Jehowa pokazuje nam, jak liczyć nasze dni
Jehowa pokazuje nam, jak liczyć nasze dni
„Pokaż nam, jak liczyć nasze dni w taki sposób, byśmy mogli uzyskać serce mądre” (PSALM 90:12).
1. Dlaczego powinniśmy prosić Jehowę, by nas nauczył „liczyć nasze dni”?
JEHOWA BÓG jest naszym Stwórcą i Życiodawcą (Psalm 36:9; Objawienie 4:11). Nikt inny zatem nie potrafi nam lepiej pokazać, jak moglibyśmy mądrze wykorzystywać lata naszego życia. Psalmista słusznie więc błagał Boga: „Pokaż nam, jak liczyć nasze dni w taki sposób, byśmy mogli uzyskać serce mądre” (Psalm 90:12). Psalm 90, który zawiera tę prośbę, z pewnością zasługuje na uważne rozpatrzenie. Najpierw jednak poznajmy ogólny zarys tej pieśni natchnionej przez Boga.
2. (a) Kto napisał Psalm 90 i prawdopodobnie kiedy? (b) Jak Psalm 90 powinien kształtować nasz stosunek do życia?
2 Jak wskazuje nagłówek, Psalm 90 jest „modlitwą Mojżesza, męża prawdziwego Boga”. Ponieważ utwór ten podkreśla przemijanie życia ludzkiego, mógł powstać po tym, jak Izraelici zostali wyzwoleni z niewoli egipskiej i przez 40 lat wędrowali po pustkowiu, aż wymarło całe niewierne pokolenie (Liczb 32:9-13). Tak czy inaczej, z Psalmu 90 wynika, że życie niedoskonałych ludzi jest krótkie. Wyraźnie zatem widać, iż powinniśmy mądrze korzystać z naszych cennych dni.
3. Co zawiera Psalm 90?
3 W pierwszych sześciu wersetach Psalmu 90 nazwano Jehowę naszym wiecznotrwałym mieszkaniem. Wersety od 7 do 12 wskazują, czego potrzebujemy, by ulotne lata swego życia wykorzystać w sposób podobający się Bogu. A wersety od 13 do 17 odzwierciedlają nasze gorące pragnienie zaznawania lojalnej życzliwości i błogosławieństwa Jehowy. Rzecz jasna psalm ten nie mówi, co spotka poszczególnych sług Bożych. Każdy z nas powinien jednak wziąć sobie do serca uczucia wyrażone w tej modlitwie. Przeanalizujmy więc dokładnie Psalm 90, patrząc na niego oczami ludzi oddanych Bogu.
Jehowa naszym „prawdziwym mieszkaniem”
4-6. Jak Jehowa okazuje się dla nas „prawdziwym mieszkaniem”?
4 Psalmista rozpoczyna słowami: „Jehowo, ty pokazałeś, że jesteś dla nas prawdziwym mieszkaniem przez pokolenie za pokoleniem. Zanim się narodziły góry, nim zacząłeś jakby w bólach porodowych wydawać ziemię i żyzną krainę, już od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony ty jesteś Bogiem [lub „Boski”]” (Psalm 90:1, 2, przypis w NW).
5 „Wiekuisty Bóg”, Jehowa, jest dla nas „prawdziwym mieszkaniem” — duchowym schronieniem (Rzymian 16:26). Czujemy się bezpieczni, gdyż On zawsze jest gotów nam pomóc jako ‛Ten, który wysłuchuje modlitwę’ (Psalm 65:2). Kiedy swe troski przerzucamy na naszego niebiańskiego Ojca za pośrednictwem Jego umiłowanego Syna, ‛pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, strzeże naszych serc i władz umysłowych’ (Filipian 4:6, 7; Mateusza 6:9; Jana 14:6, 14).
