„Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam?”
„Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam?”
„Co więc na to powiemy? Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam?” (RZYMIAN 8:31).
1. Kto i dlaczego opuścił Egipt razem z Izraelitami?
KIEDY Izraelici wychodzili na wolność po 215 latach pobytu w Egipcie, gdzie przez znaczną część tego czasu byli niewolnikami, „wyruszyła z nimi także ogromna mieszana społeczność” (Wyjścia 12:38). Owi nie-Izraelici na własne oczy widzieli dziesięć przerażających plag, które spustoszyły Egipt i ośmieszyły jego fałszywych bogów. Jednocześnie byli świadkami — szczególnie od czwartej plagi — jak Jehowa potrafi zapewnić ochronę swym sługom (Wyjścia 8:23, 24). Chociaż ludzie ci niewiele wiedzieli o Jego zamierzeniu, co do jednego nie mieli żadnych wątpliwości: bogowie Egiptu nie zdołali wyratować swoich czcicieli, natomiast Jehowa działał z mocą, stając w obronie Izraelitów.
2. Co skłoniło Rachab do udzielenia pomocy izraelskim zwiadowcom i co poświadczyło, że jej zaufanie do ich Boga było w pełni uzasadnione?
2 Czterdzieści lat później, tuż przed wejściem Izraelitów do Ziemi Obiecanej, następca Mojżesza, Jozue, wysłał tam na zwiad dwóch mężczyzn. Spotkali oni Rachab, mieszkankę Jerycha. Słysząc wieści o potężnych czynach, których Jehowa dokonywał na rzecz Izraelitów przez całe 40 lat od ich wyjścia z Egiptu, niewiasta owa doszła do wniosku, że jeśli chce skorzystać z błogosławieństw Boga, musi pomóc Jego ludowi. Podjęła mądrą decyzję i dzięki temu wraz z najbliższymi uniknęła zagłady, gdy Izraelici zdobywali miasto. Cudowny sposób, w jaki ta rodzina została ocalona, sam w sobie stanowił niezbity dowód, iż Bóg był z nimi. Tak więc zaufanie Rachab do Boga Izraelitów było w pełni uzasadnione (Jozuego 2:1, 9-13; 6:15-17, 25).
3. (a) Jakiego cudu Jezus dokonał w pobliżu odbudowanego Jerycha i jak na to zareagowali żydowscy przywódcy religijni? (b) Co z czasem uświadomili sobie niektórzy Żydzi, a później też wielu nie-Żydów?
3 Piętnaście stuleci później w pobliżu odbudowanego Jerycha Jezus Chrystus przywrócił wzrok ślepemu żebrakowi (Marka 10:46-52; Łukasza 18:35-43). Człowiek ten błagał go o miłosierdzie, najwyraźniej rozumiejąc, iż Jezusa wspiera Bóg. Natomiast większość żydowskich przywódców religijnych i ich zwolenników nie chciała uznać cudów dokonywanych przez Jezusa za dowód, że spełnia on wolę Bożą. Co gorsza, ludzie ci ciągle go krytykowali (Marka 2:15, 16; 3:1-6; Łukasza 7:31-35). Nawet gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu Jezusa, którego przecież wydali na śmierć, nie przyjmowali do wiadomości, iż wskrzesił go Bóg. Wprost przeciwnie, zaczęli prześladować jego uczniów, usiłując im przeszkodzić w ‛oznajmianiu dobrej nowiny o Panu Jezusie’. Ale część Żydów, a później także spora liczba nie-Żydów, zwróciła uwagę na te wydarzenia i wyciągnęła słuszne wnioski. Dla nich było oczywiste, że Bóg odrzucił zarozumiałych żydowskich przywódców i wspiera pokornych naśladowców Jezusa Chrystusa (Dzieje 11:19-21).
Kto dziś cieszy się poparciem Bożym?
4, 5. (a) Co niektórzy biorą pod uwagę przy wyborze religii? (b) Jakiemu ważnemu kryterium musi odpowiadać religia prawdziwa?
4 W wywiadzie telewizyjnym na temat religii prawdziwej pewien duchowny powiedział niedawno: „Uparcie twierdzę, że prawdziwa jest ta religia, której wyznawcy stają się pod jej wpływem lepszymi ludźmi”. Religia prawdziwa rzeczywiście zmienia ludzi na korzyść. Ale czy sam ten fakt stanowi wystarczający dowód, iż cieszy się ona uznaniem Bożym? Czy jest to wyłączny probierz religii prawdziwej?
