Łagodność — przymiot niezbędny u chrześcijan
Łagodność — przymiot niezbędny u chrześcijan
„Przyodziejcie się w (...) łagodność” (KOLOSAN 3:12).
1. Dlaczego łagodność to niezwykły przymiot?
JAKŻE orzeźwia łagodny wietrzyk! A jak przyjemnie jest przebywać w towarzystwie łagodnej osoby! Mądry król Salomon zauważył jednak, że „język łagodny potrafi złamać kość” (Przysłów 25:15). Łagodność to niezwykły przymiot, który łączy w sobie miły charakter i siłę.
2, 3. Jaki związek z łagodnością ma duch święty i co rozważymy w tym artykule?
2 Apostoł Paweł zaliczył łagodność do ‛owoców ducha’, wymienionych w Liście do Galatów 5:22, 23. Grecki wyraz, który w wersecie 23 w Przekładzie Nowego Świata i większości polskich tłumaczeń oddano przez „łagodność”, w innych przekładach bywa oddawany przez „cichość”, „potulność” lub „delikatność”. W wielu językach trudno znaleźć dokładny odpowiednik tego greckiego słowa, ponieważ opisuje ono nie tyle delikatność czy potulność widoczną w czyimś zachowaniu, ile łagodność i życzliwość będącą stanem umysłu i serca.
3 Aby w pełni zrozumieć znaczenie i wartość łagodności, rozważmy cztery biblijne przykłady (Rzymian 15:4). Dzięki temu dowiemy się, czym jest owa cecha oraz jak możemy jej nabywać i ją przejawiać we wszelkich swych poczynaniach.
„Ma wielką wartość w oczach Boga”
4. Skąd wiadomo, że Jehowa ceni łagodność?
4 Skoro łagodność należy do owoców świętego ducha Bożego, więc logiczny jest wniosek, że ściśle łączy się ona ze wspaniałą osobowością Boga. Apostoł Piotr napisał, iż „cichy i łagodny duch” ma „wielką wartość w oczach Boga” (1 Piotra 3:4). Łagodność to rzeczywiście zbożna cecha i Jehowa bardzo ją ceni. Już samo to niewątpliwie stanowi wystarczający powód, by wszyscy słudzy Boży przejawiali łagodność. A jak czyni to wszechmocny Bóg, sprawujący najwyższą władzę we wszechświecie?
5. Co możemy zyskać dzięki łagodności Jehowy?
5 Kiedy pierwsi ludzie, Adam i Ewa, złamali wyraźny zakaz Boży co do jedzenia owocu z drzewa poznania dobra i zła, rozmyślnie okazali nieposłuszeństwo (Rodzaju 2:16, 17). W rezultacie razem ze swym przyszłym potomstwem zaczęli podlegać grzechowi i śmierci oraz oddalili się od Boga (Rzymian 5:12). Jehowa miał pełne prawo wydać taki wyrok, ale nie spisał rodziny ludzkiej na straty, jak gdyby nie było już żadnych szans na jej poprawę i wykupienie (Psalm 130:3). Przeciwnie, kierował się łaskawością i nie chciał bezwzględnie egzekwować swych wymagań — co stanowiło przejaw Jego łagodności — toteż zadbał o środki pozwalające grzesznym ludziom przybliżyć się do Niego i zyskać Jego uznanie. Do wyniosłego tronu Jehowy możemy przystępować bez bojaźni czy lęku dzięki dostarczeniu przezeń daru w postaci ofiary okupu, którą złożył Jego Syn, Jezus Chrystus (Rzymian 6:23; Hebrajczyków 4:14-16; 1 Jana 4:9, 10, 18).
6. Jak Bóg okazał łagodność w kontaktach z Kainem?
6 Łagodność Jehowy uwidoczniła się na długo przed przyjściem Jezusa na ziemię — przejawiła się wtedy, gdy Kain i Abel, synowie Adama, złożyli Bogu ofiary. Jehowa, znając stan ich serc, odrzucił ofiarę Kaina, na Abla zaś i jego dar ofiarny „spojrzał przychylnie”. Życzliwy stosunek Boga do wiernego Abla i tego, co ofiarował, wzbudził w Kainie wrogość. W Biblii czytamy: „Kain więc zapałał wielkim gniewem i twarz mu sposępniała”. Jak zareagował na to Jehowa? Czy z powodu złego nastawienia Kaina poczuł się obrażony? Bynajmniej. Łagodnie zapytał go, dlaczego tak się rozgniewał. Wyjaśnił mu nawet, co mógłby uczynić, żeby dostąpić „wywyższenia” (Rodzaju 4:3-7). Jehowa rzeczywiście jest uosobieniem łagodności (Wyjścia 34:6).
