Wybawienie tych, którzy wybierają światło
Wybawienie tych, którzy wybierają światło
„Jehowa moim światłem i mym wybawieniem. Kogóż mam się lękać?” (PSALM 27:1).
1. Jakie życiodajne środki zapewnia Jehowa?
JEHOWA jest Źródłem światła słonecznego, które umożliwia życie na ziemi (Rodzaju 1:2, 14). Stworzył też światło duchowe, rozpraszające śmiercionośną ciemność szatańskiego świata (Izajasza 60:2; 2 Koryntian 4:6; Efezjan 5:8-11; 6:12). Ci, którzy wybierają światło, mogą powtórzyć za psalmistą: „Jehowa moim światłem i mym wybawieniem. Kogóż mam się lękać?” (Psalm 27:1a). Kto jednak woli ciemność, może się spodziewać tylko niekorzystnego osądu, podobnie jak to było za czasów Jezusa (Jana 1:9-11; 3:19-21, 36).
2. Co w starożytności spotkało tych, którzy odrzucili światło od Jehowy, a co osoby słuchające Jego słowa?
2 Za dni Izajasza większość członków narodu sprzymierzonego z Jehową odrzuciła światło. Prorok ujrzał więc zagładę północnego królestwa izraelskiego. A w roku 607 p.n.e. zburzono Jerozolimę oraz tamtejszą świątynię, mieszkańców Judy zaś uprowadzono do niewoli. Jednakże słuchający słowa Jehowy umocnili się w postanowieniu, by dawać odpór panującemu wówczas odstępstwu. Jeśli chodzi o rok 607 p.n.e., to Jehowa obiecał, że kto Go usłucha, ocaleje (Jeremiasza 21:8, 9). Obecnie my, którzy miłujemy światło, możemy się sporo nauczyć z minionych wydarzeń (Efezjan 5:5).
Chodzący w świetle zaznają szczęścia
3. Jaką ufność pokładamy obecnie, jaki „prawy naród” miłujemy i czym jest jego „potężne miasto”?
3 „Mamy potężne miasto. [Bóg] wybawienie czyni (...) murami i wałem obronnym. Otwórzcie bramy, żeby mógł wejść prawy naród, który trwa w wiernym postępowaniu” (Izajasza 26:1, 2). Są to radosne słowa ludzi, którzy zaufali Jehowie. Wierni Żydzi z czasów Izajasza uznawali Jehowę, a nie fałszywych bogów czczonych przez ich rodaków, za jedyne rzeczywiste Źródło bezpieczeństwa. W dobie dzisiejszej żywimy podobną ufność. Poza tym kochamy „prawy naród” Jehowy, czyli „Izrael Boży” (Galatów 6:16; Mateusza 21:43). Swym wiernym postępowaniem zjednuje on sobie także miłość Jehowy. Dzięki Jego błogosławieństwu Izrael Boży ma do dyspozycji „potężne miasto” — przyrównaną do miasta organizację, która go wspiera i ochrania.
4. Jakie nastawienie warto pielęgnować?
4 Przebywający w tym „mieście” wiedzą, że ‛skłonności dobrze wspieranej Jehowa będzie strzegł w nieustannym pokoju, gdyż właśnie Jehowa budzi ufność’. On wspiera tych, którzy są skłonni zdawać się na Niego i stosować do Jego prawych zasad. Dlatego też wierni mieszkańcy Judy usłuchali zachęty Izajasza: „Zawsze ufajcie Jehowie, bo w Jah Jehowie jest Skała czasów niezmierzonych” (Izajasza 26:3, 4; Psalm 9:10; 37:3; Przysłów 3:5). Osoby mające takie nastawienie uważają „Jah Jehowę” za jedyną bezpieczną Skałę. Cieszą się „nieustannym pokojem” z Nim (Filipian 1:2; 4:6, 7).
Upokorzenie wrogów Bożych
5, 6. (a) Jakiego poniżenia doznał starożytny Babilon? (b) W jaki sposób został poniżony „Babilon Wielki”?
