„Bóg jest miłością”

„Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością” (1 JANA 4:8).

1-3. (a) Co Biblia mówi o miłości Jehowy i dlaczego ta wypowiedź jest wyjątkowa? (b) Dlaczego w Piśmie Świętym powiedziano, że „Bóg jest miłością”?

WSZYSTKIE przymioty Jehowy są wzniosłe i doskonałe, wszystkie pociągają nas do Niego. Ale nic nie ujmuje i nie zbliża nas do Jehowy równie mocno jak miłość. Jak to dobrze, że jest ona Jego dominującym przymiotem. Skąd o tym wiemy?

² O miłości Biblia wypowiada się inaczej niż o pozostałych głównych przymiotach Jehowy. Nie mówi, że Bóg jest mocą albo że jest sprawiedliwością czy mądrością. On przejawia te cechy i stanowi rzeczywiste ich źródło. Jednak w Liście 1 Jana 4:8 o miłości powiedziano coś szczególnego: „Bóg jest miłością”. Miłość przenika zatem Jehowę do głębi. Stanowi Jego nieodłączną cechę, istotę Jego natury. W uproszczeniu można to ująć następująco: Moc Jehowy umożliwia Mu działanie. Sprawiedliwość i mądrość kierują tym, co robi. Ale to miłość pobudza Go do czynu. Zawsze też uwidacznia się w Jego sposobie korzystania z pozostałych przymiotów.

³ Często mówimy, że Jehowa jest uosobieniem miłości. Jeśli więc chcemy się czegoś dowiedzieć o tym przymiocie, musimy poznawać samego Jehowę. Przyjrzyjmy się zatem niektórym aspektom Jego niezrównanej miłości.

Najwspanialszy dowód miłości

4, 5. (a) Co jest najwspanialszym dowodem miłości w całej historii? (b) Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa i Jego Syn zadzierzgnęli niezrównanie silne więzy miłości?

⁴ Jehowa okazuje miłość w najróżniejszy sposób, ale jeden z jej przejawów przewyższa wszystkie inne. Co to takiego? Chodzi o posłanie  przez Boga Jego Syna, by za nas cierpiał i umarł. Można powiedzieć, że jest to najwspanialszy dowód miłości w całej historii. Co za tym przemawia?

⁵ Biblia nazywa Jezusa „pierworodnym wszelkiego stworzenia” (Kolosan 1:15). A zatem ten Syn Jehowy istniał jeszcze przed powstaniem materialnego wszechświata. Jak długo więc przebywał z Ojcem? Niektórzy naukowcy szacują wiek wszechświata na 13 miliardów lat. Nawet jeśli te obliczenia są poprawne, to i tak nie odzwierciedlają pełnej długości życia pierworodnego Syna Jehowy! A czym zajmował się on przez te wszystkie wieki? Z radością usługiwał Ojcu jako „mistrzowski wykonawca” (Przysłów 8:30; Jana 1:3). Współpracował z Jehową w stwarzaniu wszystkiego innego. Musiał to być dla Nich nadzwyczaj emocjonujący i szczęśliwy okres! Aż trudno sobie wyobrazić więź, jaka się wytworzyła przez taki niezmierzony czas! Jehowa Bóg i Jego Syn bez wątpienia zadzierzgnęli niezrównanie silne więzy miłości.

6. Jak Jehowa wyraził swe uczucia wobec Syna, gdy ten został ochrzczony?

⁶ Mimo to Jehowa wysłał swego Syna na ziemię, by urodził się tu jako człowiek. Oznaczało to, że Jehowa musiał na parę dziesięcioleci zrezygnować z bliskiego towarzystwa swego ukochanego Syna. Z wielkim zainteresowaniem patrzył z nieba, jak on dorasta i staje się doskonałym człowiekiem. W wieku około 30 lat Jezus dał się ochrzcić. Przy tej okazji Ojciec osobiście przemówił z nieba: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mateusza 3:17). Kiedy widział, jak Jezus wiernie wypełnia wszystkie proroctwa i wywiązuje się z wszelkich powierzonych mu zadań, musiał być bardzo szczęśliwy! (Jana 5:36; 17:4).

