Jak pokój Chrystusowy może władać w naszych sercach?

„Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach, do tego bowiem zostaliście powołani w jednym ciele” (KOLOSAN 3:15).

1, 2. W jaki sposób „pokój Chrystusowy” włada w sercu chrześcijanina?

DLA wielu słowo „władza” ma nieprzyjemny wydźwięk, ponieważ kojarzy się z przymusem i manipulacją. Dlatego zachęta Pawła skierowana do chrześcijan w Kolosach: „Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach” może niektórym wydać się nierozsądna (Kolosan 3:15). Czyż nie jesteśmy obdarzeni swobodą wyboru? Dlaczego mielibyśmy pozwolić czemuś lub komuś władać naszymi sercami?

² Paweł nie kazał Kolosanom wyrzec się wolnej woli. Greckie słowo przetłumaczone w Liście do Kolosan 3:15 na „władać” jest spokrewnione z wyrazem oznaczającym sędziego, który przyznawał nagrodę na ówczesnych zawodach sportowych. Uczestnicy mieli pewną swobodę w ramach reguł danej dyscypliny, ale o tym, kto się ich trzymał i dzięki temu zwyciężał, ostatecznie decydował sędzia. Podobnie i my możemy bez skrępowania podejmować w życiu wiele decyzji, kiedy jednak to czynimy, rolę takiego „sędziego” lub — jak to oddał tłumacz Edgar J. Goodspeed — „zasady rządzącej” naszymi sercami zawsze powinien odgrywać „pokój Chrystusowy”.

3. Czym jest „pokój Chrystusowy”?

³ Czym jest „pokój Chrystusowy”? Jest to wewnętrzny spokój, który osiągamy, gdy zostajemy uczniami Jezusa i dowiadujemy się, że Jehowa Bóg i Jego Syn darzą nas miłością i uznaniem. Kiedy Jezus miał opuścić swych naśladowców, powiedział im: „Daję wam mój pokój. (...) Niech wasze serca się nie trapią ani nie truchleją” (Jana 14:27). Już prawie 2000 lat temu pokojem tym cieszyli się wierni namaszczeni członkowie ciała Chrystusowego, a obecnie zaznają go również towarzyszące im „drugie owce” (Jana 10:16). Pokój ten powinien władać naszymi sercami. Pomoże nam w obliczu ciężkiej próby uniknąć nadmiernego trapienia się albo sparaliżowania przez strach. Zobaczmy, jak się to potwierdza, gdy stykamy się z niesprawiedliwością, gdy dręczą nas troski oraz gdy uważamy się za nic niewartych.

Kiedy stajemy w obliczu niesprawiedliwości

4. (a) Skąd Jezus wiedział, czym jest niesprawiedliwość? (b) Jak zachowywali się chrześcijanie, gdy ich niesprawiedliwie traktowano?

⁴ Król Salomon zauważył: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:9). Jezus wiedział, jak prawdziwe są te słowa. Przebywając w niebie, dostrzegał ogromne krzywdy, które wyrządzali sobie nawzajem ludzie. A gdy przyszedł na ziemię, sam doświadczył największej niesprawiedliwości — chociaż był bezgrzesznym człowiekiem, został oskarżony o bluźnierstwo i uśmiercony jako przestępca (Mateusza 26:63-66; Marka 15:27). Obecnie niesprawiedliwość wciąż się panoszy i prawdziwi chrześcijanie wiele wycierpieli, stając się „przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Przeżywali okropności w hitlerowskich obozach śmierci i radzieckich  gułagach, a także padali ofiarą motłochu, fałszywych oskarżeń i oszczerczych ataków, niemniej dzięki pokojowi Chrystusowemu pozostawali niezłomni. Wzorowali się na Jezusie, o którym czytamy: „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził, ale poruczał siebie temu, który sądzi w sposób nacechowany prawością” (1 Piotra 2:23).

5. Co powinniśmy najpierw rozważyć, gdy usłyszymy o rzekomej niesprawiedliwości w zborze?

⁵ Niekiedy uważamy, że niesprawiedliwość spotkała kogoś w samym zborze chrześcijańskim. Być może podzielamy wtedy odczucia Pawła, który powiedział: „Któż się gorszy, a ja nie jestem rozjątrzony?” (2 Koryntian 11:29). Co możemy zrobić? Powinniśmy zadać sobie pytanie: „Czy to naprawdę jest niesprawiedliwość?” Na ogół nie znamy wszystkich faktów. Nasza gwałtowna reakcja mogła być spowodowana tym, co usłyszeliśmy od osoby rzekomo dobrze poinformowanej. Biblia słusznie oznajmia: „Niedoświadczony daje wiarę każdemu słowu” (Przysłów 14:15). Musimy więc być ostrożni.

