Gdzie można znaleźć prawdziwe pocieszenie?
Gdzie można znaleźć prawdziwe pocieszenie?
‛Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, pociesza nas we wszelkim naszym ucisku’ (2 KORYNTIAN 1:3, 4).
1. W jakich okolicznościach ludzie szczególnie potrzebują pocieszenia?
WYNISZCZAJĄCA choroba może odebrać człowiekowi wszelką nadzieję. Trzęsienia ziemi, nawałnice i klęski głodu pozbawiają ludzi środków do życia. Wojny zabijają najbliższych, burzą domy lub zmuszają ich mieszkańców do ucieczki. Niesprawiedliwość budzi w niejednym obawy, że znikąd nie można oczekiwać wsparcia. Wszyscy, których dotykają takie nieszczęścia, bardzo potrzebują pocieszenia. Gdzie można je znaleźć?
2. Dlaczego tylko Jehowa może zapewnić rzeczywistą pociechę?
2 Pociechę bliźnim próbują nieść różne osoby i organizacje. Życzliwe słowa są godne pochwały, a wsparcie materialne pomaga zaspokajać bieżące potrzeby. Jednakże tylko Jehowa, prawdziwy Bóg, może naprawić wszystkie szkody i spowodować, że takie cierpienia i klęski już nigdy się nie powtórzą. W Biblii czytamy o Nim: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Ojciec tkliwych zmiłowań i Bóg wszelkiego pocieszenia, który nas pociesza we wszelkim naszym ucisku, abyśmy tych, co są w jakimkolwiek ucisku, mogli pocieszać tym pocieszeniem, którym sami jesteśmy pocieszani przez Boga” (2 Koryntian 1:3, 4). W jaki sposób Jehowa nas pociesza?
Usunięcie głównej przyczyny problemów
3. Jak pocieszenie od Boga wiąże się z główną przyczyną problemów ludzkości?
3 Źródłem niezliczonych udręk, prowadzących ostatecznie do śmierci, jest niedoskonałość całej rodziny ludzkiej, odziedziczona wskutek grzechu Adama (Rzymian 5:12). Sytuację pogarsza fakt, że „władcą tego świata” pozostaje Szatan Diabeł (Jana 12:31; 1 Jana 5:19). Jehowa nie ograniczył się do ubolewań nad niedolą człowieka. Posłał swego jednorodzonego Syna, by złożył za nas okup umożliwiający wybawienie. Ponadto wyjaśnił, że jeśli chcemy się uwolnić od skutków grzechu popełnionego przez Adama, to musimy wierzyć w Syna Bożego (Jana 3:16; 1 Jana 4:10). Zapowiedział też, że Jezus Chrystus, który otrzymał wszelką władzę w niebie i na ziemi, zgładzi Szatana i cały jego niegodziwy system rzeczy (Mateusza 28:18; 1 Jana 3:8; Objawienie 6:2; 20:10).
4. (a) Jak Jehowa umacnia nasze zaufanie do Jego obietnic dotyczących lepszej przyszłości? (b) W jaki sposób Jehowa pomaga nam ustalić, kiedy nadejdzie zapowiedziana zmiana?
4 Bóg, chcąc umocnić nasze zaufanie do Jego obietnic, dał mnóstwo dowodów potwierdzających, że każde Jego przyrzeczenie się spełnia (Jozuego 23:14). Utrwalił w Biblii relacje o tym, jak wyzwalał swych sług z sytuacji na pozór beznadziejnych (Wyjścia 14:4-31; 2 Królów 18:13 do 19:37). A za pośrednictwem Jezusa Chrystusa pokazał, że zamierza uzdrowić ludzi z „wszelkiej niemocy” i nawet wskrzesić umarłych (Mateusza 9:35; 11:3-6). Kiedy to nastąpi? Biblia opisuje wydarzenia znamionujące dni ostatnie tego systemu rzeczy, po którym nastaną nowe niebiosa i nowa ziemia, utworzone przez Boga. Podane przez Jezusa szczegóły dokładnie pasują do naszych czasów (Mateusza 24:3-14; 2 Tymoteusza 3:1-5).