5 A co wtedy, gdy ufający Jehowie cierpią ucisk? Nie muszą się lękać. Jehowa dopuszcza takie rzeczy przez jakiś czas, w końcu jednak sprawia ulgę, a na ciemięzcach wykonuje swój wyrok (2 Tesaloniczan 1:4-7; 2 Tymoteusza 1:8-10). Rozważmy przykład pewnego „miasta wywyższonego”. Izajasz mówi o Jehowie: „Powalił bowiem mieszkających na wysokości, w mieście wywyższonym. Poniża je, poniża je aż do ziemi; rzuca je w proch. Stopa je podepcze, stopy uciśnionego, kroki maluczkich” (Izajasza 26:5, 6). Tym wywyższonym miastem mógł być Babilon. Niewątpliwie uciskał on sług Bożych. Ale co się z nim stało? W roku 539 p.n.e. został zdobyty przez Medów i Persów. Cóż za poniżenie!
6 W naszych czasach prorocze słowa Izajasza trafnie opisują to, czego w roku 1919 zaczął doświadczać „Babilon Wielki”. Owo wyniosłe miasto doznało wtedy upokarzającego upadku: zostało zmuszone do wypuszczenia członków ludu Jehowy z duchowej niewoli (Objawienie 14:8). To, co nastąpiło później, było jeszcze bardziej upokarzające. Ta garstka chrześcijan zaczęła ‛deptać’ swego dawniejszego pogromcę. W roku 1922 przystąpili oni do oznajmiania nadchodzącego kresu chrześcijaństwa i zaczęli obwieszczać odgłosy trąb czterech aniołów, o których mowa w Księdze Objawienia 8:7-12, oraz trzy biada zapowiedziane w tej samej księdze, od 9:1 do 11:15.
„Ścieżką prawego jest prostolinijność”
7. Z jakiej pomocy korzystają ci, którzy się kierują ku światłu od Jehowy, w kim pokładają nadzieję i co sobie cenią?
7 Jehowa zapewnia wybawienie tym, którzy zwracają się ku Jego światłu, i prowadzi ich właściwą drogą, jak to wynika z następnych słów Izajasza: „Ścieżką prawego jest prostolinijność. Ponieważ jesteś prostolinijny, wyrównasz drogę prawego. Tak, ze względu na ścieżkę twoich sądów, Jehowo, w tobie pokładamy nadzieję. Do twego imienia i do twego pamiętnego miana kieruje się pragnienie duszy” (Izajasza 26:7, 8). Jehowa to Bóg przejawiający prawość, więc ci, którzy Go wielbią, muszą przestrzegać Jego prawych mierników. Gdy to robią, Jehowa kieruje nimi i wyrównuje ich drogę. Stosując się do udzielanych przez Niego wskazówek, te potulne osoby dowodzą, że pokładają nadzieję w Jehowie i z całego serca cenią Jego imię — Jego „pamiętne miano” (Wyjścia 3:15).
8. Jaką przykładną postawą odznaczał się Izajasz?
8 Izajasz cenił imię Jehowy. Wyraźnie wskazuje na to jego dalsza wypowiedź: „Duszą swoją pragnąłem cię w nocy; tak, swym duchem, który jest we mnie, wciąż cię szukam; bo gdy od ciebie nadejdą sądy dla ziemi, prawości nauczą się mieszkańcy żyznej krainy” (Izajasza 26:9). Izajasz pragnął Jehowy ‛swoją duszą’ — całym swym jestestwem. Wyobraź sobie, jak prorok korzystał ze spokojnych chwil w nocy, by modlić się do Jehowy, wyrażać swe najgłębsze myśli i żarliwie szukać Jego kierownictwa. Cóż za wspaniały przykład! Poza tym Izajasz uczył się prawości z wyroków Jehowy. W ten sposób przypomina nam o potrzebie ciągłego zachowywania czujności, byśmy zawsze rozpoznawali wolę Bożą.
Wielu wybiera ciemność
9, 10. Jak Jehowa okazywał życzliwość swemu niewiernemu narodowi i jak on na to reagował?
9 Jehowa okazywał mieszkańcom Judy wielką lojalną życzliwość, ale niestety nie wszyscy na nią reagowali. Większość na ogół wolała bunt i odstępstwo niż światło prawdy od Jehowy. Izajasz oświadczył: „Choćby niegodziwemu okazano łaskę, i tak nie nauczy się prawości. W krainie rzetelności będzie postępował niesprawiedliwie i nie będzie widział dostojeństwa Jehowy” (Izajasza 26:10).
