Jehowa — niedościgły wzór dobroci

„Sławcie Jehowę Zastępów, bo Jehowa jest dobry” (JEREMIASZA 33:11).

1. Co nas pobudza do wysławiania Boga za Jego dobroć?

JEHOWA BÓG jest dobry w sensie absolutnym. „Jakże wielka jest jego dobroć!” — wykrzyknął prorok Zachariasz (Zachariasza 9:17). Rzeczywiście, uwidacznia się ona we wszystkim, co Bóg uczynił, by przygotować ziemię dla naszego pożytku (Rodzaju 1:31). Nigdy nie zdołamy pojąć wszystkich skomplikowanych praw, które uruchomił, stwarzając wszechświat (Kaznodziei 3:11; 8:17). Ale już to, co wiemy, pobudza nas do wysławiania Boga za Jego dobroć.

2. Jak byś zdefiniował dobroć?

² Czym jest dobroć? Jest to doskonałość pod względem moralnym, cnota. Obejmuje jednak coś więcej niż powstrzymywanie się od wyrządzania zła. Stanowi jeden z owoców ducha i przejawia się w konstruktywnym działaniu (Galatów 5:22, 23). Wyraża się w czynieniu drugim tego, co jest dla nich dobre, korzystne. W dzisiejszym świecie coś, co w pewnych kręgach uchodzi za dobre, w innych jest postrzegane jako złe. Jednakże warunkiem pokoju i szczęścia jest jednolity miernik dobroci. Kto właściwie może go ustalić?

3. Czego na temat miernika dobroci dowiadujemy się z Księgi Rodzaju 2:16, 17?

³ Miernik dobroci ustala Bóg. U zarania dziejów ludzkości Jehowa stanowczo oświadczył pierwszemu człowiekowi: „Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść do syta. Ale co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz” (Rodzaju 2:16, 17).  A zatem wiedzy na temat dobra i zła ludzie powinni oczekiwać od swego Stwórcy.

Przejaw niezasłużonej dobroci

4. Co Bóg uczynił dla ludzkości już po grzechu Adama?

⁴ Ponieważ Adam nie chciał uznać Bożego prawa do ustanawiania mierników dobroci i zgrzeszył, widoki ludzkości na zaznawanie wiecznego szczęścia w doskonałości zostały zagrożone (Rodzaju 3:1-6). Zanim jednak urodzili się potomkowie Adama obciążeni dziedzictwem grzechu i śmierci, Bóg zapowiedział pojawienie się doskonałego Potomka. Zwracając się do „pradawnego węża”, Szatana Diabła, Jehowa oznajmił: „Wprowadzę nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę i między twoje potomstwo a jej potomstwo. On rozgniecie ci głowę, a ty rozgnieciesz mu piętę” (Objawienie 12:9; Rodzaju 3:15). Jehowa powziął zamiar odkupienia rodu ludzkiego. Okazując niezasłużoną dobroć, rzeczywiście zrealizował postanowienie służące wybawieniu tych, którzy wierzą w ofiarę okupu, złożoną przez Jego ukochanego Syna (Mateusza 20:28; Rzymian 5:8, 12).

5. Dlaczego możemy przejawiać pewną miarę dobroci, mimo iż odziedziczyliśmy złe skłonności serca?

⁵ Rzecz jasna wskutek grzechu Adama odziedziczyliśmy złe skłonności serca (Rodzaju 8:21). Ale na szczęście Jehowa pomaga nam przejawiać pewną miarę dobroci. Trwanie w tym, czego się nauczyliśmy z Jego cennych świętych pism, nie tylko ‛czyni nas mądrymi ku wybawieniu’ oraz ‛wyposaża do wszelkiego dobrego dzieła’, ale też pomaga robić to, co jest dobre w Jego oczach (2 Tymoteusza 3:14-17). Niemniej chcąc odnieść pożytek z biblijnych pouczeń i okazywać dobroć, musimy mieć takie nastawienie, jak psalmista, który śpiewał o Jehowie: „Jesteś dobry i wyświadczasz dobro. Naucz mnie twych przepisów” (Psalm 119:68).

