Kto zasługuje na lojalność?

„Moja ojczyzna (...) oby zawsze miała rację; ma rację czy błądzi, jednak to moja ojczyzna!” (Stephen Decatur, oficer marynarki USA; żył w latach 1779-1820).

BEZWARUNKOWĄ wierność ojczyźnie wielu uważa za swój święty obowiązek. Inni z kolei tak by sparafrazowali słowa wspomnianego oficera: ‛Moja religia, oby zawsze miała rację; ma rację czy błądzi, jednak to moja religia’.

W rzeczywistości zarówno kraj, jak i religia, wobec których staramy się być lojalni, to często kwestia miejsca urodzenia. A przecież decyzja w omawianej sprawie jest zbyt ważna, by ją pozostawiać przypadkowi. Z drugiej strony zmiana wpojonej nam hierarchii wartości jest niełatwa i wymaga odwagi.

Próba lojalności

Kobieta wychowana w Zambii opowiada: „Od dzieciństwa interesowałam się religią. Z mlekiem matki wyssałam zwyczaj codziennego zanoszenia modlitw w rodzinnej kapliczce, obchodzenia świąt religijnych i regularnego  uczęszczania do świątyni. W moim wypadku religia ściśle wiązała się z kulturą, życiem społecznym i rodzinnym”.

Kiedy jednak była już prawie dorosła, zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy i wkrótce potem postanowiła zmienić religię. Czy był to akt nielojalności?

Zlatko wychował się w Bośni i przez jakiś czas walczył na wojnie, która pustoszyła jego ojczyznę. On również zaczął studiować Biblię ze Świadkami Jehowy i już nie chce chwytać za broń. Czy jest nielojalny?

Odpowiedź na te pytania zależy od punktu widzenia. Wspomniana wcześniej kobieta mówi: „Zmiana religii to w moim środowisku grzech niewybaczalny, to akt zdrady i nielojalności wobec rodziny i społeczeństwa”. Podobnie współbojownicy Zlatka uważali za zdrajcę każdego, kto nie chciał walczyć po ich stronie. Ale zarówno ta kobieta, jak i Zlatko są przekonani, że teraz kierują się wyższą formą lojalności — lojalnością wobec Boga. A jak On zapatruje się na osoby, które chcą być względem Niego lojalne?

Prawdziwa lojalność wyrazem miłości

Król Dawid rzekł do Jehowy Boga: „Z lojalnym będziesz postępował lojalnie” (2 Samuela 22:26). Hebrajski odpowiednik słowa „lojalność” wskazuje na serdeczne przywiązanie okazywane komuś tak długo, aż zostanie osiągnięty cel dotyczący danej osoby. Jehowa życzliwie przywiązuje się do swych lojalnych sług niczym karmiąca matka do swego dziecka. Do wiernych Izraelitów powiedział kiedyś: „Czy żona może zapomnieć o swym osesku, żeby się nie zlitować nad synem swego łona? Nawet te kobiety mogą zapomnieć, jednakże ja o tobie nie zapomnę” (Izajasza 49:15). Kto stawia lojalność względem Boga ponad wszystko inne, może być pewien Jego troskliwej opieki.

U podstaw lojalności wobec Jehowy leży miłość. Pobudza ona do miłowania wszystkiego, co miłuje Bóg, i do nienawidzenia złych rzeczy, których On nienawidzi (Psalm 97:10). Ponieważ miłość stanowi najważniejszy przymiot Jehowy, lojalność względem Niego powstrzymuje nas od traktowania innych w sposób świadczący o braku miłości (1 Jana 4:8). Gdy więc ktoś powodowany lojalnością wobec Boga zmienia przynależność religijną, nie znaczy to bynajmniej, że przestał kochać swą rodzinę.

Lojalność wobec Boga — siła skłaniająca ku dobremu

Wspomniana już kobieta tak wyjaśnia swe postępowanie: „Dzięki studium Biblii poznałam Jehowę jako prawdziwego Boga i nawiązałam z Nim osobistą więź. Jehowa różni się od wszystkich bogów, których wcześniej czciłam. W sposób doskonale zrównoważony przejawia miłość, sprawiedliwość, mądrość i moc. A ponieważ wymaga wyłącznego oddania, musiałam porzucić innych bogów.

„Rodzice ciągle powtarzali, że są ze mnie bardzo niezadowoleni i że ich zawiodłam. Było to dla mnie niezmiernie trudne, bo naprawdę mi zależy na ich uznaniu. Ale w miarę nabywania wiedzy biblijnej coraz lepiej rozumiałam, jakiego wyboru powinnam dokonać. Nie mogłam odwrócić się od Jehowy.

„Przyznanie Jehowie pierwszeństwa przed tradycjami religijnymi nie oznacza nielojalności wobec członków rodziny. Czynem i słowem staram się pokazać, że rozumiem ich odczucia. Gdybym jednak nie była lojalna wobec Jehowy, nie dałabym moim bliskim szansy, żeby Go poznali, i dopiero to okazałoby się aktem nielojalności względem nich”.

Podobnie wcale nie jest zdrajcą osoba, która w imię lojalności wobec Boga  zachowuje neutralność w sprawach politycznych i odmawia chwytania za broń. Zlatko wyjaśnia: „Choć zostałem wychowany w jednej z religii nominalnego chrześcijaństwa, ożeniłem się z kobietą innego wyznania. Gdy wybuchła wojna, obie strony wymagały ode mnie lojalności. Musiałem wybrać, kogo chcę popierać. Walczyłem na wojnie przez trzy i pół roku. W końcu uciekłem z żoną do Chorwacji i tam spotkaliśmy Świadków Jehowy.

