Chrześcijanie czczą Boga duchem i prawdą

„Bóg jest Duchem, a ci, którzy go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą” (JANA 4:24).

1. Jaka forma wielbienia podoba się Bogu?

JEDNORODZONY Syn Jehowy, Jezus Chrystus, wyraźnie wskazał na formę wielbienia, która podoba się jego niebiańskiemu Ojcu. Kiedy przy studni w pobliżu Sychar przedstawiał pewnej Samarytance krzepiące orędzie, powiedział: „Wy czcicie to, czego nie znacie; my czcimy to, co znamy, ponieważ wybawienie wywodzi się z Żydów. Niemniej nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą, bo właśnie takich szuka Ojciec, aby go czcili. Bóg jest Duchem, a ci, którzy go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą” (Jana 4:22-24). Jak rozumieć te słowa?

2. Na czym była oparta religia Samarytan?

² Samarytanie mieli błędne poglądy religijne. Uznawali za natchnione jedynie pierwsze pięć ksiąg Pisma Świętego, i to wyłącznie w swojej wersji, nazywanej Pięcioksięgiem samarytańskim. W gruncie rzeczy nie znali Boga. Żydom natomiast powierzono wiedzę zawartą w Pismach (Rzymian 3:1, 2). Wierni Izraelici oraz inni ludzie mogli się cieszyć uznaniem Jehowy. Ale czego to od nich wymagało?

3. Czego wymaga wielbienie Boga „duchem i prawdą”?

³ Jak Żydzi, Samarytanie i przedstawiciele innych narodowości mogli sobie zapewnić przychylność Jehowy? Musieli oddawać Mu cześć „duchem i prawdą”. My również powinniśmy tak czynić. Aby wielbić Boga duchem, trzeba oczywiście robić to gorliwie oraz z serca przepełnionego miłością i wiarą, ale przede wszystkim trzeba mieć świętego ducha Bożego i poddawać się jego kierownictwu. Naszego własnego ducha, czyli nastawienie umysłu, musimy zharmonizować z duchem Boga poprzez studium i wprowadzanie w czyn Jego Słowa (1 Koryntian 2:8-12). Żeby wielbić Jehowę w sposób cieszący się Jego uznaniem, winniśmy też czcić Go prawdą. Oznacza to ścisłe dostosowywanie się do wszystkiego, co o Bogu i o Jego zamierzeniu mówi Biblia.

Prawdę można znaleźć

4. Jak niektórzy zapatrują się na prawdę?

⁴ Zdaniem pewnych osób zgłębiających filozofię znalezienie prawdy absolutnej jest dla człowieka nieosiągalne. Szwedzki pisarz Alf Ahlberg oświadczył: „Szereg pytań filozoficznych ma taką naturę, że nie sposób udzielić na nie definitywnej odpowiedzi”. Niektórzy twierdzą, że istnieje tylko prawda względna, ale czy rzeczywiście tak jest? Jezus Chrystus nie podzielał takiego poglądu.

5. W jakim celu Jezus przyszedł na świat?

 ⁵ Wyobraźmy sobie scenę, która się rozegrała wiosną 33 roku n.e. Jezus stoi przed rzymskim namiestnikiem Poncjuszem Piłatem. Oznajmia mu: „Po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie”. Piłat pyta: „Co to jest prawda?” Nie czeka jednak na dalsze wyjaśnienia Jezusa (Jana 18:36-38).

6. (a) Jak definiuje się „prawdę”? (b) Co Jezus polecił swym naśladowcom?

⁶ „Prawdę” definiuje się jako „to, co rzeczywiście jest lub było, zdarzyło się; obiektywną rzeczywistość” (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka). Ale czy Jezus dawał świadectwo o prawdzie w takim ogólnym znaczeniu tego słowa? Nie. Miał na myśli szczególny rodzaj prawdy. Polecił swym naśladowcom ją oznajmiać, gdyż powiedział do nich: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Przed „zakończeniem systemu rzeczy” wierni naśladowcy Jezusa mieli rozgłaszać po całej ziemi „prawdę dobrej nowiny” (Mateusza 24:3; Galatów 2:14). On sam tak zapowiedział tę działalność: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Niezmiernie ważne jest więc rozpoznanie ludzi, którzy uczą tej prawdy wszystkie narody, głosząc dobrą nowinę o Królestwie.

