaniu się Bogu i do czego można przyrównać ten krok?

⁴ Po nabyciu dokładnej wiedzy o Jehowie Bogu i Jego zamierzeniu, a także o Jezusie Chrystusie i jego roli w tym zamierzeniu, postanowiliśmy służyć Bogu z całego serca i umysłu, z całej duszy i siły (Marka 8:34; 12:30; Jana 17:3). Decyzję tę można traktować jako osobisty ślub, całkowite poświęcenie się, oddanie się Bogu. Nie podjęliśmy jej pod wpływem chwilowych emocji. Starannie i z modlitwą przemyśleliśmy ten krok, korzystając ze swej zdolności rozumowania. Tak więc nie było to tymczasowe postanowienie. Nie możemy przypominać kogoś, kto zaczyna orać pole, ale wkrótce rezygnuje, bo praca wydaje mu się za ciężka, a żniwa zbyt odległe, jeśli w ogóle się ich spodziewa. Rozważmy przykłady osób, które mimo najrozmaitszych trudności ‛przyłożyły rękę do pługa’, to znaczy przyjęły na siebie teokratyczne obowiązki (Łukasza 9:62; Rzymian 12:1, 2).

 Wytrwali jako ludzie oddani Bogu

5. Dlaczego Jeremiasz stanowi znakomity przykład oddanego sługi Bożego?

⁵ Jeremiasz działał w Jerozolimie jako prorok z górą 40 lat (647-607 p.n.e.) i wcale nie miał łatwego zadania. Doskonale zdawał sobie sprawę ze swych ograniczeń (Jeremiasza 1:2-6). Musiał być odważny i wytrwały, by codziennie stawiać czoła krnąbrnym Judejczykom (Jeremiasza 18:18; 38:4-6). Ufał jednak Jehowie Bogu, który dodawał mu sił, i dzięki temu okazał się Jego naprawdę oddanym sługą (Jeremiasza 1:18, 19).

6. Jaki przykład pozostawił nam apostoł Jan?

⁶ A co powiedzieć o wiernym apostole Janie, którego w sędziwym wieku zesłano na niegościnną wyspę Patmos za „mówienie o Bogu i świadczenie o Jezusie”? (Objawienie 1:9). Około 60 lat wytrwale pełnił służbę jako oddany chrześcijanin. Przeżył zagładę Jerozolimy zgotowaną przez wojska rzymskie. Miał przywilej napisać jedną z Ewangelii, trzy natchnione listy i Księgę Objawienia, w której zawarł opis przyszłej wojny Armagedonu. Czy dał za wygraną, gdy się dowiedział, że Armagedon nie przyjdzie za jego życia? Czy popadł w apatię? Nie, Jan pozostał wierny aż do śmierci, mimo iż wiedział, że choć „wyznaczony czas jest bliski”, to spełnienie danych mu wizji nastąpi dopiero w przyszłości (Objawienie 1:3; Daniela 12:4).

Współczesne przykłady osób oddanych Bogu

7. Jak pewien brat dał wzór chrześcijańskiego oddania?

⁷ W czasach nowożytnych tysiące wiernych chrześcijan gorliwie obstawało przy swym oddaniu, mimo iż nie doczekało Armagedonu. Do takich osób zaliczał się Ernest E. Beavor z Anglii. Kiedy w roku 1939, na początku II wojny światowej, został Świadkiem Jehowy, zrezygnował z prowadzenia dochodowej agencji fotograficznej, by działać jako kaznodzieja pełnoczasowy. Za obstawanie przy chrześcijańskiej neutralności skazano go na dwa lata więzienia. Rodzina lojalnie go wspierała, a w roku 1950 trójka jego dzieci rozpoczęła naukę w Biblijnej Szkole Strażnicy — Gilead w Nowym Jorku, kształcącej misjonarzy. Brat Beavor tak gorliwie uczestniczył w działalności kaznodziejskiej, że przyjaciele nazywali go Ernie Armagedon. Swym życiem lojalnie poświadczał, iż oddał się Bogu, i aż do śmierci w roku 1986 głosił o nadciągającej Bożej wojnie Armagedonu. Nie uważał swego oddania za coś w rodzaju krótkoterminowego kontraktu z Bogiem! * (1 Koryntian 15:58).

