Jehowa upiększa swój lud światłem

„Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy” (IZAJASZA 60:1).

1, 2. (a) W jakim stanie znajduje się ludzkość? (b) Kto jest odpowiedzialny za spowijające ją ciemności?

„PRZYDAŁBY się nam ktoś pokroju Izajasza albo świętego Pawła!” — wykrzyknął tęsknie prezydent USA Harry Truman w latach czterdziestych. Dlaczego? Ponieważ czuł, że potrzebne były wówczas autorytety moralne największego kalibru. Ludzkość właśnie przeżyła najczarniejszy okres XX stulecia — II wojnę światową. Ale nawet po jej zakończeniu brakowało pokoju. Świat dalej tkwił w mroku. W gruncie rzeczy nadal jest nim spowity, chociaż od końca tej wojny upłynęło już 57 lat. Gdyby prezydent Truman żył dzisiaj, z pewnością by uważał, iż wciąż potrzebne są autorytety moralne w rodzaju Izajasza czy apostoła Pawła.

² Nie wiemy, czy ów mąż stanu był świadom tego, że apostoł Paweł mówił o ciemnościach ogarniających ludzkość i przed nimi ostrzegał. Na przykład skierował do współwyznawców przestrogę: „Zmagamy się nie z krwią i ciałem, ale z rządami, z władzami, ze światowymi władcami tej ciemności, z zastępem niegodziwych duchów w miejscach niebiańskich” (Efezjan 6:12). Ze słów tych wynika, iż Paweł wiedział nie tylko o duchowych mrokach spowijających świat, ale też o ich prawdziwym źródle — o potężnych siłach demonicznych nazwanych „światowymi władcami”. Skoro za istnienie tych ciemności odpowiedzialne są potężne stworzenia duchowe, to czy zwykli ludzie mogliby rozproszyć te mroki?

3. Co Izajasz zapowiedział wiernym osobom mimo ciemności okrywających ludzkość?

³ Również Izajasz poruszył temat ciemności, w których pogrążona jest ludzkość (Izajasza 8:22; 59:9). Jednakże wybiegając myślą do naszych dni, zapowiedział pod natchnieniem, że w obecnych mrocznych czasach Jehowa rozjaśni drogę tych, którzy miłują światło. Chociaż więc nie ma wśród nas apostoła Pawła ani proroka Izajasza, możemy korzystać ze wskazówek zawartych w ich pismach natchnionych przez Boga. Aby się przekonać, jakim jest to błogosławieństwem dla osób miłujących Jehowę, rozważmy prorocze wypowiedzi Izajasza z 60 rozdziału jego księgi.

Prorocza niewiasta promieniuje światłem

4, 5. (a) Jakie polecenie Jehowa daje niewieście i co obiecuje? (b) Jakie elektryzujące wieści zawiera 60 rozdział Księgi Izajasza?

⁴ Początkowe słowa 60 rozdziału Księgi Izajasza skierowano do kobiety znajdującej się w opłakanej sytuacji — leży w ciemnościach twarzą do ziemi. Nagle przez mrok przedziera się światło i Jehowa woła: „Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy” (Izajasza 60:1). Nadeszła pora, by owa niewiasta podniosła się i zaczęła odzwierciedlać światło od Boga, Jego chwałę. Dlaczego? Odpowiedź znajdujemy w następnym wersecie: „Oto ciemność zakryje ziemię, a gęsty mrok grupy narodowościowe, lecz nad tobą zajaśnieje Jehowa i będzie nad tobą widać jego chwałę” (Izajasza 60:2).  Kiedy niewiasta spełnia polecenie Jehowy, słyszy zapewnienie o wspaniałych rezultatach. Jehowa oznajmia: „Pójdą narody do twego światła, a królowie — do blasku twej jasności” (Izajasza 60:3).

⁵ Elektryzująca treść tych trzech wersetów wprowadza, a zarazem streszcza pozostałą część 60 rozdziału Księgi Izajasza. Zapowiada, czego doświadczy prorocza niewiasta, oraz wyjaśnia, jak możemy rozkoszować się światłem od Jehowy mimo ciemności spowijających rodzaj ludzki. Ale co oznaczają symbole użyte we wspomnianych wersetach?