Wychwalanie dobroci Jehowy

6. Co śpiewali Lewici, gdy Dawid polecił sprowadzić do Jerozolimy Arkę Przymierza?

⁶ Dawid, król starożytnego Izraela, uznawał dobroć Boga i u Niego szukał kierownictwa. Napisał: „Dobry i prostolinijny jest Jehowa. Dlatego poucza grzeszników o drodze” (Psalm 25:8). W zakres wskazówek, których Bóg udzielił Izraelitom, wchodziło dziesięć ważnych praw — Dziesięcioro Przykazań — spisanych na dwóch tablicach kamiennych i przechowywanych w świętej skrzyni, nazywanej Arką Przymierza. Kiedy Dawid polecił sprowadzić ją do stolicy Izraela, Jerozolimy, Lewici śpiewali między innymi: „Dzięki składajcie Jehowie, bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony” (1 Kronik 16:34, 37-41). Jakże wspaniale musiały brzmieć te słowa płynące z ust lewickich śpiewaków!

7. Co się stało, gdy Arkę wniesiono do Miejsca Najświętszego i gdy Salomon skończył uroczystą modlitwę?

⁷ Te same słowa wysławiania rozbrzmiewały podczas poświęcenia świątyni Jehowy, wzniesionej przez Salomona, syna Dawida. Gdy Arkę Przymierza umieszczono w Miejscu Najświętszym nowo wybudowanej świątyni, Lewici zaczęli wychwalać Jehowę, „bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony”. Wówczas świątynię w cudowny sposób wypełnił obłok symbolizujący  pełną chwały obecność Jehowy (2 Kronik 5:13, 14). Kiedy Salomon skończył okolicznościową modlitwę, „spadł z niebios ogień i strawił całopalenie oraz ofiary”. Na ten widok „wszyscy synowie izraelscy (...) natychmiast pokłonili się twarzą ku ziemi, na posadzce, i padłszy na twarze, dziękowali Jehowie, ‚bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony’” (2 Kronik 7:1-3). Po 14-dniowym święcie Izraelici powrócili do swych domów, ‛radośni i w dobrym nastroju serca z powodu dobroci, którą Jehowa wyświadczył Dawidowi i Salomonowi oraz Izraelowi, swemu ludowi’ (2 Kronik 7:10).

8, 9. (a) Jaką drogę obrali w końcu Izraelici, mimo iż wysławiali Jehowę za Jego dobroć? (b) Co Jeremiasz zapowiedział Jerozolimie i jak się to spełniło?

⁸ Niestety, Izraelici nie żyli zgodnie ze słowami pieśni, którymi sławili Boga. Z czasem mieszkańcy Judy ‛wychwalali Jehowę tylko swymi wargami’ (Izajasza 29:13). Zamiast się dostosować do Jego mierników dobroci, zaczęli dopuszczać się zła. Na czym ono polegało? Stali się winni bałwochwalstwa, niemoralności, uciskania biednych oraz popełniali inne rażące grzechy. Skutkiem tego w roku 607 p.n.e. Jerozolima została zburzona, a mieszkańcy Judy uprowadzeni do niewoli w Babilonie.

⁹ W ten sposób Bóg skarcił swój lud. Jednakże za pośrednictwem proroka Jeremiasza zapowiedział, że w Jerozolimie jeszcze rozlegnie się głos mówiących: „Sławcie Jehowę Zastępów, bo Jehowa jest dobry; bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony!” (Jeremiasza 33:10, 11). I tak się stało. W roku 537 p.n.e., po 70-letnim wyludnieniu ziemi judzkiej, ostatek Żydów powrócił do Jerozolimy (Jeremiasza 25:11; Daniela 9:1, 2). Na górze Moria, w miejscu, gdzie dawniej stała świątynia, repatrianci wznieśli ołtarz i zaczęli na nim składać ofiary. W drugim roku po  swym powrocie położyli fundamenty świątyni. Cóż to były za radosne chwile! Ezdrasz napisał: „Gdy budowniczowie położyli fundament świątyni Jehowy, wówczas kapłani w stroju urzędowym stanęli z trąbami, a Lewici, synowie Asafa — z czynelami, by wysławiać Jehowę według wskazań Dawida, króla Izraela. I zaczęli odpowiadać śpiewem, wysławiając Jehowę i składając mu dzięki, ‚bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość wobec Izraela trwa po czas niezmierzony’” (Ezdrasza 3:1-11).