6. Jak możemy reagować na przejawy domniemanej niesprawiedliwości w zborze?

⁶ Załóżmy jednak, iż odnosimy wrażenie, że to nas potraktowano niesprawiedliwie. Jak by się zachował człowiek mający w sercu pokój Chrystusowy? Może uznamy za konieczne porozmawiać z osobą, która naszym zdaniem nas skrzywdziła. Potem zamiast omawiać tę sprawę z każdym, kto byłby gotów nas wysłuchać, przedstawmy ją Jehowie w modlitwie i ufajmy, iż On dopilnuje, by stało się zadość sprawiedliwości (Psalm 9:10; Przysłów 3:5). Niewykluczone, że gdy tak uczynimy, chętnie rozwiążemy problem w sercu i będziemy ‛milczeć’ (Psalm 4:4). W większości wypadków znajdzie zastosowanie rada Pawła: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kolosan 3:13).

7. O czym powinniśmy zawsze pamiętać w kontaktach z braćmi?

⁷ Cokolwiek jednak robimy, musimy pamiętać, że wprawdzie nie mamy wpływu na to, co się stało, ale możemy zapanować nad swymi reakcjami. Jeżeli w obliczu domniemanej krzywdy wymykają się one spod kontroli, może to zaszkodzić naszemu pokojowi bardziej niż sama krzywda (Przysłów 18:14). Moglibyśmy nawet zgorszyć się i przestać spotykać ze zborem, dopóki nie uznamy, że sprawiedliwości stało się zadość. Psalmista napisał, iż dla osób miłujących prawa Jehowy ‛nie ma żadnej przyczyny potknięcia’ (Psalm 119:165). W zasadzie każdy od czasu do czasu doświadcza niesprawiedliwości. Nigdy nie pozwól, by takie przykre sytuacje przeszkodziły ci w służeniu Jehowie. Niech w twoim sercu włada raczej pokój Chrystusowy.

Kiedy dręczą nas troski

8. Co między innymi przysparza trosk i do czego mogą one prowadzić?

⁸ Troski są nieodłączną częścią życia w tych „dniach ostatnich” (2 Tymoteusza 3:1). Jezus powiedział: „Przestańcie się zamartwiać o swe  dusze, jeśli chodzi o to, co będziecie jeść, albo o swe ciała, jeśli chodzi o to, w co się będziecie ubierać” (Łukasza 12:22). Niepokój nie zawsze jednak ma związek z zamartwianiem się o rzeczy materialne. Lot był „wielce udręczony” z powodu zdeprawowania mieszkańców Sodomy (2 Piotra 2:7). Pawła nurtowała „troska o wszystkie zbory” (2 Koryntian 11:28). Jezus w nocy przed swą śmiercią przeżywał taką udrękę, że „jego pot stał się jak krople krwi spadające na ziemię” (Łukasza 22:44). Wyraźnie więc widać, iż nie każde zatroskanie świadczy o słabej wierze. Ale jeżeli jest głębokie i długotrwałe, może odebrać nam pokój. Niektórzy wskutek przygniatających trosk poczuli się niezdolni do dalszego radzenia sobie z obowiązkami, jakie wynikają ze służenia Jehowie. Biblia mówi: „Zatroskanie w sercu człowieka przytłacza je, lecz dobre słowo je rozwesela” (Przysłów 12:25). Co więc możemy zrobić, jeśli trapią nas zmartwienia?