Łagodność pociąga i krzepi
7, 8. (a) Jak możemy lepiej zrozumieć łagodność Jehowy? (b) Co wypowiedź z Mateusza 11:27-29 wyjawia o Jehowie i Jezusie?
7 Jeden z najlepszych sposobów pozwalających zrozumieć niezrównane przymioty Jehowy polega na dokładnym analizowaniu życia i służby Jezusa Chrystusa (Jana 1:18; 14:6-9). Podczas pobytu w Galilei w drugim roku swej działalności ewangelizacyjnej Jezus dokonał w Chorazynie, Betsaidzie, Kafarnaum oraz w ich okolicy wielu potężnych dzieł. Niestety, tamtejsi ludzie na ogół byli dumni i obojętni, toteż nie chcieli w nie uwierzyć. Jak w tej sytuacji postąpił Jezus? Stanowczo przypomniał im konsekwencje ich braku wiary, ale na widok opłakanego stanu duchowego napotkanych tam zwykłych, maluczkich ludzi, określanych mianem ʽam haʼárec, wezbrała w nim litość (Mateusza 9:35, 36; 11:20-24).
8 O tym, że Jezus ‛znał w pełni Ojca’ i Go naśladował, świadczą jego późniejsze czyny. Do prostych ludzi skierował serdeczne zaproszenie: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych”. Ileż pociechy i otuchy słowa te niosły uciśnionym! Niosą je również nam, żyjącym obecnie. Jeżeli naprawdę przyodziejemy się w łagodność, to będziemy należeć do tych, którym ‛Syn chce objawić’ swego Ojca (Mateusza 11:27-29).
9. Jaka cecha łączy się z łagodnością i jaki wspaniały przykład pod tym względem dał Jezus?
9 Z łagodnością ściśle się wiąże pokora, ‛uniżenie w sercu’. Natomiast człowiek owładnięty pychą wywyższa się i nierzadko traktuje innych szorstko i bezdusznie (Przysłów 16:18, 19). Jezus przez cały okres swej ziemskiej służby przejawiał pokorę. Nawet gdy na sześć dni przed swą śmiercią wjeżdżał do Jerozolimy i był entuzjastycznie witany jako król Żydów, w niczym nie przypominał świeckich władców. Spełnił wówczas proroctwo mesjańskie zapisane przez Zachariasza: „Oto przychodzi do ciebie twój Król, łagodnie usposobiony i siedzący na ośle, i to na źrebięciu, potomku zwierzęcia jucznego” (Mateusza 21:5; Zachariasza 9:9). Wierny prorok Daniel ujrzał w wizji, jak Jehowa przekazuje swemu Synowi władzę. A we wcześniejszym fragmencie księgi tego proroka Jezus został nazwany „najuniżeńszym z ludzi”. Pokora rzeczywiście idzie w parze z łagodnością (Daniela 4:17; 7:13, 14).
10. Dlaczego chrześcijańska łagodność nie jest oznaką słabości?
10 Zachwycająca łagodność okazywana przez Jehowę i Jezusa pomaga nam się do Nich zbliżyć (Jakuba 4:8). Ale łagodność w żadnym wypadku nie jest oznaką słabości! Przecież Jehowa, wszechmocny Bóg, obfituje w dynamiczną energię i moc. Płonie gniewem przeciwko nieprawym (Izajasza 30:27; 40:26). Podobnie Jezus był zdecydowany nie iść na kompromis, nawet w obliczu ataków Szatana Diabła. Nie chciał tolerować bezprawnych praktyk handlowych, których dopuszczali się ówcześni przywódcy religijni (Mateusza 4:1-11; 21:12, 13; Jana 2:13-17). Jednakże łagodnie traktował uchybienia swych uczniów i cierpliwie znosił ich słabości (Mateusza 20:20-28). Pewien biblista trafnie nazwał łagodność ‛delikatnością, za którą kryje się moc stali’. Obyśmy wzorem Chrystusa przejawiali ten przymiot.
Najłagodniejszy za swoich czasów
11, 12. Dlaczego łagodność Mojżesza była niezwykła, gdy wziąć pod uwagę jego wychowanie?
11 Trzecim przykładem, który omówimy, jest Mojżesz. Biblia opisuje go jako „najpotulniejszego [„najłagodniej usposobionego”, przypis w NW] ze wszystkich ludzi, którzy byli na powierzchni ziemi” (Liczb 12:3). Słowa te spisano pod natchnieniem Bożym. Dzięki swej niezwykłej łagodności Mojżesz poddawał się kierownictwu Jehowy.
