„Wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem”

CZY wierzysz, że Bóg przebacza twoje grzechy? Większość dorosłych Amerykanów najwyraźniej w to wierzy. Jak podaje dr Loren Toussaint, kierujący badaniami przeprowadzonymi przez Instytut Badań Społecznych Uniwersytetu Stanu Michigan, spośród 1423 ankietowanych przekonanie takie żywi około 80 procent osób powyżej 45 roku życia.

Co ciekawe, tylko 57 procent respondentów oświadczyło, że przebacza innym. Przywodzi to na myśl słowa Jezusa z Kazania na Górze: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam przebaczy; jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy waszych wykroczeń” (Mateusza 6:14, 15). A zatem to, czy Bóg wybaczy nam nasze grzechy, po części zależy od tego, czy my jesteśmy gotowi wybaczać innym.

Apostoł Paweł przypomniał o tej zasadzie chrześcijanom w Kolosach. Zachęcił ich: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kolosan 3:13). To prawda, że nie zawsze przychodzi nam to łatwo. Jeśli na przykład ktoś powie o nas coś nieprzemyślanego lub nieżyczliwego, może nam być trudno puścić jego słowa mimo uszu.

A jednak przebaczanie przynosi wiele korzyści. Socjolog dr David R. Williams tak skomentował wyniki swoich badań: „Wśród Amerykanów w średnim i starszym wieku stwierdziliśmy bardzo ścisły związek między przebaczaniem a zdrowiem psychicznym”. Harmonizuje to ze słowami mądrego króla Salomona, który jakieś 3000 lat temu napisał: „Serce spokojne jest życiem dla ciała” (Przysłów 14:30). Ponieważ więc chętne wybaczanie drugim sprzyja dobrym stosunkom z Bogiem i bliźnimi, mamy ważne powody, by ze szczerego serca wspaniałomyślnie przebaczać sobie nawzajem (Mateusza 18:35).