10. Jakimi znamiennymi słowami rozpoczyna się i kończy Psalm 118?

¹⁰ Podobne wyrazy wysławiania dobroci Jehowy występują w szeregu psalmów, między innymi w Psalmie 118. Izraelici śpiewali go w swych domach na zakończenie święta Paschy. Rozpoczyna się on i kończy następująco: „Dzięki składajcie Jehowie, bo jest dobry; bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony” (Psalm 118:1, 29). Być może właśnie te słowa wychwalania były ostatnimi, które Jezus Chrystus zaśpiewał z wiernymi apostołami w noc przed swą śmiercią w roku 33 n.e. (Mateusza 26:30).

„Daj mi, proszę, zobaczyć twoją chwałę”

11, 12. Jakie oświadczenie usłyszał Mojżesz, oglądając poświatę chwały Bożej?

¹¹ Związek między dobrocią Jehowy a Jego lojalną życzliwością po raz pierwszy ukazano setki lat przed czasami Ezdrasza. Wkrótce po tym, jak Izraelici wdali się w kult złotego cielca i jak wytracono tych złoczyńców, Mojżesz błagał Jehowę: „Daj mi, proszę, zobaczyć twoją chwałę”. Jehowa zdawał sobie sprawę, iż Mojżesz nie mógłby zobaczyć Jego oblicza i pozostać przy życiu, toteż powiedział: „Sprawię, że cała moja dobroć przejdzie przed twoim obliczem” (Wyjścia 33:13-20).

¹² Nazajutrz na górze Synaj dobroć Jehowy przeszła przed obliczem Mojżesza. Dostrzegł on wtedy poświatę chwały Bożej i usłyszał oświadczenie: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy, on przebacza przewinienie i występek, i grzech, lecz bynajmniej nie pozwoli ujść bezkarnie — sprowadzi karę za przewinienie ojców na synów i wnuków, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie” (Wyjścia 34:6, 7). Słowa te wskazują, iż dobroć Jehowy wiąże się z Jego lojalną życzliwością oraz z innymi aspektami Jego osobowości. Rozważenie ich pomoże nam przejawiać dobroć. Najpierw rozpatrzmy przymiot dwukrotnie wymieniony w tym pięknym oświadczeniu o dobroci Boga.

‛Bóg obfitujący w lojalną życzliwość’

13. Jaka cecha pojawia się dwukrotnie w oświadczeniu o dobroci Bożej i dlaczego jest to stosowne?

¹³ ‛Jehowa to Bóg obfitujący w lojalną życzliwość, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy’. Hebrajskie słowo tłumaczone na „lojalna życzliwość” oznacza też „lojalną miłość”. W oświadczeniu Bożym skierowanym do Mojżesza tylko ten przymiot pojawia się dwukrotnie. I całkiem słusznie, gdyż dominującą cechą Jehowy jest właśnie miłość! (1 Jana 4:8). Miłość tę uwypukla znany refren opiewający Jehowę: „bo jest dobry, bo jego lojalna życzliwość trwa po czas niezmierzony”.

