Dwaj pastorzy, którzy cenili publikacje Russella

W ROKU 1891 Charles Taze Russell, który wniósł ogromny wkład w dzieło prowadzone przez prawdziwych chrześcijańskich czcicieli Jehowy, po raz pierwszy odwiedził Europę. Jak wynika z pewnych relacji, kiedy zatrzymał się w Pinerolo we Włoszech, spotkał profesora Daniele Rivoire, byłego pastora waldensów. * Chociaż mężczyzna ten mimo rezygnacji ze stanu duchownego dalej utrzymywał bliskie kontakty z owym wyznaniem, był człowiekiem o otwartym umyśle i zapoznał się z wieloma publikacjami Russella.

W roku 1903 Rivoire przetłumaczył na włoski książkę Russella Boski plan wieków i wydał ją własnym sumptem. Oficjalny włoski przekład tej publikacji ukazał się później. W przedmowie Rivoire napisał: „Oddajemy to pierwsze włoskie wydanie pod opiekę Pana. Oby je pobłogosławił, tak by mimo niedoskonałości przyczyniło się do wywyższenia Jego świętego imienia i zachęciło Jego dzieci mówiące po włosku do większej pobożności. Oby serca wszystkich, którzy je przeczytają i docenią głębokość bogactwa, mądrości i wiedzy, zawartych w Boskim planie i miłości, zostały pobudzone do wdzięczności wobec samego Boga, z którego łaski możliwe było opublikowanie tego dzieła”.

Rivoire zajął się też tłumaczeniem na język włoski czasopisma Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa. Periodyk ten, będący poprzednikiem Strażnicy, ukazywał się w roku 1903 jako kwartalnik. Chociaż profesor Rivoire nigdy nie został Badaczem Pisma Świętego, jak wówczas nazywano Świadków Jehowy, głęboko interesował się szerzeniem orędzia biblijnego, które przedstawiali w swych publikacjach.

„Z moich oczu spadły jakby łuski”

Publikacje Russella cenił również inny pastor waldensów, Giuseppe Banchetti. W religii tej wychował go ojciec, który wcześniej był katolikiem. Giuseppe został pastorem w roku 1894 i usługiwał różnym wspólnotom waldensów — w Apulii, Abruzji oraz na Elbie i Sycylii.

W roku 1905 ukazało się oficjalne włoskie wydanie Boskiego Planu Wieków. Banchetti zamieścił w protestanckim czasopiśmie La Rivista Cristiana entuzjastyczną recenzję tej publikacji. „Dla nas”, pisał, książka Russella „jest najbardziej pouczającym i godnym zaufania przewodnikiem, z którego pomocą każdy chrześcijanin, może podjąć pożyteczne i satysfakcjonujące studium Pisma Świętego  (...) Kiedy ją przeczytałem, z moich oczu spadły jakby łuski, a droga do Boga wydała się prostsza i łatwiejsza. Zniknęło nawet wiele pozornych sprzeczności. Nauki dawniej zawiłe okazały się proste i oczywiste. Wyjaśniły się sprawy dotychczas niezrozumiałe. Zdumiewający plan zbawienia świata w Chrystusie objawił mi się z prostotą budzącą taki podziw, że chciałem wykrzyknąć za apostołem: O głębokości bogactw mądrości i wiedzy Bożej!” (Rzymian 11:33).

Jak zauważył w roku 1925 Remigio Cuminetti, Banchetti darzył „ogromną sympatią” pracę Badaczy Pisma Świętego i był „całkowicie pewny” wyjaśnianych przez nich nauk. Na swój sposób on także chciał je propagować.

Z pism Banchettiego wyraźnie wynika, że tak jak Świadkowie Jehowy, wierzył on w ziemskie zmartwychwstanie, o którym uczy Biblia. Zgadzał się również z Badaczami Pisma Świętego, że rok śmierci Jezusa został ustalony i objawiony przez Boga w proroctwie Daniela o 70 tygodniach (Daniela 9:24-27). Niejednokrotnie też wykazywał — otwarcie przeciwstawiając się naukom swego kościoła — iż Pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa należy obchodzić tylko raz w roku, „dokładnie wtedy, gdy przypada rocznica” tego wydarzenia (Łukasza 22:19, 20). Odrzucał teorię Darwina i uważał, że prawdziwi chrześcijanie nie powinni się angażować w świeckie wojny (Izajasza 2:4).

Przy pewnej okazji Banchetti dyskutował o pismach Russella z niejakim J. Cambellem Wallem. W odpowiedzi na jego krytyczne uwagi Banchetti rzekł: „Jestem przekonany, że gdyby pan przeczytał sześć tomów Russella, odczułby pan orzeźwiającą i głęboką radość i szczerze by mi dziękował. Nie reklamuję tych nauk; przeczytałem te książki jedenaście lat temu i codziennie dziękuję Bogu za to, że mnie oświecił i pocieszył przez dzieło, które jest gruntownie i mocno oparte na Piśmie Świętym”.

„Słuchać, słuchać i jeszcze raz słuchać”

Fakt, iż ci dwaj pastorzy waldensów — Daniele Rivoire i Giuseppe Banchetti — wyrazili uznanie dla sposobu, w jaki Russell objaśniał Biblię, zasługuje na uwagę. Banchetti napisał: „Jestem zdania, że nikt z nas, ewangelików, nawet pastorów czy profesorów teologii, nie wie wszystkiego. Ba, musimy się jeszcze naprawdę dużo nauczyć. (...) Powinniśmy (...) stać i słuchać, zamiast myśleć, że to wszystko znamy, i odrzucać to, co poddano naszej analizie. Trzeba raczej słuchać, słuchać i jeszcze raz słuchać”.

Co roku tysiące ludzi słucha orędzia Królestwa, z którym do ich domów przychodzą Świadkowie Jehowy. Na całym świecie osoby o otwartych umysłach, spragnione prawd biblijnych, reagują na zaproszenie Jezusa: „Chodź, bądź moim naśladowcą” (Marka 10:17-21; Objawienie 22:17).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 28]

Profesor Daniele Rivoire

[Ilustracja na stronie 29]

Giuseppe Banchetti

[Prawa własności]

Rivoire i Banchetti: La Luce, 14 kwietnia 1926