„Dzień tolerancji religijnej”
„Dzień tolerancji religijnej”
DYREKTORKA jednej ze szkół w Polsce po interesującej rozmowie ze Świadkami Jehowy wyznaczyła „Dzień tolerancji religijnej”. Poprosiła chętnych uczniów — katolików, buddystów i Świadków Jehowy — by w krótkich wystąpieniach zaprezentowali swe wierzenia i praktyki. Szybko zgłosiło się troje nastoletnich Świadków Jehowy.
Kiedy nadszedł „Dzień tolerancji religijnej”, pierwsza głos zabrała 15-letnia Malwina. Powiedziała między innymi: „Niejednemu z was daliśmy się poznać już wcześniej, ponieważ odwiedzaliśmy wasze domy. Pewnie dziwicie się, dlaczego nadal to robimy. Otóż w ten sposób naśladujemy założyciela chrystianizmu, Jezusa Chrystusa. Głosił on dobrą nowinę o Królestwie Bożym wszędzie, gdzie mógł znaleźć ludzi. Apostołowie i inni pierwsi chrześcijanie czynili tak samo. W wielu miejscach Świadkowie Jehowy przechodzą ciężkie próby wiary, ale cieszymy się, że w naszej szkole zaznajemy spokoju i tolerancji, do czego wszyscy się przyczyniacie — i naprawdę to sobie cenimy!”
Kończąc swój referat, Malwina dodała: „Jest jeszcze inny powód, dla którego odwiedzamy was w domach. Zależy nam na waszej pomyślności. Z Biblii wiemy, że świat czekają wstrząsające wydarzenia. Dlatego gdy znowu do was zapukamy, poświęćcie nam nieco czasu, chcielibyśmy bowiem wam wyjaśnić, jak razem moglibyśmy żyć wiecznie w raju na ziemi”.
Następnie głos zabrał jej rówieśnik, Mateusz. Opowiedział, jak przez lata Świadkowie Jehowy rozgłaszali dobrą nowinę. Na przykład w roku 1914 — w erze kina niemego — wyświetlali „Fotodramę stworzenia”, czyli zestaw filmów i przezroczy zsynchronizowanych z dźwiękiem.
Potem Mateusz wspomniał o roli radia w nadawaniu rozgłosu orędziu Królestwa i scharakteryzował jedyny w swoim rodzaju komputerowy system wielojęzycznego fotoskładu (MEPS), opracowany przez Świadków Jehowy. Opisał również działania Świadków mające na celu informowanie lekarzy o metodach leczenia bez użycia krwi. Powiedział: „Obecnie sławy polskiego świata medycyny wypowiadają pod naszym adresem słowa uznania i podkreślają, że liczba pacjentów nie będących Świadkami operowanych bez stosowania krwi rośnie z roku na rok”.
Na koniec wspomniał jeszcze o budowaniu Sal Królestwa i zapytał: „Czy chcecie zobaczyć naszą? Wstęp jest wolny i nie ma żadnych zbiórek pieniędzy”. Mówiąc o Centrum Kongresowym w Sosnowcu, zaproponował: „Powinniście zobaczyć ten duży i funkcjonalny obiekt. Może pojechalibyśmy tam razem? Mamy pewien pomysł, a powie o nim nasza koleżanka, Katarzyna”.
Następnie 15-letnia Katarzyna powiedziała z entuzjazmem: „Serdecznie was zapraszamy do Sosnowca na zgromadzenie okręgowe Świadków Jehowy. Będą tam poruszane tematy bliskie młodym ludziom”. Nawiązała również do uroczystości najważniejszej dla prawdziwych chrześcijan — do Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa. Zachęciła słuchaczy: „W zeszłym roku na całym świecie przybyło na tę uroczystość ponad 14 milionów osób. Może tym razem i wy przyłączycie się do tego grona?”
Po swych wystąpieniach Malwina, Mateusz i Katarzyna wręczyli nauczycielom książkę Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa oraz dwie wideokasety poświęcone postawie i działalności członków tej religii. * Prezenty te przyjęto z wdzięcznością i obiecano zrobić z nich użytek na lekcjach historii.
Na koniec 12-letnia Martyna zagrała pieśń zatytułowaną „Dzięki Ci, Jehowo!” Owi młodzi głosiciele ‛dzięki swemu Bogu zdobyli się na śmiałość’ i dali piękne świadectwo (1 Tesaloniczan 2:2). Cóż za wspaniały przykład dla wszystkich młodych Świadków!
[Przypis]
^ ak. 9 Wydane przez Świadków Jehowy.
[Ilustracja na stronie 26]
Katarzyna wybiera wersety do swego przemówienia
[Ilustracja na stronie 26]
Malwina z kilkudniowym wyprzedzeniem przygotowuje się do wystąpienia w szkole