9. Jakie praktyczne kroki można poczynić, by uwolnić się od trosk, ale jakich ich przyczyn nie da się usunąć?

⁹ Niewykluczone, że w pewnych sytuacjach zdołamy poczynić praktyczne kroki. Jeżeli u podłoża naszego zatroskania leży problem natury medycznej, mądrze byłoby się nim zająć, ale jest to decyzja osobista (Mateusza 9:12). * Jeśli przygniata nas wiele obowiązków, może część z nich uda się komuś przekazać (Wyjścia 18:13-23). Co jednak z osobami — na przykład rodzicami — dźwigającymi odpowiedzialne zadania, których nie mogą nikomu zlecić? Albo co z chrześcijaninem mającym przeciwnego współmałżonka? I co z rodziną przeżywającą ogromne trudności ekonomiczne lub mieszkającą w strefie działań wojennych? Nie ulega wątpliwości, że w obecnym systemie rzeczy nie jesteśmy w stanie wyeliminować wszystkich przyczyn trosk. Możemy jednak zachowywać w sercach pokój Chrystusowy. Jak to robić?

10. Na jakie dwa sposoby chrześcijanin może szukać uwolnienia od trosk?

¹⁰ Jednym ze sposobów jest szukanie pociechy w Słowie Bożym. Król Dawid napisał: „Kiedy się we mnie namnożyło niepokojących  myśli, twoje pocieszenia zaczęły pieścić mą duszę” (Psalm 94:19). „Pocieszenia” od Jehowy można znaleźć w Biblii. Dzięki regularnemu studiowaniu tej natchnionej Księgi łatwiej nam będzie pielęgnować w sercu pokój Chrystusowy. Pismo Święte oznajmia: „Zrzuć swe brzemię na Jehowę, a on cię wesprze. Nigdy nie pozwoli, by prawy się zachwiał” (Psalm 55:22). W podobnym duchu napisał Paweł: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). Żarliwe i regularne modlitwy pomogą nam zachowywać pokój.

11. (a) Jaki piękny przykład pod względem modlenia się dał Jezus? (b) Jak powinniśmy zapatrywać się na modlitwę?

¹¹ Wspaniały przykład pod tym względem dał Jezus. Niekiedy modlił się do swego niebiańskiego Ojca całymi godzinami (Mateusza 14:23; Łukasza 6:12). Dzięki modlitwie łatwiej mu było przetrwać najcięższą z prób. W nocy przed swą śmiercią zaznał wzmożonej udręki. Jak postąpił? Modlił się „tym żarliwiej” (Łukasza 22:44). A zatem doskonały Syn Boży znał wartość modlitw. O ileż więc bardziej taki zwyczaj powinni pielęgnować jego niedoskonali naśladowcy! Jezus zachęcał swych uczniów, „żeby się zawsze modlili i nie ustawali” (Łukasza 18:1). Modlitwa to rzeczywisty i ważny środek porozumiewania się z Tym, który zna nas lepiej niż my sami (Psalm 103:14). Jeżeli chcemy zachowywać w sercach pokój Chrystusowy, musimy ‛nieustannie się modlić’ (1 Tesaloniczan 5:17).

Pokonywanie własnych ograniczeń

12. Z jakich powodów niektórym wydaje się, że nie dopisują w służbie?

¹² Jehowa wszystkich swoich sług uważa za cennych (Aggeusza 2:7). Ale niejednemu z nich trudno w to uwierzyć. Niektórzy bywają zniechęceni podeszłym wiekiem, rosnącymi obowiązkami rodzinnymi czy pogarszającym się zdrowiem. Inni mogą się czuć pokrzywdzeni wskutek nieszczęśliwego dzieciństwa. Jeszcze inni zadręczają się popełnionymi błędami i powątpiewają, czy Jehowa kiedykolwiek im je przebaczy (Psalm 51:3). Jak się uporać z takimi uczuciami?

13. Jakie pokrzepienie mogą znaleźć w Biblii osoby, które czują się nic niewarte?

¹³ O miłości Jehowy upewni nas pokój Chrystusowy. Na nowo zagości on w naszych sercach, jeśli będziemy pamiętać, że Jezus nigdy nie sugerował, jakoby o naszej wartości decydowało to, ile potrafimy zdziałać w porównaniu z drugimi (Mateusza 25:14, 15; Marka 12:41-44). Podkreślił natomiast znaczenie lojalności. Oświadczył swym uczniom: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Chociaż sam był „wzgardzony” przez ludzi, nie wątpił, że cieszy się miłością swego Ojca (Izajasza 53:3; Jana 10:17). Zapewnił o niej również swych naśladowców (Jana 14:21). Aby to uwypuklić, powiedział: „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29-31). Jakież to serdeczne zapewnienie o miłości Jehowy!

14. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa ceni każdego z nas?

