Okazuj lojalną życzliwość potrzebującym

„Okazujcie sobie nawzajem lojalną życzliwość” (ZACHARIASZA 7:9).

1, 2. (a) Dlaczego powinniśmy okazywać lojalną życzliwość? (b) Jakie pytania rozważymy?

SŁOWO Jehowy Boga zachęca nas, byśmy ‛miłowali życzliwość’ (Micheasza 6:8). Podaje też powody, dla których powinniśmy to czynić. Mówi na przykład, że „mąż okazujący lojalną życzliwość wyświadcza dobro swej duszy” (Przysłów 11:17). Szczera prawda! Okazywanie lojalnej życzliwości, czyli lojalnej miłości, pomaga nawiązać serdeczną i trwałą więź z innymi. W rezultacie zyskuje się lojalnych przyjaciół, będących bardzo cenną nagrodą (Przysłów 18:24).

² Ponadto Biblia zapewnia: „Kto zabiega o prawość i lojalną życzliwość, znajdzie życie” (Przysłów 21:21). Tak więc dzięki zabieganiu o lojalną życzliwość zjednamy sobie uznanie Boże i w przyszłości dostąpimy błogosławieństw, między innymi życia wiecznego. Ale jak możemy przejawiać lojalną życzliwość? Kogo powinniśmy nią obdarzać? I czy lojalna życzliwość różni się od zwykłej ludzkiej życzliwości?

Ludzka życzliwość a lojalna życzliwość

3. Czym się różni lojalna życzliwość od zwykłej ludzkiej życzliwości?

³ Zwykła ludzka życzliwość różni się od lojalnej życzliwości pod niejednym względem. Na przykład ten, kto traktuje jakąś osobę  życzliwie, na ogół czyni to bez nawiązywania z nią głębokiej, osobistej więzi. Natomiast gdy obdarzamy kogoś lojalną życzliwością, z miłości okazujemy mu przywiązanie. Jak wynika z Biblii, wyrazy lojalnej życzliwości między ludźmi mogą się opierać na więzach, które już ich łączą (Rodzaju 20:13; 2 Samuela 3:8; 16:17). Podstawą może być też więź wynikająca z wcześniejszych przejawów lojalnej życzliwości (Jozuego 2:1, 12-14; 1 Samuela 15:6; 2 Samuela 10:1, 2). Dla unaocznienia, czym lojalna życzliwość różni się od zwykłej życzliwości, porównajmy dwa biblijne przykłady.

4, 5. Jak dwa przytoczone tu biblijne przykłady ilustrują różnicę między lojalną życzliwością a czysto ludzką życzliwością?

⁴ Jeden przykład ludzkiej życzliwości dotyczy grupy rozbitków, wśród których znalazł się apostoł Paweł. Dotarli oni do brzegów Malty (Dzieje 27:37 do 28:1). Chociaż wyspiarze nie mieli żadnego wcześniejszego zobowiązania wobec tych nieszczęśników ani nie łączyła ich z nimi żadna więź, przyjęli nieznajomych gościnnie i okazali im „niezwykłą ludzką życzliwość” (Dzieje 28:2, 7). Potraktowali tych obcych przybyszów życzliwie, ale był to akt jednorazowy. Przejawili czysto ludzką życzliwość.

⁵ Dla porównania rozważmy, jaką gościnność okazał król Dawid Mefiboszetowi, synowi swego przyjaciela Jonatana. Dawid powiedział do Mefiboszeta: „Zawsze będziesz jadł chleb przy moim stole”. Wyjaśniając powód tego postanowienia, rzekł mu: „Zaiste okażę ci lojalną życzliwość przez wzgląd na Jonatana, twego ojca” (2 Samuela 9:6, 7, 13). Nieustającą gościnność Dawida słusznie można uznać za przejaw lojalnej, a nie jedynie ludzkiej życzliwości, gdyż stanowiła wyraz jego lojalności wobec zadzierzgniętej wcześniej więzi (1 Samuela 18:3; 20:15, 42). Podobnie dzisiaj słudzy Boży darzą bliźnich ludzką życzliwością. Jednakże osobom, które tak jak oni cieszą się uznaniem Bożym, okazują wytrwałą lojalną życzliwość, czyli lojalną miłość (Mateusza 5:45; Galatów 6:10).