Jak można poznać prawdę

7. Jak byś wykazał, że Źródłem prawdy jest Jehowa?

⁷ Źródłem prawdy duchowej jest Jehowa. Psalmista Dawid nazwał Go „Bogiem prawdy” (Psalm 31:5; 43:3). Jezus oświadczył, że słowo jego Ojca jest prawdą, a ponadto rzekł: „Napisane jest u Proroków: ‚I oni wszyscy będą wyuczeni przez Jehowę’. Każdy, kto usłyszał od Ojca i się nauczył, przychodzi do mnie” (Jana 6:45; 17:17; Izajasza 54:13). Kto zatem szuka prawdy, musi korzystać z pouczeń Jehowy, Wspaniałego Nauczyciela (Izajasza 30:20, 21). Musi zabiegać o „poznanie Boga” (Przysłów 2:5). A Jehowa miłościwie objawiał lub przekazywał prawdę na różne sposoby.

8. W jaki sposób Bóg objawiał lub przekazywał prawdę?

⁸ Na przykład Izraelitom Bóg przekazał Prawo przez aniołów (Galatów 3:19). Obietnicę błogosławieństw dał patriarchom Abrahamowi i Jakubowi w snach (Rodzaju 15:12-16; 28:10-19). Bóg nawet osobiście przemawiał z nieba, jak choćby przy chrzcie Jezusa, kiedy to na ziemi usłyszano dobitne słowa: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mateusza 3:17). Możemy też być wdzięczni, że Bóg przekazał prawdę za pośrednictwem natchnionych pisarzy Biblii (2 Tymoteusza 3:16, 17). Dzięki nabywaniu wiedzy ze Słowa Bożego możemy posiąść „wiarę w prawdę” (2 Tesaloniczan 2:13).

 Prawda a Syn Boży

9. Jak Bóg posługiwał się swym Synem do oznajmiania prawdy?

⁹ Do przekazania prawdy rodzajowi ludzkiemu Bóg posłużył się przede wszystkim swym Synem, Jezusem Chrystusem (Hebrajczyków 1:1-3). Żaden inny człowiek nie głosił jej tak jak on (Jana 7:46). Nawet po wniebowstąpieniu Jezus dalej wyjawiał prawdę od swego Ojca. Na przykład apostoł Jan otrzymał „objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby pokazać swym niewolnikom, co ma się stać wkrótce” (Objawienie 1:1-3).

10, 11. (a) Z czym była związana prawda, której dawał świadectwo Jezus? (b) Jak Jezus nadał tej prawdzie realny kształt?

¹⁰ Jezus oświadczył Poncjuszowi Piłatowi, że przyszedł na ziemię dać świadectwo prawdzie. Podczas swej służby ukazywał, iż owa prawda wiąże się z usprawiedliwieniem zwierzchnictwa Jehowy za pośrednictwem Królestwa Bożego, którego Władcą ma być Chrystus. Ale ‛danie świadectwa prawdzie’ wymagało od Jezusa czegoś więcej niż głoszenia i nauczania. Musiał ją urzeczywistnić i nadać jej realną postać. Dlatego apostoł Paweł napisał: „Niech was nikt nie osądza co do jedzenia i picia bądź w odniesieniu do jakiegoś święta lub przestrzegania nowiu albo sabatu; bo te rzeczy są cieniem tego, co ma nadejść, ale rzeczywistość należy do Chrystusa” (Kolosan 2:16, 17).

¹¹ Prawda stała się rzeczywistością między innymi wtedy, gdy Jezus zgodnie z zapowiedzią urodził się w Betlejem (Micheasza 5:2; Łukasza 2:4-11). Przybrała realne kształty również wtedy, gdy spełniły się prorocze słowa Daniela o pojawieniu się Mesjasza po upływie 69 ‛tygodni lat’. Nastąpiło to w ściśle określonym momencie — w roku 29 n.e. — gdy Jezus podczas chrztu stawił się do dyspozycji Boga i został namaszczony duchem świętym (Daniela 9:25; Łukasza 3:1, 21, 22). Prawda urzeczywistniła się także przez to, iż Jezus zaczął nieść światło jako zwiastun Królestwa (Izajasza 9:1, 2, 6, 7; 61:1, 2; Mateusza 4:13-17; Łukasza 4:18-21). Stała się czymś realnym również dzięki jego śmierci i zmartwychwstaniu (Psalm 16:8-11; Izajasza 53:5, 8, 11, 12; Mateusza 20:28; Jana 1:29; Dzieje 2:25-31).

12. Dlaczego Jezus mógł powiedzieć: ‛Ja jestem prawdą’?

¹² Ponieważ owa prawda koncentrowała się na Jezusie Chrystusie, mógł on powiedzieć: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 14:6). Kiedy ludzie uznają rolę Jezusa w zamierzeniu Bożym, wówczas stają „po stronie prawdy”, a ona wyzwala ich w sensie duchowym (Jana 8:32-36; 18:37). Osoby przyrównane do owiec przyjmują prawdę i naśladują wiarę Chrystusa, toteż otrzymają życie wieczne (Jana 10:24-28).

