„Przeciwstawcie się Diabłu”

„Przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (JAKUBA 4:7).

1. Co można powiedzieć o dzisiejszym świecie i dlaczego pomazańcy oraz ich towarzysze muszą być czujni?

„BÓG zniknął, ale Diabeł pozostał”. Powyższe słowa francuskiego pisarza André Malraux można odnieść do dzisiejszego świata. Uczynki ludzi najwyraźniej nie odzwierciedlają woli Bożej, lecz machinacje Diabła. Szatan sprowadza ludzkość na manowce ‛wszelkim potężnym dziełem oraz kłamliwymi znakami i proroczymi cudami, i wszelkim nieprawym zwodzeniem wobec tych, którzy giną’ (2 Tesaloniczan 2:9, 10). Jednakże w tych „dniach ostatnich” Szatan skupia uwagę na oddanych sługach Boga, tocząc wojnę z namaszczonymi duchem chrześcijanami, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (2 Tymoteusza 3:1; Objawienie 12:9, 17). Pomazańcy oraz ich towarzysze mający nadzieję ziemską muszą więc zachowywać czujność.

2. Jak Szatan obałamucił Ewę i czego obawiał się apostoł Paweł?

² Szatan to arcyzwodziciel. Posłużywszy się dla niepoznaki wężem, sprytnie wmówił Ewie, że uniezależnienie się od Boga przyniesie jej więcej szczęścia (Rodzaju 3:1-6). Jakieś 4000 lat później apostoł Paweł wyraził obawy, iż ofiarami chytrych sztuczek Szatana mogliby się stać namaszczeni duchem chrześcijanie w Koryncie. Napisał: „Lękam się jednak, że jak wąż swą przebiegłością obałamucił Ewę, tak wasze umysły mogą w jakiś sposób zostać skażone oraz odwiedzione od szczerości i nieskalanej czystości, które się należą Chrystusowi” (2 Koryntian 11:3). Szatan kala umysły ludzi i wypacza ich sposób myślenia. Obałamucił Ewę i podobnie może skłonić chrześcijan do błędnego rozumowania, że ich szczęście zależy od czegoś, czego Jehowa i Jego Syn w żadnym wypadku nie aprobują.

3. Jaką ochronę przed Diabłem zapewnia Jehowa?

³ Szatana można przyrównać do ptasznika, który zastawia pułapki, by schwytać nieświadome niczego ofiary. Chcąc uniknąć jego sideł, musimy ‛mieszkać w ukryciu u Najwyższego’ — w symbolicznym miejscu, gdzie Jehowa pozwala się schronić tym, którzy we wszelkich swych poczynaniach uznają Jego powszechne zwierzchnictwo (Psalm 91:1-3). Wszyscy  potrzebujemy ochrony, której Bóg udziela za pośrednictwem swego Słowa, ducha i organizacji, abyśmy „mogli stać niewzruszenie wobec machinacji Diabła” (Efezjan 6:11). Grecki odpowiednik słowa „machinacje” można też przetłumaczyć na „podstępne działania”, „sztuczki”. Diabeł niewątpliwie używa wielu sztuczek i podstępnych działań, żeby usidlić sług Jehowy.

Pułapki, które Szatan zastawiał na pierwszych chrześcijan

4. W jakim świecie żyli pierwsi chrześcijanie?

⁴ Chrześcijanie z I i II wieku n.e. żyli w czasach, gdy cesarstwo rzymskie znajdowało się u szczytu potęgi. Dzięki pax Romana (pokojowi rzymskiemu) rozwijał się handel. Dobrobyt przyniósł klasie rządzącej sporo wolnego czasu, toteż jej przedstawiciele, chcąc nie dopuścić do buntu poddanych, postarali się dla nich o mnóstwo rozrywek. W niektórych okresach było tyle samo dni świątecznych co dni roboczych. Władcy za publiczne pieniądze zapewniali ludziom chleb i igrzyska, czyli zapełniali ich żołądki jedzeniem, a umysły — rozrywką.

5, 6. (a) Dlaczego chrześcijanie nie powinni byli odwiedzać rzymskich teatrów i amfiteatrów? (b) Jaką sztuczką posługiwał się Szatan i jak chrześcijanie mogli się jej strzec?

