Światło od Boga rozprasza ciemność!
Światło od Boga rozprasza ciemność!
„To Jehowa sprawia, że moja ciemność jaśnieje” (2 SAMUELA 22:29).
1. Jaki związek istnieje między światłem a życiem?
„BÓG przemówił: ‚Niech powstanie światło’. Wtedy powstało światło” (Rodzaju 1:3). W taki oto podniosły sposób relacja o stwarzaniu, zamieszczona w Księdze Rodzaju, utożsamia Jehowę ze źródłem światła, bez którego życie na ziemi nie byłoby możliwe. Od Jehowy pochodzi też światło duchowe, zapewniające nam nieodzowne kierownictwo w życiu (Psalm 43:3). Na ścisły związek między światłem duchowym a życiem wskazał król Dawid, gdy napisał: „U ciebie jest źródło życia; dzięki światłu od ciebie widzimy światło” (Psalm 36:9).
2. Z czym — jak wykazał Paweł — ściśle się wiąże światło duchowe?
2 Jakieś 1000 lat po czasach Dawida do sprawozdania o stwarzaniu nawiązał apostoł Paweł. Pisząc do zboru chrześcijańskiego w Koryncie, oświadczył: „Bo właśnie Bóg rzekł: ‚Z ciemności niech zajaśnieje światło’”. Następnie Paweł wykazał, że światło duchowe ściśle się wiąże z wiedzą pochodzącą od Jehowy: „On też oświetlił nasze serca, by je oświecić chwalebnym poznaniem Boga poprzez oblicze Chrystusa” (2 Koryntian 4:6). Jak to światło do nas dociera?
Biblia nośnikiem światła
3. Jakie światło Jehowa zapewnia za pośrednictwem Biblii?
3 Jehowa przekazuje duchowe światło przede wszystkim przez swoje natchnione Słowo, Biblię. Kiedy więc ją studiujemy i przyswajamy sobie wiedzę od Boga, pozwalamy Jego światłu nas oświecać. Za pośrednictwem Biblii Jehowa wyjaśnia swe zamierzenie i mówi nam, jak mamy spełniać Jego wolę. Nadaje to cel naszemu życiu i pomaga zaspokajać potrzeby duchowe (Kaznodziei 12:1; Mateusza 5:3). Konieczność zaspokajania ich podkreślił Jezus, gdy cytując Prawo Mojżeszowe, powiedział: „Jest napisane: ‚Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy’” (Mateusza 4:4; Powtórzonego Prawa 8:3).
4. W jakim sensie Jezus jest „światłem świata”?
4 Ścisły związek ze światłem duchowym ma osoba Jezusa. W gruncie rzeczy on sam nazwał siebie „światłem świata” i dodał: „Kto idzie za mną, ten na pewno nie będzie chodził w ciemności, lecz posiądzie światło życia” (Jana 8:12). Wyrażenie to pomaga zrozumieć kluczową rolę Jezusa w przekazywaniu ludziom prawdy od Jehowy. Jeżeli mamy uniknąć ciemności i chodzić w świetle, którego udziela Bóg, musimy słuchać wszystkiego, co mówi Jezus, oraz pilnie naśladować jego przykład i dokładnie trzymać się jego nauk zawartych w Piśmie Świętym.
5. Jakie zadanie mieli do wykonania naśladowcy Jezusa po jego śmierci?
5 Kilka dni przed śmiercią Jezus ponownie nazwał siebie światłem, a następnie powiedział swym uczniom: „Jeszcze przez krótką chwilę będzie wśród was światło. Chodźcie, dopóki macie światło, żeby was ciemność nie przemogła; a kto chodzi w ciemności, ten nie wie, gdzie idzie. Dopóki macie światło, wierzcie w światło, żebyście się stali synami światła” (Jana 12:35, 36). Ci, którzy stali się synami światła, poznali podany w Biblii „wzór zdrowych słów” (2 Tymoteusza 1:13, 14). Posługiwali się nimi, by pomóc innym szczerym ludziom przejść z ciemności do światła Bożego.
6. Jaką podstawową prawdę na temat światła i ciemności zawiera List 1 Jana 1:5?
6 Apostoł Jan napisał: „Bóg jest światłem i w jedności z nim nie ma żadnej ciemności” (1 Jana 1:5). Zwróćmy uwagę na przedstawiony tu kontrast między światłem a ciemnością. Światło duchowe pochodzi od Jehowy, z którym przecież nie można kojarzyć duchowej ciemności. Kto zatem jest jej źródłem?