5 Każdy ceni sobie możliwość podejmowania osobistych decyzji, do których zalicza się też wybór religii. Ale okoliczność, iż ktoś ma taką swobodę, nie gwarantuje jeszcze właściwego wyboru. Niejeden człowiek bierze przy tym pod uwagę liczbę członków danego wyznania, sytuację majątkową, okazałe ceremonie lub więzy rodzinne. Ale żaden z tych czynników nie może stanowić o tym, czy dana religia jest prawdziwa. W tej sprawie zasadniczą rolę odgrywa pytanie: Która religia zachęca swych wyznawców do spełniania woli Boga i ma tak konkretne dowody Jego przychylności i poparcia, że jej wyznawcy mogą z przekonaniem mówić: „Bóg jest za nami”?
6. Które słowa Jezusa umożliwiają odróżnienie religii prawdziwej od fałszywej?
6 Jezus podał regułę pozwalającą odróżnić wielbienie prawdziwe od fałszywego; powiedział: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami, którzy przychodzą do was w okryciu owczym, ale wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Rozpoznacie ich po ich owocach” (Mateusza 7:15, 16; Malachiasza 3:18). Przeanalizujmy niektóre z tych „owoców”, czyli znaków rozpoznawczych religii prawdziwej, by móc obiektywnie ustalić, kto dziś cieszy się poparciem Boga.
Jak rozpoznać ludzi, których wspiera Bóg
7. Co to znaczy, że trzeba nauczać wierzeń opartych wyłącznie na Biblii?
7 Swoje nauki opierają na Biblii. Jezus oznajmił: „To, czego nauczam, nie jest moje, lecz należy do tego, który mnie posłał. Jeżeli ktoś pragnie wykonywać jego wolę, będzie wiedział, czy ta nauka jest od Boga, czy też ja mówię sam z siebie”. Ponadto rzekł: „Kto jest z Boga, ten słucha wypowiedzi Bożych” (Jana 7:16, 17; 8:47). Logika podpowiada, że ludzie cieszący się poparciem Boga muszą nauczać tylko tego, co On objawia w swym Słowie, odrzucają natomiast poglądy oparte na ludzkiej mądrości i tradycji (Izajasza 29:13; Mateusza 15:3-9; Kolosan 2:8).
8. Dlaczego oddając Bogu cześć, koniecznie powinniśmy się posługiwać Jego imieniem?
8 Posługują się imieniem Bożym, Jehowa, i zapoznają z nim innych. Izajasz prorokował: „W owym dniu powiecie: ‚Dzięki składajcie Jehowie! Wzywajcie jego imienia. Oznajmiajcie wśród ludów jego czyny. Wspominajcie, że jego imię jest wywyższone. Grajcie Jehowie, bo postąpił w sposób niedościgły. Oznajmia się to po całej ziemi’” (Izajasza 12:4, 5). Jezus uczył swych naśladowców modlić się: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9). Dlatego chrześcijanie zarówno pochodzenia żydowskiego, jak i nieżydowskiego mieli służyć Bogu jako ‛lud dla Jego imienia’ (Dzieje 15:14). Oczywiście Bóg chętnie popiera tych, którzy szczycą się możliwością należenia do tego ludu.
9. (a) Dlaczego wyznawców religii prawdziwej wyróżnia radość? (b) Jak Izajasz religię prawdziwą przeciwstawia fałszywej?
9 Naśladują radosnego Boga. Jehowa, od którego pochodzi „dobra nowina”, jest „szczęśliwym Bogiem” (1 Tymoteusza 1:11). Jakże więc Jego czciciele mieliby być ludźmi nieszczęśliwymi, nacechowanymi pesymizmem? Prawdziwi chrześcijanie mimo udręk nękających świat oraz problemów osobistych zachowują radosne usposobienie, gdyż regularnie karmią się przebogatym pokarmem duchowym. Izajasz przeciwstawia ich wyznawcom religii fałszywej: „Tak rzekł Wszechwładny Pan, Jehowa: ‚Oto moi słudzy będą jeść, lecz wy będziecie głodować. Oto moi słudzy będą pić, lecz wy będziecie pragnąć. Oto moi słudzy będą się radować, lecz wy będziecie doznawać wstydu. Oto moi słudzy będą radośnie wołać w dobrym nastroju serca, lecz wy będziecie wykrzykiwać z boleści serca i będziecie wyć zupełnie załamani na duchu’” (Izajasza 65:13, 14).
