Wierni chrześcijanie chodzą w prawdzie

„Nie mam większego powodu do wdzięczności, niż słyszeć, iż moje dzieci dalej chodzą w prawdzie” (3 JANA 4).

1. Na czym koncentruje się „prawda dobrej nowiny”?

JEHOWA darzy uznaniem tylko tych, którzy Go czczą „duchem i prawdą” (Jana 4:24). Ludzie tacy są posłuszni prawdzie, uznają bowiem ogół chrześcijańskich nauk opartych na Słowie Bożym. Owa „prawda dobrej nowiny” koncentruje się na Jezusie Chrystusie i na wykazaniu słuszności zwierzchnictwa Jehowy poprzez Królestwo (Galatów 2:14). Bóg dopuszcza do ‛oddziaływania błędu’ na tych, którzy wolą fałsz, natomiast wybawienie uzależnia od pokładania wiary w dobrej nowinie i chodzenia w prawdzie (2 Tesaloniczan 2:9-12; Efezjan 1:13, 14).

2. Za co apostoł Jan był szczególnie wdzięczny i jaka więź łączyła go z Gajusem?

² Głosiciele Królestwa są „współpracownikami w prawdzie”. Wzorem apostoła Jana i jego przyjaciela Gajusa zdecydowanie trzymają się prawdy i w niej chodzą. Właśnie z myślą o Gajusie Jan napisał: „Nie mam większego powodu do wdzięczności, niż słyszeć, iż moje dzieci dalej chodzą w prawdzie” (3 Jana 3-8). Nawet jeśli sędziwy Jan nie zapoznał osobiście Gajusa z prawdą, to z racji swego podeszłego wieku, chrześcijańskiej dojrzałości i ojcowskich uczuć mógł zaliczyć tego znacznie młodszego mężczyznę w poczet swych duchowych dzieci.

Prawda a chrześcijańskie wielbienie

3. Jakiemu pożytecznemu celowi służyły zebrania pierwszych chrześcijan?

³ Aby coraz lepiej poznawać prawdę, pierwsi chrześcijanie spotykali się całym zborem, na ogół w domach prywatnych (Rzymian 16:3-5). Dzięki temu zachęcali się wzajemnie i pobudzali do miłości i szlachetnych uczynków (Hebrajczyków 10:24, 25). O tych, którzy w późniejszych czasach uważali się za chrześcijan, Tertulian (ok. 155 — po 220 n.e.) napisał: „Schodzimy się, by rozważać pismo boskie (...). Świętymi słowami żywimy wiarę naszą, nadzieję podnosimy, ufność umacniamy” (Apologetyk, rozdział 39, przełożył J. Sajdak).

4. Jaką rolę na chrześcijańskich zebraniach odgrywa śpiew?

⁴ Elementem zebrań ówczesnych chrześcijan zapewne był też śpiew (Efezjan 5:19; Kolosan 3:16). Profesor Henry Chadwick napisał, iż Celsus, krytyk chrystianizmu żyjący w II wieku n.e., uznał melodyjne pieśni śpiewane przez chrześcijan „za niezwykle piękne i denerwował się, że tak oddziałują na jego uczucia”. Profesor Chadwick dodaje: „Najwcześniejszym pisarzem chrześcijańskim, który omawia sprawę muzyki stosownej dla chrześcijan, jest Klemens Aleksandryjski. Wskazuje, iż nie powinna to być muzyka kojarząca się z tańcami erotycznymi” (The Early Church, strony 274 i 275). Pierwsi chrześcijanie niewątpliwie śpiewali na wspólnych spotkaniach i podobnie Świadkowie Jehowy często śpiewają oparte na Biblii piękne pieśni, w których wysławiają Boga i Jego Królestwo.

5. (a) Jak zapewniano duchowe kierownictwo w zborach pierwszych chrześcijan? (b) Jak prawdziwi chrześcijanie stosowali się do słów Jezusa z Mateusza 23:8, 9?

⁵ W zborach pierwszych naśladowców Chrystusa nadzorcy nauczali prawdy, a słudzy  pomocniczy w inny sposób wspierali współwyznawców (Filipian 1:1). Duchowe przewodnictwo zapewniało wszystkim ciało kierownicze, które polegało na Słowie Bożym i duchu świętym (Dzieje 15:6, 23-31). Nie używano tytułów religijnych, ponieważ Jezus polecił swym uczniom: „Nie dajcie się nazywać Rabbi, bo jeden jest wasz nauczyciel, natomiast wy wszyscy jesteście braćmi. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem, bo jeden jest wasz Ojciec, ten niebiański” (Mateusza 23:8, 9). Pod tymi i jeszcze wieloma innymi względami zachodzą podobieństwa między pierwszymi chrześcijanami a Świadkami Jehowy.