8, 9. (a) Jaki przykład dało wielu młodych mężczyzn w Hiszpanii pod rządami dyktatora Franco? (b) Jakie pytania warto sobie zadać?

⁸ Inny przykład niesłabnącej gorliwości pochodzi z Hiszpanii. Za rządów generała Franco  (1939-1975) setki oddanych Bogu młodych Świadków obstawało przy chrześcijańskiej neutralności. Sporo z nich przesiedziało w więzieniach wojskowych 10 lat, a nawet dłużej. Jesús Martín został skazany w sumie na 22 lata pozbawienia wolności! W więzieniu wojskowym w Afryce Północnej okrutnie go bito. Mimo takich przeciwności nie poszedł na kompromis.

⁹ Ci młodzi mężczyźni nie wiedzieli, kiedy — jeśli w ogóle — zostaną uwolnieni, gdyż otrzymywali jeden wyrok po drugim. Zachowywali jednak niezłomną lojalność i nawet w więzieniu gorliwie pełnili służbę. Gdy w roku 1973 sytuacja zaczęła się w końcu poprawiać i tych Świadków, mających wówczas już ponad 30 lat, zaczęto wypuszczać na wolność, wielu z nich natychmiast podjęło pełnoczasową służbę kaznodziejską — niektórzy jako pionierzy specjalni lub nadzorcy podróżujący. Przebywając w więzieniu, poświadczali swym życiem, iż są oddani Bogu, i większość z nich czyniła to również po wyjściu na wolność. * A co powiedzieć o nas dzisiaj? Czy wzorem tamtych lojalnych sług wiernie potwierdzamy swoje oddanie? (Hebrajczyków 10:32-34; 13:3).

Właściwy pogląd na nasze oddanie

10. (a) Jak powinniśmy się zapatrywać na oddanie się Bogu? (b) Jak Jehowa traktuje naszą służbę dla Niego?

¹⁰ Jak się zapatrujemy na oddanie się Bogu w celu spełniania Jego woli? Czy w naszym życiu zajmuje ono najważniejsze miejsce? Bez względu na wiek, sytuację, stan cywilny i zdrowie powinniśmy starać się potwierdzać je uczynkami — w takiej mierze, w jakiej pozwalają nam na to warunki. Niektórym sytuacja umożliwia podjęcie służby pełnoczasowej w charakterze pionierów, niepłatnych ochotników pracujących w biurze oddziału Towarzystwa Strażnica, misjonarzy czy nadzorców podróżujących. Z kolei rodzice mogą być bardzo zajęci zaspokajaniem fizycznych i duchowych potrzeb rodziny. Czy te kilka godzin, które każdego miesiąca spędzają w służbie, mają w oczach Jehowy mniejszą wartość niż godziny poświęcane na ten cel przez sług pełnoczasowych? Nie. Bóg nigdy nie oczekuje od nas tego, czego nie mamy. Apostoł Paweł podał następującą zasadę: „Jeśli najpierw jest gotowość, jest ona szczególnie godna upodobania według tego, co się ma, a nie według tego, czego się nie ma” (2 Koryntian 8:12).

11. Od czego zależy nasze wybawienie?

¹¹ W każdym razie nasze wybawienie nie zależy od tego, co my sami moglibyśmy zrobić, lecz od niezasłużonej życzliwości Jehowy, okazanej przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana. Paweł wyjaśnił: „Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej, i jest to wspaniałomyślny dar, że zostają uznani za prawych dzięki jego niezasłużonej życzliwości poprzez uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego  przez Chrystusa Jezusa”. Niemniej uczynkami możemy dowieść swej żywej wiary w obietnice Boże (Rzymian 3:23, 24; Jakuba 2:17, 18, 24).

