„Nad wody spokojne prowadzi mnie”

W GORĄCYM klimacie krajów biblijnych owce muszą pić codziennie. Dlatego ważnym zadaniem pasterzy jest zapewnienie swym trzodom wody. Czasami korzystają ze studni — aby napoić zwierzęta, wlewają wodę do koryt (Rodzaju 29:1-3). Jednakże w porze deszczowej spokojne, „dobrze nawodnione miejsca odpoczynku” znajdują w pobliżu strumieni i rzek (Psalm 23:2).

Doświadczony pasterz wie, gdzie znaleźć zarówno wodę, jak i odpowiednie pastwiska. Od tego, czy dokładnie zna okolicę, zależy przetrwanie trzody. Dawid, który przez lata pasł owce na wzgórzach Judy, przyrównał Boga do pasterza wiodącego owce na dobre pastwiska i do życiodajnych wód. Powiedział: „Nad wody spokojne prowadzi mnie” (Psalm 23:1-3, Biblia warszawska).

Wiele lat później Jehowa za pośrednictwem proroka Ezechiela posłużył się podobnym porównaniem. Obiecał zebrać członków swego ludu, rozproszonych po różnych krajach, tak jak pasterz zbiera swoje owce. Zapowiedział: „Sprowadzę je na ich ziemię i będę je pasł na górach Izraela, przy łożyskach strumieni” (Ezechiela 34:13).

Jehowa Bóg bardzo się też troszczy o dostarczanie duchowej wody. Księga Objawienia opisuje „rzekę wody życia” wypływającą z tronu Boga (Objawienie 22:1). Do wszystkich ludzi skierowane jest zaproszenie: „Każdy, kto chce, niech bierze wodę życia darmo” (Objawienie 22:17).

Ta symboliczna woda wyobraża postanowienia Boże co do życia wiecznego. Każdy może zacząć ją pić, ‛poznając jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, którego On posłał, Jezusa Chrystusa’ (Jana 17:3).