7, 8. (a) Co przechodził Jezus 14 Nisan 33 roku i jak wpływało to na jego niebiańskiego Ojca? (b) Dlaczego Jehowa pozwolił swemu Synowi cierpieć i umrzeć?

⁷ Co jednak Jehowa czuł, gdy 14 Nisan  33 roku Jezus został zdradzony, a następnie pojmany przez wzburzony tłum? Gdy był ośmieszany, opluwany oraz bity pięściami? Gdy biczem masakrowano mu plecy? Gdy przybijano mu ręce i nogi do drewnianego pala, na którym potem wisiał, słuchając obelg? Co przeżywał Ojciec, gdy Jego ukochany Syn wołał do Niego w śmiertelnej udręce? Gdy wydał ostatnie tchnienie i po raz pierwszy od powstania dzieła stwórczego przestał istnieć? (Mateusza 26:14-16, 46, 47, 56, 59, 67; 27:26, 38-44, 46; Jana 19:1).

⁸ Ponieważ Jehowa żywi głębokie uczucia, bolał nad śmiercią Syna tak ogromnie, że nie zdołamy tego opisać żadnymi słowami. Możemy jedynie powiedzieć, czym się kierował, dopuszczając do tych wydarzeń. Dlaczego był gotów doświadczyć takiego bólu? On sam wyjawia nam coś cudownego w Ewangelii według Jana 3:16 — wersecie biblijnym tak ważnym, że bywa nazywany „Ewangelią w miniaturze”. Czytamy tam: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne”. Bogiem powodowała więc miłość. Nikt nigdy nie dał wspanialszego jej dowodu.

Jak Jehowa zapewnia nas o swej miłości

9. Jaki pogląd na temat stosunku Jehowy do nas chce nam zaszczepić Szatan, ale o czym zapewnia sam Jehowa?

⁹ Wyłania się jednak istotna kwestia: Czy Bóg kocha każdego z nas z osobna? Niektórzy przyznają, że miłuje całą ludzkość, co wyrażono w Ewangelii według Jana 3:16. Ale zarazem myślą sobie: „Bóg na pewno nie kocha mnie jako jednostki”. Pogląd, iż Jehowa nas nie kocha ani nie ceni, chce nam zaszczepić Szatan Diabeł. Tymczasem bez względu na to, jak bardzo czujemy się bezwartościowi lub niegodni miłości, Jehowa zapewnia, iż ceni każdego swego wiernego sługę.

10, 11. Jak podany przez Jezusa przykład o wróblach poświadcza, że Jehowa nas ceni?

¹⁰ Przyjrzyjmy się na przykład wypowiedzi Jezusa zapisanej w Ewangelii według Mateusza 10:29-31. Chcąc zilustrować, ile warci są jego uczniowie, Jezus zapytał: „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli”. Zastanówmy się, co te słowa znaczyły dla słuchaczy Jezusa w I wieku n.e.

¹¹ W czasach Jezusa wróble były najtańszymi ptakami, jakimi się żywiono. Za monetę małej wartości można było nabyć dwa wróble. Później jednak Jezus wspomniał — jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 12:6, 7 — że za dwie monety otrzymywano nie cztery wróble, lecz pięć. Ostatniego dawano za darmo, jak gdyby nie przedstawiał żadnej wartości. Takie ptaki być może nic nie znaczyły dla ludzi, ale co myślał o nich Stwórca? Jezus oświadczył: „Ani jeden z nich [nawet ten dodany] nie jest zapomniany przed Bogiem”. Teraz już lepiej rozumiemy, co Jezus chciał powiedzieć. Jeśli Jehowa zauważa jednego wróbla, to o ileż bardziej ceni człowieka!  Jak wyjaśnił Jezus, Jehowa wie o nas wszystko. Nawet włosy na naszej głowie są policzone!