6 Zaznajemy duchowego bezpieczeństwa, ponieważ w sensie obrazowym Jehowa jest dla nas „prawdziwym mieszkaniem”. Udostępnia On też „wewnętrzne komnaty” — prawdopodobnie ściśle związane ze zborami Jego ludu — przypominające duchowe kryjówki, w których dzięki życzliwym pasterzom czujemy się jeszcze bardziej bezpieczni (Izajasza 26:20; 32:1, 2; Dzieje 20:28, 29). Co więcej, niektórzy z nas pochodzą z rodzin od dawna służących Bogu i osobiście przekonują się, że jest On „prawdziwym mieszkaniem przez pokolenie za pokoleniem”.
7. W jakim sensie góry „się narodziły” i ziemia została wydana jakby w „bólach porodowych”?
7 Jehowa istniał, zanim góry „się narodziły” i zanim ziemia została wydana jakby w „bólach porodowych”. Z ludzkiego punktu widzenia stworzenie naszego globu wraz z jego wszystkimi elementami, procesami chemicznymi i skomplikowanymi mechanizmami wymagało olbrzymiego wysiłku. A gdy psalmista mówi, że góry „się narodziły” i ziemia została wydana jakby w „bólach porodowych”, wyraża głęboki szacunek dla ogromu pracy, którą Jehowa włożył w uczynienie tego wszystkiego. Czy i my nie powinniśmy okazywać podobnego respektu i doceniania dla dzieła rąk Stwórcy?
Jehowa zawsze jest gotowy nam pomóc
8. Co oznacza stwierdzenie, że Jehowa jest Bogiem „od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony”?
8 „Już od czasu niezmierzonego po czas niezmierzony ty jesteś Bogiem” — śpiewał psalmista. Określenie „czas niezmierzony” może się odnosić do czegoś, co wprawdzie dobiegnie kresu, lecz dopiero w nieokreślonej przyszłości (Wyjścia 31:16, 17; Hebrajczyków 9:15). Niemniej w Psalmie 90:2 oraz w innych miejscach Pism Hebrajskich wyrażenie „czas niezmierzony” oznacza wieczność (Kaznodziei 1:4). Nasze umysły nie są w stanie pojąć tego, że Bóg istniał zawsze. A jednak Jehowa nie miał początku i nie będzie miał końca (Habakuka 1:12). Zawsze będzie żywy i gotowy nam pomóc.
9. Do czego psalmista przyrównał tysiąc lat istnienia człowieka?
9 Psalmista pod natchnieniem przyrównał tysiąc lat istnienia człowieka do bardzo krótkiego odcinka czasu w oczach wiekuistego Stwórcy. Zwracając się do Boga, napisał: „Sprawiasz, że człowiek śmiertelny wraca do prochu, i mówisz: ‚Wracajcie, synowie ludzcy’. Bo tysiąc lat jest w twoich oczach zaledwie jak dzień wczorajszy, który przeminął, i jak straż w nocy” (Psalm 90:3, 4).
10. W jakim sensie Bóg sprawia, że człowiek „wraca do prochu”?
10 Bóg sprawia, że śmiertelny człowiek „wraca do prochu”, czyli zamienia się w pył. Jehowa niejako oświadcza: ‛Wracaj do prochu ziemi, bo z niego zostałeś uczyniony’ (Rodzaju 2:7; 3:19). Dotyczy to wszystkich — silnych i słabych, bogatych i biednych — ponieważ nikt z niedoskonałych ludzi ‛w żaden sposób nie potrafi wykupić nawet brata ani dać Bogu okupu za niego, aby mógł żyć na zawsze’ (Psalm 49:6-9). Jakże jednak jesteśmy wdzięczni Bogu, że ‛dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne’! (Jana 3:16; Rzymian 6:23).
11. Dlaczego można powiedzieć, że okres, który nam się wydaje długi, dla Boga jest bardzo krótki?
11 Z punktu widzenia Jehowy nawet 969-letni Metuszelach żył krócej niż jedną dobę (Rodzaju 5:27). Mówiąc słowami psalmisty, dla Boga tysiąc lat to zaledwie 24-godzinny dzień wczorajszy, który przeminął, albo czterogodzinna straż pełniona w nocy przez wartownika w obozie (Sędziów 7:19). A zatem okres, który nam się wydaje długi, dla wiekuistego Boga, Jehowy, jest bardzo krótki.
