Bądźmy czujni bardziej niż kiedykolwiek!

„Już nie śpijmy jak pozostali, ale czuwajmy i zachowujmy trzeźwość umysłu” (1 TESALONICZAN 5:6).

1, 2. (a) Jakimi miastami były Pompeje i Herkulanum? (b) Jakie ostrzeżenie zignorowało wielu mieszkańców obu tych miast i czym to przypłacili?

W PIERWSZYM wieku n.e. u podnóża Wezuwiusza leżały dwa bogate rzymskie miasta: Pompeje i Herkulanum. Chętnie wypoczywali w nich zamożni Rzymianie. Tamtejsze teatry miały widownie na przeszło 1000 miejsc, a amfiteatr w Pompejach mógł pomieścić niemal całą ludność tego miasta. W czasie prac wykopaliskowych na jego terenie doliczono się 118 tawern — w niektórych uprawiano hazard lub prostytucję. O tym, że niemoralność i materializm były tam rozpowszechnione, świadczą także malowidła ścienne oraz inne pozostałości.

² Dnia 24 sierpnia 79 roku nastąpiła erupcja Wezuwiusza. Zdaniem wulkanologów pierwszy wybuch, po którym na oba miasta spadł deszcz pumeksu i popiołów, prawdopodobnie nie mógł przeszkodzić mieszkańcom w ucieczce — i wielu najwyraźniej skorzystało z tej szansy ocalenia. Jednakże inni zbagatelizowali niebezpieczeństwo lub wręcz zignorowali sygnały ostrzegawcze i woleli pozostać. Kiedy około północy na Herkulanum runęła masa gorących gazów, pumeksu i kamieni, wszyscy, którzy zostali w mieście, podusili się. Nazajutrz wczesnym rankiem podobna lawina pozbawiła życia każdego, kto przebywał w Pompejach. Cóż za tragiczne skutki lekceważenia sygnałów ostrzegawczych!

Koniec żydowskiego systemu rzeczy

3. Jakie podobieństwo zachodzi między zagładą Pompejów i Herkulanum a zniszczeniem Jerozolimy?

³ Tragiczny kres Pompejów i Herkulanum pozostał jednak w cieniu przerażającej zagłady Jerozolimy, do której doszło dziewięć lat wcześniej, i to za sprawą człowieka. Oblężenie tego miasta, określone mianem ‛jednego z najstraszliwszych w historii’, podobno pociągnęło za sobą śmierć przeszło miliona Żydów. Ale zburzenie Jerozolimy, tak jak unicestwienie Pompejów i Herkulanum, nie nastąpiło bez ostrzeżenia.

4. Za pomocą jakiego proroczego znaku Jezus ostrzegł swych naśladowców o bliskości końca systemu rzeczy i jak te słowa spełniły się pierwotnie w I wieku?

⁴ Zniszczenie Jerozolimy zapowiedział Jezus Chrystus. Oznajmił, że poprzedzą je niepokojące wydarzenia, takie jak wojny, niedobory żywności, trzęsienia ziemi oraz bezprawie. Mieli działać fałszywi prorocy, ale na całym świecie miała też być głoszona dobra nowina o Królestwie Bożym (Mateusza 24:4-7, 11-14). Chociaż słowa Jezusa spełniają się na większą skalę w dobie obecnej, to jednak w mniejszym stopniu urzeczywistniły się już wtedy. Historia donosi o dotkliwym głodzie w Judei (Dzieje 11:28). Żydowski historyk Józef Flawiusz wspomina, iż na krótko przed zniszczeniem Jerozolimy w jej okolicach nastąpiło trzęsienie ziemi. W miarę zbliżania się końca tego miasta ciągle wybuchały powstania, żydowskie stronnictwa polityczne nawzajem się zwalczały, a w niektórych miejscowościach zamieszkanych przez Żydów i pogan dochodziło do masakr. Mimo to dobrą nowinę o Królestwie głoszono „wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23).

5, 6. (a) Jakie prorocze słowa Jezusa urzeczywistniły się w roku 66? (b) Dlaczego podczas upadku Jerozolimy w roku 70 zginęło tak wiele osób?