⁵ Czy taka sytuacja stanowiła dla ówczesnych chrześcijan jakieś niebezpieczeństwo? Sądząc po ostrzeżeniach, które utrwalili na piśmie pierwsi pisarze żyjący w okresie poapostolskim, jak choćby Tertulian, popularne wtedy rozrywki na ogół zagrażały prawdziwym chrześcijanom pod względem duchowym i moralnym. Wynikało to między innymi z faktu, że większość świąt i igrzysk urządzano ku czci pogańskich bogów (2 Koryntian 6:14-18). Wiele klasycznych sztuk teatralnych było przesyconych albo rażącą niemoralnością, albo przemocą i rozlewem krwi. Z upływem czasu zainteresowanie klasyką zmalało, toteż jej miejsce zajęły wyuzdane widowiska pantomimiczne. W książce Daily Life in Ancient Rome (Życie codzienne w starożytnym Rzymie) historyk Jérôme Carcopino napisał: „W sztukach tych aktorki mogły grać zupełnie nago. (...) Krew lała się strumieniami. (...) [Mim] staczał się w otchłań perwersji, która zdominowała tłumy w stolicy. Takie widowiska nie budziły w nich odrazy, ponieważ już wcześniej przerażające rzezie odgrywane w amfiteatrach stłumiły ich wrażliwość i wypaczyły naturalne odruchy” (Mateusza 5:27, 28).

⁶ W amfiteatrach gladiatorzy walczyli na śmierć i życie albo ze sobą, albo z dzikimi zwierzętami. Drapieżnym bestiom rzucano skazańców, a w pewnym okresie los ten spotkał wielu chrześcijan. Już w tamtych czasach Szatan sprytnie osłabiał wstręt ludzi do niemoralności i przemocy, aż te zjawiska się upowszechniły i zyskały powodzenie. Chcąc się ustrzec tego sidła, należało po prostu trzymać się z dala od teatrów i amfiteatrów (1 Koryntian 15:32, 33).

7, 8. (a) Dlaczego chrześcijanin postąpiłby niemądrze, udając się na wyścigi rydwanów? (b) Jak Szatan mógł usidlić chrześcijan za pomocą rzymskich łaźni publicznych?

 ⁷ Wyścigi rydwanów urządzane w cyrkach niewątpliwie stanowiły bardzo ekscytujące widowisko, ale dla chrześcijan były nie do przyjęcia, ponieważ wśród zgromadzonych tłumów często dochodziło do rękoczynów. Jak odnotował pewien pisarz z III wieku n.e., niektórzy widzowie bili się ze sobą, a historyk Carcopino podaje, że pod arkadami cyrku „swoje usługi świadczyli astrolodzy i prostytutki”. Rzymski cyrk z całą pewnością nie był miejscem dla chrześcijan (1 Koryntian 6:9, 10).

⁸ A co powiedzieć o słynnych rzymskich łaźniach publicznych? Na pewno nie było nic złego w braniu kąpieli służących zachowaniu czystości. Ale wiele rzymskich łaźni stanowiło ogromne budynki między innymi z pomieszczeniami do masażu, ćwiczeń gimnastycznych, różnych gier oraz z miejscami, w których można było coś zjeść i wypić. Teoretycznie mężczyźni korzystali z łaźni o innej porze niż kobiety, nierzadko jednak tolerowano wspólne kąpiele przedstawicieli obojga płci. Klemens Aleksandryjski napisał: „Łaźnie są otwarte jednocześnie dla mężczyzn i kobiet; rozbierają się tam do naga, by się oddawać wyuzdaniu”. Tak więc legalnie działającą instytucję Szatan łatwo mógł wykorzystać jako sidło na chrześcijan. Osoby mądre wystrzegały się takich miejsc.