Pocieszenie dla uciśnionych
5. Na co Jehowa kierował uwagę starożytnych Izraelitów, by ich pocieszyć?
5 O tym, jak Jehowa pociesza w chwilach udręki, wiele nam mówi Jego postępowanie ze starożytnymi Izraelitami. Przypominał im, jakim jest Bogiem. W ten sposób umacniał ich zaufanie do tego, co obiecał. Powoływani przez Niego prorocy pokazywali jaskrawy kontrast między prawdziwym, żywym Bogiem a bożkami, które nie mogą pomóc ani sobie, ani swym czcicielom (Izajasza 41:10; 46:1; Jeremiasza 10:2-15). Gdy Jehowa poprzez Izajasza powiedział: „Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud”, pobudził tego proroka, by za pomocą obrazowych przykładów i opisów dzieła stwórczego podkreślił wielkość jedynego prawdziwego Boga (Izajasza 40:1-31).
6. Jak Jehowa czasami wskazywał, kiedy nastąpi wyzwolenie?
6 Niekiedy Jehowa niósł pocieszenie, podając — z mniejszym lub większym wyprzedzeniem — czas wyzwolenia swego ludu. Gdy przybliżało się wyswobodzenie uciemiężonych Izraelitów z Egiptu, oznajmił im: „Jeszcze jedną plagę zamierzam zesłać na faraona i Egipt. Potem was stąd odprawi” (Wyjścia 11:1). A kiedy za dni króla Jehoszafata na Judę najechały trzy sprzymierzone narody, Jehowa oświadczył swoim sługom, że wystąpi w ich obronie „jutro” (2 Kronik 20:1-4, 14-17). Natomiast proroctwa o wyzwoleniu Izraelitów z Babilonu zostały zapisane przez Izajasza niemal 200 lat naprzód, a dodatkowe szczegóły podane przez Jeremiasza — prawie 100 lat przed tym wydarzeniem. Gdy zbliżał się czas uwolnienia, zapowiedzi te niosły sługom Bożym prawdziwe pokrzepienie! (Izajasza 44:26 do 45:3; Jeremiasza 25:11-14).
7. Co często zawierały obietnice dotyczące wyzwolenia i jak to wpływało na wiernych Izraelitów?
7 Co ciekawe, proroctwa zapewniające ludowi Bożemu pocieszenie często zawierały informacje dotyczące Mesjasza (Izajasza 53:1-12). W ciągu wieków wierne osoby czerpały z tych relacji otuchę w obliczu rozmaitych prób. W Ewangelii według Łukasza 2:25 czytamy: „Oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon, człowiek prawy i bogobojny, który oczekiwał pocieszenia Izraela [w gruncie rzeczy przyjścia Mesjasza], a był na nim duch święty”. Symeon znał zawarte w Pismach zapowiedzi co do Mesjasza i całe życie wyczekiwał ich spełnienia. Nie wiedział, jak one wszystkie ostatecznie się ziszczą, i sam nie dożył owego czasu, ale radował się, gdy rozpoznał Tego, który miał się okazać Bożym „narzędziem wybawienia” (Łukasza 2:30).
Pocieszenie poprzez Chrystusa
8. Dlaczego pomoc udzielana przez Jezusa nie zawsze spełniała oczekiwania ludzi?
8 W trakcie ziemskiej służby Jezus Chrystus nie zawsze pomagał ludziom tak, jak tego oczekiwali. Wielu spodziewało się Mesjasza, który by ich uwolnił spod jarzma znienawidzonych Rzymian. Tymczasem Jezus nie zachęcał do rewolucji. Oznajmił: „Spłacajcie (...) to, co Cezara, Cezarowi” (Mateusza 22:21). Zamierzenie Boga obejmowało znacznie więcej niż uwolnienie ludzi spod władzy jakiegoś reżimu politycznego. Ludzie chcieli obwołać Jezusa królem, on jednak oświadczył, że przyszedł „dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Mateusza 20:28; Jana 6:15). Nie nastał wtedy jeszcze czas na objęcie przez niego władzy królewskiej, którą zresztą miał otrzymać od Jehowy, a nie od sfrustrowanych tłumów.