Źródło ciemności duchowej
7. Kto jest odpowiedzialny za duchową ciemność panującą na świecie i jaki wywiera wpływ?
7 Apostoł Paweł wspomniał o „bogu tego systemu rzeczy”. Miał na myśli Szatana Diabła i powiedział o nim, że „zaślepił umysły niewierzących, aby nie mogło przeniknąć oświecenie chwalebną dobrą nowiną o Chrystusie, który jest obrazem Boga” (2 Koryntian 4:4). Wielu deklaruje wiarę w Boga, jednakże coraz szersze grono osób nie wierzy w istnienie Diabła. Dlaczego? Ponieważ nie chcą uznać, że jakaś nikczemna, nadludzka siła mogłaby istnieć i wpływać na ich sposób myślenia. Niemniej, jak wykazał Paweł, Diabeł rzeczywiście istnieje i oddziałuje na ludzi, wskutek czego nie widzą światła prawdy. O tym, że Szatan jest w stanie to robić, świadczy proroczy opis przedstawiający go jako tego, który „wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię” (Objawienie 12:9). W rezultacie jego działań cała ludzkość, z wyjątkiem sług Jehowy, znajduje się w sytuacji zapowiedzianej przez proroka Izajasza: „Oto ciemność zakryje ziemię, a gęsty mrok grupy narodowościowe” (Izajasza 60:2).
8. Co świadczy o tym, że osoby tkwiące w ciemności duchowej są zdezorientowane?
8 W nieprzeniknionej ciemności nic nie widać. Łatwo się zgubić lub stracić orientację. Podobnie osoby tkwiące w ciemnościach duchowych mają upośledzoną zdolność postrzegania i w sensie symbolicznym szybko się dezorientują. Mogą zatracić umiejętność odróżniania prawdy od kłamstwa i dobra od zła. Właśnie o takich ludziach wspomniał prorok Izajasz, pisząc: „Biada tym, którzy mówią, że dobre jest złe, a złe jest dobre, którzy ciemność przedstawiają jako światło, a światło jako ciemność, którzy gorycz przedstawiają jako słodycz, a słodycz jako gorycz!” (Izajasza 5:20). Ci, którzy przebywają w ciemności, znajdują się pod wpływem jej boga, Szatana Diabła, i dlatego są oddaleni od źródła światła i życia (Efezjan 4:17-19).
Niełatwo przejść z ciemności do światła
9. Wyjaśnij, dlaczego złoczyńcy lubią ciemność literalną oraz duchową.
9 Na okoliczność, że niegodziwcy lubują się w literalnych ciemnościach, tak oto zwrócił uwagę wierny Hiob: „Oko cudzołożnika wyczekuje wieczornego mroku; mówi: ‚Nie ujrzy mnie żadne oko!’ I na twarz kładzie on zasłonę” (Hioba 24:15). Złoczyńcy przebywają też w ciemności duchowej, która bez reszty nad nimi panuje. Jak powiedział apostoł Paweł, usidlone przez nią osoby często kalają się niemoralnością, kradzieżą, chciwością, pijaństwem, zdzierstwem i rzucaniem obelg. Kto jednak przychodzi do światła ze Słowa Bożego, dokonuje zmian. Na to, że są one możliwe, Paweł wyraźnie wskazał w swym liście do chrześcijan w Koryncie. Wielu z nich dopuszczało się wcześniej uczynków ciemności, niemniej Paweł oznajmił: „Ale zostaliście umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz duchem naszego Boga” (1 Koryntian 6:9-11).
10, 11. (a) Jak Jezus okazał względy człowiekowi, któremu przywrócił wzrok? (b) Dlaczego wielu nie garnie się do światła?
10 Kiedy ktoś wyjdzie z gęstej ciemności, jego oczy zapewne będą potrzebowały trochę czasu na przystosowanie się do światła. Gdy w Betsaidzie Jezus uzdrowił niewidomego, życzliwie uczynił to etapami. „Wziąwszy ślepego za rękę, wyprowadził go poza wioskę, a plunąwszy na jego oczy, włożył na niego ręce i zaczął go pytać: ‚Czy coś widzisz?’ A on spojrzał w górę i się odezwał: ‚Widzę ludzi, gdyż dostrzegam coś, co wydaje się drzewami, ale chodzącymi’. Potem znowu położył ręce na jego oczy i ów człowiek widział wyraźnie, i wyzdrowiał, i widział wszystko dokładnie” (Marka 8:23-25). Jezus najwidoczniej przywrócił mu wzrok stopniowo, aby mógł się przyzwyczaić do światła słonecznego. Możemy sobie wyobrazić radość tego człowieka, gdy przejrzał.
11 Jednakże jeszcze bardziej cieszą się ci, którym pomaga się przejść krok po kroku z ciemności duchowej do światła prawdy. Kiedy widzimy ich radość, być może zastanawiamy się, dlaczego to światło nie pociąga więcej osób. Jezus podał następującą przyczynę: „To jest podstawa sądu, że światło przyszło na świat, ale ludzie bardziej umiłowali ciemność niż światło, bo ich uczynki były niegodziwe. Kto bowiem dopuszcza się tego, co podłe, ten nienawidzi światła i nie przychodzi do światła, żeby jego uczynki nie zostały zganione” (Jana 3:19, 20). A zatem wielu lubi dopuszczać się „tego, co podłe” — między innymi niemoralności, ucisku, kłamstw, oszustw i kradzieży — a szatańskie ciemności stwarzają im idealne warunki do postępowania według własnych pragnień.