13. Jakie trzy aspekty prawdy biblijnej teraz przeanalizujemy?

¹³ Fundamentem nieskażonej wiary chrześcijańskiej jest ogół prawd przekazanych przez Jezusa i jego natchnionych uczniów. Dlatego o tych, którzy okazują „posłuszeństwo wierze”, można powiedzieć, że „chodzą w prawdzie” (Dzieje 6:7; 3 Jana 3, 4). A kto dzisiaj chodzi w prawdzie? Kto rzeczywiście uczy prawdy wszystkie narody? Żeby znaleźć odpowiedź na te pytania, skoncentrujemy się na pierwszych chrześcijanach i przeanalizujemy: 1) prawdę zawartą w wierzeniach, 2) prawdę  widoczną w sposobie oddawania czci Bogu i 3) wpływ prawdy na postępowanie.

Prawda a wierzenia

14, 15. Co byś powiedział o stosunku pierwszych chrześcijan i Świadków Jehowy do Pisma Świętego?

¹⁴ Pierwsi chrześcijanie darzyli głębokim szacunkiem spisane Słowo Jehowy (Jana 17:17). Było ono podstawą ich wierzeń i praktyk. Klemens Aleksandryjski, żyjący na przełomie II i III wieku n.e., napisał: „Ci, którzy usilnie dążą do doskonałości, nie ustają w poszukiwaniu prawdy, dopóki nie znajdą poparcia swych wierzeń w samych Pismach”.

¹⁵ Świadkowie Jehowy, podobnie jak pierwsi chrześcijanie, darzą Biblię głębokim szacunkiem. Wierzą, że „całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania” (2 Tymoteusza 3:16). Omówmy więc kilka wierzeń pierwszych chrześcijan, biorąc pod uwagę to, czego się dowiedzieli nowożytni słudzy Jehowy, którzy też uważają Biblię za swój podstawowy podręcznik.

Prawda o duszy

16. Jaka jest prawda o duszy?

¹⁶ Pierwsi chrześcijanie wierzyli we wszystko, czego uczy Pismo Święte, toteż głosili prawdę o duszy. Wiedzieli, że człowiek stworzony przez Boga „stał się duszą żyjącą” (Rodzaju 2:7). Ponadto rozumieli, iż dusza ludzka umiera (Ezechiela 18:4; Jakuba 5:20). Wiedzieli też, że „umarli nie są świadomi niczego” (Kaznodziei 9:5, 10).

17. Jak byś wyjaśnił nadzieję dla umarłych?

¹⁷ Niemniej pierwszym uczniom Jezusa przyświecała niezawodna nadzieja na to, że zmarli, których Bóg zachowuje w pamięci, zostaną wskrzeszeni. Właśnie takie przekonanie żywił Paweł, który oświadczył: „Mam w Bogu nadzieję, (...) że nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Nawet żyjący w późniejszym okresie Minucjusz Feliks, który uważał się za chrześcijanina, napisał: „Któż byłby na tyle głupi lub bezrozumny, by ważyć się utrzymywać, iż człowiek, ukształtowany przez Boga, nie może być przez Niego ponownie utworzony?” Świadkowie Jehowy, podobnie jak pierwsi chrześcijanie, wierzą w te same prawdy biblijne dotyczące duszy, śmierci i zmartwychwstania. Zajmijmy się teraz tożsamością Boga i Chrystusa.

Prawda a dogmat o Trójcy

18, 19. Dlaczego można powiedzieć, że nauka o Trójcy nie ma podstaw biblijnych?

¹⁸ Pierwsi chrześcijanie nie uważali, że Bóg, Chrystus i duch święty tworzą Trójcę. Jak wyjaśnia The Encyclopædia Britannica, „w Nowym Testamencie nie spotykamy ani słowa Trójca, ani wyraźnego potwierdzenia tej doktryny, a Jezus i jego naśladowcy nie myśleli zaprzeczać Szemie [hebrajskiej modlitwie] ze Starego Testamentu: ‚Słuchaj, Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest’ (Powt. Pr. 6:4)”. Chrześcijanie nie oddawali czci rzymskiej triadzie bóstw ani żadnym innym bogom. Zgadzali się ze słowami Jezusa, że należy czcić tylko Jehowę (Mateusza 4:10). Wierzyli Chrystusowi, który powiedział: „Ojciec jest większy niż ja” (Jana 14:28). Obecnie Świadkowie Jehowy mają na te sprawy taki sam pogląd.

¹⁹ Pierwsi naśladowcy Jezusa wyraźnie odróżniali Boga, Chrystusa i ducha świętego. Chrzcili uczniów 1) w imię Ojca, 2) w imię Syna i 3) w imię ducha świętego, a nie w imię jakiejś Trójcy. Świadkowie Jehowy również uczą prawdy biblijnej i dlatego nie uważają Boga, Jego Syna i ducha świętego za jedną osobę (Mateusza 28:19).