9. Jakich sideł musieli się wystrzegać pierwsi chrześcijanie?

⁹ W czasach świetności cesarstwa rzymskiego ulubioną rozrywką jego mieszkańców był hazard. Na przykład wyścigi rydwanów stanowiły okazję do robienia zakładów; pierwsi chrześcijanie mogli tego unikać, po prostu stroniąc od cyrków. Prócz tego drobniejsze formy hazardu uprawiano nielegalnie na zapleczach gospód i tawern. Jeden z graczy trzymał w ręku kamyki lub kości do gry, a inni obstawiali widniejące na nich liczby parzyste bądź nieparzyste. Hazard uatrakcyjniał życie, ponieważ dawał nadzieję na łatwy zarobek (Efezjan 5:5). Poza tym kobiety obsługujące gości nierzadko były prostytutkami, co narażało również na niemoralność. Właśnie tego rodzaju sidła Szatan zastawiał na chrześcijan mieszkających w miastach cesarstwa rzymskiego. Czy bardzo się różniły od sideł zastawianych dzisiaj?

 Sidła, które Szatan zastawia obecnie

10. Pod jakim względem obecna sytuacja przypomina warunki panujące w cesarstwie rzymskim?

¹⁰ W ciągu wieków sztuczki Szatana w zasadzie się nie zmieniły. Aby chrześcijanie żyjący w znanym z zepsucia Koryncie ‛nie zostali przechytrzeni przez Szatana’, apostoł Paweł udzielił im szeregu dobitnych rad, po czym oświadczył: „Nie jesteśmy bowiem nieświadomi jego [Szatana] zamysłów” (2 Koryntian 2:11). Obecnie w wielu krajach rozwiniętych panuje podobna sytuacja jak w okresie rozkwitu cesarstwa rzymskiego. Sporo osób ma więcej wolnego czasu niż kiedykolwiek przedtem. Loterie państwowe dają nawet ubogim iskierkę nadziei. Ludzie mogą zajmować umysł licznymi formami taniej rozrywki. Stadiony pękają w szwach, widzowie uprawiają hazard, a czasem posuwają się do rękoczynów, do których często dochodzi też wśród zawodników. Rozbrzmiewa deprawująca muzyka, a w teatrach, filmach i na ekranie telewizyjnym prezentuje się wyuzdane treści. Tu i ówdzie popularne są wspólne kąpiele w saunach i gorących źródłach — nie mówiąc o kąpaniu się nago na niektórych plażach. Tak jak w pierwszych stuleciach chrystianizmu Szatan próbuje usidlić sług Bożych za pomocą świeckich rozrywek.

11. Jakim sidłem może się okazać pragnienie relaksu i odpoczynku?

¹¹ W świecie, w którym powszechnym zjawiskiem stał się stres, potrzeba relaksu lub odpoczynku jest całkiem normalna. Jednakże pewne atrakcje oraz miejscowości wypoczynkowe — podobnie jak niektóre miejsca w rzymskich łaźniach potencjalnie groźne dla pierwszych chrześcijan — okazały się pułapką, której użył Szatan, by popchnąć część dzisiejszych chrześcijan do niemoralności i nadużywania alkoholu. Paweł napisał do współwyznawców w Koryncie: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje. Otrzeźwiejcie zgodnie z prawością i nie trwajcie w grzechu, bo niektórzy nie znają Boga” (1 Koryntian 15:33, 34).

12. Jakich sztuczek używa Szatan, by usidlić dzisiejszych sług Jehowy?

¹² Jak już wspomniano, Szatan przebiegle skaził sposób myślenia Ewy (2 Koryntian 11:3). Obecnie jedno z jego sideł polega na wmawianiu chrześcijanom, że jeśli posuną się możliwie jak najdalej, by pokazać, iż Świadkowie Jehowy są takimi samymi ludźmi jak wszyscy inni, to zdołają pociągnąć niektóre osoby do prawdy. Czasami jednak ten i ów posuwa się za daleko, co przynosi odwrotne skutki (Aggeusza 2:12-14). Kolejną sztuczką Szatana jest ośmielanie oddanych Bogu chrześcijan — zarówno młodych, jak i dorosłych — do prowadzenia podwójnego życia i tym samym ‛zasmucania świętego ducha Bożego’ (Efezjan 4:30). Niektórzy wpadli w tę pułapkę wskutek niewłaściwego korzystania z Internetu.