12. Dlaczego nie powinniśmy siebie z nikim porównywać?

¹² Nie ma potrzeby porównywać się z innymi, jeśli chodzi o czas poświęcony na służbę Bożą czy liczbę rozpowszechnionych czasopism albo prowadzonych studiów biblijnych (Galatów 6:3, 4). Bez względu na to, ile udaje nam się dokonać, wszyscy musimy pamiętać, jak Jezus zachęcał do przejawiania pokory: „Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam wyznaczono, mówcie: ‚Jesteśmy nieużytecznymi niewolnikami. Uczyniliśmy to, co powinniśmy uczynić’” (Łukasza 17:10). Jak często możemy powiedzieć, że uczyniliśmy naprawdę ‛wszystko, co nam wyznaczono’? Jaka więc w związku z tym powinna być nasza służba dla Boga? (2 Koryntian 10:17, 18).

Dobrze wykorzystujmy każdy dzień

13. Z jakim nastawieniem powinniśmy wypełniać obowiązki wynikające z oddania się Bogu?

¹³ Po udzieleniu rady żonom, mężom, dzieciom, rodzicom i niewolnikom apostoł Paweł napisał: „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jak dla Jehowy, a nie dla ludzi, bo wiecie, że to od Jehowy otrzymacie należną nagrodę dziedzictwa. Służcie jako niewolnicy Panu, Chrystusowi” (Kolosan 3:23, 24). Nie chodzi o to, byśmy robili na drugich wrażenie swymi osiągnięciami w służbie dla Jehowy. Staramy się służyć Mu, naśladując Jezusa Chrystusa. On pełnił swą stosunkowo krótką służbę z poczuciem, że czas nagli (1 Piotra 2:21).

14. Przed czym w związku z dniami ostatnimi ostrzegł apostoł Piotr?

¹⁴ Podobną postawę przejawiał apostoł Piotr. W swym drugim liście ostrzegł, że w dniach ostatnich pojawią się szydercy — odstępcy i osoby siejące wątpliwości — którzy  zgodnie ze swymi pragnieniami będą szerzyć zamęt wokół obecności Chrystusa. Piotr oświadczył jednak: „Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy. Jednakże dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej”. Dzień Jehowy na pewno nadejdzie. Dlatego codziennie powinniśmy się upewniać, jak niezawodna i mocna jest nasza wiara w obietnice Boże (2 Piotra 3:3, 4, 9, 10).

15. Jak powinniśmy patrzeć na każdy dzień swego życia?

¹⁵ Chcąc sumiennie potwierdzać swe oddanie, musimy wykorzystywać każdy dzień ku chwale Jehowy. Czy co wieczór nie moglibyśmy się zastanowić, jak w ciągu dnia przyczyniliśmy się do uświęcenia imienia Bożego i obwieszczania dobrej nowiny o Królestwie? Być może udało nam się to dzięki czystemu postępowaniu, budującym rozmowom lub życzliwej trosce o rodzinę i przyjaciół. Czy wyzyskaliśmy sposobności do dzielenia się z drugimi naszą chrześcijańską nadzieją? Czy skłoniliśmy kogoś do poważnego zastanowienia się nad obietnicami Bożymi? Dzień w dzień starajmy się powiększać swe duchowe konto o kolejne dobre uczynki (Mateusza 6:20; 1 Piotra 2:12; 3:15; Jakuba 3:13).

Miej wyostrzony wzrok duchowy

16. Jakimi sposobami Szatan usiłuje osłabić nasze oddanie dla Boga?

¹⁶ Dzisiejsze czasy są dla chrześcijan coraz trudniejsze. Szatan i jego poplecznicy usiłują zatrzeć granicę między dobrem a złem, między tym, co czyste, moralne i etyczne, a tym, co nieczyste, niemoralne i nieetyczne (Rzymian  1:24-28; 16:17-19). Doprowadził do tego, że niezwykle łatwo można skazić swoje serce i umysł za pomocą pilota od telewizora czy klawiatury komputera. Nasz duchowy wzrok może ulec zamgleniu, stracić ostrość, tak iż przestaniemy dostrzegać machinacje Szatana. Jeżeli sprzeniewierzymy się cennym zasadom duchowym, to osłabniemy w postanowieniu, by żyć zgodnie ze swym oddaniem, i będziemy coraz słabiej trzymać symboliczny „pług” (Łukasza 9:62; Filipian 4:8).