12. Dlaczego wzmianka Jezusa o policzeniu włosów na naszej głowie jest najzupełniej realistyczna?

¹² Ktoś mógłby uznać słowa Jezusa za przesadę. Pomyślmy jednak o zmartwychwstaniu. Jeżeli Jehowa ma kogoś odtworzyć, musi go znać niezwykle dokładnie. Ceni nas więc tak bardzo, że ma w pamięci każdy związany z nami szczegół — na przykład skomplikowany kod genetyczny oraz wszystkie wieloletnie przeżycia i wspomnienia. W porównaniu z tym policzenie naszych włosów, których przeciętnie mamy około stu tysięcy, to zupełna drobnostka! W jakże piękny sposób Jezus zapewnił, że Jehowa troszczy się o każdego z nas indywidualnie!

13. Jak przykład króla Jehoszafata dowodzi, że Jehowa szuka w nas dobra, choć jesteśmy niedoskonali?

¹³ Biblia wyjawia jeszcze coś, co nas upewnia o miłości Jehowy. On poszukuje w nas dobra i je ceni. Weźmy na przykład dobrego króla Jehoszafata. Kiedy zachował się niemądrze, prorok Jehowy rzekł: „Przez to zwraca się przeciwko tobie oburzenie od osoby Jehowy”. Czy to nie trzeźwiące słowa? Ale Jehowa na tym nie poprzestał. Oznajmił: „Niemniej znaleziono u ciebie dobre rzeczy” (2 Kronik 19:1-3). Nie pozwolił więc, by słuszne oburzenie przysłoniło Mu „dobre rzeczy” w Jehoszafacie. Czyż świadomość, że Bóg doszukuje się w nas dobra mimo naszej niedoskonałości, nie dodaje otuchy?

Bóg, który jest „gotów przebaczać”

14. Jakich przytłaczających uczuć możemy doświadczać, gdy zgrzeszymy, jak jednak możemy skorzystać z przebaczenia Jehowy?

¹⁴ Gdy dopuścimy się jakiegoś grzechu, rozczarowanie, wstyd i poczucie winy mogą nas skłonić do uznania siebie za niegodnych służenia Jehowie. Pamiętajmy jednak, że Jehowa jest „gotów przebaczać” (Psalm 86:5). Jeżeli więc żałujemy popełnionych grzechów i usilnie staramy się ich nie powtarzać, możemy skorzystać z przebaczenia Jehowy. Rozważmy, jak Biblia opisuje ten cudowny aspekt Jego miłości.

15. Jak daleko Jehowa „odsuwa” od nas nasze grzechy?

¹⁵ Gotowość Jehowy do przebaczania opisał w plastyczny sposób psalmista Dawid: „Jak daleko jest wschód od zachodu, tak oddalił od nas występki nasze” (kursywa nasza; Psalm 103:12, Biblia warszawska). A jak daleko jest wschód od zachodu? W pewnym sensie są to miejsca najbardziej od siebie odległe, które nigdy się nie zetkną. Według jednego z biblistów omawiane wyrażenie znaczy „tak daleko, jak to możliwe; tak daleko, jak tylko sięga wyobraźnia”. Z natchnionych słów Dawida dowiadujemy się więc, że gdy Jehowa przebacza, „odsuwa” od nas grzechy tak daleko, jak tylko możemy sobie wyobrazić.

16. Dlaczego możemy być pewni, że po przebaczeniu nam grzechów Jehowa uważa nas za czystych?

¹⁶ Czy próbowałeś kiedyś wywabić plamę z jasnego materiału? Być może mimo wielu twoich wysiłków wciąż ją widać. Zwróć zatem uwagę, co Jehowa mówi o swej zdolności przebaczania: „Chociażby wasze grzechy były jak szkarłat, zostaną wybielone jak śnieg; choćby były czerwone jak tkanina karmazynowa, staną się niczym wełna” (Izajasza 1:18). Słowo „szkarłat” odnosi się do intensywnej czerwieni. * „Karmazyn” należał do najjaskrawszych kolorów, na jakie barwiono tkaniny. Sami nigdy nie pozbędziemy się splamienia grzechem. Ale Jehowa może sprawić, że grzechy czerwone jak szkarłat i karmazyn staną się białe niczym śnieg lub niebarwiona wełna. Kiedy przebaczy nam grzechy, nie musimy się obawiać, że pozostaniemy nimi splamieni przez całe życie.