10 Kiedy za dni Izajasza Jehowa ochraniał mieszkańców Judy przed wrogami, większość wolała tego nie dostrzegać. Gdy darzył ów naród pokojem, jego członkowie nie okazywali wdzięczności. Wobec tego Jehowa porzucił ich, by służyli „innym panom”, aż w roku 607 p.n.e. pozwolił uprowadzić Żydów do Babilonu (Izajasza 26:11-13). W końcu jednak skarcony ostatek tego narodu powrócił do ojczyzny.
11, 12. (a) Jaki los czekał pogromców Judy? (b) Jakiej przyszłości od roku 1919 mogli się spodziewać dawni ciemięzcy namaszczonych duchem sług Jehowy?
11 A co z pogromcami Judy? Izajasz proroczo odpowiada: „Oni są martwi; nie będą żyć. Bezsilni w śmierci, nie powstaną. Dlatego zwróciłeś uwagę na to, by ich unicestwić oraz zgładzić wszelką wzmiankę o nich” (Izajasza 26:14). A zatem Babilon po swym upadku w roku 539 p.n.e. nie będzie miał żadnych widoków na przyszłość. Z czasem w ogóle przestanie istnieć. Będzie ‛bezsilny w śmierci’, a jego ogromne imperium odejdzie w niebyt. Jakież to ostrzeżenie dla tych, którzy pokładają nadzieję w możnych tego świata!
12 Pewne aspekty wspomnianego proroctwa spełniły się, gdy Bóg pozwolił, by w roku 1918 Jego namaszczeni słudzy dostali się do duchowej niewoli, a potem, w roku 1919, ich oswobodził. Od tamtego czasu przyszłość ich dawnych pogromców, głównie chrześcijaństwa, rysowała się w ciemnych barwach. Natomiast sług Jehowy czekały przeobfite błogosławieństwa.
„Pomnożyłeś naród”
13, 14. Jakich obfitych błogosławieństw zaczęli dostępować od roku 1919 pomazańcy Jehowy?
13 W roku 1919 Bóg zaczął błogosławić skruszonego ducha, jakiego przejawiali Jego namaszczeni słudzy, i dał im wzrost. Najpierw zwrócono uwagę na zgromadzanie ostatnich członków Izraela Bożego, a potem zaczęto zbierać „wielką rzeszę” „drugich owiec” (Objawienie 7:9; Jana 10:16). Owe błogosławieństwa tak przepowiedziano w proroctwie Izajasza: „Pomnożyłeś naród; Jehowo, pomnożyłeś naród; otoczyłeś się chwałą. Daleko przesunąłeś wszystkie granice kraju. Jehowo, w okresie udręki zwrócili uwagę na ciebie; wyszeptali modlitwę, gdy byli przez ciebie karceni” (Izajasza 26:15, 16).
14 Dzisiaj granice Izraela Bożego obejmują całą ziemię, a wielka rzesza, którą do niego dodano, liczy teraz jakieś sześć milionów osób entuzjastycznie uczestniczących w dziele głoszenia dobrej nowiny (Mateusza 24:14). Cóż to za błogosławieństwo od Jehowy! I jakąż chwałę przynosi to Jego imieniu, o którym słyszą obecnie mieszkańcy 235 krajów! Dana przez Niego obietnica spełnia się naprawdę wspaniale.
15. Jakie symboliczne zmartwychwstanie nastąpiło w roku 1919?
15 Do wydostania się z niewoli w Babilonie Juda potrzebowała pomocy Jehowy. Nie była w stanie uczynić tego sama (Izajasza 26:17, 18). Podobnie wyzwolenie członków Izraela Bożego w roku 1919 świadczyło o wsparciu Jehowy. Bez Niego byłoby niemożliwe. Sytuacja tej grupy zmieniła się tak zaskakująco, że Izajasz przyrównał to do zmartwychwstania: „Umarli twoi ożyją. Zwłoki moje powstaną. Przebudźcie się i wydawajcie radosne okrzyki, mieszkający w prochu! Bo twoja rosa jest jak rosa malw, a ziemia urodzi nawet tych, którzy są bezsilni w śmierci” (Izajasza 26:19; Objawienie 11:7-11). Tak więc ‛bezsilni w śmierci’ mieli niejako ponownie się narodzić i dalej działać!