 ⁵ Ostatecznie w roku 66 Żydzi zbuntowali się przeciw Rzymowi. Kiedy wojska pod dowództwem Cestiusza Gallusa obległy Jerozolimę, naśladowcy Jezusa mieli w pamięci jego słowa: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jej spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry i ci, co są w niej, niech wyjdą, a ci w okolicach wiejskich niech do niej nie wchodzą” (Łukasza 21:20, 21). Nadeszła pora na opuszczenie tego miasta — ale w jaki sposób? Nieoczekiwanie Gallus i jego żołnierze się wycofali, dzięki czemu chrześcijanie z Jerozolimy i Judei mogli usłuchać rady Jezusa i uciec w góry (Mateusza 24:15, 16).

⁶ Cztery lata później, mniej więcej w okresie Paschy, armia rzymska powróciła pod wodzą Tytusa, który postanowił stłumić powstanie żydowskie. Rzymianie otoczyli Jerozolimę i zbudowali wokół niej „fortyfikację z zaostrzonych pali”, uniemożliwiając komukolwiek ucieczkę z miasta (Łukasza 19:43, 44). Mimo groźby wojny do Jerozolimy napłynęli na to święto Żydzi z całego cesarstwa. Teraz znaleźli się w pułapce. Według Józefa Flawiusza ci nieszczęśni przybysze stanowili większość ofiar oblężenia. * Kiedy Jerozolima została w końcu zdobyta, zginęła jedna siódma wszystkich Żydów mieszkających w imperium rzymskim. Zburzenie tego miasta i świątyni oznaczało kres państwa żydowskiego i jego systemu religijnego opartego na Prawie Mojżeszowym (Marka 13:1, 2). *

7. Dlaczego wierni chrześcijanie przeżyli zniszczenie Jerozolimy?

⁷ W roku 70 w Jerozolimie mogliby ponieść śmierć lub razem z innymi dostać się do niewoli również tamtejsi chrześcijanie narodowości żydowskiej. Z dowodów historycznych wynika jednak, że usłuchali ostrzeżenia, które Jezus wypowiedział 37 lat wcześniej. Opuścili miasto i już do niego nie wrócili.

Aktualne przestrogi apostołów

8. Jaką potrzebę dostrzegł Piotr i jaką wypowiedź Jezusa mógł mieć na myśli?

⁸ Obecnie zbliża się jeszcze większa zagłada — zagłada, która położy kres całemu teraźniejszemu systemowi rzeczy. Na sześć lat przed zburzeniem Jerozolimy apostoł Piotr udzielił pilnej i aktualnej rady, która odnosi się zwłaszcza do dzisiejszych chrześcijan: Bądźcie czujni! Piotr zdawał sobie sprawę, iż chrześcijanie muszą pobudzać swą „umiejętność jasnego myślenia”, żeby nie zignorować „przykazania Pana”, Jezusa Chrystusa (2 Piotra 3:1, 2). Zachęcając ich do czujności, prawdopodobnie miał na myśli słowa, które kilka dni przed  śmiercią Jezus skierował do apostołów: „Stale patrzcie, wciąż czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy jest wyznaczony czas” (Marka 13:33).

9. (a) Jaką niebezpieczną postawę przybrali niektórzy? (b) Dlaczego taki sceptycyzm jest szczególnie groźny?

⁹ W dobie obecnej niektórzy szyderczo pytają: „Gdzie jest ta jego obiecana obecność?” (2 Piotra 3:3, 4). Najwyraźniej są zdania, że właściwie nic się nie zmienia — że ‛wszystko trwa tak, jak od stworzenia świata’. Ale ten sceptycyzm jest niebezpieczny. Wątpliwości mogą osłabić poczucie, że czas nagli, i skłonić do dogadzania sobie (Łukasza 21:34). Poza tym w myśl słów Piotra owi szydercy zapominają o potopie z czasów Noego, w którym uległ zagładzie ogólnoświatowy system rzeczy. Tamten świat naprawdę się zmienił! (Rodzaju 6:13, 17; 2 Piotra 3:5, 6).