17. W jakim sensie Jehowa ‛rzuca za siebie’ nasze grzechy?

 ¹⁷ Kiedy Ezechiasz we wzruszającej pieśni dziękował Jehowie za uleczenie ze śmiertelnej choroby, oświadczył: „Rzuciłeś (...) za siebie wszystkie moje grzechy” (Izajasza 38:17). Nakreślił tu obraz Jehowy, który bierze grzechy skruszonego winowajcy i rzuca je za siebie, tak by więcej ich nie widzieć ani nie zwracać na nie uwagi. Według pewnego słownika myśl tę można ująć następująco: „Potraktowałeś (...) [moje grzechy] tak, jak gdyby nigdy ich nie było”. Czy to nie dodaje otuchy?

18. Jak prorok Micheasz wykazał, że Jehowa przebacza nasze grzechy na zawsze?

¹⁸ Przekonanie, że Jehowa przebaczy grzechy swemu skruszonemu ludowi, wyraził też Micheasz w proroctwie o odrodzeniu. Oznajmił: „Kto jest Bogiem takim jak ty, (...) przechodzącym do porządku nad występkiem ostatka swego dziedzictwa? (...) A wszystkie ich grzechy wrzucisz w morskie głębiny” (Micheasza 7:18, 19). Pomyśl, co te słowa oznaczały w czasach biblijnych. Odzyskanie czegoś ‛wrzuconego w morskie głębiny’ było po prostu niemożliwe. Słowa Micheasza wskazują więc, że gdy Jehowa przebacza, usuwa nasze grzechy na zawsze.

„Tkliwe współczucie naszego Boga”

19, 20. (a) Jaki sens kryje w sobie hebrajski czasownik tłumaczony na „zmiłować się”, „okazać miłosierdzie” albo „zlitować się”? (b) Jak w Biblii nawiązano do uczuć matki do dziecka, by zilustrować współczucie Jehowy?

¹⁹ Inny aspekt miłości Jehowy to współczucie. Czym ono jest? Pismo Święte ściśle wiąże współczucie z miłosierdziem. Myśl o współczuciu kryją w sobie różne słowa hebrajskie i greckie. Na przykład hebrajski czasownik rachám często jest tłumaczony na „zmiłować się”, „okazać miłosierdzie” albo „zlitować się”. Ten hebrajski termin, który Jehowa odnosi do siebie, ma związek z wyrazem „łono” i może oznaczać „matczyne współczucie”.

²⁰ Aby zilustrować współczucie Jehowy, Biblia nawiązuje więc do uczuć matki do dziecka. W Księdze Izajasza 49:15 czytamy: „Czy kobieta może zapomnieć o dziecku, które karmi, żeby nie mieć współczucia [rachám] dla syna swego łona? Tak, one mogą zapomnieć, ale ja o tobie nie zapomnę” (The Amplified Bible). Trudno sobie wyobrazić, by matka mogła zapomnieć o karmieniu i pielęgnowaniu zupełnie bezradnego niemowlęcia, które i w dzień, i w nocy potrzebuje jej uwagi. Niestety, coś takiego się zdarza, zwłaszcza teraz, w tych „krytycznych czasach” (2 Tymoteusza 3:1, 3). Jehowa oznajmia jednak: „Ja o tobie nie zapomnę”. Tkliwe  współczucie, jakim darzy swych sług, jest nieporównanie silniejsze niż najtkliwsze uczucie znane człowiekowi — niż naturalne współczucie matki dla niemowlęcia.

21, 22. Czego zaznawali Izraelici w starożytnym Egipcie i jak Jehowa zareagował na ich wołania?

²¹ Jak Jehowa niczym kochający ojciec przejawia współczucie? Widać je wyraźnie w Jego postępowaniu ze starożytnym narodem izraelskim. W XVI stuleciu p.n.e. miliony Izraelitów było niewolnikami Egipcjan, którzy ich ciemiężyli (Wyjścia 1:11, 14). Udręczeni Izraelici błagali Jehowę o pomoc. Jak zareagował współczujący Bóg?