Prześladowani za głoszenie prawdy

6, 7. Jak traktowano prawdziwych chrześcijan, mimo że głosili pokojowe orędzie?

⁶ Chociaż pierwsi chrześcijanie głosili pokojowe orędzie o Królestwie, byli tak jak Jezus prześladowani (Jana 15:20; 17:14). Historyk John L. von Mosheim nazwał ich „grupą ludzi o charakterze jak najbardziej nieagresywnym i nieszkodliwym, którym nigdy nie przychodziły do głowy wrogie myśli ani zamiary godzące w interesy państwa”. Doktor Mosheim napisał, że „chrześcijanie drażnili Rzymian prostotą swej religii, która w niczym nie przypominała świętych obrzędów innych ludzi”. Następnie dodał: „Nie składali ofiar, nie mieli świątyń, wizerunków, wyroczni ani zakonów kapłańskich, a to wystarczyło, by ściągnąć na siebie obelgi ignoranckiego tłumu, który nie potrafił sobie wyobrazić takiej religii. Byli więc postrzegani jako swego rodzaju ateiści, tych zaś prawo rzymskie określało mianem szkodników społeczeństwa ludzkiego”.

⁷ Kapłani, rzemieślnicy i inni ludzie żyjący z bałwochwalstwa podburzali rzesze przeciw chrześcijanom, którzy nie uprawiali takich praktyk (Dzieje 19:23-40; 1 Koryntian 10:14). Tertulian napisał, że zdaniem ich wrogów „chrześcijanie byli przyczyną wszystkich klęsk i nieszczęść, które spadają na państwo i na lud. Jeśli Tyber zaleje mury miejskie, jeśli Nil nie wyleje na pola, jeśli niebo stanie i nie daje deszczu, jeśli ziemia się trzęsie, jeśli głód, jeśli zaraza, zaraz słychać krzyki: ‚Chrześcijan do lwa!’” (przełożył J. Sajdak). Bez względu jednak na konsekwencje  prawdziwi chrześcijanie zawsze ‛strzegli się bożków’ (1 Jana 5:21).

Prawda a święta religijne

8. Dlaczego osoby chodzące w prawdzie nie świętują Bożego Narodzenia?

⁸ Ludzie ‛chodzący w prawdzie’ unikają niebiblijnych świąt, ponieważ ‛światło nie ma wspólnoty z ciemnością’ (2 Koryntian 6:14-18). Na przykład nie świętują Bożego Narodzenia, obchodzonego 25 grudnia. „Nikt nie zna dokładnej daty narodzin Chrystusa” — przyznaje The World Book Encyclopedia. Inna encyklopedia wyjaśnia: „Wiele wesołych praktyk towarzyszących Bożemu Narodzeniu było wzorowanych na Saturnaliach, rzymskim święcie obchodzonym w połowie grudnia” (The Encyclopedia Americana, wydanie z roku 1956). Jak podaje Cyclopædia M’Clintocka i Stronga, „obchody Bożego Narodzenia nie zostały nakazane przez Boga, nie mają też oparcia w N[owym] T[estamencie]”. A Daniel Rops, autor książki Życie codzienne w Palestynie za czasów Chrystusa, napisał: „Stada (...) zimowały w owczarniach, a szczegół ten wystarcza do stwierdzenia, że tradycyjna data Bożego Narodzenia, obchodzonego w zimie, nie może być dokładna, skoro Ewangelia mówi, że pasterze byli w polu” (Łukasza 2:8-11).

9. Dlaczego słudzy Jehowy nie obchodzili i nie obchodzą Wielkanocy?

⁹ Powszechnie uważa się, że Wielkanoc upamiętnia zmartwychwstanie Chrystusa, tymczasem wiarogodne źródła łączą to święto z obrzędami religii fałszywej. Jak informuje pewien słownik, Wielkanoc była „pierwotnie świętem wiosny na cześć teutońskiej bogini światła i wiosny, znanej w języku Anglosasów jako Eastre” lub Eostre (The Westminster Dictionary of the Bible). Inne dzieło zawiera następującą konkluzję: „W Nowym Testamencie nie ma żadnej wzmianki o świętowaniu Wielkanocy” (Encyclopædia Britannica, wydanie 11). Pierwsi chrześcijanie nie obchodzili Wielkanocy i nie czynią tego dzisiejsi słudzy Jehowy.

