Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Szkoła Gilead — 60 lat kształcenia misjonarzy

Szkoła Gilead — 60 lat kształcenia misjonarzy

Szkoła Gilead — 60 lat kształcenia misjonarzy

„TEN intensywny kurs biblijny zbliżył nas do Jehowy i pomógł lepiej poznać Jego organizację. Stanowił świetne przygotowanie do pracy na terenie zagranicznym”. Tak pewna absolwentka opisała kształcenie otrzymane w pierwszej klasie Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead. Placówka ta już od 60 lat wysyła misjonarzy do różnych części świata. Dnia 8 marca 2003 roku w Centrum Szkoleniowym Towarzystwa Strażnica w Patterson w stanie Nowy Jork odbyło się uroczyste rozdanie dyplomów absolwentom 114 klasy. W tym i innych obiektach zebrały się 6404 osoby, by z uwagą wysłuchać programu obejmującego przemówienia, wywiady i rozmowę ze studentami.

Programowi przewodniczył Teodor Jaracz, członek Ciała Kierowniczego. W słowach wstępnych nawiązał do międzynarodowego charakteru tego spotkania — wśród słuchaczy byli goście z Azji, wysp Morza Karaibskiego, Ameryki Centralnej i Południowej oraz Europy. Powołując się na słowa z Listu 2 do Tymoteusza 4:5, brat Jaracz przypomniał, że najważniejszym zadaniem misjonarzy wyszkolonych w Gilead jest ‛wykonywanie dzieła ewangelizatora’. Dają oni świadectwo prawdzie, przekazując ludziom pouczenia biblijne.

Studenci otrzymują końcowe zachęty

Pierwsze z serii krótkich przemówień wygłosił John Larson z Komitetu Oddziału w USA. Poruszył krzepiący wiarę temat „Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam?” (Rzymian 8:31). Wyjaśnił, dlaczego misjonarze mają solidne podstawy biblijne, aby całkowicie ufać, że dzięki mocy Jehowy zdołają pokonać wszelkie problemy, jakie by się wyłoniły na przydzielonym terenie. Powołując się na List do Rzymian 8:38, 39, brat Larson radził studentom: „Starajcie się dostrzegać, jak Bóg posługuje się swą mocą dla waszego dobra. Pamiętajcie też, że nic nie może zniweczyć osobistego przywiązania, którym darzy was Jehowa”.

Kolejnym mówcą był Guy Pierce, członek Ciała Kierowniczego. Swój punkt zatytułował: „Niech wasze oczy będą szczęśliwe!” (Łukasza 10:23). Przypomniał w nim, że prawdziwe szczęście ma ścisły związek z poznaniem Jehowy i zrozumieniem jego wieczystego zamierzenia, a także obserwowaniem, jak spełniają się proroctwa biblijne. „Szczęśliwe oczy” pozwolą studentom zaznawać takiego szczęścia bez względu na to, gdzie zostaną wysłani. Brat Pierce zachęcił absolwentów do rozmyślania nad dobrocią Jehowy oraz koncentrowania umysłu i serca na wypełnianiu Jego woli (Psalm 77:12). Z ewentualnymi przeciwnościami uporają się szybciej, jeśli zachowają pozytywne nastawienie.

Z pożegnalnymi zachętami wystąpili również dwaj wykładowcy, z którymi studenci mieli codziennie zajęcia. „Czy szukasz chwały?” — pytanie to stanowiło temat przemówienia Lawrence’a Bowena. Większość ludzi kojarzy chwałę z otrzymywaniem wyróżnień oraz dowodów szacunku i uznania. Ale psalmista Asaf zrozumiał, na czym polega prawdziwa chwała — jest nią bezcenny skarb bliskiej więzi z Jehową (Psalm 73:24, 25). Absolwentów zachęcono, by zbliżali się do Jehowy przez regularne i dogłębne studium Biblii. Przecież w szczegóły związane z urzeczywistnieniem Jego zamierzenia za pośrednictwem Chrystusa „pragną wejrzeć” aniołowie (1 Piotra 1:12). Chcą jak najlepiej poznać swego Ojca, by odzwierciedlać Jego chwałę. Następnie mówca zachęcił nowych misjonarzy, by na przydzielonych im terenach wychwalali Jehowę, pomagając ludziom nawiązać bezcenną więź z Bogiem.

Sekretarz szkoły, Wallace Liverance, zakończył serię wstępnych przemówień punktem: „Głoście mądrość Bożą w świętej tajemnicy” (1 Koryntian 2:7). O jakiej mądrości Bożej pisał apostoł Paweł, pełniąc służbę misjonarską? Chodzi o mądre i doniosłe postanowienia Jehowy, które mają doprowadzić do przywrócenia pokoju i jedności w całym wszechświecie. Mądrość ta znajduje najpełniejszy wyraz w osobie Jezusa. Dlatego Paweł nie głosił ewangelii społecznej, lecz pomagał ludziom zrozumieć, jak Bóg usunie skutki grzechu Adamowego (Efezjan 3:8, 9). Mówca skierował też do słuchaczy słowa zachęty: „Wzorem Pawła wykorzystujcie swą zaszczytną służbę, by pomagać ludziom w zdobyciu wiedzy o tym, jak Jehowa urzeczywistni swe zamierzenie”.