Robienie postępów w świetle
12. Jakie korzyści odnieśliśmy z przyjścia do światła?
12 Jakie zmiany dostrzegamy u siebie, odkąd poznaliśmy światło? Od czasu do czasu warto sobie przypomnieć i przeanalizować swoje dotychczasowe postępy duchowe. Jakich złych nawyków się wyzbyliśmy? Z jakimi problemami w życiu się uporaliśmy? Jak zmieniliśmy swe plany na przyszłość? Dzięki sile od Jehowy i pomocy Jego świętego ducha możemy w dalszym ciągu dokonywać zmian w swej osobowości i sposobie myślenia, czym dowiedziemy, że pozytywnie reagujemy na światło (Efezjan 4:23, 24). Paweł tak to ujął: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością, ale teraz jesteście światłem w związku z Panem. Dalej chodźcie jako dzieci światła, gdyż na owoc światła składa się wszelka dobroć i prawość, i prawda” (Efezjan 5:8, 9). Jeżeli kierujemy się w życiu światłem od Jehowy, zyskujemy nadzieję i cel oraz uprzyjemniamy życie otoczeniu. A jakąż radość sprawiamy tym sercu Jehowy! (Przysłów 27:11).
13. Jak możemy okazywać wdzięczność za światło od Jehowy i czego to wymaga?
13 Swoją wdzięczność za szczęśliwsze życie okazujemy, gdy odbijamy światło pochodzące od Jehowy, a więc gdy zdobytą wiedzę biblijną przekazujemy członkom rodziny, przyjaciołom i sąsiadom (Mateusza 5:12-16; 24:14). Dla osób, które nie chcą słuchać, nasza działalność kaznodziejska oraz przykładne chrześcijańskie życie stanowią swego rodzaju skarcenie. Paweł wyjaśnił: „Wciąż się upewniajcie, co jest godne upodobania Pana, i przestańcie uczestniczyć z nimi w bezowocnych uczynkach typowych dla ciemności, ale je raczej gańcie” (Efezjan 5:10, 11). Pomaganie innym w porzuceniu ciemności i wybraniu światła wymaga od nas odwagi. Co więcej, trzeba okazywać tym osobom współczucie i troskę oraz szczerze pragnąć dzielić się z nimi światłem prawdy ku ich wiecznotrwałemu pożytkowi (Mateusza 28:19, 20).
Strzeż się fałszywych świateł!
14. Jakiego ostrzeżenia dotyczącego światła powinniśmy usłuchać?
14 Ludzie, którzy godzinami przebywają w ciemności na morzu, z upragnieniem wypatrują jakiegokolwiek światła. W przeszłości na urwistych, skalistych brzegach Anglii rozpalano ogniska wskazujące, gdzie można się schronić przed burzą. Załogi okrętów cieszyły się, że dzięki tym punktom świetlnym mogły dotrzeć do bezpiecznych portów. Jednakże niektóre ogniska okazywały się pułapkami. Wiele łodzi, które płynęły w ich kierunku, nie znajdowało portu, lecz rozbijało się o nadbrzeżne skały, a przewożony ładunek wpadał w ręce złodziei. W tym zwodniczym świecie musimy uważać, by nie pociągnęły nas fałszywe światła, przez co moglibyśmy ulec duchowemu rozbiciu. W Biblii czytamy: „Sam Szatan ciągle się przeobraża w anioła światła”. Podobnie jego słudzy, nie wyłączając odstępców, są „zwodniczymi pracownikami”, którzy też „ciągle się przeobrażają w sług prawości”. Gdybyśmy przyjmowali ich fałszywy sposób rozumowania, nasze zaufanie do Bożego Słowa prawdy, Biblii, mogłoby osłabnąć, a wiara zaniknąć (2 Koryntian 11:13-15; 1 Tymoteusza 1:19).
15. Co nam pomoże pozostawać na drodze prowadzącej do życia?
15 Psalmista oświadczył: „Słowo twoje jest lampą dla mej stopy i światłem na moim szlaku” (Psalm 119:105). Tak więc „wąską drogę prowadzącą do życia” wyraźnie oświetla nasz kochający Bóg, Jehowa, „którego wolą jest, by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (Mateusza 7:14; 1 Tymoteusza 2:4). Trzymanie się zasad biblijnych ustrzeże nas przed zboczeniem z tej wąskiej drogi na ścieżki ciemności. Paweł napisał: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości” (2 Tymoteusza 3:16). Dzięki pouczeniom ze Słowa Bożego wzrastamy duchowo. W jego świetle możemy korygować siebie, a w razie potrzeby zostać skorygowani przez życzliwych pasterzy w zborze. Możemy też prostować sprawy i pokornie przyjmować karcenie w prawości, aby dalej kroczyć drogą wiodącą do życia.