13. Jakie zakamuflowane sidło należy zaliczyć do machinacji Diabła i jaka rada z Księgi Przysłów jest tu nader stosowna?

¹³ Do sideł Szatana należy też zakamuflowany okultyzm. Żaden prawdziwy chrześcijanin nie parałby się rozmyślnie satanizmem ani spirytyzmem. A jednak niektórzy są niefrasobliwi i nieostrożni w kwestii doboru filmów, seriali telewizyjnych, gier wideo, a nawet książek i komiksów dla dzieci, eksponujących przemoc i tajemne praktyki. Należy unikać wszystkiego, co trąci okultyzmem. Mądre przysłowie powiada: „Ciernie i pułapki są na drodze przewrotnego; kto strzeże swej duszy, trzyma się od nich z daleka” (Przysłów 22:5). Skoro Szatan jest „bogiem tego systemu rzeczy”, wszystko, co zyskuje dziś wielką popularność, może w sobie kryć jedną z jego pułapek (2 Koryntian 4:4; 1 Jana 2:15, 16).

Jezus przeciwstawił się Diabłu

14. Jak Jezus oparł się pierwszej pokusie Diabła?

¹⁴ Piękny przykład tego, jak można przeciwstawić się Diabłu i zmusić go do odejścia, dał nam Jezus. Kiedy został ochrzczony i już przez 40 dni pościł, zaczął go kusić Szatan (Mateusza 4:1-11). Najpierw usiłował wykorzystać naturalne uczucie głodu, które pojawiło się  u Jezusa po przebytym poście. Namawiał go, by dokonał pierwszego cudu i zaspokoił potrzebę jedzenia. Ale Jezus zacytował słowa z Księgi Powtórzonego Prawa 8:3 i nie użył posiadanej mocy do samolubnych celów, przedłożył bowiem pokarm duchowy nad fizyczny.

15. (a) Jakie naturalne pragnienie Szatan wykorzystał, by kusić Jezusa? (b) Co obecnie stanowi jedną z głównych machinacji, które Diabeł stosuje wobec sług Bożych, i jak możemy się mu przeciwstawić?

¹⁵ Rzecz ciekawa, Diabeł nie usiłował wtedy skłonić Jezusa do grzechu o podłożu seksualnym. Uznał, że w tym wypadku najsilniejszym pragnieniem, które może wykorzystać, by go skusić, jest potrzeba pokarmu. A jak obecnie Diabeł wabi sług Bożych? Czyni to na wiele różnych sposobów, ale jedną z głównych machinacji, którymi usiłuje skalać lud Jehowy, są pokusy do niemoralności. Wzorem Jezusa możemy dać odpór Diabłu i jego zapędom. Jezus pokrzyżował zamiary Szatana, przywodząc na pamięć stosowne urywki z Pism, i podobnie my, gdy jesteśmy kuszeni, możemy przypomnieć sobie odpowiednie wersety, choćby słowa z Księgi Rodzaju 39:9 i Listu 1 do Koryntian 6:18.

16. (a) Na jaką drugą pokusę Szatan wystawił Jezusa? (b) W jaki sposób Szatan może usiłować nas kusić do wypróbowania Jehowy?

¹⁶ Następnie Diabeł nakłaniał Jezusa, by rzucił się z muru świątyni i sprawdził, czy Bóg ochroni go za pośrednictwem aniołów. Cytując Księgę Powtórzonego Prawa 6:16, Jezus odmówił wystawienia swego Ojca na próbę. Nas Szatan nie zachęca do skoczenia z blanków jakiejś świątyni, ale może nakłaniać do wypróbowania Jehowy. Czy nie odczuwamy pokusy, by zobaczyć, w jakim stopniu możemy naśladować świeckie nowinki w ubiorze i uczesaniu, nie otrzymując jeszcze od nikogo żadnej stanowczej rady? Czy nie kusi nas wątpliwa rozrywka? W ten sposób moglibyśmy wystawiać Jehowę na próbę. Jeśli mamy takie skłonności, to Szatan nie tylko nie ucieknie od nas, lecz będzie się nas trzymał i bez przerwy usiłował przeciągnąć na swoją stronę.

17. (a) Jak Diabeł po raz trzeci kusił Jezusa? (b) Pod jakim warunkiem sprawdzą się na nas słowa z Listu Jakuba 4:7?