10. Jaką uroczystość ustanowił Jezus i kto obchodzi ją we właściwy sposób?

¹⁰ Jezus nie kazał swym naśladowcom obchodzić ani rocznicy jego urodzin, ani zmartwychwstania; ustanowił jedynie Pamiątkę swej ofiarnej śmierci (Rzymian 5:8). Tylko to wydarzenie polecił im upamiętniać (Łukasza 22:19, 20). Świadkowie Jehowy niezmiennie obchodzą tę doroczną uroczystość, nazywaną też Wieczerzą Pańską (1 Koryntian 11:20-26).

Prawda rozgłaszana po całej ziemi

11, 12. Jak osoby chodzące w prawdzie popierają dzieło głoszenia?

¹¹ Każdy, kto zna prawdę, poczytuje sobie za zaszczyt możliwość poświęcania czasu, energii i środków na dzieło głoszenia dobrej nowiny (Marka 13:10). Działalność kaznodziejska pierwszych chrześcijan była wspierana dobrowolnymi datkami (2 Koryntian 8:12; 9:7). Tertulian napisał: „A jeśli jest rodzaj jakiejś kasy, to nie powstaje ona z wpisowego, jak gdyby za sprzedaną religię, ale każdy przynosi umiarkowany datek w oznaczonym dniu miesiąca, albo kiedy chce i o ile chce i może. Nikogo tu nie niewolą, ale każdy swój datek daje dobrowolnie” (Apologetyk, rozdział 39, przełożył J. Sajdak).

¹² Ogólnoświatowe dzieło głoszenia o Królestwie, prowadzone przez Świadków Jehowy, też jest wspierane dobrowolnymi datkami. Chętnie czynią to nie tylko sami Świadkowie, lecz także powodowane wdzięcznością osoby zainteresowane. Również w tym wypadku istnieje podobieństwo między pierwszymi chrześcijanami a Świadkami Jehowy.

Prawda a postępowanie

13. Jaką radę Piotra dotyczącą postępowania biorą sobie do serca Świadkowie Jehowy?

¹³ Pierwsi chrześcijanie, chodzący w prawdzie, stosowali się do rady apostoła Piotra: „Trwajcie w swym szlachetnym postępowaniu wśród narodów, żeby w tym, co mówią przeciw  wam niczym złoczyńcom, mogły dzięki waszym szlachetnym uczynkom, których są naocznymi świadkami, wychwalać Boga w jego dniu przeglądu” (1 Piotra 2:12). Słowa te biorą sobie do serca także Świadkowie Jehowy.

14. Jak chrześcijanie zapatrują się na niemoralną rozrywkę?

¹⁴ Nawet gdy już rozpanoszyło się odstępstwo, nominalni chrześcijanie wystrzegali się niemoralności. Profesor historii Kościoła William D. Killen napisał: „W II i III stuleciu główną atrakcją każdego dużego miasta był teatr; aktorzy zwykle prowadzili się bardzo rozwiąźle, a wystawiane przez nich sztuki odpowiadały wyuzdanym żądzom ówczesnych ludzi. (...) Wszyscy prawdziwi chrześcijanie patrzyli na teatr z obrzydzeniem. (...) Trzymali się od niego z dala ze względu na jego nieprzyzwoitość, a ciągłe odwoływanie się do pogańskich bogów i bogiń obrażało uczucia religijne chrześcijan” (The Ancient Church, strony 318 i 319). Dzisiejsi prawdziwi naśladowcy Jezusa także wystrzegają się nieprzyzwoitej i deprawującej rozrywki (Efezjan 5:3-5).

Prawda a „władze zwierzchnie”

15, 16. Kim są „władze zwierzchnie” i jak się na nie zapatrują ci, którzy chodzą w prawdzie?