Chodźmy w świetle, okazując wdzięczność
16. Jak możemy przejawiać wdzięczność za wspaniałe światło od Jehowy?
16 Jak możemy okazać docenianie dla wspaniałego światła od Jehowy? W 9 rozdziale Ewangelii według Jana czytamy, że gdy Jezus uzdrowił mężczyznę niewidomego od urodzenia, pobudziło to owego człowieka do wyrażenia wdzięczności. W jaki sposób? Uwierzył w Jezusa jako Syna Bożego i publicznie nazwał go „prorokiem”. Ponadto odważnie rozmawiał z tymi, którzy próbowali zbagatelizować cud Jezusa (Jana 9:17, 30-34). Apostoł Piotr nazwał namaszczonych członków zboru chrześcijańskiego „ludem na szczególną własność”. Dlaczego? Ponieważ przejawiają taką samą wdzięczność jak ów człowiek niewidomy od urodzenia, który został uzdrowiony. Są wdzięczni Jehowie, swemu Dobroczyńcy, i dają temu wyraz, ‛oznajmiając wspaniałe przymioty tego, który ich powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła’ (1 Piotra 2:9; Kolosan 1:13). Podobną wdzięczność okazują osoby mające nadzieję ziemską, toteż wspierają swych namaszczonych duchem braci w publicznym rozgłaszaniu „wspaniałych przymiotów” Jehowy. Jakimż niezrównanym przywilejem Bóg obdarzył niedoskonałych ludzi!
17, 18. (a) Jaki obowiązek spoczywa na każdym z nas? (b) Czego wzorem Tymoteusza winien unikać każdy chrześcijanin?
17 Głęboka wdzięczność za światło prawdy jest niezwykle ważna. Pamiętajmy, że nikt z nas nie urodził się ze znajomością prawdy. Jedni poznają ją jako dorośli i szybko dostrzegają wyższość światła nad ciemnością. Inni mają ogromny zaszczyt być wychowywani przez bogobojnych rodziców. Takie osoby łatwo mogłyby nie w pełni doceniać światło. Pewna siostra, której rodzice służyli Jehowie jeszcze przed jej narodzinami, przyznała, że dokładne zrozumienie doniosłości i znaczenia prawd wpajanych jej od niemowlęctwa wymagało od niej sporo czasu i sił (2 Tymoteusza 3:15). Każdy z nas — młody czy stary — musi pielęgnować wdzięczność za prawdę objawioną przez Jehowę.
18 Młody Tymoteusz był pouczany ze „świętych pism” od najwcześniejszego dzieciństwa, ale dopiero dzięki wysilaniu się w służbie stał się dojrzałym chrześcijaninem (2 Tymoteusza 3:15). Mógł wówczas pomagać apostołowi Pawłowi, który go zachęcał: „Rób wszystko, co możesz, by się stawić przed Bogiem jako godny uznania, jako pracownik nie mający się czego wstydzić, poprawnie władający słowem prawdy”. Wzorem Tymoteusza unikajmy robienia czegokolwiek, za co my moglibyśmy się wstydzić lub przez co Jehowa mógłby się wstydzić nas! (2 Tymoteusza 2:15).
19. (a) Do czego wzorem Dawida mamy wszelkie powody? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?
19 Mamy wszelkie powody do wysławiania Jehowy, który dał nam światło swej prawdy. Powtarzamy za królem Dawidem: „Ty jesteś moją lampą, Jehowo, i to Jehowa sprawia, że moja ciemność jaśnieje” (2 Samuela 22:29). Nie popadamy jednak w samozadowolenie, gdyż to mogłoby nas ponownie zepchnąć w ciemność, z której zostaliśmy wybawieni. Dlatego następny artykuł pomoże nam ocenić, jaką wagę przywiązujemy w życiu do prawdy Bożej.
Czego się dowiedziałeś?
• Jak Jehowa zapewnia duchowe światło?
• Jakich trudności nastręcza otaczająca nas duchowa ciemność?
• Jakich niebezpieczeństw musimy unikać?
• Jak możemy okazywać wdzięczność za światło prawdy?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 8]
Jehowa jest źródłem światła literalnego i duchowego
[Ilustracja na stronie 10]
Jezus stopniowo uzdrowił niewidomego i podobnie pomaga nam wyjść z duchowej ciemności
[Ilustracja na stronie 11]
Kto się daje zwodzić fałszywym światłom pochodzącym od Szatana, może ulec duchowemu rozbiciu