6. Kogo wyobraża niewiasta z 60 rozdziału Księgi Izajasza i kto ją reprezentuje na ziemi?

⁶ Niewiasta opisana w Księdze Izajasza 60:1-3 to Syjon, niebiańska organizacja Jehowy, złożona ze stworzeń duchowych. Obecnie reprezentuje ją na ziemi ostatek „Izraela Bożego” — międzynarodowy zbór chrześcijan namaszczonych duchem, którzy spodziewają się rządzić z Chrystusem w niebie (Galatów 6:16). Ten duchowy naród liczy w sumie 144 000 członków, a w dobie nowożytnej 60 rozdział Księgi Izajasza spełnia się głównie na tych spośród nich, którzy w „dniach ostatnich” żyją jeszcze na ziemi (2 Tymoteusza 3:1; Objawienie 14:1). Proroctwo to dużo mówi także o współtowarzyszach owych pomazańców — o „wielkiej rzeszy” „drugich owiec” (Objawienie 7:9; Jana 10:16).

7. W jakim stanie znajdował się Syjon w roku 1918 i jak to zostało proroczo zapowiedziane?

⁷ Czy Izrael Boży leżał kiedyś w ciemności tak jak niewiasta z tego proroctwa? Owszem, działo się to ponad 80 lat temu. W czasie I wojny światowej namaszczeni chrześcijanie usilnie starali się kontynuować świadczenie. Ale w roku 1918, ostatnim roku tej wojny, zorganizowana działalność kaznodziejska prawie ustała. Joseph F. Rutherford, który nadzorował ogólnoświatowe dzieło głoszenia, oraz inni odpowiedzialni bracia zostali na podstawie fałszywych oskarżeń skazani na długoletnie więzienie. W Księdze Objawienia proroczo przedstawiono ówczesnych pomazańców jako zwłoki leżące „na szerokiej ulicy wielkiego miasta, które w sensie duchowym jest nazywane Sodomą i Egiptem” (Objawienie 11:8). Dla Syjonu reprezentowanego na ziemi przez jego namaszczone dzieci nastały wtedy naprawdę mroczne czasy!

8. Jaka radykalna zmiana dokonała się w roku 1919 i co z tego wynikło?

 ⁸ Rok 1919 przyniósł jednak radykalną zmianę. Jehowa zesłał na Syjon światło! Ocalali członkowie Izraela Bożego podnieśli się i zaczęli odzwierciedlać światło pochodzące od Boga, nieustraszenie wznawiając rozgłaszanie dobrej nowiny (Mateusza 5:14-16). Dzięki gorliwości tych chrześcijan do światła Jehowy mogli przyjść jeszcze inni. Najpierw byli to pomazańcy, będący kolejnymi członkami Izraela Bożego. W Księdze Izajasza 60:3 opisano ich jako królów, gdyż mają zostać współdziedzicami Chrystusa w niebiańskim Królestwie Bożym (Objawienie 20:6). Później światło Jehowy przyciągnęło wielką rzeszę drugich owiec, czyli wspomniane w tym wersecie „narody”.

Dzieci niewiasty wracają do domu!

9, 10. (a) Jaki niezwykły widok ujrzała niewiasta i co on wyobrażał? (b) Jaki powód do radości miał Syjon?

⁹ Jehowa zaczyna teraz dodawać więcej szczegółów do obrazu przedstawionego w Księdze Izajasza 60:1-3. Wydaje niewieście następne polecenie: „Podnieś oczy wokoło i zobacz!” Kiedy niewiasta posłusznie to czyni, dostrzega coś bardzo krzepiącego! Jej dzieci wracają do domu. Dalej czytamy: „Wszyscy oni zostali zebrani; przyszli do ciebie. Z daleka przychodzą twoi synowie oraz twoje córki, które będą piastowane u boku” (Izajasza 60:4). W roku 1919 zaczęto na całym świecie głosić o Królestwie, w wyniku czego służbę dla Jehowy podjęło tysiące nowych. Oni również stali się „synami” i „córkami” Syjonu, czyli namaszczonymi duchem członkami Izraela Bożego. Jehowa upiększył więc Syjon, przyprowadzając do światła ostatnich z grona 144 000.