 Prawda a chrzest

20. Jaką wiedzę musi posiąść kandydat do chrztu?

²⁰ Jezus polecił swym naśladowcom, by czynili uczniów, nauczając ludzi prawdy. Aby ktoś się nadawał do chrztu, musi najpierw nabyć podstawowej wiedzy z Pisma Świętego. Na przykład musi uznać pozycję i władzę Ojca oraz Jego Syna, Jezusa Chrystusa (Jana 3:16). Musi też rozumieć, że duch święty nie jest osobą, lecz czynną siłą Bożą (Rodzaju 1:2, przypis w NW).

21, 22. Dlaczego można powiedzieć, że chrzest jest dla wierzących?

²¹ Pierwsi uczniowie Jezusa chrzcili tylko tych, którzy posiedli odpowiednią wiedzę, okazali skruchę oraz bez reszty oddali się Bogu w celu spełniania Jego woli. Żydzi i prozelici zgromadzeni w Jerozolimie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. znali już Pisma Hebrajskie. Gdy usłyszeli, jak Piotr mówił o Jezusie Mesjaszu, około 3000 osób ‛ochoczo przyjęło jego słowo’ i dało się ochrzcić (Dzieje 2:41; 3:19 do 4:4; 10:34-38).

²² Chrzest jest przewidziany dla ludzi okazujących wiarę. Mieszkańcy Samarii przyjęli prawdę i „gdy uwierzyli Filipowi, który oznajmiał dobrą nowinę o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety” (Dzieje 8:12). Etiopski eunuch, który był pobożnym prozelitą i miał wiedzę o Jehowie, najpierw przyjął wyjaśnienia Filipa na temat spełnienia pewnego proroctwa mesjańskiego, a następnie dał się ochrzcić (Dzieje 8:34-36). Później Piotr oświadczył Korneliuszowi i innym poganom, że ‛godny upodobania Boga jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe’, oraz że każdy, kto pokłada wiarę w Jezusie Chrystusie, dostępuje przebaczenia grzechów (Dzieje 10:35, 43; 11:18). Przykłady te harmonizują z poleceniem Jezusa, by ‛czynić uczniów, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co on nakazał’ (Mateusza 28:19, 20; Dzieje 1:8). Świadkowie Jehowy postępują tak samo — chrzczą tylko tych, którzy mają podstawową wiedzę z Pisma Świętego i oddali się Bogu.

23, 24. Jaka jest stosowna forma chrztu?

²³ Stosowną formą chrztu osoby wierzącej jest całkowite zanurzenie jej w wodzie. Po chrzcie w Jordanie Jezus ‛wyszedł z wody’ (Marka 1:10). Etiopskiego eunucha Filip ochrzcił w „zbiorniku wodnym”. Obaj „zeszli do wody”, a następnie ‛wyszli z niej’ (Dzieje 8:36-40). Na całkowite zanurzenie w wodzie wskazuje również to, że Biblia kojarzy chrzest z symbolicznym pogrzebaniem (Rzymian 6:4-6; Kolosan 2:12).

²⁴ W Słowniku wiedzy biblijnej czytamy: „Nowotestamentowe opisy chrztów wskazują, że przyjmującego chrzest zanurzano całkowicie w wodzie”. Według pewnego francuskiego dzieła „pierwszych chrześcijan chrzczono przez zanurzenie wszędzie, gdzie była woda” (Larousse du XX^e Siècle, Paryż 1928). A w innej książce powiedziano na temat chrztu: „W swej najbardziej podstawowej formie wymagał od kandydata wyznania wiary, po czym całkowicie go zanurzano w wodzie w imię Jezusa” (After Jesus — The Triumph of Christianity).

25. Co zostanie omówione w następnym artykule?

²⁵ Przedstawiono tu jedynie kilka opartych na Biblii wierzeń i praktyk pierwszych chrześcijan. Można by wskazać jeszcze inne podobieństwa między ich naukami a tym, w co wierzą Świadkowie Jehowy. W następnym artykule omówimy dalsze sposoby rozpoznania tych, którzy uczą ludzi prawdy.

Jak byś odpowiedział?

• Jakiego sposobu oddawania czci wymaga Bóg?

• Jak Jezus Chrystus nadał prawdzie realny kształt?

• Jaka jest prawda o duszy i śmierci?

• Na czym polega chrzest naśladowców Chrystusa i co jest wymagane od tych, którzy chcą być ochrzczeni?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 16]

Jezus rzekł do Piłata: ‛Przyszedłem dać świadectwo prawdzie’

[Ilustracja na stronie 17]

Czy potrafisz wyjaśnić, dlaczego Jezus powiedział: ‛Ja jestem prawdą’?

[Ilustracja na stronie 18]

Jaka jest prawda o chrzcie?