¹⁵ Mimo szlachetnego postępowania chrześcijan z I wieku większość rzymskich władców miała o nich błędne wyobrażenie. Zdaniem historyka Ernesta G. Hardy’ego cesarze uznawali ich za „jakichś niegodnych uwagi zapaleńców”. Z korespondencji między namiestnikiem Bitynii Pliniuszem Młodszym a cesarzem Trajanem wynika, że warstwy rządzące na ogół nie uświadamiały sobie prawdziwego charakteru chrystianizmu. A jaki jest stosunek chrześcijan do państwa?

¹⁶ Świadkowie Jehowy, podobnie jak pierwsi naśladowcy Jezusa, okazują świeckim „władzom zwierzchnim” względne podporządkowanie (Rzymian 13:1-7). Jeśli ktoś żąda od nich czegoś sprzecznego z wolą Bożą, kierują się zasadą: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29). W pewnej książce powiedziano: „Wprawdzie chrześcijanie nie brali udziału w kulcie cesarza, ale nie byli podżegaczami, a ich religia, choć uważana przez pogan za dziwną i czasem odpychającą, nie stanowiła realnego zagrożenia dla cesarstwa” (After Jesus — The Triumph of Christianity).

17. (a) Po stronie jakiego rządu opowiadali się pierwsi chrześcijanie? (b) Jak prawdziwi naśladowcy Chrystusa stosowali się w życiu do wypowiedzi z Izajasza 2:4?

¹⁷ Pierwsi chrześcijanie opowiadali się po stronie Królestwa Bożego, podobnie jak patriarchowie Abraham, Izaak i Jakub, którzy wierzyli w obiecane ‛miasto utworzone przez  Boga’ (Hebrajczyków 11:8-10). Uczniowie Jezusa wzorem swego Mistrza nie byli „częścią świata” (Jana 17:14-16). A jeśli chodzi o wojny i konflikty, zabiegali o pokój, ‛przekuwając swe miecze na lemiesze’ (Izajasza 2:4). Wykładowca historii kościelnej Geoffrey F. Nuttall zwrócił uwagę na ciekawe podobieństwo: „Stosunek pierwszych chrześcijan do wojny o wiele bardziej przypomina postawę ludzi nazywających siebie Świadkami Jehowy, niż bylibyśmy gotowi pomyśleć”.

18. Dlaczego żaden rząd nie ma powodów, by się obawiać Świadków Jehowy?

¹⁸ Ponieważ pierwsi chrześcijanie byli neutralni i podporządkowani „władzom zwierzchnim”, nie stanowili zagrożenia dla żadnych systemów politycznych i to samo można powiedzieć o Świadkach Jehowy. Pewien amerykański dziennikarz napisał: „Trzeba mieć wyobraźnię fanatyka i paranoika, żeby uwierzyć, iż Świadkowie Jehowy stanowią choćby najmniejsze zagrożenie dla jakiegokolwiek reżimu. Trudno o ugrupowanie religijne dalsze od działalności wywrotowej i bardziej pokojowo usposobione”. Dobrze poinformowane władze wiedzą, iż ze strony Świadków Jehowy nie muszą się niczego obawiać.

19. Co w związku z podatkami można powiedzieć o pierwszych chrześcijanach i Świadkach Jehowy?

¹⁹ Chrześcijanie w I wieku okazywali szacunek „władzom zwierzchnim” między innymi przez płacenie podatków. Pisząc do rzymskiego cesarza Antoninusa Piusa (138-161), Justyn Męczennik twierdził, iż chrześcijanie płacą podatki „chętniej niż wszyscy inni” (Apologia pierwsza, rozdział 17). A Tertulian oświadczył władcom rzymskim, że ich poborcy mają „dług wdzięczności wobec chrześcijan” za tak sumienne płacenie podatków (Apologetyk, rozdział 42). Chrześcijanie odnosili korzyści z pax Romana, to znaczy pokoju rzymskiego, który zapewniał prawo i porządek, dobrze utrzymane drogi i stosunkowo bezpieczną żeglugę morską. Świadomi swych powinności względem społeczeństwa, stosowali się do słów Jezusa: „Spłacajcie to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu” (Marka 12:17). Powyższą radę wprowadzają w czyn również dzisiejsi  słudzy Jehowy i otrzymują pochwały za uczciwość, między innymi w płaceniu podatków (Hebrajczyków 13:18).

Prawda — jednoczącą więzią

20, 21. Co potwierdza, że zarówno pierwszych chrześcijan, jak i dzisiejszych sług Jehowy można uznać za pokojowo usposobioną społeczność braterską?