Ochrona w niebezpiecznych czasach
16, 17. (a) Co musieli uczynić Żydzi, by przeżyć upadek Babilonu w roku 539 p.n.e.? (b) Czym najprawdopodobniej są obecnie „wewnętrzne komnaty” i jaki pożytek nam przynoszą?
16 Słudzy Jehowy zawsze potrzebują Jego ochrony. Ale gdy wkrótce po raz ostatni wyciągnie On swą rękę przeciw szatańskiemu światu, chwalcy Boga będą potrzebować Jego pomocy jak nigdy przedtem (1 Jana 5:19). W związku z tym niebezpiecznym okresem Jehowa ostrzega: „Idź, mój ludu, wejdź do swych wewnętrznych komnat i zamknij za sobą drzwi. Schowaj się tylko na chwilę, aż przeminie potępienie. Oto bowiem Jehowa wychodzi ze swego miejsca, aby rozliczyć mieszkańców ziemi z przewinienia wobec niego, i ziemia odsłoni krew na niej przelaną, i już nie będzie zakrywać swoich pozabijanych” (Izajasza 26:20, 21; Sofoniasza 1:14). Przestroga ta wskazała Żydom na sposób przeżycia upadku Babilonu w roku 539 p.n.e. Ci, którzy jej usłuchali, pozostali w domach, chroniąc się przed zwycięskimi żołnierzami grasującymi na ulicach.
17 Dziś „wewnętrzne komnaty” z tego proroctwa prawdopodobnie wyobrażają dziesiątki tysięcy zborów ludu Jehowy na całym świecie. Już teraz zapewniają one ochronę — stanowią miejsce, w którym chrześcijanie znajdują bezpieczeństwo pośród współwyznawców i pozostają pod serdeczną opieką starszych (Izajasza 32:1, 2; Hebrajczyków 10:24, 25). Jest to istotne zwłaszcza ze względu na bliskość końca teraźniejszego systemu rzeczy, kiedy to ocalenie będzie zależeć od posłuszeństwa (Sofoniasza 2:3).
18. Jak Jehowa wkrótce „zabije potwora morskiego”?
18 Na temat tego okresu Izajasz prorokuje: „W owym dniu Jehowa ze swym mieczem twardym i wielkim, i potężnym zwróci uwagę na Lewiatana, wijącego się węża, na Lewiatana, węża krętego, i zabije potwora morskiego, który jest w morzu” (Izajasza 27:1). Kto jest nowożytnym „Lewiatanem”? Najwyraźniej „pradawny wąż”, czyli sam Szatan, oraz jego niegodziwy system rzeczy, którym się posługuje, by toczyć bój z Izraelem Bożym (Objawienie 12:9, 10, 17; 13:14, 16, 17). W roku 1919 „Lewiatan” stracił władzę nad ludem Bożym. Z czasem zupełnie przestanie istnieć (Objawienie 19:19-21; 20:1-3, 10). Jehowa „zabije potwora morskiego”. Zanim do tego dojdzie, żadne poczynania Lewiatana nie zdołają wyrządzić sługom Jehowy trwałej szkody (Izajasza 54:17). Ileż pociechy można czerpać z tego przeświadczenia!
„Winnica pieniącego się wina”
19. Czego obecnie zaznaje ostatek pomazańców?
19 Czyż ze względu na to światło od Jehowy nie mamy wszelkich powodów, by się radować? Z całą pewnością! Izajasz przepięknie ilustruje radość ludu Jehowy, pisząc: „W owym dniu zaśpiewajcie tej niewieście: ‚Winnica pieniącego się wina! Ja, Jehowa, jej strzegę. Co chwila będę ją podlewał. Aby nikt przeciwko niej nie wystąpił, będę jej strzegł nocą i dniem’” (Izajasza 27:2, 3). Jehowa troszczy się o swą „winnicę”, czyli o ostatek Izraela Bożego i o jego niestrudzonych współtowarzyszy (Jana 15:1-8). Rezultatem są owoce, które przysparzają chwały imieniu Boga i wywołują wielką radość wśród Jego ziemskich sług.