¹⁴ Ponadto Jezus oświadczył: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie” (Jana 6:44). Skoro Jehowa pociągnął nas, byśmy naśladowali Jezusa, niewątpliwie chce nas wybawić. Jezus rzekł swym uczniom: „Nie jest życzeniem mego Ojca w niebie, aby zginął jeden z tych małych” (Mateusza 18:14). Jeżeli więc pełnisz służbę sercem niepodzielnym, możesz się radować ze swych szlachetnych uczynków (Galatów 6:4). A jeśli dręczą cię dawne błędy,  bądź pewien, iż Jehowa „hojnie przebaczy” osobom przejętym szczerą skruchą (Izajasza 43:25; 55:7). Jeżeli czujesz się zniechęcony z jakiejś innej przyczyny, pamiętaj, że „Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane, a zdruzgotanych na duchu wybawia” (Psalm 34:18).

15. (a) Jak Szatan próbuje ograbić nas z pokoju? (b) Jaką ufność możemy pokładać w Jehowie?

¹⁵ Szatan bardzo chciałby cię ograbić z pokoju. Jest inicjatorem grzechu, który odziedziczyliśmy i z którym prowadzimy walkę (Rzymian 7:21-24). Niewątpliwie pragnąłby, abyś myślał, że z powodu niedoskonałości twoja służba nie podoba się Bogu. Nigdy nie pozwól, by Diabeł cię zniechęcił! Bądź świadomy jego zamysłów i niech to umocni cię w postanowieniu okazywania wytrwałości (2 Koryntian 2:11; Efezjan 6:11-13). Pamiętaj, iż „Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jana 3:20). Jehowa dostrzega nie tylko nasze niedociągnięcia, ale również pobudki i zamiary. Czerp więc pociechę ze słów psalmisty: „Jehowa bowiem nie opuści swego ludu ani nie pozostawi swojego dziedzictwa” (Psalm 94:14).

Zjednoczeni w pokoju Chrystusowym

16. W jakim sensie nie jesteśmy sami w staraniach o zachowanie wytrwałości?

¹⁶ W myśl rady Pawła powinniśmy pozwolić, by pokój Chrystusowy władał w naszych sercach, ponieważ ‛do tego zostaliśmy powołani w jednym ciele’. Namaszczeni chrześcijanie, do których pisał Paweł, otrzymali powołanie do wejścia w skład ciała Chrystusowego, podobnie jak dzisiejszy ostatek pomazańców. Towarzyszące im „drugie owce” są zjednoczone z nimi jako „jedna trzoda” pod przewodnictwem „jednego pasterza”, Jezusa Chrystusa (Jana 10:16). Członkowie tej wielomilionowej międzynarodowej „trzody” pozwalają pokojowi Chrystusowemu władać w ich sercach. Świadomość, że nie jesteśmy sami, pomaga nam trwać. Piotr oświadczył: „Przeciwstawcie się mu [Szatanowi], stali w wierze, wiedząc, że jeśli chodzi o cierpienia, to samo dzieje się w całej społeczności waszych braci na świecie” (1 Piotra 5:9).

17. Dlaczego winniśmy pozwolić, by pokój Chrystusowy władał w naszych sercach?

¹⁷ Obyśmy zatem dalej pielęgnowali pokój, będący ważnym owocem świętego ducha Bożego (Galatów 5:22, 23). Ci, których Jehowa zastanie niesplamionych, nieskalanych i w pokoju, dostąpią w końcu życia wiecznego na rajskiej ziemi, gdzie zamieszka prawość (2 Piotra 3:13, 14). Mamy wszelkie powody, by pozwolić pokojowi Chrystusowemu władać w naszych sercach.

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Czym jest pokój Chrystusowy?

• Jak pokój Chrystusowy może władać w naszych sercach, gdy stajemy w obliczu niesprawiedliwości?

• Jak pokój Chrystusowy pomaga nam radzić sobie z troskami?

• Jak pokój Chrystusowy nas pokrzepia, gdy czujemy się nic niewarci?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

Stojąc przed oskarżycielami, Jezus poruczył siebie Jehowie

[Ilustracja na stronie 16]

„Pocieszenia” od Jehowy, niczym serdeczne objęcia kochającego ojca, mogą ukoić nasze troski

[Ilustracja na stronie 18]

Wytrwałość ma wielkie znaczenie w oczach Boga