10. Jakiej zachęty Piotr udzielił osobom mogącym się niecierpliwić?

¹⁰ Piotr pomaga czytelnikom swego listu pielęgnować cierpliwość, przypominając im, dlaczego Bóg często nie działa od razu. Najpierw apostoł pisze: „U Jehowy jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat — jak jeden dzień” (2 Piotra 3:8). Jehowa żyje wiecznie, toteż może wziąć pod uwagę wszystkie czynniki i przystąpić do działania w najodpowiedniejszym momencie. Następnie Piotr wskazuje, iż Jehowa pragnie, aby ludzie na całym świecie okazali skruchę. Dzięki cierpliwości Boga wiele osób, które mogłyby stracić życie, gdyby działał On pośpiesznie, ma widoki na wybawienie (1 Tymoteusza 2:3, 4; 2 Piotra 3:9). Jednakże to, że Jehowa cierpliwie czeka, nie oznacza, iż nigdy nie przystąpi do czynu. Piotr oświadczył: „Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej” (2 Piotra 3:10).

11. Co nam pomoże zachowywać czujność duchową i jak ten czynnik poniekąd przyśpieszy dzień Jehowy?

¹¹ Porównanie użyte przez Piotra jest godne uwagi. Złodzieja trudno ująć, ale większe szanse na dostrzeżenie go ma strażnik, który nie  przysypia, lecz przez całą noc pozostaje czujny. Co może mu w tym pomóc? Ciągłe chodzenie, a nie siedzenie. Podobnie nam jako chrześcijanom łatwiej będzie czuwać dzięki zachowywaniu aktywności duchowej. Dlatego Piotr zachęca nas, abyśmy byli zajęci „świętymi postępkami i czynami zbożnego oddania” (2 Piotra 3:11). Taka działalność pomoże nam wciąż ‛mieć wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy’. Grecki odpowiednik zwrotu ‛mieć wyraźnie w pamięci’ można dosłownie przetłumaczyć na ‛przyspieszać’ (2 Piotra 3:12, Biblia poznańska). To prawda, że nie możemy zmienić harmonogramu Jehowy — Jego dzień nadejdzie w ustalonym przez Niego momencie. Ale czas dzielący nas od tego wydarzenia będzie na pozór upływać znacznie szybciej, jeśli pilnie zajmiemy się służbą dla Boga (1 Koryntian 15:58).

12. Jaki pożytek każdy z nas może odnieść z cierpliwości Jehowy?

¹² A zatem każdy, kto uważa, że dzień Jehowy się opóźnia, powinien w myśl rady Piotra wytrwale czekać, aż nadejdzie pora wyznaczona przez Boga. Czas, który On nam cierpliwie zostawia, możemy mądrze wykorzystać — na przykład dalej pielęgnować cenne przymioty chrześcijańskie, jak również dzielić się dobrą nowiną ze znacznie większą liczbą ludzi, do których w przeciwnym razie byśmy nie dotarli. Jeżeli pozostaniemy czujni, to u kresu obecnego systemu rzeczy Jehowa zastanie nas „niesplamionych i nieskalanych, i w pokoju” (2 Piotra 3:14, 15). Cóż za wspaniała nagroda!

13. Jaka zachęta, udzielona przez Pawła Tesaloniczanom, jest dziś szczególnie stosowna?

¹³ Na konieczność zachowywania czujności wskazał również Paweł w swym pierwszym liście do chrześcijan w Tesalonice. Skierował do nich następującą radę: „Nie śpijmy jak pozostali, ale czuwajmy i zachowujmy trzeźwość umysłu” (1 Tesaloniczan 5:2, 6). Jakże nieodzowne jest to obecnie, gdy zbliża się zagłada całego światowego systemu rzeczy! Czciciele Jehowy żyją w świecie pogrążonym w duchowej apatii, która mogłaby im się udzielić. Dlatego Paweł zalecał: „Zachowujmy trzeźwość umysłu oraz miejmy nałożony napierśnik wiary i miłości, a jako hełm — nadzieję wybawienia” (1 Tesaloniczan 5:8). W zastosowaniu się do rady apostoła i trwaniu w poczuciu, że czas nagli, pomoże nam regularne studium Słowa Bożego i systematyczne spotykanie się z braćmi na zebraniach (Mateusza 16:1-3).