10. Dlaczego wyznawcy religii prawdziwej nie muszą się uczyć metodą prób i błędów?
10 Ich postępowanie i decyzje są zgodne z zasadami biblijnymi. „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu” — radzi pisarz Księgi Przysłów. „Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki” (Przysłów 3:5, 6). Bóg wspiera tych, którzy polegają na Jego kierownictwie, a nie na sprzecznych teoriach wymyślonych przez ludzi lekceważących Jego mądrość. Im ściślej dana osoba wzoruje się w życiu na Słowie Bożym, tym mniej musi się uczyć metodą prób i błędów (Psalm 119:33; 1 Koryntian 1:19-21).
11. (a) Dlaczego w religii prawdziwej nie może być podziału na duchowieństwo i laików? (b) Jaki przykład mają stanowić dla trzody ci słudzy Boży, którzy jej przewodzą?
11 Są zorganizowani tak samo, jak zbór chrześcijański w I wieku. Jezus podał następującą zasadę: „Nie dajcie się nazywać Rabbi, bo jeden jest wasz nauczyciel, natomiast wy wszyscy jesteście braćmi. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem, bo jeden jest wasz Ojciec, ten niebiański. Ani nie dajcie się nazywać ‚wodzami’, bo jeden jest wasz Wódz, Chrystus. Lecz największy wśród was ma być waszym sługą” (Mateusza 23:8-11). W zborze, którego członkowie są dla siebie braćmi, nie ma miejsca dla klasy butnych duchownych, honorujących siebie szumnymi tytułami i wynoszących się nad resztę (Hioba 32:21, 22). Pasterze trzody Bożej mają wykonywać swą pracę „nie pod przymusem, lecz chętnie, ani nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz ochoczo, ani nie jako panoszący się wśród tych, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się przykładami dla trzody” (1 Piotra 5:2, 3). Prawdziwi pasterze chrześcijańscy nie próbują być panami cudzej wiary. Jako współpracownicy służący Bogu, starają się po prostu dawać innym dobry przykład (2 Koryntian 1:24).
12. Jakiego zrównoważonego stosunku do człowieczych władców Bóg wymaga od ludzi, którym zależy na Jego przychylności?
12 Okazują posłuszeństwo człowieczym władcom, ale pozostają neutralni. Kto nie jest ‛podporządkowany władzom zwierzchnim’, nie może liczyć na uznanie Boże. Dlaczego? Ponieważ „istniejące władze zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga. Dlatego ten, kto się sprzeciwia władzy, przeciwstawił się porządkowi Bożemu” (Rzymian 13:1, 2). Jezus przyznał jednak, że może nastąpić swego rodzaju sprzeczność interesów, gdy powiedział: „Spłacajcie to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu” (Marka 12:17). Kto chce się cieszyć przychylnością Bożą, musi ‛stale szukać najpierw królestwa oraz Jego prawości’, a jednocześnie przestrzegać praw obowiązujących w swoim kraju — jeśli tylko nie kolidują one z obowiązkami wobec Boga (Mateusza 6:33; Dzieje 5:29). Jezus położył nacisk na neutralność, mówiąc o swych uczniach: „Nie są częścią świata, jak i ja nie jestem częścią świata”. Innym razem dodał: „Moje królestwo nie jest częścią tego świata” (Jana 17:16; 18:36).
13. Jak miłość pozwala rozpoznać sług Bożych?
13 Bezstronnie ‛wyświadczają dobro wszystkim’ (Galatów 6:10). Chrześcijańska miłość nie zna stronniczości i obejmuje wszystkich ludzi, bez względu na kolor skóry, sytuację materialną, wykształcenie, narodowość czy język. Ludzi cieszących się poparciem Bożym można poznać właśnie po tym, że wyświadczają dobro wszystkim, a zwłaszcza osobom, które są z nimi spokrewnione w wierze. Jezus oznajmił: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość” (Jana 13:35; Dzieje 10:34, 35).
14. Czy osoby cieszące się uznaniem Bożym spotykają się z powszechną aprobatą? Wyjaśnij to szerzej.
14 Są gotowi cierpieć za spełnianie woli Bożej. Jezus ostrzegł swych uczniów: „Jeżeli mnie prześladowali, was też będą prześladować; jeżeli moje słowo zachowywali, wasze też będą zachowywać” (Jana 15:20; Mateusza 5:11, 12; 2 Tymoteusza 3:12). Ludzie wspierani przez Boga nigdy nie cieszyli się popularnością — przykładem może być Noe, który swą wiarą potępił świat (Hebrajczyków 11:7). Osoby zabiegające dziś o uznanie w oczach Boga nie ośmielają się rozwadniać Jego Słowa ani sprzeniewierzać się Jego zasadom w celu uniknięcia prześladowań. Wiedzą, że dopóki wiernie Mu służą, drudzy ‛będą się dziwić i mówić o nich obelżywie’ (1 Piotra 2:12; 3:16; 4:4).