9. (a) Jakie pocieszające orędzie głosił Jezus? (b) Jak Jezus pokazał, że to orędzie ma związek z osobistymi problemami słuchaczy? (c) Jaki pożytek odnoszą ze służby Jezusa kolejne pokolenia?
9 Jezus niósł pocieszenie w postaci „dobrej nowiny o królestwie Bożym”. Głosił ją wszędzie, gdzie się znalazł (Łukasza 4:43). Podkreślał, że ma ona związek z codziennymi problemami ludzi, pokazywał im bowiem, czego jako mesjański Władca dokona dla ludzkości. Przywracał cierpiącym chęć życia, gdyż uzdrawiał ślepych, niemych (Mateusza 12:22; Marka 10:51, 52) i sparaliżowanych (Marka 2:3-12); uwalniał też rodaków od okropnych chorób (Łukasza 5:12, 13) i innych poważnych dolegliwości (Marka 5:25-29). Wskrzeszał dzieci, przynosząc ogromną ulgę opłakującym je rodzinom (Łukasza 7:11-15; 8:49-56). Dowiódł, że potrafi poskromić groźne nawałnice oraz nakarmić rzesze głodnych (Marka 4:37-41; 8:2-9). Ponadto uczył ludzi zasad, dzięki którym mogli sobie umiejętnie radzić z problemami życiowymi i ufnie wyczekiwać sprawiedliwych rządów Mesjasza. W ten sposób Jezus podczas swej służby nie tylko pocieszał słuchaczy okazujących wiarę, ale też stworzył podstawę do pokrzepiania innych przez następne tysiąclecia.
10. Co umożliwia ofiara Jezusa?
10 Przeszło 60 lat po tym, jak Jezus złożył w ofierze swe życie ludzkie i został wskrzeszony do życia w niebie, apostoł Jan w natchnieniu od Boga napisał: „Dziateczki moje, piszę to do was, żebyście nie popełniły grzechu. A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to mamy wspomożyciela u Ojca: Jezusa Chrystusa, prawego. I on jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, ale nie tylko za nasze, lecz także całego świata” (1 Jana 2:1, 2). Doskonała ofiara Jezusa zapewnia dobrodziejstwa, które są dla nas źródłem wielkiego pocieszenia. Możemy liczyć na przebaczenie grzechów oraz cieszyć się dobrym sumieniem, uznaniem w oczach Boga i widokami na życie wieczne (Jana 14:6; Rzymian 6:23; Hebrajczyków 9:24-28; 1 Piotra 3:21).
Duch święty pocieszycielem
11. Jakie jeszcze pocieszenie zapowiedział Jezus przed śmiercią?
11 Kiedy Jezus spędzał z apostołami ostatni wieczór poprzedzający jego ofiarną śmierć, wspomniał o jeszcze jednym darze, który Ojciec niebiański przygotował ku ich pocieszeniu. Oznajmił: „Poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela [pocieszyciela; po grecku: parákletos], aby był z wami na wieki — ducha prawdy”. Zapewnił ich: „Wspomożyciel, duch święty, (...) ten was nauczy wszystkiego i przywiedzie wam na pamięć wszystko, co ja wam powiedziałem” (Jana 14:16, 17, 26). Ale jak duch święty miał im nieść pociechę?