²² Jehowa był do głębi poruszony. Oświadczył: „Widziałem uciśnienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem ich krzyk (...) Dobrze znam boleści, jakich doznają” (Wyjścia 3:7). Patrzył na ich cierpienia i słuchał ich krzyku z wielkim współczuciem. Jehowa okazuje empatię. A empatia — umiejętność wczuwania się w cudzy ból — ma bliski związek ze współczuciem. Niemniej Jehowa nie tylko współczuł swemu ludowi, ale też postanowił coś dla niego zrobić. W Księdze Izajasza 63:9 powiedziano: „W swej miłości i współczuciu on sam ich wykupił”. „Silną ręką” wyprowadził Izraelitów z Egiptu (Powtórzonego Prawa 4:34). Później w cudowny sposób zaopatrywał ich w żywność i dał im na własność urodzajną krainę.

23. (a) Jak słowa psalmisty upewniają nas, że Jehowa serdecznie troszczy się o każdego indywidualnie? (b) Jak Jehowa nam pomaga?

²³ Jehowa okazuje współczucie swemu ludowi nie tylko jako całości. Nasz kochający Bóg serdecznie troszczy się o każdego z nas indywidualnie. Doskonale wie o wszystkich naszych cierpieniach. Psalmista napisał: „Oczy Jehowy są zwrócone ku ludziom prawym, a jego uszy ku wołającym o pomoc. Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane, a zdruzgotanych na duchu wybawia” (Psalm 34:15, 18). Jak Jehowa nam pomaga? Niekoniecznie usuwa przyczyny naszych cierpień. Przedsięwziął jednak wiele środków, by wspierać każdego, kto się do Niego zwraca. Za pośrednictwem swego Słowa podaje praktyczne rady mogące wpłynąć na zmianę czyjejś sytuacji. W zborach ustanowił duchowo usposobionych nadzorców, którzy Go naśladują i ze współczuciem pomagają innym (Jakuba 5:14, 15). Wysłuchuje też modlitw i daje „ducha świętego tym, którzy go proszą” (Psalm 65:2; Łukasza 11:13). Wszystko to są przejawy „tkliwego współczucia naszego Boga” (Łukasza 1:78).

24. Jak możesz odwzajemniać miłość Jehowy?

²⁴ Na pewno z przyjemnością analizowaliśmy miłość naszego niebiańskiego Ojca. W poprzednim artykule przypomnieliśmy sobie, jaki pożytek odnosimy z tego, że Jehowa korzysta ze swej mocy, sprawiedliwości i mądrości w sposób nacechowany miłością. A w niniejszym artykule skupiliśmy się na niezwykłych przejawach tej miłości, okazywanej całemu rodzajowi ludzkiemu i nam indywidualnie. Każdy z nas powinien więc zadać sobie pytanie: Jak mogę odwzajemniać miłość Jehowy? Kochaj Go całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą (Marka 12:29, 30). Niech twoje życie odzwierciedla szczere pragnienie przybliżania się do Jehowy, Boga miłości. I oby On zbliżał się do ciebie — przez całą wieczność! (Jakuba 4:8).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Skąd wiadomo, że dominującym przymiotem Jehowy jest miłość?

• Dlaczego można powiedzieć, że posłanie przez Jehowę Jego Syna, by za nas cierpiał i umarł, stanowi najwspanialszy dowód miłości?

• Jak Jehowa zapewnia, że okazuje nam miłość jako jednostkom?

• Za pomocą jakich unaocznień Biblia opisuje sposób, w jaki Jehowa przebacza grzechy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 15]

„Bóg (...) dał swego jednorodzonego Syna”

[Ilustracja na stronach 16, 17]

„Jesteście warci więcej niż wiele wróbli”

[Prawa własności]

© J. Heidecker/VIREO

[Ilustracja na stronie 18]

Uczucia matki do dziecka ukazują współczucie Jehowy