Jak ważna jest lojalna życzliwość?

W BIBLII czytamy: „Rzeczą pożądaną u ziemskiego człowieka jest jego lojalna życzliwość” (Przysłów 19:22). Istotnie, życzliwe uczynki, do których pobudza miłość, są czymś naprawdę pożądanym. Wyrażenie „lojalna życzliwość” odnosi się w Biblii do przejawów życzliwości, które mogą się opierać na więzach już łączących jakieś osoby. Podstawą takiej więzi bywają wcześniejsze akty życzliwości i dlatego wspomniane wyrażenie kieruje uwagę na lojalność.

Tej pożądanej cechy nie rozwinął w sobie judzki król Jehoasz. Miał wielki dług wdzięczności wobec swej ciotki i wobec Jehojady, swego wuja. Jehoasz nie skończył jeszcze roku, gdy jego niegodziwa babka ogłosiła się królową i zamordowała wszystkich jego braci, którzy mogliby pretendować do tronu. Nie udało jej się jednak zgładzić małego Jehoasza, ponieważ ciotka i wuj dobrze go ukryli. Oni też wpajali mu zasady z Prawa Bożego. Kiedy Jehoasz miał siedem lat, jego wuj będący arcykapłanem doprowadził do uśmiercenia nikczemnej władczyni i osadził na tronie Jehoasza (2 Kronik 22:10 do 23:15).

Młody król dobrze sprawował rządy, dopóki żył jego wuj, ale później uwikłał się w bałwochwalstwo. Żeby ostrzec Jehoasza przed konsekwencjami odstępstwa, Bóg posłał do niego Zachariasza — syna Jehojady. Król jednak kazał go ukamienować. Cóż za rażący brak lojalności wobec rodziny, której tak wiele zawdzięczał! (2 Kronik 24:17-21).

Biblia mówi o nim: „Król Jehoasz nie pamiętał o lojalnej życzliwości, którą mu okazał (...) ojciec [Zachariasza], Jehojada, i zabił jego syna”. Przed samą śmiercią Zachariasz powiedział: „Niech Jehowa w to wejrzy i zażąda tego z powrotem”. I tak też się stało — ciężko chory Jehoasz zginął z rąk własnych sług (2 Kronik 24:17-25).

Każdy, kto nie chce podzielić losu króla Jehoasza, lecz pragnie zapewnić sobie wspaniałą przyszłość, powinien usłuchać następującej rady: „Niechaj cię nie opuszcza lojalna życzliwość i wierność prawdzie. (...) I tak w oczach Boga i ziemskiego człowieka znajdź łaskę” (Przysłów 3:3, 4).