„Dzięki studium Biblii pojęliśmy, że musimy być lojalni przede wszystkim wobec Jehowy i że On pragnie, abyśmy miłowali bliźnich, niezależnie od ich religii czy narodowości. Jesteśmy teraz z żoną zjednoczeni w wielbieniu Jehowy, a ja zrozumiałem, że nie można być lojalnym wobec Boga i jednocześnie walczyć z bliźnimi”.

Lojalność kształtowana dzięki dokładnej wiedzy

Ponieważ Jehowa jest naszym Stwórcą, bardziej niż ktokolwiek inny zasługuje na naszą lojalność (Objawienie 4:11). Aby jednak nie stała się ona fanatyczną, destruktywną siłą, musi być kształtowana przez dokładną wiedzę. Biblia zachęca: „Macie się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł i przyoblec się w nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w rzeczywistej (...) lojalności” (Efezjan 4:23, 24). Powszechnie znany człowiek, który napisał te natchnione słowa, miał odwagę poddać wnikliwej analizie swą dotychczasową hierarchię wartości. W rezultacie dokonał w swym życiu korzystnych zmian.

Podobnie jak wielu ludzi w naszych czasach, ów człowiek, Saul z Tarsu, naprawdę przeszedł próbę lojalności. Wychowany w rodzinie przywiązanej do tradycji religijnej, przestrzegał jej z niezwykłą gorliwością. Lojalność dla sprawy popchnęła go do stosowania przemocy wobec tych, którzy nie zgadzali się z jego poglądami. Saul znany był z tego, że wdzierał się do domów chrześcijan, żeby ich ukarać, a nawet zabić (Dzieje 22:3-5; Filipian 3:4-6).

Kiedy jednak posiadł dokładną wiedzę biblijną, postąpił w sposób, który dla wielu jemu współczesnych był nie do pomyślenia — zmienił religię. Później stał się znany jako apostoł Paweł. Wolał być lojalny wobec Boga niż wobec tradycji. Ta nowa lojalność, oparta na dokładnej wiedzy, sprawiła, że w jego życiu miejsce fanatyzmu i brutalności zajęła tolerancja, życzliwość i serdeczność.

Dlaczego warto być lojalnym?

Gdy pozwolimy, aby nasz system wartości kształtowały zasady Boże, odniesiemy oczywiste korzyści. Na przykład według raportu z 1999 roku, opracowanego przez Australijski Instytut Badań nad Rodziną, warunkiem trwałego i szczęśliwego małżeństwa jest „zaufanie i wierność (...) [oraz] wrażliwość na  sprawy duchowe”. W raporcie tym podano również, że dzięki „stabilnym i udanym małżeństwom” kobiety oraz mężczyźni są szczęśliwsi, zdrowsi i dłużej żyją, a dzieci mają większe szanse na satysfakcjonujące życie.

W dzisiejszym niepewnym świecie lojalność przypomina linę ratowniczą rzuconą ze statku wyczerpanemu pływakowi. Jeżeli ktoś nie trzyma się ustalonych wartości, to tak, jakby miotały nim fale i wiatr. A gdyby przywiązał się do czegoś niewłaściwego, przypominałby człowieka trzymającego linę rzuconą z tonącego statku. Podobnie jak to było w wypadku Saula, mógłby dać się wciągnąć w zgubne postępowanie. Jednakże lojalność wobec Jehowy, oparta na dokładnej wiedzy, niczym lina ratownicza zapewnia bezpieczeństwo i prowadzi do wybawienia (Efezjan 4:13-15).

Do wiernych sług Boga odnosi się następująca obietnica: „Jehowa miłuje sprawiedliwość i nie opuści lojalnych wobec niego. Po czas niezmierzony będą strzeżeni” (Psalm 37:28). Już wkrótce lojalni względem Jehowy zamieszkają na rajskiej ziemi, gdzie będą się cieszyć wolnością od smutku i bólu oraz żyć w dobrych stosunkach z innymi, bez żadnych podziałów na tle religijnym czy politycznym (Objawienie 7:9, 14; 21:3, 4).

Już teraz miliony ludzi na całej ziemi przekonuje się, że prawdziwe szczęście można osiągnąć tylko dzięki lojalności wobec Jehowy. Dlaczego więc nie miałbyś z pomocą Jego Świadków przemyśleć w świetle Biblii własnego poglądu na lojalność? Pismo Święte zachęca: „Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze, ciągle badajcie, jacy jesteście” (2 Koryntian 13:5).

Przeanalizowanie swych poglądów religijnych i powodów, dla których je wyznajemy, wymaga odwagi, ale jeśli mogłoby nas zbliżyć do Jehowy Boga, z pewnością warto się na to zdobyć. Cytowana już wcześniej kobieta trafnie ujęła odczucia wielu ludzi: „Zauważyłam, że lojalność wobec Jehowy i Jego zasad pomaga nam zachowywać równowagę w życiu rodzinnym i stać się lepszymi członkami społeczeństwa. Bez względu na to, jak trudne próby przyjdzie nam jeszcze znosić, jeśli jesteśmy lojalni wobec Jehowy, On zawsze będzie lojalny względem nas”.

[Ilustracje na stronie 6]

Dokładna wiedza pobudziła Saula z Tarsu do zmiany systemu wartości zasługującego na lojalność

[Ilustracja na stronie 7]

Dlaczego nie miałbyś przeanalizować w świetle Biblii, wobec kogo lub czego jesteś lojalny?

[Prawa własności do ilustracji, strona 4]

Winston Churchill (u góry po lewej): U.S. National Archives; Joseph Goebbels (z tyłu po prawej): Library of Congress