²⁰ Pierwsi chrześcijanie chodzili w prawdzie, toteż stanowili pokojowo usposobioną społeczność braterską — i podobnie zespoleni są dziś Świadkowie Jehowy (Dzieje 10:34, 35). W liście opublikowanym na łamach gazety The Moscow Times powiedziano o Świadkach Jehowy: „Cieszą się opinią bardzo miłych, życzliwych i łagodnych ludzi, którzy nie stwarzają problemów w kontaktach z drugimi, nigdy na nikogo nie wywierają presji i zawsze zabiegają o pokój z bliźnimi (...). Nie biorą łapówek, nie nadużywają alkoholu ani się nie narkotyzują, i to z bardzo prostego powodu: we wszystkim, co robią lub mówią, starają się kierować swymi przekonaniami opartymi na Biblii. Gdyby wszyscy ludzie przynajmniej próbowali żyć zgodnie z Biblią, tak jak to czynią Świadkowie Jehowy, nasz okrutny świat wyglądałby zupełnie inaczej”.

²¹ W pewnej encyklopedii powiedziano: „Kościół pierwotny uważał się za społeczność pozwalającą na nowo zrozumieć człowieczeństwo, za społeczność, w której wrogie przedtem grupy, Żydzi i poganie, mogli żyć ze sobą w pokoju” (Encyclopedia of Early Christianity). Świadkowie Jehowy także tworzą miłującą pokój, międzynarodową społeczność braterską, która w istocie stanowi społeczeństwo nowego świata (Efezjan 2:11-18; 1 Piotra 5:9; 2 Piotra 3:13). Kiedy pewien mężczyzna z RPA, odpowiedzialny za bezpieczeństwo na terenach wystawowych w Pretorii, zobaczył, jak Świadkowie należący do różnych ras spotykają się na zgromadzeniach w pokojowej atmosferze, oświadczył: „Fakt, iż wszyscy byli i są uprzejmi oraz dobrze się do siebie odnoszą, a także atmosfera kilku ostatnich dni dowodzą, że członkowie waszej społeczności reprezentują wysoki poziom moralny oraz że żyjecie jak szczęśliwa, zjednoczona rodzina”.

Błogosławieństwa wynikające z uczenia prawdy

22. Jakie są rezultaty tego, że chrześcijanie ‛ujawniają prawdę’?

²² Swoim postępowaniem oraz głoszeniem Paweł i inni chrześcijanie ‛ujawniali prawdę’ (2 Koryntian 4:2). Czy nie przyznasz, że Świadkowie Jehowy czynią to samo i uczą wszystkie narody prawdy? Na całej ziemi coraz więcej ludzi przyłącza się do czystego wielbienia i napływa na „górę domu Jehowy” (Izajasza 2:2, 3). Co roku tysiące osób symbolizuje chrztem swoje oddanie się Bogu i w rezultacie powstaje wiele nowych zborów.

23. Jak się zapatrujesz na tych, którzy uczą prawdy wszystkie narody?

²³ Chociaż słudzy Jehowy wywodzą się z różnych środowisk, prawdziwe wielbienie ich jednoczy. Miłość, którą przejawiają, utożsamia ich z uczniami Jezusa (Jana 13:35). Czy dostrzegasz, że ‛Bóg rzeczywiście jest wśród nich’? (1 Koryntian 14:25). Czy opowiedziałeś się po stronie tych, którzy uczą prawdy wszystkie narody? Jeśli tak, to wciąż okazuj wdzięczność za tę prawdę i zabiegaj o przywilej chodzenia w niej już na zawsze.

Jak byś odpowiedział?

• Jakie podobieństwa w sposobie oddawania czci Bogu istnieją między pierwszymi chrześcijanami a Świadkami Jehowy?

• Jakie jedyne święto religijne obchodzą osoby kroczące drogą prawdy?

• Kim są „władze zwierzchnie” i jak chrześcijanie się na nie zapatrują?

• W jakim sensie prawda stanowi jednoczącą więź?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 21]

Chrześcijańskie zebrania zawsze były ogromnym błogosławieństwem dla chodzących w prawdzie

[Ilustracje na stronie 23]

Jezus polecił swym naśladowcom obchodzić Pamiątkę jego ofiarnej śmierci

[Ilustracja na stronie 24]

Świadkowie Jehowy wzorem pierwszych chrześcijan okazują szacunek „władzom zwierzchnim”