Pora ocenić fakty
15, 16. (a) Jakie pytania pomagają rozpoznać religię cieszącą się poparciem Bożym? (b) Do jakiego wniosku doszły miliony ludzi i na jakiej podstawie?
15 Przeanalizuj następujące pytania: Które ugrupowanie religijne jest znane z tego, że ściśle trzyma się Słowa Bożego, nawet jeśli nauki te różnią się od poglądów większości ludzi? Kto kładzie nacisk na znaczenie osobistego imienia Boga, wręcz jest z nim utożsamiany? Kto z optymizmem wskazuje na Królestwo Boże jako jedyne rozwiązanie wszelkich problemów ludzkości? Kto zdecydowanie obstaje przy biblijnych miernikach postępowania, choćby inni uważali to za staroświeckie? Które wyznanie wyróżnia się tym, że nie ma płatnej klasy duchownych, a wszyscy jego członkowie są kaznodziejami? Wyznawcy której religii zyskali sobie szacunek jako praworządni obywatele, choć nie angażują się w politykę? Kto pobudzany miłością poświęca czas i środki na pomaganie drugim w poznawaniu Boga i Jego zamierzenia? I kto — mimo wszystkich tych pozytywnych cech — wciąż jest pogardzany, wyszydzany i prześladowany?
16 Miliony ludzi na całym świecie oceniło te fakty i nabrało przekonania, że tylko Świadkowie Jehowy wyznają religię prawdziwą. Osoby te doszły do takiego wniosku na podstawie nauk głoszonych przez Świadków, ich postępowania oraz dobrodziejstw wynikających z praktykowania tej religii (Izajasza 48:17). Miliony ludzi powtarza słowa zapisane w Księdze Zachariasza 8:23: „Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg”.
17. Dlaczego twierdzenie, że Świadkowie Jehowy wyznają religię prawdziwą, bynajmniej nie świadczy o arogancji?
17 Czy twierdzenie, że jedynie Świadkowie Jehowy mają poparcie Boga, nie świadczy o arogancji? Nie bardziej, niż to było w wypadku Izraelitów, którzy wbrew poglądom Egipcjan szczycili się przychylnością Boga, albo w wypadku pierwszych chrześcijan, którzy uważali, że to oni, a nie żydowscy religianci, cieszą się uznaniem Bożym. Fakty mówią same za siebie. Świadkowie Jehowy w 235 krajach wykonują dzieło, którym zgodnie z zapowiedzią Jezusa mieli się zajmować w czasie końca jego naśladowcy: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14).
18, 19. (a) Dlaczego sprzeciw nie powstrzymuje Świadków Jehowy od prowadzenia działalności kaznodziejskiej? (b) Jak Psalm 41:11 potwierdza, że Świadkowie cieszą się przychylnością Boga?
18 Świadkowie Jehowy nadal będą wykonywać to zadanie i nigdy nie pozwolą, by przeszkodziły im w tym prześladowania lub sprzeciw. Dzieło Jehowy musi zostać i na pewno zostanie wykonane. Każda podjęta w XX wieku próba powstrzymania Świadków od tej działalności skończyła się zupełnym fiaskiem, gdyż Jehowa obiecał: „Żadna broń wykonana przeciwko tobie nie okaże się skuteczna i potępisz każdy język, który się podniesie przeciwko tobie w sądzie. Oto dziedziczna własność sług Jehowy, a ich prawość jest ode mnie” (Izajasza 54:17).
19 Świadkowie Jehowy mimo powszechnego sprzeciwu są obecnie prężniejsi i bardziej aktywni niż kiedykolwiek przedtem, co stanowi dowód, że Jehowa darzy uznaniem ich działalność. Król Dawid powiedział: „Po tym poznaję, iż mnie sobie upodobałeś, że nieprzyjaciel mój nie wykrzykuje tryumfalnie nade mną” (Psalm 41:11; 56:9, 11). Wrogowie Boży nigdy nie będą ‛wykrzykiwać tryumfalnie nad’ sługami Jehowy, gdyż ich Wódz, Jezus Chrystus, podąża naprzód aż do ostatecznego zwycięstwa!
Czy potrafisz odpowiedzieć?
• Między innymi kogo Bóg wspierał w czasach starożytnych?
• Co wyróżnia religię prawdziwą?
• Co ciebie osobiście przekonuje, że Świadkowie Jehowy cieszą się poparciem Bożym?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 13]
Kto pragnie cieszyć się przychylnością Boga, musi opierać swe nauki wyłącznie na Jego Słowie
[Ilustracja na stronie 15]
Chrześcijańscy starsi stanowią przykład dla trzody