14. Kto szczególnie zaznaje Bożej dobroci i lojalnej życzliwości?

 ¹⁴ Jehowa przejawia dobroć między innymi w ten sposób, że ‛obfituje w lojalną życzliwość’. Uwidacznia się to zwłaszcza w troskliwej opiece, którą otacza swych oddanych, wiernych sług na ziemi (1 Piotra 5:6, 7). Jako Świadkowie Jehowy możemy potwierdzić, iż On ‛zachowuje lojalną życzliwość’ dla tych, którzy Go miłują i Mu służą (Wyjścia 20:6). Członkowie cielesnego Izraela przestali zaznawać lojalnej życzliwości Jehowy, czyli Jego lojalnej miłości, ponieważ odrzucili Jego Syna. Jednakże Boża dobroć i lojalna miłość względem wiernych chrześcijan ze wszystkich narodów będzie trwać wiecznie (Jana 3:36).

Jehowa — miłosierny i łaskawy

15. (a) Jakimi słowami rozpoczyna się oświadczenie, które Mojżesz usłyszał na górze Synaj? (b) Co wchodzi w zakres miłosierdzia?

¹⁵ Oświadczenie, które Mojżesz usłyszał na górze Synaj, rozpoczynało się słowami: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy”. Hebrajski wyraz oddany przez „miłosierny” może się odnosić do „wnętrzności” i ściśle się wiąże ze słowem oznaczającym „łono”. W zakres miłosierdzia wchodzi zatem tkliwe współczucie, przenikające wnętrze danej osoby. Ale miłosierdzie to coś więcej niż szczera litość. Winno nas pobudzać do robienia czegoś, co ulży czyimś cierpieniom. Na przykład kochający chrześcijańscy starsi zdają sobie sprawę, iż powinni przejawiać miłosierdzie wobec współwyznawców i — gdy jest to stosowne — ‛okazywać je z rozradowaniem’ (Rzymian 12:8; Jakuba 2:13; Judy 22, 23).

16. Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa jest łaskawy?

¹⁶ Dobroć Boga uwidacznia się też w Jego łaskawości. Człowiek łaskawy „liczy się z uczuciami innych” i okazuje ‛ujmującą życzliwość zwłaszcza osobom pomniejszym’. Jehowa stanowi najwspanialszy wzór pod względem przejawiania łaskawości w kontaktach ze swymi wiernymi sługami. Za pośrednictwem aniołów łaskawie dodał sił sędziwemu prorokowi Danielowi oraz poinformował dziewicę Marię, iż będzie miała zaszczyt urodzić Jezusa (Daniela 10:19; Łukasza 1:26-38). Jako słudzy Jehowy, z pewnością jesteśmy Mu wdzięczni, że życzliwie przemawia do nas z kart Biblii. Wysławiamy Go za ten przejaw dobroci i staramy się być łaskawi wobec innych. Również ci, którzy mają kwalifikacje duchowe, dokładają starań, aby korygując współwyznawcę „w duchu łagodności”, okazywać delikatność i łaskawość (Galatów 6:1).

Bóg nieskory do gniewu

17. Dlaczego możemy być wdzięczni Jehowie, że jest „nieskory do gniewu”?

¹⁷ ‛Bóg nieskory do gniewu’. Słowa te kierują uwagę na jeszcze inny przejaw dobroci Jehowy. Cierpliwie znosi On nasze niedociągnięcia i daje nam czas na przezwyciężenie poważnych słabości oraz robienie postępów duchowych (Hebrajczyków 5:12 do 6:3; Jakuba 5:14, 15). Z cierpliwości Boga odnoszą pożytek także ci, którzy jeszcze nie są Jego czcicielami. Wciąż mogą zareagować przychylnie na orędzie Królestwa i okazać skruchę (Rzymian 2:4). Ale chociaż Jehowa jest cierpliwy, to powodowany dobrocią niekiedy wyraża gniew — tak jak uczynił wtedy, gdy na górze Synaj Izraelici wdali się w kult złotego cielca. Już wkrótce Bóg da wyraz jeszcze większemu gniewowi, kiedy położy kres szatańskiemu złemu światu (Ezechiela 38:19, 21-23).