¹⁰ Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak cieszył się Syjon, że ma przy sobie swe dzieci? Ale Jehowa podaje mu jeszcze inne powody do radości: „Wtedy ujrzysz i się rozpromienisz, a twoje serce zadrży i się rozszerzy, gdyż do ciebie napłynie bogactwo morza; przyjdą do ciebie zasoby narodów” (Izajasza 60:5). Zgodnie z tym proroctwem od lat trzydziestych XX wieku przy Syjonie gromadzą się liczne rzesze chrześcijan spodziewających się żyć wiecznie na ziemi. Wychodzą z „morza” ludzkości oddalonej od Boga i reprezentują „zasoby narodów”. Są „kosztownościami wszystkich narodów” (Aggeusza 2:7; Izajasza 57:20). Zwróćmy też uwagę, że nie podejmują służenia Jehowie indywidualnie, na własną rękę. Przeciwnie, pomnażają piękno Syjonu, przyłączając się w oddawaniu czci Bogu do swych namaszczonych braci, z którymi tworzą „jedną trzodę”, podległą „jednemu pasterzowi” (Jana 10:16).

Kupcy i pasterze przybywają na Syjon

11, 12. Opisz tłumy wędrujące w kierunku Syjonu.

¹¹ W rezultacie tego zapowiedzianego zgromadzania liczba czcicieli Jehowy niezwykle wzrasta. Wskazano na to w następnych wersetach. Wyobraź sobie, że stoisz obok proroczej niewiasty na górze Syjon. Spójrz na wschód. Co tam widzisz? „Zakryje cię falująca masa wielbłądów, młode wielbłądy z Midianu i z Efy. Przyjdą wszyscy z Szeby. Przyniosą złoto i wonną żywicę. I oznajmiać będą o przejawach chwały Jehowy” (Izajasza 60:6). Szlakami wiodącymi do Jerozolimy ciągną tłumnie kupcy z karawanami wielbłądów. Wielbłądy zalewają kraj niczym powódź! Kupcy wiozą kosztowne dary — „złoto i wonną żywicę”. Przybywają do światła Jehowy, by Go publicznie wysławiać, ‛oznajmiać o przejawach chwały Jehowy’.

¹² Wędrują nie tylko kupcy. Ku Syjonowi zmierzają również pasterze. Proroctwo mówi dalej: „Zostaną zebrane do ciebie wszystkie trzody Kedara. Będą ci usługiwać barany Nebajota” (Izajasza 60:7a). Plemiona pasterskie udają się do świętego miasta, aby złożyć  Jehowie w darze najlepsze sztuki ze swych stad. Ofiarują Syjonowi nawet własne usługi! Jak Jehowa wita te rzesze cudzoziemców? Sam odpowiada: „Pójdą uznane na mój ołtarz, a ja upiększę swój piękny dom” (Izajasza 60:7b). Jehowa serdecznie przyjmuje ofiary i usługi tych cudzoziemców. Ich obecność upiększa Jego świątynię.

13, 14. Co nadciąga od zachodu?

¹³ Odwróć teraz głowę i przyjrzyj się horyzontowi po stronie zachodniej. Co dostrzegasz? W oddali widać coś, co przypomina biały obłok rozpościerający się nad taflą morza. Jehowa stawia nurtujące cię pytanie: „Kim są ci, którzy przylatują niczym obłok i jak gołębie do swych gołębników?” (Izajasza 60:8). Następnie znowu sam odpowiada: „We mnie bowiem będą pokładać nadzieję wyspy, również okręty Tarszisz tak jak na początku, by z daleka sprowadzić twych synów — mają oni ze sobą swe srebro i złoto — dla imienia Jehowy, twego Boga, i dla Świętego Izraelskiego, bo on cię ozdobi” (Izajasza 60:9).

¹⁴ Czy masz przed oczyma ten obraz? Ów biały obłok znajdujący się daleko na zachodzie zbliża się i teraz przypomina skupisko punkcików. Wygląda jak gromada ptaków sunących po falach. Ale gdy są bliżej, stwierdzasz, że to statki z rozpostartymi żaglami. W kierunku Jerozolimy zmierza ich tyle, że przypominają chmarę gołębi. Bardzo szybko wiozą z odległych portów ludzi pragnących oddawać cześć Jehowie w tym mieście.

 Rozwój organizacji Jehowy

15. (a) Jaki wzrost zapowiedziano w Księdze Izajasza 60:4-9? (b) Jakiego ducha przejawiają prawdziwi chrześcijanie?