12. W jakim sensie Bóg ‛zmiata’ ludzi?
12 W porównaniu z Bogiem, który istnieje wiecznie, człowiek żyje dzisiaj naprawdę krótko. Psalmista stwierdza: „Zmiatasz ich; stają się po prostu snem; rano są jak zielona trawa, która się zmienia. Z rana kwitnie i musi się zmienić; wieczorem więdnie i usycha” (Psalm 90:5, 6). Mojżesz widział na pustkowiu śmierć tysięcy Izraelitów, których Bóg ‛zmiótł’ jak w powodzi. W pewnym przekładzie fragment ten oddano następująco: „Zgarniasz ich w sen śmierci” (New International Version). Z drugiej strony życie niedoskonałych ludzi przypomina „po prostu sen”, trwający zaledwie jedną noc.
13. Pod jakim względem przypominamy „zieloną trawę” i jak to powinno wpływać na nasz sposób myślenia?
13 Jesteśmy ‛jak zielona trawa, która z rana kwitnie’, ale prażona przez słońce, zdąży do wieczora zwiędnąć. Nasze życie rzeczywiście przemija niczym trawa, która więdnie w ciągu jednego dnia. Nie marnujmy zatem tego cennego dobra. Prośmy natomiast Boga, żeby nam wskazał, jak powinniśmy spożytkować resztę naszych lat w obecnym systemie rzeczy.
Jehowa pomaga nam „liczyć nasze dni”
14, 15. Jak słowa z Psalmu 90:7-9 spełniły się na Izraelitach?
14 Psalmista mówi jeszcze do Boga: „Giniemy bowiem od twego gniewu i trwoży nas twoja złość. Przewinienia nasze postawiłeś tuż przed sobą, skryte rzeczy nasze — przed swym jaśniejącym obliczem. Bo z powodu twego strasznego gniewu dobiegają kresu wszystkie nasze dni; kończymy nasze lata po prostu jak szept” (Psalm 90:7-9).
15 Niewierni Izraelici ‛zginęli od gniewu Boga’. ‛Trwożyła ich jego złość’ lub jak to oddano w innym przekładzie, ‛przerażało ich jego oburzenie’ (New International Version). Wskutek osądu Bożego niektórzy ‛zostali powaleni na pustkowiu’ (1 Koryntian 10:5). Jehowa ‛postawił ich przewinienia tuż przed sobą’. Pociągnął Izraelitów do odpowiedzialności za jawną niegodziwość, a ‛przed jego jaśniejącym obliczem’ znalazły się nawet ich „skryte rzeczy”, czyli zatajane grzechy (Przysłów 15:3). Zatwardziali członkowie tego narodu odczuli na sobie straszny gniew Boga i ‛skończyli swe lata po prostu jak szept’. A przecież i nasze krótkie życie przypomina oddech wydobywający się z ust niczym szept.
16. Co powinna uczynić osoba, która skrycie dopuszcza się grzechu?
16 Gdybyśmy potajemnie dopuszczali się grzechu, być może przez jakiś czas udałoby się nam to ukrywać przed innymi. Ale takie skryte postępki znalazłyby się ‛przed jaśniejącym obliczem Jehowy’ i nadwerężyłyby naszą więź z Nim. Aby odzyskać zażyłe stosunki z Jehową, musielibyśmy prosić Go w modlitwie o przebaczenie, porzucić występki i z wdzięcznością przyjąć duchową pomoc chrześcijańskich starszych (Przysłów 28:13; Jakuba 5:14, 15). O ileż lepiej byłoby tak postąpić, niż ‛kończyć swe lata po prostu jak szept’ i wystawiać na niebezpieczeństwo swą nadzieję na życie wieczne!