6. Jakie cechy lojalnej życzliwości okazywanej przez ludzi uwypukla Słowo Boże?

⁶ Aby ustalić jeszcze inne cechy lojalnej życzliwości, przeanalizujemy pokrótce trzy związane z nią biblijne relacje. Dowiemy się z nich, że ludzie wyrażali lojalną życzliwość 1) konkretnymi czynami, 2) robili to chętnie i 3) okazywali ją zwłaszcza potrzebującym. Ponadto doniesienia te ukazują, jak obecnie możemy przejawiać lojalną życzliwość.

Ojciec, który okazał lojalną życzliwość

7. Co sługa Abrahama powiedział Betuelowi i Labanowi i jaką poruszył kwestię?

⁷ Księga Rodzaju 24:28-67 opisuje dalsze przeżycia wspomnianego w poprzednim artykule sługi Abrahama. Po spotkaniu Rebeki został zaproszony do domu jej ojca, Betuela (wersety 28-32). Tam jeszcze raz szczegółowo opowiedział o swych poszukiwaniach żony dla syna Abrahama (wersety 33-47). Podkreślił, iż osiągnięte do tej pory powodzenie uważa za znak od Jehowy, ‛który go prowadził dobrą drogą, by wziął córkę brata jego pana dla jego syna’ (werset 48). Sługa niewątpliwie spodziewał się, że swą szczerą relacją o zaistniałym zdarzeniu przekona Betuela i jego syna, Labana, iż misja ta cieszy się błogosławieństwem Jehowy. Na koniec rzekł: „Jeśli więc naprawdę okazujecie lojalną życzliwość i wierność memu panu, to mi powiedzcie, a jeśli nie, powiedzcie mi, żebym mógł się zwrócić w prawo lub w lewo” (werset 49).

8. Jak zareagował Betuel w sprawie Rebeki?

⁸ Jehowa już okazał Abrahamowi lojalną życzliwość (Rodzaju 24:12, 14, 27). Czy Betuel ochoczo zrobi to samo i pozwoli Rebece pójść ze sługą Abrahama? Czy wzorem  Boga lojalną życzliwość przejawią też ludzie? A może długa podróż owego sługi okaże się daremna? Zapewne bardzo go pokrzepiły słowa Labana i Betuela: „Od Jehowy wyszła ta rzecz” (werset 50). Dostrzegli oni w tej sprawie rękę Jehowy i niezwłocznie uznali Jego decyzję. Następnie Betuel wyraził swą lojalną życzliwość, mówiąc: „Oto jest przed tobą Rebeka. Weź ją i idź, i niech zostanie żoną syna twego pana, tak jak powiedział Jehowa” (werset 51). Rebeka chętnie wyruszyła ze sługą Abrahama i niebawem została ukochaną żoną Izaaka (wersety 49, 52-58, 67).

Syn, który dał dowód lojalnej życzliwości

9, 10. (a) O co Jakub poprosił swego syna Józefa? (b) Jak Józef okazał ojcu lojalną życzliwość?

⁹ Lojalnej życzliwości zaznał również wnuk Abrahama Jakub. Jak donosi 47 rozdział Księgi Rodzaju, mieszkał wtedy w Egipcie i ‛nadeszły dni, gdy miał umrzeć’ (wersety 27-29). Był zaniepokojony, że stanie się to z dala od ziemi, którą Bóg obiecał Abrahamowi (Rodzaju 15:18; 35:10, 12; 49:29-32). Nie chciał jednak zostać pochowany w Egipcie, toteż poprosił, aby jego zwłoki przewieziono do Kanaanu. Któż lepiej mógłby tego dopilnować niż jego wpływowy syn Józef?