18. Jaki kontrast istnieje między Jehową a człowieczymi przywódcami, jeśli chodzi o prawdę?

¹⁸ ‛Jehowa to Bóg obfitujący w prawdę’. Jakże bardzo Jehowa różni się od człowieczych przywódców, którzy składają piękne obietnice, a potem ich nie dotrzymują! Natomiast czciciele Jehowy mogą polegać na wszystkim, co mówi Jego natchnione Słowo. Ponieważ Bóg obfituje w prawdę, możemy zawsze ufać temu, co On obiecuje. Nasz dobry niebiański  Ojciec niezawodnie wysłuchuje nas, gdy modlimy się o prawdę duchową, i dostarcza nam jej w obfitości (Psalm 43:3; 65:2).

19. W jaki niezwykły sposób Jehowa okazuje dobroć skruszonym grzesznikom?

¹⁹ ‛Jehowa to Bóg przebaczający przewinienie i występek, i grzech’. W swej dobroci chętnie przebacza skruszonym grzesznikom. Niewątpliwie jesteśmy bardzo wdzięczni, że nasz kochający niebiański Ojciec umożliwia dostąpienie przebaczenia na podstawie ofiary Jezusa (1 Jana 2:1, 2). Naprawdę się cieszymy, że każdy, kto wierzy w okup, może sobie zjednać uznanie Jehowy, mając nadzieję na bezkresne życie w obiecanym przez Niego nowym świecie. Jakież to niezwykłe powody, by wysławiać Jehowę za okazywanie ludziom dobroci! (2 Piotra 3:13).

20. Co dowodzi, że Bóg nie toleruje zła?

²⁰ „[Jehowa] bynajmniej nie pozwoli ujść bezkarnie”. Oto kolejna przyczyna, by wychwalać Jehowę za Jego dobroć. Dlaczego? Ponieważ istotnym aspektem dobroci jest to, że w żaden sposób nie toleruje zła. Co więcej, „podczas objawienia się z nieba Pana Jezusa wraz z jego potężnymi aniołami” zostanie wywarta pomsta „na tych, którzy nie znają Boga, oraz na tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie”. Takie osoby „poniosą karę sądową wiecznej zagłady” (2 Tesaloniczan 1:5-9). Czciciele Jehowy ocaleją i będą mogli w pełni rozkoszować się życiem, nie zaznając niepokoju ze strony bezbożnych, którzy ‛nie miłują dobroci’ (2 Tymoteusza 3:1-3).

Naśladuj dobroć Jehowy

21. Dlaczego powinniśmy okazywać dobroć?

²¹ Nie ulega wątpliwości, iż mamy wiele powodów, by wysławiać Jehowę za Jego dobroć i Mu za nią dziękować. Czy jako Jego słudzy nie powinniśmy dokładać wszelkich starań, aby okazywać ten przymiot? Oczywiście, gdyż apostoł Paweł zachęcił współchrześcijan: „Stańcie się naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane” (Efezjan 5:1). Nasz niebiański Ojciec ustawicznie przejawia dobroć, więc i my powinniśmy czynić tak samo.

22. Co rozważymy w następnym artykule?

²² Jeżeli całym sercem jesteśmy oddani Jehowie, to z pewnością szczerze pragniemy naśladować Jego dobroć. Ponieważ pochodzimy od grzesznego Adama, niełatwo nam czynić dobro. Jednakże z następnego artykułu dowiemy się, jak możemy przejawiać dobroć. Omówimy też różne dziedziny, w których możemy i powinniśmy naśladować Jehowę — niedościgły wzór dobroci.

Jak byś odpowiedział?

• Czym jest dobroć?

• Jakie wersety biblijne podkreślają dobroć Boga?

• Jak Jehowa przejawia dobroć?

• Dlaczego powinniśmy naśladować dobroć Jehowy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 12]

W starożytności Jehowa karcił swój naród, który nie żył zgodnie z wyrazami wysławiania

[Ilustracja na stronie 12]

Wierny ostatek powrócił do Jerozolimy

[Ilustracja na stronie 13]

Mojżesz usłyszał wspaniałe oświadczenie o dobroci Bożej

[Ilustracja na stronie 15]

Dobroć Jehowy uwidacznia się w sposobie, w jaki przemawia On do nas z kart Biblii