12 Mojżesz wychowywał się w wyjątkowych okolicznościach. Jehowa zadbał, żeby w okresie podstępnych knowań i morderstw ten syn wiernych Hebrajczyków nie poniósł śmierci. Początkowe lata życia Mojżesz spędził pod opieką swej matki, która sumiennie pouczała go o prawdziwym Bogu, Jehowie. Później trafił do skrajnie odmiennego środowiska. Jak przypomniał pierwszy chrześcijański męczennik, Szczepan, „Mojżesz został wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan. Istotnie, był pełen mocy w słowach i czynach” (Dzieje 7:22). Dowiódł swej wiary, gdy zobaczył, jaką krzywdę wyrządzają jego rodakom nadzorcy niewolników faraona — uśmiercił Egipcjanina bijącego jednego z Hebrajczyków i dlatego musiał uciekać z Egiptu do krainy Midian (Wyjścia 1:15, 16; 2:1-15; Hebrajczyków 11:24, 25).
13. Jak wpłynął na Mojżesza 40-letni pobyt w Midianie?
13 Czterdziestoletni Mojżesz musiał dawać sobie radę na pustkowiu. W Midianie spotkał siedem córek Reuela i pomógł im naczerpać wody dla sporego stada ich ojca. Po powrocie do domu owe młode kobiety z radością opowiedziały Reuelowi, że „jakiś Egipcjanin” wyzwolił je z rąk pasterzy uprzykrzających im życie. Mojżesz przyjął zaproszenie Reuela i zamieszkał z jego rodziną. Mimo dotychczasowych trudności wcale nie zgorzkniał ani nie stracił chęci, by się dostosować do nowej sytuacji. Nigdy się nie zachwiał w pragnieniu spełniania woli Jehowy. W ciągu następnych 40 lat — kiedy to opiekował się owcami Reuela, poślubił Cypporę oraz wychował synów — Mojżesz rozwinął i udoskonalił przymiot, który stał się jego cechą charakterystyczną. A zatem dzięki stawianiu czoła przeciwnościom mąż ten nauczył się łagodności (Wyjścia 2:16-22; Dzieje 7:29, 30).
14. Opisz zdarzenie ukazujące łagodność Mojżesza, gdy był już wodzem Izraelitów.
14 Mojżesz odznaczał się łagodnością nawet po otrzymaniu od Jehowy funkcji wodza narodu izraelskiego. Któregoś razu dowiedział się od pewnego młodzieńca, że Eldad i Medad zachowują się w obozie jak prorocy — mimo iż nie byli obecni, gdy Jehowa wylał swego ducha na 70 starszych mających pomagać Mojżeszowi. Jozue rzekł: „Panie mój, Mojżeszu, powstrzymaj ich!” Wówczas Mojżesz łagodnie odparł: „Czyż jesteś o mnie zazdrosny? Nie — chciałbym, żeby cały lud Jehowy składał się z proroków, bo Jehowa włożyłby na nich swego ducha!” (Liczb 11:26-29). Łagodność pomogła rozładować tę napiętą sytuację.
15. Dlaczego warto brać przykład z Mojżesza, choć był on niedoskonały?
15 Pewnego razu Mojżeszowi najwyraźniej zabrakło łagodności. W Meriba niedaleko Kadesz nie oddał chwały Jehowie — Temu, który dokonuje cudów (Liczb 20:1, 9-13). Ale choć był niedoskonały, to przez całe życie nie zachwiał się w wierze, a jego niezwykła łagodność ujmuje nas, żyjących obecnie (Hebrajczyków 11:23-28).
Szorstkość kontra łagodność
16, 17. Jaką przestrogę zawiera doniesienie o Nabalu i Abigail?
16 Z czasów Dawida, już po śmierci proroka Bożego Samuela, pochodzi ostrzegawczy przykład Nabala mającego za żonę Abigail. Jakże się oboje od siebie różnili! Abigail postępowała ‛bardzo roztropnie’, natomiast jej mąż był „szorstki i zły w swych poczynaniach”. Kiedy ludzie Dawida, którzy pomagali strzec ogromnych stad Nabala przed złodziejami, poprosili go o żywność, ten arogancko odmówił spełnienia prośby. Dawid oraz grupa jego żołnierzy, słusznie oburzeni, przypasali miecze i wyruszyli, by policzyć się z Nabalem (1 Samuela 25:2-13).