¹⁰ Sprawozdanie biblijne podaje: „Zawołał więc [Jakub] swego syna Józefa i rzekł do niego: ‚Jeśli teraz znalazłem łaskę w twoich oczach, (...) okaż mi lojalną życzliwość i wierność. (Proszę cię, nie pochowaj mnie w Egipcie). I spocznę z moimi ojcami, a ty przenieś mnie z Egiptu i pochowaj mnie w ich grobie’” (Rodzaju 47:29, 30). Józef obiecał spełnić to życzenie i wkrótce potem Jakub zmarł. Józef i pozostali synowie Jakuba zanieśli jego ciało ‛do ziemi Kanaan i pogrzebali w jaskini na polu Machpela, na polu, które nabył Abraham’ (Rodzaju 50:5-8, 12-14). W ten sposób Józef okazał swemu ojcu lojalną życzliwość.

Lojalna życzliwość synowej

11, 12. (a) Jak Rut okazała Noemi lojalną życzliwość? (b) W jakim sensie Rut „za drugim razem” przejawiła lojalną życzliwość lepiej niż „za pierwszym”?

¹¹ Księga Rut opisuje, jak wdowa imieniem Noemi zaznała lojalnej życzliwości od swej moabskiej synowej Rut, która również owdowiała. Kiedy Noemi postanowiła wrócić do Betlejem w Judzie, Rut dała wyraz lojalnej życzliwości i zdecydowaniu, oświadczając: „Gdzie ty pójdziesz — ja pójdę, i gdzie ty zanocujesz — ja zanocuję. Twój lud będzie moim ludem, a twój Bóg — moim Bogiem” (Rut 1:16). Później Rut przejawiła lojalną życzliwość, gdy zgodziła się poślubić starszego od niej krewnego Noemi, Boaza (Powtórzonego Prawa 25:5, 6; Rut 3:6-9, 10). * Rzekł on do Rut: „Za drugim razem wyraziłaś swą lojalną życzliwość lepiej niż za pierwszym, gdyż nie chodziłaś za młodzieńcami — ani ubogimi, ani bogatymi” (Rut 3:10).

¹² Rut ‛po raz pierwszy’ okazała lojalną życzliwość, gdy opuściła swój lud i pozostała przy Noemi (Rut 1:14; 2:11). W jeszcze większej mierze wyraziła ten przymiot „za drugim razem”, godząc się wyjść za Boaza. Dzięki temu Noemi, która nie mogła już wydawać potomstwa, miała szansę doczekać się dziedzica. Kiedy po jakimś czasie zamężna Rut powiła dziecko, kobiety z Betlejem zawołały: „Noemi urodził się syn” (Rut 4:14, 17). Rut rzeczywiście była „wspaniałą niewiastą”, która otrzymała od Jehowy niezwykły przywilej — weszła w skład linii rodowej Jezusa Chrystusa (Rut 2:12; 3:11; 4:18-22; Mateusza 1:1, 5, 6).

 Wyrażona czynami

13. Jak Betuel, Józef i Rut okazywali lojalną życzliwość?

¹³ Czy zauważyłeś, jak Betuel, Józef i Rut dali wyraz swej lojalnej życzliwości? Nie ograniczyli się jedynie do życzliwych słów, lecz zdobyli się na konkretne czyny. Betuel nie tylko powiedział: ‛Oto jest Rebeka’, ale naprawdę ją wyprawił (Rodzaju 24:51, 59). Józef nie tylko rzekł Jakubowi: „Postąpię zgodnie z twoim słowem”, ale razem ze swymi braćmi postąpił z ojcem „dokładnie tak, jak im nakazał” (Rodzaju 47:30; 50:12, 13). Rut nie tylko oświadczyła: „Gdzie ty pójdziesz — ja pójdę”, ale opuściła swój lud i towarzyszyła Noemi, tak iż „obie szły dalej, aż dotarły do Betlejem” (Rut 1:16, 19). W Judzie znowu „postąpiła zgodnie ze wszystkim, co jej kazała teściowa” (Rut 3:6). A zatem Rut, podobnie jak pozostali, dowodziła swej lojalnej życzliwości czynami.