17. Jaka jest przeciętna długość życia człowieka i czym jest ono wypełnione?
17 Na temat długości życia niedoskonałych ludzi psalmista mówi: „Samych w sobie dni naszych lat jest lat siedemdziesiąt; a jeśli dzięki szczególnej sile jest lat osiemdziesiąt, i tak zmierzają do niedoli oraz rzeczy szkodliwych; bo to musi szybko przeminąć, a my odlatujemy” (Psalm 90:10). Człowiek żyje średnio 70 lat, tymczasem Kaleb jeszcze w wieku 85 lat miał niezwykłą siłę. Do wyjątków należał też Aaron, który przeżył 123 lata, Mojżesz (120 lat) oraz Jozue (110 lat) (Liczb 33:39; Powtórzonego Prawa 34:7; Jozuego 14:6, 10, 11; 24:29). Jednakże członkowie niewiernego pokolenia, którzy wyszli z Egiptu, spisani od 20 lat wzwyż, wymarli w ciągu 40 lat (Liczb 14:29-34). Obecnie w wielu krajach przeciętna długość życia ludzi mieści się w granicach podanych przez psalmistę. Nasze lata są pełne „niedoli oraz rzeczy szkodliwych”. Szybko przemijają, „a my odlatujemy” (Hioba 14:1, 2).
18, 19. (a) Jak możemy „liczyć nasze dni w taki sposób, byśmy mogli uzyskać serce mądre”? (b) Do czego pobudzi nas mądrość?
18 Następnie psalmista śpiewa: „Któż zna siłę twojego gniewu i twe straszne rozgniewanie — stosownie do bojaźni przed tobą? Pokaż nam, jak liczyć nasze dni w taki sposób, byśmy mogli uzyskać serce mądre” (Psalm 90:11, 12). Nikt z nas nie zna w pełni siły gniewu Bożego ani Jego strasznego rozgniewania, a to powinno pogłębić naszą nacechowaną szacunkiem bojaźń wobec Jehowy. W gruncie rzeczy winniśmy prosić Go, by nam pokazał, „jak liczyć nasze dni w taki sposób, byśmy mogli uzyskać serce mądre”.
19 Słowa psalmisty są modlitwą, przez którą Jehowa uczy swych sług, jak mają mądrze oceniać i wykorzystywać pozostałe dni, by cieszyć się Jego uznaniem. Człowiek żyje średnio 70 lat, a więc jakieś 25 500 dni. Ale bez względu na swój wiek ‛nie wiemy, co jutro będzie z naszym życiem, jesteśmy bowiem oparem, który ukazuje się na chwilkę, a potem znika’ (Jakuba 4:13-15). Ponieważ ‛wszystkich dosięga czas i nieprzewidziane zdarzenie’, nie możemy powiedzieć, jak długo jeszcze będziemy żyć. Módlmy się zatem o mądrość, byśmy umieli radzić sobie z trudnościami, właściwie traktować drugich i już teraz robić w służbie dla Jehowy wszystko, na co nas stać (Kaznodziei 9:11; Jakuba 1:5-8). Jehowa zapewnia nam kierownictwo za pośrednictwem swego Słowa i ducha oraz swej organizacji (Mateusza 24:45-47; 1 Koryntian 2:10; 2 Tymoteusza 3:16, 17). Mądrość pobudza nas do ‛szukania najpierw Królestwa Bożego’ i korzystania z naszych dni w sposób przynoszący chwałę Jehowie i radujący Jego serce (Mateusza 6:25-33; Przysłów 27:11). Rzecz jasna wielbienie Go z całego serca nie uwolni nas od wszelkich problemów, ale na pewno przysporzy nam wiele radości.
Błogosławieństwo Jehowy przysparza radości
20. (a) W jakim sensie Bóg ‛się użala’? (b) Jak Jehowa z nami postąpi, jeśli poważnie zbłądzimy, ale okażemy prawdziwą skruchę?
20 Jakże wspaniale by było, gdybyśmy przez resztę życia mogli zaznawać radości! Mojżesz zwraca się więc z błaganiem: „Racz powrócić, Jehowo! Jak długo to będzie? I użal się nad swoimi sługami. Nasyć nas z rana swą lojalną życzliwością [lub „lojalną miłością”], abyśmy wykrzykiwali radośnie i weselili się przez wszystkie swoje dni” (Psalm 90:13, 14, przypis w NW). Bóg nie popełnia błędów. Niemniej ‛użala się’ w tym sensie, że odstępuje od swego gniewu oraz wymierzenia kary, gdy skruszeni grzesznicy reagują na Jego ostrzeżenie i zmieniają swe nastawienie oraz postępowanie (Powtórzonego Prawa 13:17). Jeśli więc nawet zdarzy się nam poważnie zbłądzić, ale potem okażemy prawdziwą skruchę, Jehowa ‛nasyci nas swą lojalną życzliwością’, żebyśmy mogli ‛wykrzykiwać radośnie’ (Psalm 32:1-5). A dzięki zabieganiu o prawość zaznamy lojalnej miłości Boga i będziemy „weselili się przez wszystkie swoje dni”, czyli przez resztę swego życia.