12. Jak dzięki duchowi świętemu, który wspomógł pamięć uczniów Jezusa, wielu może doznawać pocieszenia?
12 Apostołowie otrzymali od Jezusa wszechstronne szkolenie. Oczywiście nigdy nie zapomnieli tych przeżyć, ale czy dokładnie zapamiętali, czego ich uczył? Czy doniosłe pouczenia miały odejść w zapomnienie z powodu ich niedoskonałej pamięci? Jezus im przyrzekł: ‛Duch święty przywiedzie wam na pamięć wszystko, co wam powiedziałem’. Właśnie dlatego jakieś osiem lat po śmierci Jezusa Mateusz mógł napisać pierwszą Ewangelię i utrwalić w niej jego krzepiące Kazanie na Górze, liczne przypowieści o Królestwie i obszerne omówienie znaku jego obecności. A przeszło 50 lat później apostoł Jan zdołał sporządzić rzetelny i bardzo szczegółowy opis wydarzeń z paru ostatnich dni ziemskiego życia Jezusa. Jakże zachęcające są te sprawozdania po dziś dzień!
13. Jak duch święty był dla pierwszych chrześcijan nauczycielem?
13 Duch święty nie tylko przywodził uczniom na pamięć wypowiedzi Jezusa, ale też stale ich pouczał i umożliwiał im coraz lepsze zrozumienie zamierzenia Bożego. Gdy Jezus przebywał na ziemi, mówił swym naśladowcom rzeczy, których wówczas dokładnie nie pojmowali. Jednak pod wpływem ducha świętego Jan, Piotr, Jakub, Juda oraz Paweł objaśniali potem w swych listach kolejne szczegóły zamierzenia Bożego. Tak oto duch święty odgrywał rolę nauczyciela, upewniając ich, że korzystają z kierownictwa samego Boga.
14. Jak duch święty pomagał ludowi Jehowy?
14 Istotne znaczenie miały też cudowne dary ducha, które potwierdzały, że Bóg przeniósł swą łaskę z Izraela cielesnego na zbór chrześcijański (Hebrajczyków 2:4). A owoce tego ducha widoczne w życiu poszczególnych osób dodatkowo pomagały rozpoznać w nich prawdziwych uczniów Jezusa (Jana 13:35; Galatów 5:22-24). Duch święty ponadto wzmacniał członków zboru do śmiałego, nieustraszonego głoszenia (Dzieje 4:31).
Pomoc w obliczu skrajnych nacisków
15. (a) Jakie trudności przeżywali i dalej przeżywają chrześcijanie? (b) Dlaczego wsparcia potrzebują także ci, którzy sami pokrzepiają innych?
15 Wszyscy oddani słudzy Jehowy zachowujący wobec Niego lojalność znoszą jakieś prześladowania (2 Tymoteusza 3:12). Jednakże wielu chrześcijan doświadczyło lub nadal doświadcza szczególnie ciężkich przeżyć. W czasach nowożytnych niektórzy byli atakowani przez motłoch, wysyłani do obozów koncentracyjnych, więzień i obozów pracy, gdzie egzystowali w nieludzkich warunkach. Niekiedy same władze występowały w roli oprawców albo zezwalały grupom przestępczym na bezkarne dopuszczanie się przemocy. Chrześcijanie borykają się także z poważnymi chorobami lub problemami rodzinnymi. Ciężkie chwile mogą przeżywać dojrzali słudzy Boży, którzy raz po raz wspierają współwyznawców w radzeniu sobie z trudnościami. Takie osoby niosące pokrzepienie same również potrzebują wsparcia.
16. Jaką pomoc otrzymał Dawid w obliczu wielkiego zagrożenia?
16 Gdy Dawid był ścigany przez króla Saula, usiłującego go zabić, zwrócił się do Boga jako swego Wspomożyciela. „Boże, usłysz mą modlitwę” — błagał. „W cieniu twoich skrzydeł się chronię” (Psalm 54:2, 4; 57:1). Czy otrzymał pomoc? Oczywiście. W owym okresie Jehowa udzielił młodemu Dawidowi wskazówek poprzez proroka Gada i kapłana Abiatara oraz wzmocnił go za pośrednictwem Jonatana, syna Saula (1 Samuela 22:1, 5; 23:9-13, 16-18). Poza tym pozwolił Filistynom wtargnąć do kraju i w ten sposób zawrócił króla z pościgu za Dawidem (1 Samuela 23:27, 28).