Miliony zachowują czujność

14. Jakie dane wskazują, że obecnie wiele osób stosuje się do rady Piotra i zachowuje czujność?

¹⁴ Czy w dobie dzisiejszej dużo osób zważa na tę natchnioną zachętę? Oczywiście. W roku służbowym 2002 duchowej czujności dowiodła szczytowa liczba głosicieli — 6 304 645, czyli o 3,1 procent więcej niż w roku 2001, którzy poświęcili na mówienie innym o Królestwie Bożym 1 202 381 302 godziny. Owa działalność nie jest tym głosicielom obojętna, lecz zajmuje najważniejsze miejsce w ich życiu. Nastawienie wielu z nich ukazuje przykład Noemi i Eduarda z Salwadoru.

15. Jakie przeżycie z Salwadoru dowodzi, że sporo osób dba o czujność duchową?

¹⁵ Przed laty Noemi i Eduardo zwrócili uwagę na słowa Pawła: „Zmienia się scena tego świata” (1 Koryntian 7:31). Uprościli sobie życie i podjęli pełnoczasową służbę pionierską. Z czasem zaznali licznych błogosławieństw, a nawet pracowali w obwodzie i okręgu. Choć nie omijały ich poważne problemy, są przekonani, że podjęli właściwą decyzję, gdy zrezygnowali z wygód i wstąpili w szeregi sług pełnoczasowych. Wielu spośród 29 269 głosicieli — w tym 2454 pionierów — działających w Salwadorze przejawia podobnego ducha ofiarności. Między innymi z tej przyczyny w ostatnim roku liczba głosicieli wzrosła tam o 2 procent.

16. Jaką postawę przyjął pewien młody brat z Wybrzeża Kości Słoniowej?

¹⁶ Podobną postawę przyjął młody chrześcijanin z Wybrzeża Kości Słoniowej, który napisał do miejscowego Biura Oddziału: „Jestem  sługą pomocniczym. Ale nie potrafiłbym zachęcać braci do służby pionierskiej, sam nie dając odpowiedniego przykładu. Dlatego zrezygnowałem z dobrze płatnej posady i teraz prowadzę własną działalność, dzięki czemu mam więcej czasu na służbę”. Ten młody brat stał się jednym z 983 pionierów usługujących w Wybrzeżu Kości Słoniowej, gdzie w minionym roku liczba głosicieli wyniosła 6701, co stanowi 5-procentowy wzrost.

17. Jak pewna młoda siostra z Belgii dowiodła śmiałości w obliczu uprzedzeń?

¹⁷ Nietolerancja, uprzedzenia i dyskryminacja w dalszym ciągu przysparzają problemów 24 961 głosicielom Królestwa w Belgii. Mimo to są oni gorliwi i nie dają się zastraszyć. Kiedy w szkole na lekcji etyki 16-letnia siostra usłyszała, że Świadków Jehowy nazwano sektą, zapytała, czy może zaprezentować punkt widzenia drugiej strony. Za pomocą filmu wideo Świadkowie Jehowy — organizacja godna swej nazwy oraz broszury Świadkowie Jehowy — kim są? przedstawiła ich rzeczywisty obraz. Wyjaśnienia te zostały dobrze przyjęte, a w następnym tygodniu uczniowie dostali test, w którym wszystkie pytania dotyczyły religii chrześcijańskich Świadków Jehowy.

18. Co świadczy o tym, że trudności gospodarcze nie odwodzą głosicieli w Argentynie i Mozambiku od służenia Jehowie?

¹⁸ W tych dniach ostatnich chrześcijanie często muszą się borykać z poważnymi kłopotami. Ale starają się nie dopuścić do tego, by odwróciły one ich uwagę od służenia Bogu. W ostatnim roku w Argentynie mimo powszechnie znanych trudności gospodarczych zanotowano nową najwyższą liczbę głosicieli — 126 709. W Mozambiku dalej szerzy się ubóstwo. Niemniej sprawozdanie ze służby złożyły tam 37 563 osoby, czyli o 4 procent więcej niż rok wcześniej. Niełatwo żyje się też wielu mieszkańcom Albanii, a jednak w kraju tym nastąpił piękny 12-procentowy wzrost — najwyższa liczba głosicieli wyniosła 2708. Wyraźnie zatem widać, że trudne warunki nie przeszkadzają duchowi Jehowy oddziaływać na Jego sług, którzy sprawy Królestwa stawiają na pierwszym miejscu (Mateusza 6:33).