20. Jak Jehowa chroni zbór chrześcijański?
20 Możemy być szczęśliwi, że Jehowa przestał płonąć na swych pomazańców gniewem, z powodu którego pozwolił, by w roku 1918 dostali się do duchowej niewoli. Sam Jehowa oznajmia: „Nie czuję złości. Kto mi da w bitwie cierniste krzewy i chwasty? Chcę po takich deptać. Chcę takie jednocześnie podpalić. Albo niech się uchwyci mojej twierdzy, niech zawrze ze mną pokój; pokój niech zawrze ze mną” (Izajasza 27:4, 5). Jehowa chce mieć pewność, że Jego winorośl dalej będzie dawać ogromne ilości „pieniącego się wina”, toteż niejako miażdży i pali wszelkie wpływy przypominające chwasty, które mogłyby zniszczyć winnicę. Niech więc nikt nie próbuje szkodzić zborowi chrześcijańskiemu! Oby wszyscy ‛uchwycili się twierdzy Jehowy’ oraz zabiegali o Jego łaskę i opiekę! W ten sposób nawiązujemy z Nim pokojowe stosunki — coś tak ważnego, że Izajasz mówi o tym dwukrotnie (Psalm 85:1, 2, 8; Rzymian 5:1).
21. W jaki sposób żyzna kraina napełniła się „plonem”?
21 A oto dalszy opis błogosławieństw: „W nadchodzących dniach Jakub zapuści korzenie, Izrael zakwitnie i puści pędy; i po prostu napełnią plonem powierzchnię żyznej krainy” (Izajasza 27:6). Słowa te spełniają się od roku 1919, co w niezwykły sposób dowodzi mocy Jehowy. Chrześcijańscy pomazańcy napełniają ziemię „plonem” — pożywnym pokarmem duchowym. Mimo że żyją w zepsutym świecie, z radością trzymają się wzniosłych zasad Bożych. A Jehowa wciąż im błogosławi, dając wzrost. Dzięki temu miliony towarzyszących im drugich owiec „dniem i nocą pełnią dla (...) [Boga] świętą służbę” (Objawienie 7:15). Obyśmy nigdy nie zlekceważyli cudownego przywileju spożywania owego „plonu” i dzielenia się nim z innymi ludźmi!
22. Jakich błogosławieństw dostępują ci, którzy lgną do światła?
22 Czyż w tych krytycznych czasach, gdy ciemność zakrywa ziemię, a gęsty mrok grupy narodowościowe, nie powinniśmy być wdzięczni Jehowie, że oświeca swój lud duchowym światłem? (Izajasza 60:2; Rzymian 2:19; 13:12). Każdemu, kto do niego lgnie, może ono już teraz przynieść pokój umysłu i radość, a w przyszłości nawet życie wieczne. A zatem my, którzy miłujemy światło, mamy wszelkie powody, by wysławiać w sercu Jehowę i powtarzać za psalmistą: „Jehowa twierdzą mego życia. Kogóż mam się bać? Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech serce twe będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (Psalm 27:1b, 14).
Czy sobie przypominasz?
• Jaka przyszłość czeka tych, którzy ciemiężą lud Jehowy?
• Jaki wzrost proroczo zapowiedziano w Księdze Izajasza?
• W jakich „wewnętrznych komnatach” powinniśmy pozostać i dlaczego?
• Dlaczego to, czego zaznają słudzy Jehowy, przynosi Mu chwałę?
[Pytania do studium]
[Ramka na stronie 22]
NOWA PUBLIKACJA
Większość informacji omówionych w tych dwóch artykułach do studium przedstawiono w formie wykładu podczas zgromadzeń okręgowych w roku 2000 i 2001. Pod koniec przemówienia ogłoszono wydanie nowej książki, zatytułowanej Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości (I). Ta 416-stronicowa publikacja szczegółowo omawia pierwsze 40 rozdziałów Księgi Izajasza.
[Ilustracja na stronie 18]
Tylko prawi mogą przebywać w „potężnym mieście” Jehowy, czyli w Jego organizacji
[Ilustracja na stronie 19]
Izajasz szukał Jehowy „w nocy”
[Ilustracja na stronie 21]
Jehowa ochrania swą „winnicę” i sprawia, że wydaje ona owoce