17. U kogo Jezus szukał pomocy, gdy przeżywał ciężkie chwile?
17 Niezwykle ciężkie chwile przeżywał też Jezus Chrystus pod koniec swego ziemskiego życia. Dokładnie wiedział, jakie światło rzuci swym postępowaniem na imię Ojca niebiańskiego i jak to się odbije na przyszłości całej rodziny ludzkiej. „Cierpiąc mękę”, żarliwie modlił się do Boga. A Jehowa zadbał o to, by w tym trudnym okresie Jego Syn otrzymał niezbędne wsparcie (Łukasza 22:41-44).
18. Jak Bóg pocieszał pierwszych chrześcijan znoszących dotkliwe prześladowania?
18 Wkrótce po powstaniu zboru chrześcijańskiego naśladowcy Jezusa doznawali tak okrutnych prześladowań, że oprócz apostołów wszyscy się rozproszyli i opuścili Jerozolimę. Mężczyzn i kobiety siłą wywlekano z domów. Jak Bóg ich wtedy pocieszał? Zapewnił ich w swoim Słowie, że mają „majętność lepszą i trwałą” — niezawodne dziedzictwo w niebie wespół z Chrystusem (Hebrajczyków 10:34; Efezjan 1:18-20). Gdy nie ustawali w głoszeniu, widzieli dowody przewodnictwa ducha Bożego i z takich przeżyć czerpali dodatkową radość (Mateusza 5:11, 12; Dzieje 8:1-40).
19. Jak Paweł mimo srogich prześladowań zapatrywał się na pocieszenie od Boga?
19 Po pewnym czasie Saul (Paweł), jeden z inicjatorów zaciekłych prześladowań, sam padł ich ofiarą, ponieważ został chrześcijaninem. Na Cyprze spotkał czarnoksiężnika, który przeszkadzał mu w działalności, uciekając się do oszustw i wypaczeń. W Galacji Pawła ukamienowano i uznano za martwego (Dzieje 13:8-10; 14:19). W Macedonii bito go rózgami (Dzieje 16:22, 23). Po atakach motłochu w Efezie napisał: „Znaleźliśmy się pod skrajnym naciskiem przekraczającym nasze siły, tak iż byliśmy bardzo niepewni nawet swego życia. Wręcz czuliśmy w sobie, że otrzymaliśmy wyrok śmierci” (2 Koryntian 1:8, 9). Mimo to w tym samym liście Paweł napisał krzepiące słowa przytoczone już w drugim akapicie niniejszego artykułu (2 Koryntian 1:3, 4).
20. Co omówimy w następnym artykule?
20 A jak ty mógłbyś pocieszać innych? Obecnie może tego potrzebować sporo ludzi, którzy cierpią czy to z powodu nieszczęść dotykających ogromne rzesze, czy też tylko ich samych. W następnym artykule przeanalizujemy, jak w takich wypadkach nieść drugim pocieszenie.
Czy sobie przypominasz?
• Dlaczego największą wartość ma pocieszenie od Boga?
• Jaką pociechę otrzymujemy za pośrednictwem Chrystusa?
• Jakim pocieszycielem okazuje się duch święty?
• Wymień przykłady osób pocieszanych przez Boga w szczególnie ciężkich chwilach
[Pytania do studium]
[Ilustracje na stronie 15]
Biblia pokazuje, że Jehowa pocieszał swych sług, zapewniając im wyzwolenie
[Ilustracje na stronie 16]
Jezus niósł drugim pocieszenie, nauczając ich i uzdrawiając oraz wskrzeszając umarłych
[Ilustracja na stronie 18]
Jezus otrzymał pomoc z nieba