21. O co zapewne prosił Mojżesz w Psalmie 90:15, 16?
21 Psalmista żarliwie się modli: „Rozraduj nas odpowiednio do dni, gdy nas trapiłeś, do lat, gdy widzieliśmy nieszczęście. Niech twoim sługom ukaże się twe działanie, a twoja wspaniałość na ich synach” (Psalm 90:15, 16). Mojżesz zapewne prosił Boga, by wzbudził w Izraelitach radość współmierną do dni ich utrapienia oraz do lat, w których zaznawali nieszczęść. Pragnął, żeby „działanie” Boga polegające na błogosławieniu Izraelitom stało się dostrzegalne dla Jego sług, a Jego wspaniałość — dla ich synów, czyli potomków. Słusznie możemy się modlić, aby w obiecanym przez Boga nowym świecie posłuszna ludzkość dostąpiła nieprzebranych błogosławieństw (2 Piotra 3:13).
22. O co w myśl Psalmu 90:17 możemy się modlić?
22 Psalm 90 kończy się prośbą: „Niech też spoczywa na nas to, co jest rozkoszą Jehowy, naszego Boga, i racz na nas utwierdzić dzieło naszych rąk, tak, dzieło naszych rąk racz utwierdzić” (Psalm 90:17). Ze słów tych wynika, że możemy modlić się do Boga o błogosławienie naszych wysiłków w służbie dla Niego. Jako namaszczeni chrześcijanie lub towarzyszące im „drugie owce”, radujemy się, iż spoczywa na nas „to, co jest rozkoszą Jehowy” (Jana 10:16). Jakże się cieszymy, że Bóg ‛utwierdza dzieło naszych rąk’, obejmujące między innymi głoszenie o Królestwie!
Dalej liczmy nasze dni
23, 24. Jakie korzyści możemy odnieść z rozmyślania nad treścią Psalmu 90?
23 Rozmyślanie nad Psalmem 90 powinno pogłębić nasze poleganie na Jehowie — naszym „prawdziwym mieszkaniu”. Dzięki zastanowieniu się nad słowami o krótkości życia winniśmy jeszcze lepiej uświadomić sobie potrzebę zabiegania o kierownictwo Boże w liczeniu naszych dni. A jeśli będziemy wytrwale szukać zbożnej mądrości i ją przejawiać, na pewno zaznamy lojalnej życzliwości i błogosławieństwa Jehowy.
24 Jehowa nadal będzie nam pokazywał, jak mamy liczyć nasze dni. Gdy zastosujemy się do Jego wskazówek, będziemy mogli to czynić przez całą wieczność (Jana 17:3). Jeżeli jednak naprawdę pragniemy wieść bezkresne życie, Jehowa musi być naszym schronieniem (Judy 20, 21). Wyraźnie na to wskazują zachęcające słowa Psalmu 91, który omówiono w następnym artykule.
Jak byś odpowiedział?
• W jakim sensie Jehowa jest dla nas „prawdziwym mieszkaniem”?
• Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa zawsze jest gotów nam pomóc?
• Jak Jehowa pomaga nam „liczyć nasze dni”?
• Dzięki czemu możemy ‛weselić się przez wszystkie swoje dni’?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 10]
Jehowa był Bogiem, „zanim się narodziły góry”
[Ilustracja na stronie 12]
Z punktu widzenia Jehowy 969-letni Metuszelach żył krócej niż jeden dzień
[Ilustracje na stronie 14]
Jehowa ‛utwierdza dzieło naszych rąk’