Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Pytania czytelników

Pytania czytelników

Pytania czytelników

Gdzie znajdowały się drążki do noszenia Arki Przymierza, skoro według Księgi 1 Królów 8:8 były widoczne z Miejsca Świętego?

W przybytku, który Mojżesz wzniósł na pustkowiu zgodnie z wytycznymi Jehowy, najważniejszy element stanowiła Arka Przymierza. Ta pokryta złotem prostokątna skrzynia zawierała tablice Prawa i inne przedmioty. Stała w Miejscu Najświętszym — najskrytszym pomieszczeniu przybytku. Na jej pokrywie umieszczono dwie złote podobizny cherubów z rozpostartymi skrzydłami. Po obu stronach Arki przytwierdzono pierścienie, które umożliwiały przenoszenie jej za pomocą dwóch pozłacanych drążków z drewna akacjowego. Logicznie rzecz biorąc, owe drążki musiały być przełożone przez pierścienie wzdłuż Arki. Kiedy więc ustawiono ją w Miejscu Najświętszym przybytku, zwróconego ku wschodowi, drążki leżały w linii północ — południe. Tak samo było później w świątyni zbudowanej przez Salomona (Wyjścia 25:10-22; 37:4-9; 40:17-21). *

Miejsce Najświętsze było oddzielone od Miejsca Świętego zasłoną. Miało pozostawać niewidoczne dla kapłanów przebywających w Miejscu Świętym, żeby nie mogli oglądać Arki, nad którą Jehowa cudownie zaznaczał swoją obecność (Hebrajczyków 9:1-7). Dlatego wypowiedź z Księgi 1 Królów 8:8 może brzmieć zagadkowo: „Ale drążki te były długie, toteż końce drążków było widać z Miejsca Świętego przed najskrytszym pomieszczeniem, lecz nie było ich widać na zewnątrz”. Taką samą informację znajdziemy w Księdze 2 Kronik 5:9. Jak to możliwe, żeby ktoś będący w Miejscu Świętym świątyni mógł dostrzec owe drążki?

Niektórzy uważają, że drążki dotykały zasłony i w tych miejscach tworzyły na niej wyraźne wypukłości. Jeśli jednak rzeczywiście były zorientowane na północ i południe — równolegle do zasłony — to takie wyjaśnienie byłoby pozbawione sensu (Liczb 3:38). Istnieje logiczniejsze wytłumaczenie. Drążki mogły być widoczne, gdy arcykapłan wchodził do Miejsca Najświętszego. Możliwe też, że między zasłoną a ścianą świątyni była szpara pozwalająca dojrzeć końcówki drążków, choć sama zasłona uniemożliwiała zobaczenie całej Arki. To wyjaśnienie jest bardziej prawdopodobne, ale nie można go uważać za ostateczne.

W przyszłości zapewne poznamy jeszcze więcej detali. Kilka z nich opisał apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków. Na koniec dodał: „Teraz jednak nie czas na szczegółowe omawianie tych spraw” (Hebrajczyków 9:5). Przyszłe zmartwychwstanie prawych niewątpliwie otworzy drogę do zdobywania pasjonujących informacji u takich mężów jak choćby Mojżesz, Aaron czy Becalel, którzy dokładnie znali budowę przybytku (Wyjścia 36:1).

[Przypis]

^ ak. 3 Drążki miały pozostawać w pierścieniach nawet wtedy, gdy Arka stała na swoim miejscu w przybytku; nie można ich było używać do żadnych innych celów. Co więcej, dzięki temu nie zachodziła konieczność dotykania tej świętej skrzyni; gdyby drążki wyjmowano, każde przenoszenie Arki wymagałoby dotykania jej podczas ponownego umieszczania drążków w pierścieniach. Wzmianka z Księgi Liczb 4:6 o ‛założeniu drążków’ może dotyczyć poprawiania ich lub przesuwania, gdy przygotowywano ciężką Arkę do transportu.