14. (a) Jak obecnie słudzy Boży wyrażają czynami lojalną życzliwość? (b) Jakie znasz przejawy lojalnej życzliwości wśród prawdziwych chrześcijan w twojej okolicy?

¹⁴ Jakież to radosne, że obecnie słudzy Boży w dalszym ciągu czynnie okazują lojalną życzliwość. Pomyśl na przykład o tych, którzy wytrwale udzielają wsparcia emocjonalnego schorowanym, przygnębionym lub pogrążonym w smutku współwyznawcom (Przysłów 12:25). Albo weź pod uwagę wielu Świadków Jehowy, którzy wiernie przywożą starszych wiekiem do Sali Królestwa na cotygodniowe zebrania zborowe. Odczucia niejednej takiej osoby wyraża 82-letnia Anna, cierpiąca na reumatyzm, która mówi: „Jestem podwożona na wszystkie zebrania i uważam to za błogosławieństwo od Jehowy. Z całego serca dziękuję Mu za takich kochanych braci i siostry”. Czy podobnie wyświadczasz dobro członkom swego zboru? (1 Jana 3:17, 18). Jeśli tak, to możesz być pewien, że twoja lojalna życzliwość spotyka się z głębokim docenianiem.

Okazywana chętnie

15. Jaką inną cechę lojalnej życzliwości uwydatniają trzy omówione tu biblijne doniesienia?

¹⁵ Z omówionych tu biblijnych relacji wynika też, że lojalną życzliwość okazuje się wspaniałomyślnie i ochoczo, a nie pod przymusem. Betuel chętnie poparł starania sługi Abrahama i tak samo uczyniła Rebeka (Rodzaju 24:51, 58). Również Józef przejawił lojalną życzliwość dobrowolnie (Rodzaju 50:4, 5). Rut ‛obstawała przy tym, by iść z Noemi’ (Rut 1:18). Kiedy Noemi zaproponowała swej moabskiej synowej, aby spotkała się z Boazem, ta, powodowana lojalną życzliwością, oznajmiła: „Zrobię wszystko, co mi mówisz” (Rut 3:1-5).

16, 17. Co sprawia, że lojalna życzliwość Betuela, Józefa i Rut jest szczególnie wymowna, i co ich pobudzało do okazywania jej?

¹⁶ Lojalna życzliwość, którą okazali Betuel, Józef i Rut, jest szczególnie wymowna.  Abraham, Jakub i Noemi nie byli w stanie wywrzeć na nich nacisku. Przecież Betuel nie miał żadnego prawnego obowiązku rozstać się z córką. Mógł po prostu powiedzieć słudze Abrahama: „Chcę moją pracowitą córkę zatrzymać przy sobie” (Rodzaju 24:18-20). Podobnie Józef mógł swobodnie zadecydować, czy spełni życzenie ojca, gdyż Jakub już nie żył i nie był w stanie wymusić na nim dotrzymania danego słowa. A Noemi sama powiedziała do Rut, że może pozostać w Moabie (Rut 1:8). Poza tym Rut mogła też poślubić któregoś z „młodzieńców” zamiast dużo starszego Boaza.

¹⁷ Betuel, Józef i Rut chętnie przejawiali lojalną życzliwość, ponieważ pobudzało ich do tego serce. Odczuwali moralny obowiązek okazywania jej tym, z którymi łączyła ich więź, podobnie jak później król Dawid czuł się zobligowany do przejawiania tego przymiotu względem Mefiboszeta.

18. (a) Z jakim nastawieniem chrześcijańscy starsi ‛pasą trzodę’? (b) Jak pewien starszy wyraził swe odczucia dotyczące pomagania współwyznawcom?