17 Gdy o całym zajściu dowiedziała się Abigail, szybko przygotowała chleb, wino, mięso oraz placki rodzynkowe i figowe i wyszedłszy Dawidowi na spotkanie, błagała go: „Niech mnie samą, panie mój, obciąży to przewinienie; i proszę, pozwól swej niewolnicy przemówić do twych uszu, i posłuchaj słów swej niewolnicy”. Pod wpływem łagodnej i usilnej prośby Abigail serce Dawida zmiękło. Po wysłuchaniu jej wyjaśnień oświadczył: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, który cię dziś wysłał na spotkanie ze mną! Błogosławiony niech też będzie twój rozsądek, błogosławiona bądź i ty, która powstrzymałaś mnie dziś od obciążenia się winą krwi” (1 Samuela 25:18, 24, 32, 33). Nabal z powodu swej szorstkości poniósł w końcu śmierć. Abigail zaś ze względu na swe piękne zalety została żoną Dawida. Jej łagodność stanowi wzór dla wszystkich dzisiejszych sług Jehowy (1 Samuela 25:36-42).
‛Dąż do łagodności’
18, 19. (a) Jakie zmiany się uwidaczniają, gdy przyodziewamy się w łagodność? (b) Co pomaga dokonać skutecznej samooceny?
18 Koniecznie więc musimy przejawiać łagodność. Chodzi nie tyle o miłe obejście, ile o ujmujący przymiot osobowości, który pokrzepia drugich. Być może kiedyś używaliśmy szorstkich słów i zachowywaliśmy się nieuprzejmie. Ale po poznaniu prawdy biblijnej dokonaliśmy zmian i staliśmy się bardziej mili. O tej przemianie wspomniał Paweł, zachęcając współchrześcijan: „Przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość” (Kolosan 3:12). Biblia przyrównuje ten proces do przeobrażenia groźnych dzikich zwierząt, takich jak wilk, lampart, lew, niedźwiedź i kobra, w spokojne zwierzęta domowe — w baranka, koźlę, cielę oraz krowę (Izajasza 11:6-9; 65:25). Te przemiany osobowości są tak jaskrawe, że w obserwatorach wzbudzają podziw. My jednak przypisujemy je działaniu ducha Bożego, którego jednym z niezwykłych owoców jest łagodność.
19 Czy to znaczy, że odkąd dokonaliśmy niezbędnych zmian i oddaliśmy się Jehowie, nie musimy już pracować nad łagodnością? Ależ skąd! Aby nowy ubiór pozostawał czysty i schludny, trzeba stale o niego dbać. Dzięki wglądaniu w Słowo Boże i rozmyślaniu o zawartych w nim przykładach łatwiej spojrzeć na siebie w sposób świeży i obiektywny. Co dostrzegasz w lustrze, jakim jest natchnione Słowo Boże? (Jakuba 1:23-25).
20. Co nam pomoże przejawiać łagodność?
20 Ludzie z natury rzeczy mają odmienne charaktery. Niektórym sługom Boga przejawianie łagodności przychodzi łatwiej niż innym. Niemniej wszyscy chrześcijanie muszą pielęgnować owoce ducha Bożego, łącznie z łagodnością. Paweł życzliwie radził Tymoteuszowi: „Dąż natomiast do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia” (1 Tymoteusza 6:11). Wyraz „dąż” wskazuje na potrzebę wysilania się. Pewien przekład oddaje tę zachętę słowami „przyłóż swe serce” (J. B. Phillips, New Testament in Modern English). Jeżeli staramy się rozmyślać nad pięknymi przykładami ze Słowa Bożego, to stają się one częścią nas samych. Będą nas kształtować i zapewniać nam kierownictwo (Jakuba 1:21).
21. (a) Dlaczego powinniśmy dążyć do łagodności? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?
21 Swym zachowaniem wobec innych dowodzimy, w jakim stopniu wypielęgnowaliśmy w sobie łagodność. Uczeń Jakub zapytał: „Kto wśród was jest mądry i odznacza się zrozumieniem? Ten niech swym szlachetnym postępowaniem pokaże swe uczynki z łagodnością właściwą mądrości” (Jakuba 3:13). Jak ten chrześcijański przymiot możemy przejawiać w domu, w służbie kaznodziejskiej i w zborze? Praktyczne wskazówki zawiera następny artykuł.
Powtórka
• Czego na temat łagodności nauczyłeś się z przykładu:
• Jehowy?
• Jezusa?
• Mojżesza?
• Abigail?
• Dlaczego musimy dążyć do łagodności?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 16]
Dlaczego Jehowa spojrzał przychylnie na ofiarę Abla?
[Ilustracja na stronie 17]
Jezus pokazał, że w parze z łagodnością idzie pokora
[Ilustracja na stronie 18]
Mojżesz dał piękny przykład łagodności