17. Jak dzięki radzie Pawła możemy zachować więź z Bogiem?

¹⁷ Nader aktualne są zatem słowa Pawła skierowane do zboru w Tesalonice: „To jest wolą Bożą: wasze uświęcenie, abyście się powstrzymywali od rozpusty; aby każdy z was wiedział, jak winien mieć swe naczynie w uświęceniu i szacunku, nie w zachłannej żądzy seksualnej, jaką też pałają narody, nie znające Boga” (1 Tesaloniczan 4:3-5). Wskutek niemoralności niektórzy zostali wykluczeni ze zboru chrześcijańskiego, gdyż zapomnieli o tym, że oddali się Bogu. Pozwolili, by ich więź z Nim na tyle osłabła, że w ich życiu przestała się liczyć. A przecież Paweł oznajmił: „Bóg nie powołał nas z przyzwoleniem na nieczystość, lecz w związku z uświęceniem. Kto więc okazuje lekceważenie, ten lekceważy nie człowieka, lecz Boga, który wam udziela swego ducha świętego” (1 Tesaloniczan 4:7, 8).

Na co jesteś zdecydowany?

18. Na co musimy być zdecydowani?

¹⁸ Na co musimy być zdecydowani, jeśli poważnie traktujemy oddanie się Jehowie Bogu? Powinno nam zależeć na zachowaniu dobrego sumienia w związku z naszym postępowaniem i naszą służbą. Piotr zachęcał: „Zachowujcie dobre sumienie, aby w tym, co się mówi przeciwko wam, zostali zawstydzeni ci, którzy się wypowiadają lekceważąco o waszym dobrym postępowaniu w związku z Chrystusem” (1 Piotra 3:16). Być może z powodu chrześcijańskiego postępowania przyjdzie nam cierpieć i znosić zniewagi, ale to samo spotkało też przecież Chrystusa za wiarę i lojalność wobec Boga. Piotr oznajmił: „Skoro więc Chrystus cierpiał w ciele, wy też uzbrójcie się w to samo nastawienie umysłu; gdyż ten, kto cierpiał w ciele, zaniechał grzechów” (1 Piotra 4:1).

19. O jaką opinię pragniemy zabiegać?

¹⁹ Silne postanowienie, by żyć zgodnie ze swym oddaniem, rzeczywiście będzie nas chronić przed pułapkami szatańskiego świata, chorego pod względem duchowym, moralnym i fizycznym. Ale to nie wszystko. Nabierzemy przekonania, iż cieszymy się uznaniem Bożym, a tego nie da się porównać z niczym, co może zaoferować Szatan i jego poplecznicy. Obyśmy więc nigdy nie dali podstaw do mówienia, że odstąpiliśmy od miłości, jaką mieliśmy na początku, gdy poznaliśmy prawdę. Bierzmy raczej wzór ze zboru wczesnochrześcijańskiego w Tiatyrze, o którym powiedziano: „Znam twe uczynki i twą miłość, i wiarę, i usługiwanie, i wytrwałość i wiem, że ostatnich twych uczynków jest więcej niż poprzednich” (Objawienie 2:4, 18, 19). Obyśmy w sprawie naszego oddania Bogu nie okazali się letni, lecz gorliwie ‛pałali duchem’ do samego końca, bo ten koniec jest już blisko (Rzymian 12:11; Objawienie 3:15, 16).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Co wchodzi w zakres oddania się Bogu?

• Jakie starożytne i współczesne przykłady oddanych sług Bożych warto naśladować?

• Jak powinniśmy się zapatrywać na służbę dla Boga?

• Na co musimy być zdecydowani, jeśli chodzi o nasze oddanie się Bogu?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

Jeremiasz pozostał wierny mimo okrutnego traktowania

[Ilustracja na stronie 16]

Ernest Beavor dał swym dzieciom przykład chrześcijańskiej gorliwości

[Ilustracja na stronie 17]

Setki młodych Świadków Jehowy dochowało lojalności w hiszpańskich więzieniach

[Ilustracje na stronie 18]

Każdego dnia gromadźmy coś cennego na swym duchowym koncie