¹⁷ W końcu Szatan zaproponował Jezusowi wszystkie królestwa świata w zamian za oddanie mu czci. Ale i tym razem Jezus mu się przeciwstawił — zacytował Pisma i zdecydowanie opowiedział się za wielbieniem wyłącznie swego Ojca (Powtórzonego Prawa 5:9; 6:13; 10:20). Nam Szatan nie zaoferuje królestw tego świata, ale nieustannie mami nas jego materialistycznym blichtrem, a nawet wizją własnego małego królestwa. Czy reagujemy tak jak Jezus i czcimy wyłącznie Jehowę? Jeśli tak, to doświadczymy tego, co Jezus. W relacji Mateusza czytamy: „Wtedy Diabeł go zostawił” (Mateusza 4:11). Jeżeli będziemy stanowczo dawać odpór Szatanowi przez pamiętanie o stosownych zasadach biblijnych i wprowadzanie ich w czyn, to od nas też odstąpi. Uczeń Jakub napisał: „Przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (Jakuba 4:7). Do francuskiego Biura Oddziału Świadków Jehowy pewien chrześcijanin napisał: „Szatan jest naprawdę przebiegły. Przekonuję się, że mimo najlepszych intencji bardzo trudno jest mi panować nad swymi uczuciami i pragnieniami. Jednakże dzięki odwadze, cierpliwości, a przede wszystkim pomocy Jehowy udaje mi się trwać i mocno trzymać prawdy”.

W pełni wyposażeni do przeciwstawiania się Diabłu

18. W jaką zbroję duchową zostaliśmy wyposażeni, aby przeciwstawiać się Diabłu?

¹⁸ Jehowa zaopatrzył nas w całą duchową zbroję, żebyśmy mogli „stać niewzruszenie wobec  machinacji Diabła” (Efezjan 6:11-18). Miłością do prawdy możemy opasać swe lędźwie, przygotowując się w ten sposób do chrześcijańskiej działalności. Zdecydowane trzymanie się ustanowionych przez Jehowę mierników prawości będzie niczym napierśnik chronić nasze serce. Jeżeli swoje stopy obujemy w „wyposażenie dobrej nowiny”, to będą nas regularnie niosły do dzieła głoszenia, co z kolei doda nam sił i zapewni ochronę duchową. Silna wiara będzie przypominać wielką tarczę zasłaniającą nas przed „płonącymi pociskami niegodziwca” — czyli jego podstępnymi atakami i pokusami. A żywiona przez nas niezawodna nadzieja na urzeczywistnienie się obietnic Jehowy będzie tak jak hełm chronić naszą zdolność myślenia i zapewni nam spokój umysłu (Filipian 4:7). Gdy nauczymy się biegle władać Słowem Bożym, stanie się ono podobne do miecza, którego będziemy mogli używać do pomagania ludziom w uwolnieniu się z duchowej niewoli Szatana. Umiejętnie władając tym orężem, możemy też sami się bronić, tak jak to w obliczu pokus czynił Jezus.

19. Co jest niezbędne oprócz ‛przeciwstawienia się Diabłu’?

¹⁹ Jeżeli stale nosimy „całą zbroję od Boga” i wciąż się modlimy, to w razie ataku Szatana możemy liczyć na ochronę Jehowy (Jana 17:15; 1 Koryntian 10:13). Ale Jakub wskazał, że nie wystarczy ‛przeciwstawić się Diabłu’. Przede wszystkim musimy ‛podporządkować się Bogu’, który się o nas troszczy (Jakuba 4:7, 8). Następny artykuł omawia, jak możemy to zrobić.

Jak byś odpowiedział?

• Jakich szatańskich sideł musieli unikać pierwsi chrześcijanie?

• Jakimi machinacjami Szatan próbuje usidlić dzisiejszych sług Jehowy?

• Jak Jezus dał odpór pokusom Diabła?

• Dzięki jakiej zbroi duchowej możemy przeciwstawić się Diabłu?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronach 8, 9]

Jezus zdecydowanie przeciwstawił się Diabłu

[Ilustracje na stronie 10]

Pierwsi chrześcijanie odrzucali brutalne i niemoralne rozrywki

[Prawa własności]

The Complete Encyclopedia of Illustration/​J. G. Heck