¹⁸ Lojalna życzliwość w dalszym ciągu cechuje sług Boga, w tym mężczyzn pasących Jego trzodę (Psalm 110:3; 1 Tesaloniczan 5:12). Tacy starsi, czyli nadzorcy, czują się zobowiązani nie zawieść zaufania, którym ich obdarzono, mianując na ten urząd (Dzieje 20:28). Niemniej w pracę pasterską oraz inne przejawy lojalnej życzliwości względem członków zboru angażują się „nie pod przymusem, lecz chętnie” (1 Piotra 5:2). Starsi pasą trzodę zarówno z obowiązku, jak i z chęci. Okazują lojalną życzliwość owcom Chrystusa dlatego, że powinni i że pragną tak czynić (Jana 21:15-17). Pewien chrześcijański starszy wyznał: „Bardzo lubię odwiedzać braci lub do nich dzwonić choćby tylko po to, by im pokazać, że o nich myślę. Pomaganie braciom sprawia mi ogromną radość i satysfakcję!” Wszyscy troskliwi starsi z całego serca się z tym zgadzają.

Okazuj lojalną życzliwość potrzebującym

19. Jaki fakt dotyczący lojalnej życzliwości podkreślają biblijne relacje omówione w niniejszym artykule?

¹⁹ Omówione tu biblijne relacje podkreślają również to, iż lojalną życzliwość należy okazywać osobom mającym potrzeby, których same nie potrafią zaspokoić. Do zachowania ciągłości rodu Abraham potrzebował współpracy Betuela. Zwłoki Jakuba musiał przewieźć do Kanaanu Józef. A chcąc mieć potomka, Noemi nie mogła się obyć bez pomocy Rut. Abraham, Jakub ani Noemi nie zdołaliby samodzielnie zaspokoić tych potrzeb. Podobnie dzisiaj lojalną życzliwość należy przejawiać zwłaszcza wobec potrzebujących (Przysłów 19:17). Winniśmy naśladować patriarchę Hioba, który zwracał uwagę na ‛uciśnionego wołającego o pomoc, a także chłopca nie mającego ojca i każdego, kto nie miał wspomożyciela’, jak również na „ginącego”. Ponadto Hiob ‛rozweselał serce wdowy’ oraz ‛stał się oczami dla ślepego i nogami dla kulawego’ (Hioba 29:12-15).

20, 21. Kto potrzebuje naszej lojalnej życzliwości i na co każdy z nas powinien być zdecydowany?

²⁰ Właściwie w każdym zborze chrześcijańskim są ‛uciśnieni, którzy wołają o pomoc’. Może to wynikać z takich czynników,  jak samotność, zniechęcenie, brak poczucia własnej wartości, rozczarowanie do innych, poważna choroba lub śmierć kogoś bliskiego. Niezależnie od przyczyny zaznawanej udręki wszyscy tacy kochani współwyznawcy mają potrzeby, które możemy i powinniśmy zaspokajać przez chętne i wytrwałe okazywanie im lojalnej życzliwości (1 Tesaloniczan 5:14).

²¹ A zatem w dalszym ciągu naśladujmy Jehowę Boga, który ‛obfituje w lojalną życzliwość’ (Wyjścia 34:6; Efezjan 5:1). Możemy to czynić, ochoczo podejmując konkretne działania, zwłaszcza na rzecz potrzebujących. Gdy będziemy ‛okazywać sobie nawzajem lojalną życzliwość’, niewątpliwie przyniesiemy cześć Jehowie i zaznamy wielkiej radości (Zachariasza 7:9).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Czym się różni lojalna życzliwość od zwykłej ludzkiej życzliwości?

• W jaki sposób lojalną życzliwość okazali Betuel, Józef i Rut?

• Z jakim nastawieniem powinniśmy przejawiać lojalną życzliwość?

• Kto potrzebuje naszych dowodów lojalnej życzliwości?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 18]

Jak Betuel okazał lojalną życzliwość?

[Ilustracja na stronie 21]

Lojalna miłość Rut była dla Noemi błogosławieństwem

[Ilustracje na stronie 23]

Lojalną życzliwość wyrażamy chętnie, konkretnymi czynami i okazujemy ją potrzebującym