19. (a) Skąd wiadomo, że wciąż jeszcze wiele osób przyrównanych do owiec łaknie prawdy biblijnej? (b) Jakie inne dane ze sprawozdania rocznego dowodzą, iż słudzy Jehowy pozostają czujni duchowo? (Zobacz tabelę na stronach 12-15).

¹⁹ W ostatnim roku na całym świecie prowadzono co miesiąc przeciętnie 5 309 289 studiów biblijnych, co dowodzi, że wciąż jeszcze wielu ludzi przyrównanych do owiec łaknie prawdy biblijnej. Na Pamiątce zgromadziła się rekordowa liczba obecnych — 15 597 746 osób, z których większość jeszcze nie służy Jehowie. Oby w dalszym ciągu coraz lepiej poznawały one i kochały Jehowę oraz naszą społeczność braterską. Wspaniale jest obserwować, jak „wielka rzesza” „drugich owiec” wciąż wydaje owoce, służąc Stwórcy ‛dniem i nocą w jego świątyni’ u boku swych namaszczonych duchem braci (Objawienie 7:9, 15; Jana 10:16).

Czego uczy przykład Lota

20. Czego możemy się nauczyć z przykładu Lota i jego żony?

²⁰ Rzecz jasna nawet wierni słudzy Boży mogą chwilowo utracić poczucie, że czas nagli. Pomyśl o bratanku Abrahama Locie. Od dwóch aniołów, którzy go odwiedzili, usłyszał  o Bożym zamiarze zniszczenia Sodomy i Gomory. Informacja ta nie mogła go zdziwić, był bowiem „wielce udręczony rozpasaniem, jakiemu się oddawali ludzie urągający prawu” (2 Piotra 2:7). Kiedy jednak miał w towarzystwie tych anielskich posłańców wyjść z rodziną z Sodomy, ‛ociągał się’. Aniołowie musieli ich stamtąd wyprowadzić niemal siłą. Później żona Lota zlekceważyła przestrogę, by się nie oglądać za siebie. Ten niefrasobliwy czyn drogo ją kosztował (Rodzaju 19:14-17, 26). Jezus ostrzegł: „Pamiętajcie o żonie Lota” (Łukasza 17:32).

21. Dlaczego musimy być teraz czujni bardziej niż kiedykolwiek?

²¹ Katastrofa w Pompejach i Herkulanum, wydarzenia towarzyszące zburzeniu Jerozolimy, potop z czasów Noego oraz przykład Lota ilustrują znaczenie poważnego traktowania ostrzeżeń. Jako słudzy Jehowy, dostrzegamy znak czasu końca (Mateusza 24:3). Opuściliśmy religię fałszywą (Objawienie 18:4). Wzorem chrześcijan z I wieku musimy ‛mieć wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy’ (2 Piotra 3:12). A zatem koniecznie musimy być czujni bardziej niż kiedykolwiek! Jakie kroki możemy poczynić i jakie przymioty rozwijać, by zachowywać czujność? Zagadnienia te omówiono w następnym artykule.

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Dzięki czemu chrześcijanie pochodzenia żydowskiego ocaleli z zagłady Jerozolimy?

• Jak rady podane w listach apostołów Piotra i Pawła pomagają zachowywać czujność?

• Kto obecnie daje dowody, iż zachowuje pełną czujność?

• Czego możemy się nauczyć z relacji o Locie i jego żonie?

[Pytania do studium]

 [Tabela na stronach 12-15]

SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY NA CAŁYM ŚWIECIE W ROKU SŁUŻBOWYM 2002

 [Patrz publikacja]

[Ilustracja na stronie 9]

W roku 66 n.e. chrześcijanie z Jerozolimy usłuchali przestrogi Jezusa

[Ilustracje na stronie 10]

Aktywność duchowa pomaga chrześcijanom zachowywać czujność