¹⁵ Jakże barwnie wersety od 4 do 9 opisują ogólnoświatowy rozwój widoczny od roku 1919! Dlaczego Jehowa pobłogosławił Syjon takim wzrostem? Ponieważ od owego roku Izrael Boży posłusznie i stale jaśnieje światłem od Jehowy. Czy zauważyłeś jednak, że według wersetu 7 nowi przybysze ‛idą na ołtarz Boży’? Na ołtarzu składa się ofiary, a ten fragment proroctwa przypomina, że służba dla Jehowy rzeczywiście wiąże się z ofiarami. Apostoł Paweł napisał: „Upraszam was, (...) abyście oddali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga, na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania” (Rzymian 12:1). W myśl słów Pawła prawdziwi chrześcijanie nie zadowalają się samym uczestniczeniem w cotygodniowych nabożeństwach. Poświęcają czas, energię i środki, by krzewić czyste wielbienie Boga. Czyż obecność takich gorliwych czcicieli nie upiększa „domu” Jehowy? Proroctwo Izajasza to potwierdza. Możemy też być pewni, że tacy gorliwi czciciele są piękni w oczach Jehowy.

16. Kto w starożytności pomagał w dziele odbudowy i kto tak czyni obecnie?

¹⁶ Nowo przybyli chcą pracować. Proroctwo mówi dalej: „Cudzoziemcy będą budować twe mury, a ich królowie będą ci usługiwać” (Izajasza 60:10). Podczas pierwszego spełnienia tych słów w okresie powrotu z niewoli babilońskiej królowie oraz inni ludzie z narodów rzeczywiście pomagali przy odbudowie świątyni i Jerozolimy (Ezdrasza 3:7; Nehemiasza 3:26). W ramach współczesnego urzeczywistnienia tej zapowiedzi członkowie wielkiej rzeszy wspierają ostatek pomazańców w ‛budowaniu’ prawdziwego wielbienia. Pomagają ugruntowywać zbory chrześcijańskie, a tym samym wzmacniają „mury” organizacji Jehowy. Budują także literalnie — wznoszą Sale Królestwa, Sale Zgromadzeń oraz domy Betel. W ten sposób pomagają swym namaszczonym braciom w zaspokajaniu potrzeb rozrastającej się organizacji Jehowy!

17. W jaki między innymi sposób Jehowa ‛ozdabia’ swych sług?

¹⁷ Jakże krzepiące są końcowe słowa z Księgi Izajasza 60:10! Jehowa oznajmia: „W swym oburzeniu cię uderzę, lecz w swej dobrej woli zmiłuję się nad tobą”. Na przełomie lat 1918 i 1919 Jehowa rzeczywiście skarcił swój lud. Ale to już należy do przeszłości. Nastała pora, aby Jehowa okazał miłosierdzie swym namaszczonym duchem sługom oraz towarzyszącym im drugim owcom. Tak też uczynił, o czym świadczy niezwykły wzrost, którym ich pobłogosławił i niejako ozdobił.

18, 19. (a) Co Jehowa obiecuje w odniesieniu do nowych, którzy przybywają do Jego organizacji? (b) Co wyjawiają pozostałe wersety 60 rozdziału Księgi Izajasza?

¹⁸ Każdego roku do organizacji Jehowy przyłączają się setki tysięcy kolejnych „cudzoziemców”, a dla wielu dalszych droga wciąż jest otwarta. Jehowa zapewnia Syjon: „Twoje bramy będą stale otwarte; nie będą zamykane ani we dnie, ani w nocy, żeby zostały do ciebie sprowadzone zasoby narodów, a przewodzić będą ich królowie” (Izajasza 60:11).  Niektórzy przeciwnicy próbują zamknąć te „bramy”, wiemy jednak, iż nie zdołają tego dokonać. Przecież sam Jehowa oznajmił, że w taki czy inny sposób „bramy” pozostaną otwarte. Wzrost nadal będzie trwał.

¹⁹ W tych dniach ostatnich Jehowa błogosławi swemu ludowi i go upiększa pod jeszcze innymi względami. Proroczo wskazują na nie pozostałe wersety 60 rozdziału Księgi Izajasza.

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Kogo wyobraża „niewiasta” Boża i kto ją reprezentuje na ziemi?

• Kiedy dzieci Syjonu niejako leżały twarzą w prochu oraz kiedy i jak ‛powstały’?

• Jak za pomocą różnych symboli Jehowa zapowiedział obecny wzrost liczby głosicieli Królestwa?

• W jaki sposób Jehowa sprawił, że na Jego sług padło światło?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 10]

„Niewiasta” Jehowy ma zgodnie z poleceniem powstać

[Ilustracja na stronie 12]

Flota okrętów na horyzoncie przypomina gołębie