Następnie inny wykładowca Szkoły Gilead, Mark Noumair, przeprowadził ożywioną rozmowę z kilkoma absolwentami. Punkt ten nosił tytuł „Słudzy pałający gorliwością dzięki studiowaniu Słowa Bożego” i kierował uwagę na słowa Pawła z Listu do Rzymian 10:10. Gileadczycy opowiadali liczne przeżycia ze służby polowej, jakie mieli w trakcie nauki. Podkreślali, że studium Słowa Bożego połączone z rozmyślaniem napełnia serce budującymi informacjami o Jehowie Bogu i Jego Królestwie oraz pobudza do przekazywania ich innym ludziom. Podczas pięciomiesięcznego pobytu w Centrum Szkoleniowym Towarzystwa Strażnica studenci głosili na często opracowywanych terenach pobliskich zborów i zapoczątkowali ponad 30 domowych studiów biblijnych.

Rady doświadczonych sług Bożych

Szkolenie dało też studentom możliwość lepszego poznania członków amerykańskiej rodziny Betel. Robert Ciranko i Robert P. Johnson, pracujący w Biurze Oddziału, przeprowadzili wywiady z kilkoma długoletnimi sługami Jehowy, w tym z nadzorcami podróżującymi, którzy właśnie korzystali ze specjalnego kursu w centrum szkoleniowym w Patterson. Wszyscy rozmówcy byli absolwentami Szkoły Gilead, znali więc smak służby misjonarskiej. Mądre wypowiedzi tych doświadczonych, dojrzałych duchowo osób niewątpliwie bardzo pokrzepiły absolwentów oraz ich krewnych i znajomych.

Oto niektóre z ich rad: „W pełni zaangażujcie się w służbę kaznodziejską i działalność zborową”. „Nie traktujcie siebie zbyt poważnie. Skoncentrujcie się na celach, które wam przyświecają jako misjonarzom. Niech wasz teren stanie się waszym domem”. Inne wypowiedzi pokazywały, jak szkolenie w Gilead wyposaża sług Bożych do czynienia dobra bez względu na otrzymany przydział. Przytoczmy kilka przykładów: „Nauczyliśmy się współpracować”. „Dzięki odebranemu szkoleniu staliśmy się bardziej otwarci na odmienne kultury”. „Poznaliśmy nowe sposoby posługiwania się Biblią”.

Przemówienie kluczowe wygłosił brat John E. Barr, długoletni członek Ciała Kierowniczego. Nadał mu tytuł zaczerpnięty z Pisma Świętego: „Do całej ziemi wyszedł ich głos” (Rzymian 10:18). Brat Barr zapytał: ‛Czy ludowi Bożemu udało się w naszych czasach sprostać temu wyzwaniu?’ Z całą pewnością tak! Już w roku 1881 do czytelników czasopisma Strażnica skierowano pytanie: „Czy głosisz?” Mówca przypomniał też słuchaczom historyczne wezwanie wystosowane w roku 1922 na zgromadzeniu w Cedar Point w stanie Ohio: „Rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!” Z czasem wierni słudzy Boży gorliwie zanosili cudowną prawdę o Królestwie już wszystkim narodom. Dotarli z dobrą nowiną w formie drukowanej lub ustnej do najdalszych zakątków zamieszkanej ziemi, przysparzając tym chwały Jehowie. Na koniec swego wystąpienia brat Barr gorąco zachęcił absolwentów do zliczenia otrzymanych błogosławieństw: „Gdy będziecie już na swoich terenach, każdego dnia z głębi serca dziękujcie Jehowie w modlitwach, że możecie mieć udział w spełnianiu słów: ‚Do całej ziemi wyszedł ich głos’”.

Następnie po przekazaniu pozdrowień przewodniczący wręczył absolwentom dyplomy. Potem głosem pełnym radości, ale i smutku z powodu opuszczania ukochanej szkoły, przedstawiciel klasy odczytał wzruszający list adresowany do Ciała Kierowniczego i rodziny Betel. Absolwenci dali w nim wyraz postanowieniu, że będą ‛błogosławić Jehowę odtąd aż po czas niezmierzony’ (Psalm 115:18).

Modlimy się, by ci misjonarze szybko przystosowali się do nowych warunków i wydatnie się przyczyniali do rozwoju ogólnoświatowego dzieła głoszenia, podobnie jak ich poprzednicy, którzy ukończyli Szkołę Gilead w ciągu minionych 60 lat.

[Ramka na stronie 23]

NIEKTÓRE DANE STATYSTYCZNE

Liczba reprezentowanych krajów: 12

Liczba przydzielonych krajów: 16

Liczba studentów: 48

Średnia wieku: 34,4

Średnia lat w prawdzie: 17,6

Średnia lat w służbie pełnoczasowej: 13,5

[Ilustracja na stronie 24]

Absolwenci 114 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead

W poniższym wykazie rzędy ponumerowano od przodu do tyłu, a nazwiska osób w każdym rzędzie podano od strony lewej do prawej.

1) D. Rosa, J. Garrigolas, R. Lindström, P. Pavanello, N. Tait; 2) M. van Hout, C. Donabauer, L. Martínez, D. Millar, Y. Festré, S. Nutter; 3) P. Martínez, L. Clarke, B. Maughan, L. Fischer, G. Romo; 4) R. Romo, S. Eadie, C. Tuynman, P. Campbell, D. Millar, W. Rosa; 5) C. Lindström, J. Garrigolas, N. Markevich, K. Lindala, J. van den Heuvel, S. Tait, P. Nutter; 6) P. Maughan, V. Pavanello, N. Eadie, A. West, D. Clarke, J. Markevich; 7) D. Fischer, R. Donabauer, P. Curry, Y. Curry, W. Carfagno, M. West, A. Tuynman; 8) M. van Hout, C. Campbell, Y. Festré, C. Carfagno, K. van den Heuvel, D. Lindala